7,087 matches
-
hipnotice și structuri simple, dar profunde; această sonoritate specifică a fost prezentă pe toate albumele, indiferent de stilul muzical adoptat. Vikernes a descris Burzum ca pe un fel de "vrajă", al cărei scop este acela de a crea o lume imaginară înrădăcinată în istoria păgână. La început Vikernes a fost puternic influențat de scrierile lui J. R. R. Tolkien. Semnificativ în acest sens este însuși numele formației: "Burzum" este un cuvânt din limba neagră din Mordor care înseamnă "întuneric". Acest cuvânt
Burzum () [Corola-website/Science/302167_a_303496]
-
În final, el explică sursa confuziei lui Thurocz în faptul că Vlad I ar fi fost fiul lui Dan I. Gh. Brătianu împărtășește și el această teorie. Al. V. Diță califică episodul din cronica lui Thurócz drept „relatare nebuloasă”, „conflict imaginar amintind tema «fraților inamici» din folclor” și „fantezie lipsită de temei istoric”. Thurócz nu are cunoștință de lupta de la Rovine, ci doar de asediul cetății Turnu, petrecut în vara anului 1395. Conflictul dintre cei doi principi „născuți din același sânge
Vlad I Uzurpatorul () [Corola-website/Science/298642_a_299971]
-
precum paznic și ghid al muzeelor din parcul Herăstrău (pe atunci, I.V. Stalin), muncitor mozaicar. Din 1955, se află angajat ca cercetător stiințific principal la Institutul de lingvistică al Academiei, până în 1959, când înscenându-i-se o listă de fapte imaginare, este arestat (alături de alți intelectuali de forță interbelici, precum Constantin Noica) și condamnat la 7 ani închisoare pentru motive, evident, politice. Eliberat în 1962, devine cercetător științific principal la Institutul de Istorie și Teorie Literară (în 1965) la propunerea lui
Vladimir Streinu () [Corola-website/Science/297567_a_298896]
-
Acest articol este despre ul Pământului și despre ecuatorul unei planete în general. Pentru ecuatorul ceresc, vezi (sfera cerească)." Ecuatorul (lat. "nivelator") este cercul imaginar situat la mijlocul distanței dintre poli care împarte o planetă (un glob) în două emisfere egale, el fiind prima și cea mai lungă linie de latitudine geografică (paralela) de 0°. Axa de rotație a unui obiect astronomic definește centrul normal, și
Ecuator () [Corola-website/Science/304759_a_306088]
-
care nu poate fi decât anul ridicarii construcției, și trei rozete decorative, care probabil au marcat mijlocul casei de locuit. Pe baza valoroasei schițe și descrieri din 1879 precum și cu ajutorul fragmentului păstrat din meșter grindă se poate face o reconstrucție imaginară a casei în care a trăit Cloșca, care diferă de casa muzeală de acum. Casa avea un târnaț cu stâlpi, o singură încăpere de locuit și o cămară alături, foarte probabil folosită drept tindă de trecere. Camera de locuit era
Casa memorială Cloșca de la Cărpiniș () [Corola-website/Science/309557_a_310886]
-
are o poveste într-o poveste "La întâmplare!" (Șo Random). Producătorul executiv al "Sonny și steluța ei norocoasă" Brian Robbins a scris înainte și a produs comedia cu copii "All That" pentru Nickelodeon. "La Întâmplare!" este o emisiune de schițe imaginara prezentată în serialul Sonny și steluța ei norocoasă. Aceasta este similară cu alte emisiuni de schițe pentru copii că "All That" și "The Amanda Show" sau versiunea orientată spre copii a emisiunii "Saturday Night Live" și "MadTV" în care actorii
Sonny și Steluța ei norocoasă () [Corola-website/Science/317563_a_318892]
