2,129 matches
-
derula în felul următor. tu spuneai că ai văzut o mașină formidabilă. Victor îți cerea detalii, te lăsa să vorbești și să te aprinzi în legătură cu splendida bijuterie tehnologică văzută de tine, după care îți descria el o mașină și mai formidabilă, și mai sofisticată, și mai ulu itoare. Dacă tu spuneai că ai văzut un accident oribil, Victor avea în stoc imagini legate de un accident și mai oribil. Iar dacă tu spuneai că ai început să înveți o limbă africană
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
micile pîrțuri) ele o amuzau atît de mult pe mama încît nu le consideram cu nimic mai prejos decît limbajul articulat. Dacă prin cuvinte și gesturi îmi cucerisem statutul de inteligență genială, prin limbajul fiziologic devenisem în ochii mamei un formidabil actor comic, un veritabil artist corporal. „Clovnul lui mama” îmi spunea ea ori de cîte ori făceam un pas greșit, mă arătam stîngaci, spărgeam ceva sau răsturnam farfuria cu supă. „Vai, cît o mai faci pe mama să rîdă” mai
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
asculți un cîntec sau să vizionezi un clip drept recompensă ? sau mergem mai departe ? 52. X a petrecut, pînă acum, momente de neuitat în familia domnului Cantor, inspector general la Comunicații și relații externe (anul trecut a ținut un discurs formidabil la inaugu rarea noii secții de pluridisciplinaritate). La fel și în familia domnul alvado, de la Biroul afacerilor generale, omul care l-a felicitat o dată, în scris, pe X, pentru un proiect de cercetare. La fel și în familia domnului Cabanis
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cetățean american, se dăruise integral unui mod de viață, reușise să-și cumpere o casă frumoasă și să-și facă o familie, cîștiga suficient pentru a se considera un successful man și credea sincer că america era țara cea mai formidabilă din lume. în ce mă privește, eu trăiam într-o lume de fantome, america era pentru mine un decor și o fabrică de imagini, o gigantică uzină de ficțiune și de mituri moderne. De fapt, america reală nu mă interesa
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
care începuse bine. arizona, Utah, California, erau locuri pe care Victor nu le vizitase încă, deși deșertul american îl fascina. Ca mai toată lumea, avea în minte imaginile din filmele western, cavalcadele avînd ca fundal pereții abrupți de la Grand Canyon sau formidabila scenă din filmul Diligența cu un atac al indienilor și o urmărire printre ciudatele formațiuni stîncoase de la Monument Valley. Victor își reprimă însă aceste divagații pentru a se concentra pe vis, pentru a nu-l pierde întrucît îl simțea fragil
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cu drept de decizie În Comisia Școlară din cadrul Ministerului de Instrucție al Basarabiei. Eficiența deciziei era garantată de calitățile pedagogice și intelectuale ale directoarei depre care se spune În observațiile contemporanității ”Profesoară model Înzestrată cu o vastă cultură, cu o formidabilă experiență pedagogică, metodologică și o frumoasă prestanță morală”. Insistența directoarei ca elevele să vorbească În limba română nu se datora disprețului față de limba rusă, ci pentru a stăvili desconsiderarea limbii române cultivată și impusă În cei peste 100 de ani
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
descriptive și aduse din alte locații ale Încăperii și chiar ale casei, nu aveau să atingă naturalețea și spontaneitatea primei serii. Dar, o dată puse pe colțul mesei, aveau să devină parte a realității și să reclame un tratament analog. Ce formidabil corp la corp Între etică și estetică! Nodul gordian l-a dezlegat apariția distribuitorului de la brutărie, un tânăr demn de toată Încrederea, deși nepoliticos. Zanichelli, mitocanul În chestiune, a fost pentru mine, cum se zice În popor, un deus ex
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
biciclete, și cu stilou Plumex. Ca să nu mai vorbesc dă inelu vechii case Poplavski. Ei, grăsuțo, iepisodu ăsta dă stradă a fost presto dat uitării. Steagurile lu Boitano care unduie, sunetele dă goarnă care Înviorează pă peste tot masa populară, formidabilă. În Plaza de Mayo, ne-a chemat la luptă marea descărcare electrică care-o semnează doctoru Marcelo N. Frogman. Ne-a pus pă roate pen’ce-a urmat: discursu lu Monstru. Cu urechile astea l-am ascultat, grăsuțo, chiar o dată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
