7,215 matches
-
inițiale, evoluând printr-o raționalizare și dezvoltare rațional-metodică a acestora, construindu-se o structură rațională bine închegată, pentru ca în cele din urmă prin interpretarea metaforizarea și reanalizarea respectivelor imagini să se ajungă la o nouă formă de dezvoltare pulsională a imaginarului. Această evoluție descrisă aici nu este una strict temporală, ci de ordin axiologic prin acceptarea și reordonarea valorică a anumitor tipuri de imagine. Exemplificând această tendință de dezvoltare a imaginarului pe perioada apropiată de secolul al XVII-lea putem urmări
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
se ajungă la o nouă formă de dezvoltare pulsională a imaginarului. Această evoluție descrisă aici nu este una strict temporală, ci de ordin axiologic prin acceptarea și reordonarea valorică a anumitor tipuri de imagine. Exemplificând această tendință de dezvoltare a imaginarului pe perioada apropiată de secolul al XVII-lea putem urmări următoarea evoluție. După ce în Evul Mediu s-a dezvoltat o imagine rațională asupra universului pornind de la simplitatea inițială a creștinismului și de la tradiția Greciei antice, acesta s-a dezvoltat ajungându
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
apropiată de secolul al XVII-lea putem urmări următoarea evoluție. După ce în Evul Mediu s-a dezvoltat o imagine rațională asupra universului pornind de la simplitatea inițială a creștinismului și de la tradiția Greciei antice, acesta s-a dezvoltat ajungându-se la imaginarul pulsional specific Renașterii. Acesta domină gândirea Occidentală timp de trei secole, dar, în această perioadă, asupra lui acționează cenzura raționalității spre a-l aduce la un echilibru. Această cenzură a acționat din două direcții: prima cea a vechii raționalități manifestată
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
două direcții: prima cea a vechii raționalități manifestată prin prerogativele bisericii catolice și folosindu-se de unul dintre cele mai puternice și mai bine organizate instrumente de cenzură: Inchiziția. Această cenzură dorește să păstreze principiile ortodoxe ale catolicismului și limitează imaginarul la o anumită imagine standard. Efectul acestui gen de cenzură este o tendință naturală de ocultare, de sintetizare, metaforizare și simbolizare a mesajului astfel încât percepția mesajului să fie limitată. Efectul ei este opus scopului declarat, pentru că în loc de limitare a imaginarului
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
imaginarul la o anumită imagine standard. Efectul acestui gen de cenzură este o tendință naturală de ocultare, de sintetizare, metaforizare și simbolizare a mesajului astfel încât percepția mesajului să fie limitată. Efectul ei este opus scopului declarat, pentru că în loc de limitare a imaginarului pulsional se realizează o amplificare a acestuia. Cea de-a doua formă de cenzură este a noului mod de a raționa, care constă într-o modificare metodică, de imagine sau metafizică. Această nouă formă de cenzură trebuie să fie declarativă
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cele două tipuri de raționalitate: cea nouă reprezentată de către Galilei sau Descartes și vechea formă reprezentată de către Inchiziție. De remarcat este dialogul dintre Galilei și părintele Belarmin, care refuză să privească prin telescop datorită unor motive ce au drept sursă imaginarul pulsional al epocii: nu privesc prin instrumentul creat de către tine pentru că aș putea fi înșelat, proiectându-se asupra mea o imagine falsă. Acest dialog ne ajută să observăm diferențele majore dintre cel două tipuri de raționalitate: cea medievală și cea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
epocii: nu privesc prin instrumentul creat de către tine pentru că aș putea fi înșelat, proiectându-se asupra mea o imagine falsă. Acest dialog ne ajută să observăm diferențele majore dintre cel două tipuri de raționalitate: cea medievală și cea modernă. Cenzura imaginarului existent la un moment dat este o formă normală de manifestare a raționalității pentru a reordona imaginarul existent. Acesta are tendința de a ajunge la acel moment în care nu ar mai fi acceptat. Transformarea imaginarului de la o imagine la
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
o imagine falsă. Acest dialog ne ajută să observăm diferențele majore dintre cel două tipuri de raționalitate: cea medievală și cea modernă. Cenzura imaginarului existent la un moment dat este o formă normală de manifestare a raționalității pentru a reordona imaginarul existent. Acesta are tendința de a ajunge la acel moment în care nu ar mai fi acceptat. Transformarea imaginarului de la o imagine la alta se poate realiza numai prin intermediul cenzurii. Această cenzură nu aduce o imagine superioară din punct de
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