-
se axează pe situații absurde. Nico, Grady, Zora, Tawni și Sonny, cinci staruri din La Întâmplare!, participă, scrie și editează schițele emisiunii. Ar trebui notat că ei pot înlocui actorii o dată sau de câteva ori. Mackenzie Falls este o telenovelă imaginara axată pe adolescenți în care joacă Chad Dylan Cooper. Alți actori sunt Portlyn și James Conroy (Kelly Blatz), dar James Conroy a fost doar un invitat special la Mackenzie Falls.. Showul folosește melodii din emisiunea La Întâmplare! . Gardianul descrie Mackenzie
Sonny și Steluța ei norocoasă () [Corola-website/Science/317563_a_318892]
-
adică, "V(r,t)". S-a păstrat totuși notația clasică datorită simplități ei. Operatorul T corespunde energiei cinetice și este construit prin analogie cu formula clasică: Schrödinger a construit operatorul moment folosind substituția: unde formula 4 este operatorul gradient, "i" unitatea imaginară, iar formula 5 este constanta lui Planck redusă. Combinând toate acestea cu termenul potențial, obținem: care ne permite să aplicăm Hamiltonianul sistemelor descrise de funcția de undă formula 7. Aceasta este aproximația uzuală folosită în introducerea din mecanica cuantică, când se folosește
Hamiltonian (mecanică cuantică) () [Corola-website/Science/319827_a_321156]
-
medie a energiei, este: în care ultima egalitate a fost obținută prin extinderea formula 25 în termenii stărilor de bază. Fiecare termen "a(t)" corespunde de fapt la "două" grade de libertate independente, deoarece variabila are atât parte reală cât și imaginară. Ne folosim acum de următorul artificiu: în loc să folosim părțile reală și imaginară ca variabile independente, folosim "a(t)" și conjugata complexă "a*(t)" ca variabile independente. Cu această alegere a variabilelor independente, putem calcula derivatele parțiale: Aplicând ecuația lui Schrödinger
Hamiltonian (mecanică cuantică) () [Corola-website/Science/319827_a_321156]
-
extinderea formula 25 în termenii stărilor de bază. Fiecare termen "a(t)" corespunde de fapt la "două" grade de libertate independente, deoarece variabila are atât parte reală cât și imaginară. Ne folosim acum de următorul artificiu: în loc să folosim părțile reală și imaginară ca variabile independente, folosim "a(t)" și conjugata complexă "a*(t)" ca variabile independente. Cu această alegere a variabilelor independente, putem calcula derivatele parțiale: Aplicând ecuația lui Schrödinger și folosindu-ne de ortonormalitatea stărilor de bază, aceasta se reduce la
Hamiltonian (mecanică cuantică) () [Corola-website/Science/319827_a_321156]
-
Sfera cerească este o sferă imaginară care înconjoară observatorul și este utilizată pentru reperarea obiectelor cerești observabile. Se mai numește și „boltă cerească”, „cupola cerului” sau „firmament”. Definirea sferei cerești pleacă de la observația că poziția aparentă a unui corp ceresc, pentru un observator, este dată doar
Sferă cerească () [Corola-website/Science/299928_a_301257]
-
la determinarea unghiurilor laterale ale suprafeței terestre (sau mai general ale unui sferoid). Globul este împărțit în 360° (grade) latitudine și 180° (grade) longitudine. Rețeaua liniilor meridianelor și latitudinilor care se intersectează sub un unghi de 90°, este un sistem imaginar care împarte suprafața globului, cu scopul ușurării orientării. Ecuatorul aparține liniilor de latitudine fiind între ele linia cea mai lungă ce împarte globul în două emisfere de nord și sud care sunt așezate perpendicular (90°) pe raza globului terestru, ecuatorul
