2,391 matches
-
nu știu cum sunteți voi, dar eu n-am niciun chef să ies în oraș acum. Se aplecă și o sărută pe Izzie pe frunte. Dulceață? Vrei să te culci? Izzie nu reuși să îngaime decât “Ahââm”. — Nici eu n-am chef, mormăi Emmy. Petrecea șaizeci și cinci de ore pe săptămână în restaurante și întotdeauna se bucura dacă avea ocazia să rămână acasă. Nu se relaxa deloc când intra într-un restaurant — nu contează ce restaurant — în calitate de client. Mintea ei se comuta pe modul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
pregăti să o ia de la început. Avea să fie o noapte foarte lungă. Prietenoasă înseamnă de fapt singură și disperată — Adi, tocmai a sunat portarul să spună că a sosit mașina, anunță doamna de Souza din ușa camerei Adrianei. — OK, mormăi Adriana adunându-și toată răbdarea de care era în stare să nu fie agresiv de obraznică cu maică-sa. Ce-a fost asta, dragă? Tu ai auzit ce-am spus? Am spus că portarul— — Am auzit! spuse Adriana pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
în loc să simtă că se sufocă așa cum simțea de obicei, se lăsă să se relaxeze. Jesse o sărută pe buze, pe frunte și pe fiecare obraz, apoi îi zise: — Râdeam numai pentru că îmi amintești atât de mult de mine. Oh, minunat, mormăi Leigh. — Dar, Leigh, n-am făcut nimic rău. — Cum adică n-am făcut nimic rău? Nici nu știu cu ce să încep. Poate cu faptul că sunt logodită? Sau tu căsătorit? Sau că lucrăm împreună? Rosti cuvintele mai apăsat când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Emmy nu zicea nimic și era complet absorbită de planificările ei. — Știu că probabil ai mult de lucru, scumpo, așa că n-o mai lungesc cu despărțirea. Luă ochelarii de soare de pe noptieră și-i puse pe cap. Mmm, reuși să mormăie Emmy. Chiar avea de gând să se ridice și să plece? Vino încoace să te îmbrățișez. O strânse de braț ca să-i dea de înțeles să se ridice în picioare; când ea se conformă, se pomeni într-o îmbrățișare atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
înțeles să se ridice în picioare; când ea se conformă, se pomeni într-o îmbrățișare atât de lipsită entuziasm și de pasiune, de parcă era o rudă îndepărtată sau coafeza cu care era prietenă. — Emmy, a fost nemaipomenit. Chiar nemaipomenit. Îhâm, mormăi ea din nou. Fie că el nu băga de seamă, fie nu-i păsa. După aceea, el iar o sărută părintește și o îmbrățișă încă o dată, apoi se îndreptă spre ușă. — Să ajungi cu bine acasă mâine. O să mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
n-avea chef de musafiri în seara aceea. Ei bine, nici ea n-avea. Spre cinstea ei, nici Emmy nu mai avea nevoie de alte aluzii. Sări de pe canapea și, după ce îl sărută mai întâi pe Russell, apoi pe Leigh, mormăi ceva despre o cină de afaceri la care trebuia neapărat să ajungă și dispăru pe ușă. Dispăru atât de repede că lui Leigh nu-i mai rămase niciun minut să se pregătească pentru ce avea de spus. Sau pentru când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
decât să dea mașina peste el. E normal așa ceva? — Perfect normal, spuse Adriana. Nu crezi, Leigh? Adriana încercase să o includă și pe Leigh în conversație, dar ea nu prea zicea nimic, stătea acolo cu un zâmbet absent și mai mormăia din când în când „hmmm”. — Categoric, spuse Leigh de data asta, întorcându-se spre Adriana. Fetița noastră se maturizează! Cred că e atât de — Leigh se întrerupse deoarece începu să sune telefonul mobil. Adriana o privi cum scoate telefonul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Un mod de viață? întrebă Emmy. Aveți așa ceva în meniu? Acesta se îndepărtă încet de la masă de parcă ar fi văzut un animal sălbatic. — Eu, ăă, am să vin mai târziu să vad dacă mai aveți nevoie de ceva. Poftă bună, mormăi el și o luă iute din loc. — Dumnezeule, Emmy, mai stăpânește-te și tu. Sperii oamenii, o certă Adriana deși în sinea ei scena i se păruse extrem de amuzantă. Emmy oftă. — Altceva nou? M-am gândit mult săptămâna trecută, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
haine și scoase iPodul și acumulatorul celularului din bolul de sticlă pentru pești pe care Emmy îl folosea ca să depoziteze diverse mărunțișuri. — Uite. Puneți-le în geantă și hai să mergem. Să nu cumva să pierdem avionul ăsta! — Bine, bine, mormăi Emmy dându-și grăbită cu peria prin păr. Asta nu e oră la care să te trezești, ca să nu mai zic să pleci. Fac și eu ce pot. Până să iasă Emmy pe ușă, au mai trecut cincisprezece minute și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