nu a ignorat claxoanele democratice care asurzeau secolul. A simțit profund democrația, deși cuvântul franțuzit, dacă l-a auzit vreodată, l-o fi scârbit ad nauseam. Încă de la Început a pretins deplina independență a fiecărei litere. Iată două mostre ale formidabilului aragonez. Sunt, evident, versuri pe care gustul mort de oboseală al vremii noastre, insensibil la muzica lor, nu le va intona cu deplină eufonie. Primul, sub pseudonimul Garduña, face parte din piesa pe care a intitulat-o Respectuoasă Înștiințare către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
sînt atît de norocoși, încît viața lor pare un vis. Dar nici o viață nu este cu adevărat un vis, ci doar pare și toți ajung să priceapă lucrul ăsta mai devreme sau mai tîrziu și nu neapărat din cauza unor întîmplări formidabile, poate să fie și datorită unui fleac. Uite, cum i s-o fi întîmplat cu căderea dintelui. Nu e nici o tragedie dar, dacă este prima pierdere din viața sa, atunci devine o adevărată nenorocire. "De ce, domnule Bîlbîie?" Trebuia să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
breaslă, domnule?", și i s-a explicat că de câteva zile luase ființă un fel de sindicat, o "breaslă" a negustorilor din Vladia, intraseră de-a valma, iar președintele corporației nu era altcineva decît domnul Stavri, "un om cu relații formidabile care poate pune pe roate tot comerțul local". Băieții de prăvălie începură să mărșăluiască prin praful gros de pe Strada Mare, îmbrăcați într-un fel de cămașă caraghioasă, de culoare neagră, cu umeri căzuți și mâneci bufante, semănînd cu un soi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
un lupanar. Și astfel, cu acest dialog strălucit începe vesela carte. - Mai întîi că nu e veselă, i-am răspuns. E străbătută de sinceritate, tânărul latin își povestește degradarea sa și a altora, cu sentimentul că a pierdut ceva, dovadă formidabila scenă din templul vestalelor unde se dusese să se vindece de viciu. Râdem, e adevărat (cum să nu râzi când citești ceea ce i se face acolo), dar nu uităm că e nefericit. Da, e adevărat, cunoaștem scriitori care, în viața
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
nimeni nu-l acuzase de crime, deși săvârșise atâtea... Dimpotrivă, fusese aclamat... Credeam că după crimă va urma înfăptuirea acelui ceva măreț, eroul însă e prins de spaime și remușcări și cade în mod inexorabil în plasa unui Porfir Petrovici formidabil, care avea să-l lase liber până ce își va dezvălui singur crima, în genunchi, în piața publică. Nu prea era pe gustul meu. Cât despre Svidrigailov, n-am înțeles de ce se sinucide, începuse să-mi placă și m-au surprins
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
de ziua de mîine". "Dar ce să facem? întrebă atunci altul. Așa suntem!" "Iar eu vă spun că toate acestea se pot schimba prin gândire, dar nu o gândire în care dumneata stai confortabil sau chinuit de loviturile vieții..." Și formidabila iluzie continua, omul nefiind totuși un iluzionist, un guru cum erau și sunt și acum destui, ci un iluminat lucid, cunoscător admirabil al naturii umane și al moravurilor lumii în care trăia. Nu-i cruța pe ascultători. "Sunteți bogați, le
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
plin de viermi. Iluminarea din final în care poetul afirmă că deși iubita lui va ajunge ca acel stârv, el va păstra în suflet spiritul descompusei sale iubiri, m-a făcut să tresar. Da, iată ideea genială care salvează o formidabilă descripție care nu promitea nimic bun și cum nu există un univers deosebit al poeziei, iar altul separat, nepoetic, vulgar... Un stîrv! Și cum a țâșnit scânteia divină din sufletul poetului! Atunci am înțeles și n-am uitat că se
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o săptămână mi-am băgat manuscrisul în buzunar și m-am dus acasă la domnul Nichifor Crainic. Știam că e ministru, dar, îmi spuneam că n-a încetat să fie scriitor, și cum nuvelele care apăreau în Gândirea nu erau formidabile, a mea, îmi spuneam, în mod sigur va plăcea poetului și îi va da drumul la tipar. La poartă ministrul avea o gheretă cu un soldat. - Bună ziua, zic. Și m-am apropiat ca acasă, între țărani, când te oprești la
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
căldură, m-a învățat într-adevăr rapid meseria. Ne-am împrietenit auzind că vreau să debutez ca scriitor. Și el vroia. Practic la ora unu din noapte munca noastră se termina, paginile intrau la calandrare și rotativa intra în funcțiune. Formidabilă această rotativă, cum vuia, și din burta ei, după ce primea paginile sub formă de sul de plumb, țâșnea ziarul proaspăt în fiecare secundă Timpul, Timpul, cu titlul roșu, mirosind puternic a cerneală. Toată lumea care îl făcuse se afla adesea acolo