Coordonate geografice () [Corola-website/Science/306416_a_307745]
-
profunde ale povestirilor ce compun volumul, observând că "cele nouă istorii nu pot fi circumscrise unui gen pentru că sunt o combinație reușită de science fiction, fantasy și gothic. Apoi cred că miza lor este revelația faptului că între real și imaginar, granița poate fi extrem de difuză. S-a scris mult pe tema asta, însă scriitura alertă a lui Eugen Lenghel cu efecte aproape cinematografice ne face să experimentăm direct această limită." Continuând cu "Suspansul, recuzita science fiction, ritmul deosebit pe care
9 Istorii reutilizate () [Corola-website/Science/331856_a_333185]
-
este semnalată într-o oarecare măsură în prima critică a lui Schumann, un eseu privind "Variațiile" lui Chopin pe o temă din Don Juan, care a apărut în "Allgemeine musikalische Zeitung", în 1831. În eseu, opera este discutată de către personajele imaginare Florestan și Eusebius (omologii lui Vult și Walt din romanul "Flegeljahre" de Jean Paul), iar lui Meister Raro (reprezentându-l fie pe însuși compozitorul, fie pe Wieck) i se cere, de asemenea, opinia. Însă până la vremea când Schumann a scris
Robert Schumann () [Corola-website/Science/299745_a_301074]
-
C și B), satul în care se născuse Ernestine, note muzicale întâlnite și în numele compozitorului. Prin sub-titlul "Estrella" al uneia dintre secțiuni , compozitorul face referire la Ernestine, iar prin sub-titlul "Chiarina", se referă la Clara Wieck. Eusebius și Florestan, personajele imaginare atât de des întâlnite în scrierile sale critice, se regăsesc și aici, exceptând imitații briliante ale lui Chopin și Paganini, iar lucrarea se aseamănă cu un marș al Davidsbündler—liga de oameni ai lui David împotriva filistinilor în care pot
Robert Schumann () [Corola-website/Science/299745_a_301074]
-
din nou purtat cu o treaptă mai sus. Kreisler, poetul romantic adus în contact cu lumea reală, a fost un caracter cules din viața reală de către poetul E. T. A. Hoffmann (q.v.), iar Schumann îl utilizează drept un muștiuc imaginar pentru recitalul din muzica propriilor sale trăiri. "Phantasie in C" (op. 17), compusă în vara anului 1836, este o lucrare dispunând de cea mai înaltă calitate a pasiunii. Odată cu "Faschingschwank aus Wien", cea mai apreciată lucrare a sa pentru pian
Robert Schumann () [Corola-website/Science/299745_a_301074]
-
ale fantasticului (și anume: dublul, realitatea paralela a visului, cărțile misterioase și vrăjite, salturile în timp). Adjectivul "borgezian" definește concepția despre viață ca poveste ("fiction"), ca minciună, ca operă contrafăcută, dată drept adevarată (ca în faimoasele sale recenzii de cărți imaginare). A fost influențat de autori precum Dante Alighieri, Miguel de Cervantes, Franz Kafka, H.G.Wells, Rudyard Kipling, Arthur Schopenhauer sau G. K. Chesterton. Borges a lăsat o moștenire importantă în toate domeniile culturii moderne, până și în cea pop, și
Jorge Luis Borges () [Corola-website/Science/302356_a_303685]
-
recunosc, puștiul s-a descurcat excelent cu cele trei cântece”. Archuleta a primit 44% din voturile publicului, ieșind pe locul doi. Reclame identice cu Cock și Archuleta mimând scenă din "Risky Bussiness" în care Tom Cruise cântă la o chitară imaginara au fost utilizate pentru promovarea seriei de jocuri pe computer "Guitar Hero".