o cărțulie cu zilele naționale ale statelor lumii, ca să Închine un pahar În cinstea lor, ori deschid televizorul și aleg prin vot deschis știrea zilei. Așa procedaseră cu o seară Înainte, când tocmai se agitau guvernanții În legătură cu FMI-ul... Acu’, mormăi Gicu, dacă iau ăștia și pielea de pe noi, că banii trebe să-i dea statu’ Înapoi, iar statu’ suntem noi, venim aci, la cârciumă, și bem până ne stă limba plută. Bună ideea? Aplaudară toți trei, iar Sandu Șpriț agită
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
-n pace... Gicu aprinde țigara. Dacă-i ziceai asta Înainte de noaptea nunții, acu’ erai burlac. Șmecherule care ești... Subiectul la ordinea zilei fotbalul. Mai ales acum, când niște arbitri au ajuns după gratii, cel puțin temporar. Face deneaul curățenie, Sandule, mormăie Gore, uite că și Prunea e luat la ochi, le-au pus ăștia telefoanele sub ascultare și acu’ le țâțâie fundul la toți. Nu mai miroase a iarbă crudă și a ciorbă de ștevie, vine iz de procese cu garnitură
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
le oprește din creștere, iar Vijelie ofilește bobocii prematur... Dacă le cântă și Ștefan de la Bărbulești, ofilirea-i gata. Așa că, scumpă doamnă, nu cumpăr trandafiri, vezi dacă vrea patronu’. De, ca patronu’, poate pune flori pe bar. Țiganca se Îndepărtează mormăind că românii e zgârciți și nu mai e galantoni ca-n alte vremuri. Gicu pufnește nemulțumit. Da, Gore și Sandule, uite-așa pot să apară probleme etnice de tot felul, adică românii nu mai e galantoni dacă nu face vânzare
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
cheflii noștri comandă Încă un vin fiert. Sandu mototolește Libertatea, nu Înainte de a mai privi o dată pagina a cincea cu oarecare tristețe În privire, apoi o aruncă fix În capul lui Gore. Gicu Își face socotelile pe un carnețel și mormăie În barbă ceva din care reiese că o fi viața grea În România, da’ eu fără porc nu stau, votez porcul, așa să știți, iar Gore se ridică și cere ca muzica să fie dată mai tare. Tocmai se aude
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
pe telefon și să ceară ajutor de la 112. Ce-i, măi Sandule, cu tine, de ce nu ți-s boii acasă? Gore cere reducerea sonorului de la combina muzicală, apoi duce degetul arătător la buze, solicitând celor prezenți să facă liniște. Sandu mormăie În continuare. Îl schimbă, de data asta nu mai are nicio șansă... Dacă te referi cumva la Boc, dragă Sănducule - Gicu privește oarecum pieziș - atunci dă-mi voie să Îți reamintesc, aici, În văzul tuturor, că te ai retras din
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
desigur trebuie să fi fost greu de citit în întunericul care se lăsa. Mai degrabă se putea presupune că, cu un minut mai devreme, Cottard se gândise liniștit în penumbră. Rieux l-a întrebat cum se simțea. Cottard, așezându-se, mormăi că se simțea bine și că s-ar simți și mai bine dacă ar putea să fie sigur că nimeni nu se ocupă de el. Rieux a făcut observația că nu poți fi întotdeauna singur. ― Oh! nu despre asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
DAR CEEA CE ÎN MOD SIGUR ESTE CEL MAI GREU, ESTE SĂ ȘTII DACĂ TREBUIE SĂ PUI ȘI SAU SĂ NU-L PUI. ― Da, spune Rieux, înțeleg. Și a pornit mai departe. Celălalt părea încurcat, a revenit alături de el. \ Iertați-mă, mormăia el. Nu știu ce am în seara asta ! Rieux l-a bătut ușor pe umăr și îi spune că dorea să-l ajute și că povestea lui îl interesa mult. Grand păru acum ceva mai liniștit, și, ajuns în fața casei, după o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
trebuie să mai zîmbească, avea o expresie nițel tîmpă. „SÎntem un cuplu de lesbiene...“ Thomas avusese tot felul de experiențe sexuale. Mai puțin homo. Nici nu le căutase, măcar din curiozitate ; erau destui care făceau astfel de Încercări. „Mda“, a mormăit, după un timp, revenindu-și. Trăia pe o planeta pe care Dumnezeu, după cum susținea Antonia, avea să o distrugă, oricum, Într-o bună zi, omorînd pînă și ultimul cimpanzeu, pentru ca nu cumva - după cum decretase Darwin - maimuța, pe o altă scară