și cea modernă. Cenzura imaginarului existent la un moment dat este o formă normală de manifestare a raționalității pentru a reordona imaginarul existent. Acesta are tendința de a ajunge la acel moment în care nu ar mai fi acceptat. Transformarea imaginarului de la o imagine la alta se poate realiza numai prin intermediul cenzurii. Această cenzură nu aduce o imagine superioară din punct de vedere valoric, ci doar una simplă care are un potențial de dezvoltare mai ridicat. Secolul al XVII-lea începe
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
rug a lui Giordano Bruno. Acesta face parte dintre procesele prin care omenirea în ansamblul său s-a arătat incapabilă să suporte modificările radicale de imagine (Socrate, Isus, Bruno, Galilei). Interesant este că Giordano Bruno nu reprezenta o imagine opusă imaginarului renascentist, ci o sinteză a acestuia, astfel că procesul acestuia este un simbol al conflictului de imagine dintre pulsionalul și raționalitatea regresivă specifică epocii. În cadrul acestui proces se întâlnesc toate argumentele și imaginile specifice acelui secol. El este simbolul cenzurii
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
al XVI-lea găsește Inchiziția într-un moment de maximă evoluție. După ce a luptat împotriva ereziei ce avea tendința de a se instituționaliza și după ce a eliminat-o, se concentrează asupra oricărui discurs ce avea tendințe de dezvoltare a unui imaginar neortodox. Acțiunea sa de cenzură, cu toate că nu mai avea impactul inițial, acționa asupra celor ce puteau fi considerați eretici. Dar contextul este, de această dată, diferit de cel din secolul al XII-lea. Imaginarul s-a dezvoltat, readucând în interiorul său
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
avea tendințe de dezvoltare a unui imaginar neortodox. Acțiunea sa de cenzură, cu toate că nu mai avea impactul inițial, acționa asupra celor ce puteau fi considerați eretici. Dar contextul este, de această dată, diferit de cel din secolul al XII-lea. Imaginarul s-a dezvoltat, readucând în interiorul său un număr mare de tradiții filosofice, îndepărtându-se de direcția tomistă a bisericii. Au apărut în această perioadă lucrări ample care în contextul epocii aduceau prejudicii imaginii promulgate de Biserică. Imaginarul de origine pulsională
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
al XII-lea. Imaginarul s-a dezvoltat, readucând în interiorul său un număr mare de tradiții filosofice, îndepărtându-se de direcția tomistă a bisericii. Au apărut în această perioadă lucrări ample care în contextul epocii aduceau prejudicii imaginii promulgate de Biserică. Imaginarul de origine pulsională atinge apogeul, ajungând la acele manifestări în care metafora era cea care domina imaginea asupra universului. În aceeași perioadă direcțiile protestante ale creștinismului nu mai erau privite ca erezii decât în interiorul Bisericii Catolice, ele luând un avânt
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
erezii decât în interiorul Bisericii Catolice, ele luând un avânt important și instituționalizându-se într-o importantă zonă a Europei Occidentale. În contextul neputinței de a limita evoluția noii imagini crește rigiditatea Bisericii Catolice și în loc să se deschidă spre noua formă de imaginar se închid, intensificând acțiunile de cenzură. Începe ceea ce va purta numele de contrareformă, oficializată prin Conciliul de la Trento. Este perioada în care numărul de cărți de la Index crește în mod îngrijorător și sunt aduși în fața justiției filosofi, precum Tommaso Campanela
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
dorința de cenzură sub orice mod, iar marea reușita a acesteia ar fi fost retractarea de către filosof a propriei sale gândiri. Statutul de simbol al acestui proces nu poate fi tăgăduit și a fost unul dintre principalele instrumente prin care imaginarul rațional încearcă să-și păstreze autoritatea asupra oricărei forme de pulsionalitate. 2.1.3. Procesul lui Galileo Galilei 11, întâlnirea celor două tipuri de imaginar rațional existențe în secolul al XVII-lea Dacă prin atitudinea sa și datorită scrierilor sale
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
acestui proces nu poate fi tăgăduit și a fost unul dintre principalele instrumente prin care imaginarul rațional încearcă să-și păstreze autoritatea asupra oricărei forme de pulsionalitate. 2.1.3. Procesul lui Galileo Galilei 11, întâlnirea celor două tipuri de imaginar rațional existențe în secolul al XVII-lea Dacă prin atitudinea sa și datorită scrierilor sale cu un caracter profund acid, metaforic, dar și reformist față de imaginea ortodoxă a bisericii, părea de așteptat ca Giordano Bruno să ajungă în fața Inchiziției și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
lucrările care face trecerea spre un nou mod de a face știință. Nu trebuie uitată nici viziunea lui Jakob Bohme, un cizmar care devine în urma acesteia unul dintre cei mai profunzi mistici ai filosofiei germane. 2. 2. Reforma și cenzura imaginarului religios Înainte de a dezvolta ideea noastră despre cum se manifestă reforma ca cenzură trebuie să explicăm câteva aspecte privind acest termen. Procesul prin care s-a realiza ruptura din interiorul Bisericii Catolice din secolul al XVI-lea a fost privit