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
zile pe săptămână, când aveam program de la cinci la opt, erau cele mai grele. De la statistică mă duceam direct la ziar și moțăiam pe șpalt, când nu-mi pica chiar capul pe el. "Domnul Preda!" striga atunci Grigorescu și o formidabilă palmă în masă mă făcea să sar în sus ca și când aș fi primit palma aceea chiar în cap. De dorința de a debuta, uitasem, până ce într-o zi am venit la redacție cu schița aceea Pîrlitu în buzunar și i-
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
mai speriată decât mine, eu atins de aripa neagră a necunoscutului, căutîndu-mi salvarea în ochii ei mari și frumoși, care sticleau în întuneric ca o fântână adâncă... Aici mă oprii. Se așternu o tăcere. Miron se ridică în capul oaselor: - Formidabilă imagine proiectată a unei dorinți de fericire, zise el. - Care dorință, Miroane? Totul e adevărat... - Dacă e adevărat, măgarule, atunci ești fericit, zise el ridicîndu-se greu din pat. Vreau s-o cunosc și eu pe iubita ta... - Nu se poate
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
bizare, ci despre elemente și simptome ale unei mentalități pe care o putem verifica pe pielea noastră. Conform acestei mentalități (ce acoperă cu diverse retorici unul și același lucru), criticul care te laudă este remarcabil, inteligent, fin, erudit, cu intuiții formidabile; iar criticul care te... critică este un om de nimic, un impostor, un comentator care habar n-are de literatură, un ins resentimentar, un depozitar de interese oculte. Iată mecanismul „receptării“ textelor noastre critice. Să privim în urmă. De câte ori ați
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
Asta vrei să-mi amintesc, nu?” “Mai du-te naibii cață ce ești! Uite cu cine-mi pun eu mintea!” Dacă altcineva mai bun nu există prin apropiere...” “Adevăr grăiși! Auzi, ia, spune, cum zici că ți reușește rulada aia formidabilă?” “Fii atentă!...” Fostul profesor de matematică, totdeauna foarte politicos, încearcă să nu abandoneze compania lor, măcar până-n momentul de rămas bun. Dar nu-i chip! Vasilică, nepotul de cinci ani, încearcă să se urce ntr-un copac... era gata-gata să cadă
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
suntem și rămânem tot elevi, nu... muncitori pe șantier!” “O! Și-am găsit și leacul! Pleacă maistrul instructor Barbu cu ei. Tovarășul profesor Alexandrescu are ore de curs și de pregătire, va fi în comisii de treptă și de bacalaureat... Formidabilă soluție! Cum de nu m-am gândit mai devreme?...” Alo! Cu tovarășul secretar Stupariu aș dori. Da, mulțumesc, aștept, mulțumesc” („Măcar să-i dau vestea personal”) „Da, vă rog, Stupariu la telefon” „Tovarășe secretar...” „Ah! Dumneavoastră erați? Sărut mâna. Dar, parcă
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
vreme, ce mi s-a părut lungă ca o eternitate, a reușit. Dar a început un alt calvar: pomparea serului în mușchi. Panta Rhei! Așa că a trecut și asta. Durerea, însă, o mai simt, parcă, și acum... ...tic-tac, tic-tac, tic-tac... ...Formidabil! Ce tare mă-nțeapă piciorul drept! Parcă aș avea un mușuroi de furnici în el! Cum naiba oi fi adormit? L-oi fi așezat eu cine știe cum și... ...tic-tac, tic-tac, tic-tac... ...Ce teribil! Se pare că am ațipit, sau, mai bine
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
sfârșit în care nu se zărea deloc forța în stare s-o poarte după ea, încăperi din ce în ce mai mici, încât probabil puteau fi desfăcute și așezate una într-alta, ca într-un joc, din ce în ce mai întunecoase, la răstimpuri izbucnind într-o lumină formidabilă, palpitând preț de o clipă, ca o respirație, orbind-o și răspândindu-i-se în creier, mușchi, membre, măruntaie, după care șirul de încăperi se desfășura mai departe, mereu mai întunecoase, toate cu un miros persistent de clor sau camfor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
toate la un loc, un miros ridicându-se din penumbrele pereților de sticlă, iarăși lumina orbitoare palpitând, încăperile se continuau mereu mai întunecoase, o cuprindea teama, simțea cum i se răspândește teama în trup, dar nu se putea împotrivi acelei formidabile înaintări de automat și nici atracției; și dintr-odată în apropierea ei, lângă ea, deasupra ei chiar a izbucnit un îngrozitor tărăboi, răcnete, clănțănit de clești imenși, drugi de oțel scăpați de ciment, jeturi de apă izbind cu fantastică furie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]