3,842 matches
-
al Romei. Situația e similară cu aceea în care se găsise Grigorie de Nazianz și se poate ca Grigorie să fi citit Omilia 2 a acestuia și tratatul Despre preoție al lui Ioan Gură de Aur. Regula a fost foarte răspîndită și a fost tradusă în greacă de patriarhul Antiohiei, Anastasius al II-lea, cînd Grigorie era încă în viață; la sfîrșitul secolului al IX-lea, regele Alfred a tradus-o personal în saxonă. Ca om al Bisericii, conștient de importanța
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
cer (19). într-adevăr, începutul discursului 10 anunță întreaga „economie” a mîntuirii; din această serie fac parte și discursurile despre coborîrea în infern, despre care vom vorbi în următorul paragraf. în fine, interesante sînt și cele care combat superstiții foarte răspîndite: ornitomanția (7) și astrologia (22). Discursul 13 povestește coborîrea lui Ioan Botezătorul în infern, după moartea sa: el îi anunță pe cei drepți și pe profeții închiși aici despre apropiata pogorîre a Mîntuitorului și despre eliberarea lor. Urmează un dialog
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
lumea greacă, și-a pus, în schimb, amprenta asupra spiritualității acesteia prin adaptarea de către greci a formelor imnului, omiliei dramatice și, mai ales, kontakion-ului” (Grosdidier de Matons). Imnul și kontakion-ul datează cam din aceeași perioadă (imnuri anonime au fost foarte răspîndite încă din secolul al V-lea), iar kontakion-ul pare să fi apărut puțin mai tîrziu), și amîndouă au avut un raport direct cu liturghia: imnul este o rugăciune sau o invitație la rugăciune, în timp ce kontakion-ul nu e, la drept vorbind
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
mare valoare poetică din întreaga literatură religioasă bizantină, a fost introdus în întregime în liturghie; data sa era inițial aceea a Bunei-Vestiri (25 martie), apoi a început să fie cîntat în a cincea săptămînă a Postului Mare. A fost foarte răspîndit, a fost tradus în slava veche, în arabă și în latină, probabil de către un învățat din cercul lui Ilduin, în perioada carolingiană (secolul al IX-lea). Data compunerii și paternitatea imnului constituie două probleme încă nerezolvate. Cum acrostihul imnului este
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
conflictului îi face ca, în mod firesc, să aibă mai puține de spus despre cooperare. Cu siguranță, dedicarea altruistă pentru atingerea unui scop comun nu reprezintă preocuparea principală a adepților realismului, mulți dintre ei trăind într-o epocă de larg răspândită dezordine internațională și internă, dacă nu chiar de colaps sistemic. Rivalitatea, suspiciunea, confruntarea sunt relațiile pe care realiștii le consideră cele mai ilustrative pentru politica internațională. Reconcilierea, prietenia, cooperarea sunt, pentru realiști, întotdeauna mai nesigure și mai puțin importante, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
fiind imperialistă. Aceștia au utilizat termenul imperialist nu pentru a caracteriza obiectiv un anumit tip de politică externă, ci ca pe un termen de discreditare a politicii căreia ei i se opuneau. Folosirea arbitrară a termenului a devenit atât de răspândită, încât astăzi noțiunile imperialism și imperialist sunt aplicate fără discernământ oricărui tip de politică externă, indiferent de natura sa, căreia utilizatorul se întâmplă să i se opună. Anglofobii se vor referi la imperialismul britanic ca la o realitate în 1980
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
sau al locuitorilor unui teritoriu anume decât forțele armate ale abstracției legale numite stat în înțelesul modern. Astfel, fiecare cetățean al statului inamic devenea inamicul fiecărui cetățean al celeilalte părți. Începând cu sfârșitul Războiului de Treizeci de Ani, a devenit răspândită concepția că războiul nu este o confruntare între populații în totalitate, ci doar între armatele statelor beligerante. În consecință, distincția dintre combatanți și necombatanți a devenit unul dintre principiile juridice și morale de bază în guvernarea acțiunilor beligeranților. Războiul este
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Convenția de la Geneva din 1949 i-au dat acestui principiu expresia legală în mod expres și - virtual - universal. O evoluție corespunzătoare a avut loc în ceea ce privește membrii forțelor armate fără capacitatea sau fără dorința de a lupta. Din concepția despre război răspândită în Antichitate și în cea mai mare parte a Evului Mediu se înțelege că nici o excepție de la dreptul moral și legal de a ucide toți inamicii nu s-ar fi putut face pentru anumite categorii de combatanți cu dizabilități. Astfel
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
secolele al XVI-lea și al XVII-lea, armate întregi treceau mereu de la o parte la alta. În secolul al XVIII-lea, pierderile suferite de armate din cauza dezertărilor le întreceau pe cele din cauza bătăliilor, iar practica dezertărilor era atât de răspândită, încât nu era recomandat ca armatele să-și instaleze taberele sau să facă manevre în condiții de vizibilitate proastă sau altfel decât în formație compactă. Pentru a avea destui oameni pe câmpul de luptă, Frederic cel Mare a fost obligat