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
oprit În fața blocului; răbdător, a așteptat pînă cînd un locatar ce se Întorcea acasă a descuiat ușa de la intrare și a pășit În hol Împreună cu acesta, spre nemulțumirea spaniolului, care l-a privit lung, apoi l-a ignorat. Thomas a mormăit o scuză, apoi a urcat scările Încet - vroia să renunțe, iar Îl ajunsese teama, dar nu făcuse drumul chiar degeaba. S-a oprit În dreptul apartamentului căutat, era seară, cineva trebuia să fie acasă. Nu neapărat. Dincolo de ușă se auzea sonorul
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
fredona deseori cîntecul, mai ales pînă să se cumințească, un eufemism, desigur, de vreme ce paranteza Amsterdam, recentă, Întrecea tot ceea ce Antonia, de pildă, și-ar fi Închiput despre stricăciune. Fredona What a... și la toaletă, cîteodată ; și Antonia, tot auzindu-l, mormăia din cînd În cînd refrenul. Vorbise mai mult Jesper și În urmă cu cîteva seri. Merseseră În Christiania, pentru a retrăi cîte ceva din ceea ce nu mai puteau Întoarce, tinerețea lor. Erau În putere, arătau bine, chiar atrăgeau privirile, erau
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
a răspuns. —Să văd dacă-i aici. Am intrat în baie. Charlie avea fața plină de spumă de ras. Am astupat telefonul și i-am șoptit: — Te caută o femeie, Caroline. Ah... spune-i c-o sun eu mai târziu, mormăi el. Am transmis mesajul și am închis. Știu că nu era treaba mea, dar cine naiba o fi fost Caroline? Ăsta-i dezavantajul când mănânci croissante în pat cu cineva absolut fantastic: e destul să fie doar menționată existența altei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Când mă apuc să șterg praful în sufragerie, o văd uitându-se afară la Melissa, care se află la o masă așezată pe gazon. — Învață atât de mult. Trage adânc din țigară. Ce fată inteligentă e și Melissa asta. — Mmm, mormăi ca să mă lase în pace. Știi, nu e ușor să intri la drept, Samantha. Mai ales la cea mai bună facultate ! Îmi aruncă o privire sugestivă. Au fost nu știu câte sute pe un loc ! — Fantastic. Dau iritată cu cârpa pe televizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
zi dintr-o mână într-alta și despre el se vorbea în momentul respectiv, sau al nostru pentru că e al nostru, al nostru fără ocolișuri, al nostru pur și simplu, al nostru și punct. Cipriano Algor nu va răspunde, va mormăi, ca altădată, Ce prostie, dar o va spune automat, pe un ton destul de vehement, desigur, dar fără o convingere reală. Acum că Isaura Madruga a plecat, după ce a murmurat un la revedere, acum că a ieșit pe ușă ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
infirmierele, îmbrăcate în alb. Când statuetele s-au răcit complet, le-au transportat pe planșetele de uscare, unde Cipriano Algor, înarmat cu pistolul de pulverizat și adăpostit de filtrul măștii, le-a acoperit metodic cu un strat de alb mat. Mormăi pentru sine că nu merita să-și astupe gura și nasul, Ar fi de-ajuns să mă așez împotriva vântului, și vopseaua ar zbura, nu m-ar atinge, dar de îndată se gândi că era nedrept și nerecunoscător, fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Industrială, semănând din ce în ce mai mult cu o construcție tubulară în expansiune continuă, cu o combinație de tuburi proiectată de un ins furios și executată de un nebun, nu-i îmbunătăți dispoziția, cu toate că, din fericire, presentimentul său neliniștitor și tulbure începuse să mormăie în surdină. Observă că alinierea vizibilă a cartierelor de barăci ajunsese mult mai aproape de șosea, ca un furnicar care se întoarce la potecă după ploaie, își zise, ridicând din umeri, atacurile camioanelor vor fi curând reluate, și, în sfârșit, făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
un catârgiu se oprește lângă o fântână, lasă să-i curgă apa proaspătă În căușul palmelor Împreunate, apoi se apleacă, țuguindu-și buzele, ca pentru a săruta fruntea unui copil adormit; odată setea potolită, Își trece palmele ude peste față, mormăie o mulțumire, ridică de jos un pepene scobit, Îl umple cu apă și i-l duce animalului său pentru ca acesta să poată, la rându-i, să bea. În piața negustorilor de fructe afumate, o femeie Însărcinată Îi aține calea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]