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
la XV-lea în Occident și care s-au separat de Biserica Catolică din motive doctrinare. Totuși înainte de toate trebuie să vedem Reforma nu doar ca o mișcare de revoltă, ci ea este dublată de o încercare de a cenzura imaginarul religios ce s-a dezvoltat în sânul bisericii catolice. Putem continua cu definiția autorului amintit mai sus: "Reforma fusese un proces prin care numeroși creștini entuziaști, incapabili să accepte răspânditele abuzuri ale bisericii catolice, s-au desprins pentru a-și
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
accepte răspânditele abuzuri ale bisericii catolice, s-au desprins pentru a-și forma propria lor religie purificată"20. Această idee de "religie purificată" este cea care ne duce cu gândul la Reformă ca modalitate de cenzură a unui forme de imaginar ce nu mai era acceptat. Biserica a dezvoltat în decursul timpului o imagine asupra lumii care s-a îndepărtat de simplitatea originală. De aceea s-a simțit nevoia cenzurii acesteia, cenzură care s-a realizat prin două demersuri: în primul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
reformist. Aceasta s-a întâmplat deoarece după secolul al VII-lea creștinismul își definise deja viziunea asupra existenței în majoritatea elementelor sale astfel că, orice noutate ar fi avut în principiu un caracter de reformă, în dorința de a modifica imaginarul deja existent. La acestea s-au mai adăugat și efectele ereziilor, pentru că în contraponderea acestora s-a dezvoltat cel mai puternic instrument de cenzură care a existat vreo dată: Inchiziția. Dezvoltarea ereziilor ca încercare de reformă s-a datorat în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
averi sunt unele dintre principiile reformiste. Ideea purității în sensul nedeținerii de posesiuni și a unui ascetism religios au fost principiile călugărilor: dominicanii, franciscanii și mult mai târziu a iezuiților. Această cenzură a fost realizată pentru a nu permite dezvoltarea imaginarului religios într-un mod incontrolabil devenind astfel dominat de natura pulsională. 2.2.2. Reforma lui Martin Luther 30 și reușita cenzurii religioase După ce imaginarul religios dezvoltat de biserică atinge apogeul său, depășind normalitatea rațională a acestuia, a intervenit o
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
mult mai târziu a iezuiților. Această cenzură a fost realizată pentru a nu permite dezvoltarea imaginarului religios într-un mod incontrolabil devenind astfel dominat de natura pulsională. 2.2.2. Reforma lui Martin Luther 30 și reușita cenzurii religioase După ce imaginarul religios dezvoltat de biserică atinge apogeul său, depășind normalitatea rațională a acestuia, a intervenit o formă prin care s-a încercat limitarea sa. Problemele ce au fost considerate acute în interiorul bisericii nu erau doar de natură dogmatică ci, în primul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ortodoxă de a obține bani de la enoriași prin vânzarea de indulgențe, au reprezentat scânteia care a declanșat reforma din spațiul german. Dar problemele nu se limitau la elemente de ordin organizatoric, ci și la cele de ordin teologic. Structura de imaginar la care ajunsese teologia catolică se depărtase într-o mare măsură de ideea simplității religioase originale. Ea și-a construit forme de protecție și control care să poată susține instituția prin coordonarea tuturor celorlalte centre de putere. Începutul secolului al
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
autoritatea laică și cea religioasă. Contextul pentru reușita acesteia a fost unul complex prin faptul că la el s-au alăturat elemente din diferite domenii. Din punctul de vedere al complexității imaginii biserica catolică a ajuns la acel grad de imaginar care trebuia cenzurat, pentru o reîntoarcere la "puritatea începuturilor". Multe dintre credințele originale de esență se pierduseră în interpretări și amplificări de imagine care s-au îndepărtat de acestea. Al doilea element fundamental este cel al contextului social, pentru că multe
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
prima dintre confesiunile protestante care este acceptată, celelalte, cum ar fi anabaptismul sau calvinismul au fost într-o mai mare măsură marginalizate, dar și acestea au reușit să străbată timpul, nefiind eliminate. Biserica protestantă a reprezentat o reușită în ceea ce privește cenzura imaginarului Bisericii Catolice. 2.2.3. Anglicanismul 33 și reforma ca cenzură politică Dacă reforma germană a fost una de natură conceptuală, o altă separare de Biserica Catolică a fost realizată de către Anglia. Ea a reprezentat una dintre formele cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]