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
al doilea scop era inevitabil imixtiunea în afacerile interne ale națiunilor unde instituția monarhiei absolute părea amenințată. Efectul colateral inevitabil al unor asemenea intervenții era o creștere a puterii națiunilor care interveneau. Cu cât mișcările naționale și liberale deveneau mai răspândite, cu atât mai mare era probabilitatea ca națiunea sau națiunile intervenționiste să-și sporească puterea, să se extindă și, astfel, să dezechilibreze din nou balanța puterii. Principalul beneficiar al unei asemenea situații urma să fie Rusia. În acest punct, Marea Britanie
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
putea afirma că șeful unui trib primitiv ce are relații politice cu un trib învecinat va trebui să urmărească îndeplinirea acestor patru funcții pentru a avea succes și a menține pacea. Necesitatea îndeplinirii acestor funcții este la fel de veche și de răspândită ca și politica internațională. Numai îndeplinirea acestor funcții de către anumite instituții este relativ recentă. Diplomația deține două instrumente organizate: ministerele de Externe din capitalele statelor și reprezentanții diplomatici trimiși în capitalele altor țări. Ministerul de Externe este cel care concepe
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
realiștii clasici au acceptat ideea de societate internațională. Cu alte cuvinte, ambele școli sunt de acord că există reglări constante ale comportamentului internațional de către un corp de norme stabilit. De pildă, Morgenthau se străduiește din greu să conteste „prejudecata foarte răspândită” că nu ar exista drept internațional 12. Dimpotrivă, el susține că acesta a apărut acum 400 de ani și că a fost „respectat cu scrupulozitate” încă de la început 13. Odată cu declanșarea Războiului Rece, Morgenthau se temea că societatea internațională se
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
evaluate criticile aduse abordării psihometrice și, într-un final, va fi dezbătută contribuția cercetărilor psihometrice precedente la viitoarele cercetări asupra creativității pe plan psihometric sau metodologic. Evoluția abordării psihometrice Prevalența perspectivei psihometrice este uimitoare dacă luăm în considerare convingerea larg răspândită că fenomenul creativ este imposibil de definit și de măsurat (Callahan, 1991; Khatena, 1982). Încercările de explicare a impactului metodologiei psihometrice vizează, în general, paralela dintre evoluția cercetării creativității și cea a cercetării inteligenței (Gardner, 1988b, 1993a). Din moment ce utilizarea tehnicilor
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
persoanelor creative este faptul că ele lucrează cu un soi de intensitate nebunească, uitând adesea de mâncare, de somn și de alte trebuințe, ca să-și vadă de munca lor creativă. Fără îndoială, această concepție este una dintre sursele credinței larg răspândite că creativitatea își are rădăcinile în nebunie. Cu toate că legătura dintre creativitate și alienare rămâne discutabilă, există nenumărate dovezi anecdotice și empirice că, pentru a ajunge la rezultate creative, este nevoie de un înalt nivel de motivație. De exemplu, scriitorul John
[Corola-publishinghouse/Science/2062_a_3387]
-
că porumbul va Înlocui substanțial meiul, deși este o cultură incomparabil mai pretențioasă, iar cartoful, la rândul său, va Înlocui multe din rădăcinoasele care se foloseau curent În alimentație. Treptat aceste alimente vor deveni principala sursă de hidrocarbonate. Atât de răspândită a devenit cultura porumbului, de exemplu, Încât alimentația unilaterală cu mămăligă va fi legată multă vreme de evoluția endemică a unei boli carențiale cunoscută sub numele de pelagră, sau boala celor trei D (diaree, dermatită, demență) care făcea ravagii În
Medicină şi societate by Valeriu Lupu, Valeriu Vasile Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/1587_a_2935]
-
anunțat în mod oficial faptul că Beijingul va folosi uriașele rezerve valutare pe care le deține pentru a sprijini și accelera expansiunea globală a companiilor chinezești, programul de achiziții și fuziuni în care sunt implicate aceste companii.228 Percepția larg răspândită este că investițiile chineze directe s-au îndreptat mai ales către continentul african, dar datele arată că destinația preferată este Asia, către care au fost orientate, la sfârșitul anului 2007, 67% din investițiile chineze (celelalte procente sunt: America Latină 21%, Europa
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
2009 decizia de a investi 1 miliard de dolari în China pentru R&D și de a întrerupe finanțarea activităților din India 258; tot în noiembrie 2009, Novartis a anunțat că va închide 20 dintre centrele sale de R&D răspândite global, fără ca acest lucru să afecteze investiția din Shanghai. Magnetismul exercitat de China în ceea ce privește deschiderea centrelor de cercetare-dezvoltare se datorează mai multor factori: forța de muncă deosebit de calificată în domeniul științei și tehnologiei corelată cu disponibilitatea acesteia de a lucra