David Archuleta () [Corola-website/Science/314477_a_315806]
-
lirici, este marcat cu adevarat de ciclurile de poeme Timp înalt (1948), Aproximații, Caietele de la miezul nopții (ambele din perioada 1954-1960), Totul începe din nou (1956), Libertate libertate (1953-1955). Ceea ce frapează de la început este schimbarea, în multe privințe, a peisajului imaginar și a "dicțiunii" poemului. Are loc, în primul rând, un fel de de-naturalizare a peisajului, descrierea plastică a unei lumi exterioare "reale" cedând locul unei geografii emblematice, generice, care sugerează esențializarea experiențelor sufletești, desprinderea de contingentul precar, ancorarea într-
Poezia lui Alexandru Busuioceanu by Ion Pop () [Corola-journal/Memoirs/18008_a_19333]
-
aruncări libere trebuie trasată paralel cu fiecare linie de fund. Marginea ei exterioară trebuie situată la 5,80 m de la marginea interioară a liniei de fund și trebuie să aibă 3,50 m lungime. Centrul liniei trebuie situat pe linia imaginară care unește mijlocul celor două linii de fund. Zonele de restricție trebuie să fie spațiile delimitate pe terenul de joc de liniile de fund, liniile de aruncări libere și liniile care unesc extremitățile liniilor de aruncări libere cu punctele situate
Baschet () [Corola-website/Science/300780_a_302109]
-
regiune din cadrul sau. Discursul „europenizării” aplicat țărilor cu o tradiție culturală și socială deja europeană seculară (de la Polonia la Republică Cehă la Ungaria și România) se conformează acestei logici deosebit de excluzive. Pe de-o parte, ea instrumentalizează din nou un imaginar orientalist pentru a sugera că distanțarea de Orient reprezintă etalonul după care standardele modernității și civilizării sunt măsurate; pe de altă parte, mobilizează complexele de inferioritate pentru a-i servi propriilor proiecte geopolitice. Pe masura ce „amenințarea islamică” a înlocuit-o pe
Mai multe Europe. De la mistica uniunii la (geo)politica diferențelor () [Corola-website/Science/296076_a_297405]
-
submulțime a lui formula 6, identificând numărul real formula 13 cu formula 14. Numărul complex formula 15 are proprietatea formula 16 , adică formula 17 identificat cu numărul real formula 18. Niciun număr real nu are această proprietate; de aceea el a fost denumit "numărul formula 19 " („i” de la „imaginar”). Numerele complexe de forma formula 20 se numesc „numere imaginare”. Numărul complex formula 15 este notat cu formula 19 și numit „numărul i”. Are proprietatea formula 23. Ținînd cont de cele de mai sus, un număr complex formula 3 poate fi scris formula 25. Orice număr
Număr complex () [Corola-website/Science/297905_a_299234]
-
formula 14. Numărul complex formula 15 are proprietatea formula 16 , adică formula 17 identificat cu numărul real formula 18. Niciun număr real nu are această proprietate; de aceea el a fost denumit "numărul formula 19 " („i” de la „imaginar”). Numerele complexe de forma formula 20 se numesc „numere imaginare”. Numărul complex formula 15 este notat cu formula 19 și numit „numărul i”. Are proprietatea formula 23. Ținînd cont de cele de mai sus, un număr complex formula 3 poate fi scris formula 25. Orice număr complex a cărui formă algebrică este formula 38 poate fi
Număr complex () [Corola-website/Science/297905_a_299234]
-
exponențială" formula 49. Această posibilitate se datorează valabilității "formulei lui Euler". Mulțimea matricilor de dimensiuni formula 50 de forma: formula 51 cu formula 52 reprezintă de asemeni o formă de scriere a numerelor complexe, unde formula 53 reprezintă matricea unitate și matricea formula 54 reprezintă unitatea imaginară. Avem: Această mulțime reprezintă un subspațiu din spațiul vectorial al matricilor de dimensiuni formula 50. Numerele reale corespund matricilor diagonale de forma formula 23formula 85formula 86formula 87 formula 88formula 85formula 90formula 91 Generalizare: Pentru puteri naturale formula 104 ale numerelor complexe scrise sub forma polară formula 105 avem formula de calcul
Număr complex () [Corola-website/Science/297905_a_299234]
-
zidul" imaginar din fața scenei aflat între public și actori. Scena pe care joacă actorii este o cutie cu trei pereți tradiționali, astfel încât publicul poate vedea acțiunea din lumea piesei de teatru sau a filmului prin cel de-al patrulea perete imaginar. Ruperea celui de-al patrulea perete implică interacțiunea unui personaj cu lumea reală. Conceptul este de obicei atribuit filosofului, criticului și dramaturgului Denis Diderot. Termenul în sine a fost folosit și de Molière. Iluzia celui de-al patrulea perete este
Al patrulea perete () [Corola-website/Science/334893_a_336222]