by Paul Dobrescu [Corola-publishinghouse/Science/1096_a_2604]
-
principiu se află la baza democrației noastre și reprezintă un test sigur atunci când judecăm alte guverne. Dacă un guvern nu respectă demnitatea propriilor cetățeni, este greu de crezut că va respecta drepturile altora. Țările în care persecuțiile religioase sunt foarte răspândite (precum Coreea de Nord, Burma, Iran și Sudan) sunt de asemenea și nu întâmplător o sursă de pericole mai mari, prin care pot fi incluse terorismul și proliferarea armelor de distrugere în masă. Decizia talibanilor din 2001 de a distruge două vechi
by Madeleine Albright [Corola-publishinghouse/Science/1028_a_2536]
-
un tip petrografic. În natură sunt frecvente cazurile în care, din aceeași magmă se formează în urma unor procese de diferențiere tipuri 4 Denumirea de Feldspat provine din suedeză (fjäll = „munte”). Alte denumiri: orthoklast, ortoză; mineralul acesta este un silicat foarte răspândit, având compoziția chimică (Ba,Ca,Na,K,NH4Ă(Al,B,SiĂ4O8< elementele din paranteză se pot substitui reciproc 5 Amfibolii sunt o grupă de minerale cu o structură chimică foarte variată, fiind părți componente importante din roci magmatice și roci
TRANZIŢII DE FAZĂ by Liliana Tatiana Nicolae () [Corola-publishinghouse/Science/91669_a_93218]
-
este ceea ce nu este. Este cuprins aici miezul a ceea ce este cunoscut sub numele de teoria adevărului. Această teorie a fost dezvoltată în evul mediu iar în epoca modernă ea devine o componentă esențială a teoriei realiste, astăzi cea mai răspândită despre adevăr mai ales în cadrul concepției analitice despre cunoaștere. Conform acestei teorii, adevărul desemnează corespondența sau concordanța conținutului informațional al cunoștințelor subiectului cunoscător, cu starea de fapt reală a obiectului la care se referă. Așadar, adevărul nu este o proprietate
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
clar ce este această boală și în ce fel îl influențează pe om. Iar în urma catastrofei de la Cernobîl, deși posibilele sale efecte și consecințele tragice asupra populației din apropiere pot fi ghicite, puțini sînt cei care pot spune dacă radioactivitatea răspîndită acum cîțiva ani este sau a fost mai mult sau mai puțin periculoasă pentru milanezi, genovezi sau lionezi. Consultarea statisticilor cu procentele de becquereli a fost deseori considerată confidențială în cadrul Hexagonului, mai puțin pentru publicațiile laboratorului privat CRIIRAD (Le Monde
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
capital în domeniul comunicațiilor, al construcțiilor de automobile, al industriei aviatice, al instituțiilor financiare și bancare etc. La fel de puțin susținută teoretic era și prelungirea, pe cale politică, în postcomunism a mitologiei comuniste cu privire la economie și societate. Un grup de politicieni postcomuniști, răspândiți inițial în mai multe partide politice - de la PSM, PS, PUNR etc. și până la PRM -, iar apoi reuniți, cea mai mare parte în PRM, au capitalizat electoral pe seama mitologiei comuniste cu privire la economie și societate, valorizând excesiv virtuțile economiei comuniste și pericolul
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
pieței internaționale, unde nu exista nici un control al politicienilor comuniști. De aceea, soluția adoptată de clasa politică a fost aceea de a încerca să se asigure de loialitatea acestei interfețe cu lumea exterioară - și capitalistă - prin mijloace deosebite. Cel mai răspândit mijloc era de a-i selectarea după criterii speciale - bănuite că asigură o loialitate superioară - și integrarea lor în serviciile de informații, presupuse a dovedi o loialitate superioară față de regimul politic comunist. În schimb, tocmai presupusa sau reala lor legătură
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
în inventarea unui sistem de producție care să nu fie posibil fără bani, precum economia rurală tradițională. Acest sistem nu este piața, care este doar un mecanism de distribuție, ci industria, principalul mecanism de producție în societatea capitalistă. Cea mai răspândită concepție cu privire la industrie este că ea înseamnă mai ales un sistem de mașini. Marx este responsabil pentru o mare parte din succesul acestei superstiții, care s-a menținut de-a lungul secolelor și a fost capabilă, între altele, să producă
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
în nici un fel de legăturile lor anterioare cu elita politică a comunismului. Ceea ce, de altfel, s-a și întâmplat. Iată o descriere care contrazice în cel mai înalt grad nu numai ideologia cotidiană, dar și ideologia teoretică dominantă. Cel mai răspândit dintre modelele ideologice ale tranziției postcomuniste - nu doar în România, dar și în celelalte societăți foste comuniste europene - se bazează în întregime pe o paradigmă extrem de simplistă a societății comuniste, derivată mai degrabă din scrierile lui Orwell decât din realitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]