2,394 matches
-
punerii în întîrziere: - de la data punerii în întîrziere debitorul datorează creditorului daune moratorii; - prin stabilirea refuzului debitorului de a executa, creditorul va fi îndreptățit să ceară daune compensatorii; - cînd obligația constă în a da un bun determinat, riscul contractului se strămută asupra debitorului; - efectele încetează prin fapta debitorului de a consemna (a pune la dispoziția creditorului a bunului sau banilor), chiar dacă acesta refuză primirea; - de la data consemnării, debitorul nu mai este obligat la plata daunelor moratorii și nici nu mai suportă
Răspundere civilă contractuală () [Corola-website/Science/307940_a_309269]
-
Termenul se referă în principal la fortificațiile construite între secolele XIII și secolul XIX. Invaziile turco-tătare tot mai dese în Brașovul secolelor XIII - XV au făcut ca majoritatea populației care nu era legată de pământul fertil din Bartolomeu să se strămute pe locul dintre Tâmpa, Șchei și dealul Warthe. Înainte aici exista o pădure deasă, prin mijlocul căreia trecea pârâiașul dinspre Pietrele lui Solomon (Graft). Acolo unde acesta se despărțea în două, un braț luând-o spre Blumăna iar celălalt spre
Fortificațiile Brașovului () [Corola-website/Science/303717_a_305046]
-
de la cuvântul copălaie - care denumește capacul de lut de la stupii primitivi pentru albine, confecționați din buduroaie de tei. Primul lăcaș religios a fost Schitul Jorovlea, arondat Mănăstirii Coșula (construită în anul 1535). După anul 1840 locuitorii satului Jorovlea au fost strămutați pe malul râului Miletin, dezvoitându-se satele Copălău și Cotu. Prima biserică din satul Copălău a fost una din lemn construită în anul 1785. Religia creștin-ortodoxă este practicată de majoritatea cetățenilor comunei. Prima școală din Copălău a luat ființă la data
Comuna Copălău, Botoșani () [Corola-website/Science/300903_a_302232]
-
Biserica de lemn „Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil” din Moara Nica este un lăcaș de cult ortodox construit în anul 1774 în satul Bosanci și strămutat în anul 1920 în satul Moara Nica din comuna Moara aflată în județul Suceava. Edificiul religios se află localizat în cimitirul sătesc, în apropiere de municipiul Suceava și are hramul "Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil", sărbătorit la data de 8
Biserica de lemn din Moara Nica () [Corola-website/Science/317151_a_318480]
-
au făcut cu cheltuiala satului Bosanci prin osîrdia preotului Ioan și Varlaam și am zugrăvit-o noi cucernicii robii lui Dumnezeu Antonie, Toader și Anania, 1788 în 2 mai s-au sfîrșit”". În anul 1920, biserica de lemn a fost strămutată în satul Moara Nica aflat în apropiere de Bosanci, care fusese înființat după Primul Război Mondial prin împroprietărirea unei părți a locuitorilor din Bosanci. I s-a schimbat hramul, cu acest prilej, în cel de "Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil
Biserica de lemn din Moara Nica () [Corola-website/Science/317151_a_318480]
-
Biserica de lemn „Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil” din Brașca este un lăcaș de cult ortodox construit în anul 1808 în satul Stroiești, strămutat în anul 1833 în satul Humoreni și apoi, în 1892, în satul Brașca din comuna Ilișești aflată în județul Suceava. Edificiul religios se află localizat în cimitirul satului și are hramul "Sfinții Arhangheli Mihail și Gavriil", sărbătorit la data de
Biserica de lemn din Brașca () [Corola-website/Science/323152_a_324481]
-
cartier al municipiului Turda, județul Cluj, (fost Hotar Piatra Hărcana, azi Str. Hărcana). A fost construită în anul 1828 în localitatea Poșaga de Jos fiind edificiul de cult utilizat de comunitatea greco-catolică din această localitate. În anul 1955 a fost strămutată în actuala sa locație. Atât în localitatea de origine cât și după strămutare, biserica avea hramul „"Sfinților Arhangheli"”, acesta fiind semnalat până în anul 1972. Ulterior există posibilitatea ca acesta să fi fost schimbat cu hramul „Înălțarea Domnului”. Biserica nu se
Biserica de lemn din Hărcana () [Corola-website/Science/324734_a_326063]
-
una din secolul al XVIII-lea și alta din anul 1828. Cele două biserici au fost surprinse în două schițe, publicate de către cercetătorul maghiar Téglás István în revista Művészet din anul 1904. Lăcașul mai bătrân (cel al ortodocșilor) a fost strămutat în localitatea sătmăreană Lazuri, după ce un alt lăcaș, tot din lemn i-a luat locul. În situațiile Comisiunii Monumentelor Istorice - secția pentru Transilvania, pe anii 1926-1928, printre bisericile care primesc acordul de demolare pe motiv că deveniseră neîncăpătoare sau se
Biserica de lemn din Hărcana () [Corola-website/Science/324734_a_326063]
-
pre anul 1900 aflăm că la începul secolului XIX în Poșaga de Jos au funcționat ca preoți Vasile Popa acestuia urmându-i Vasilie Pintea care slujea pe la anul 1842. În timpul păstoriri acestora probabil a fost construită (în 1828) și biserica strămutată la Hărcana. Biserica a fost surprinsă într-o fotografie în anul 1935, menționată de cercetătoarea Ioana Cristache-Panait. Prin intermediul acestei fotografii i-au putut fi remarcate armonia proporțiilor, farmecul acoperișului cu pante abrupte, coborât la absidă și a clopotniței cu foișor
Biserica de lemn din Hărcana () [Corola-website/Science/324734_a_326063]
-
i-au putut fi remarcate armonia proporțiilor, farmecul acoperișului cu pante abrupte, coborât la absidă și a clopotniței cu foișor și fleșa înaltă (în fotografie se poate citi forma planului: dreptunghiular, cu absida decroșată, poligonală cu cinci laturi). A fost strămutată lângă Turda, la Hărcana, în urma acestui proces suferind transformări importante. Cu toate acestea, prin HCM 1160/1955 se declară monument istoric poziția 928, o biserică de lemn din Poșaga de Jos. Putem presupune că este vorba despre biserica strămutată la
Biserica de lemn din Hărcana () [Corola-website/Science/324734_a_326063]
-
fost strămutată lângă Turda, la Hărcana, în urma acestui proces suferind transformări importante. Cu toate acestea, prin HCM 1160/1955 se declară monument istoric poziția 928, o biserică de lemn din Poșaga de Jos. Putem presupune că este vorba despre biserica strămutată la Hărcana în anul 1955 căci aceasta este considerată în inventarul din 1972 drept un bun de valoare tocmai datorită vechii ei. La acea dată în parohia Hărcana nu mai sunt consemnate alte bunuri care să aibă o valoare istorică
Biserica de lemn din Hărcana () [Corola-website/Science/324734_a_326063]
-
comuna Hangu (alte sate ale ei trecând la orașul Bicaz), și au fost desființat satele Boboteni (comasat cu Audia) și Brădițel (comasat cu Buhalnița); satul Audia (reședința comunei) a luat acum denumirea de "Hangu", întrucât locuitorii fostului sat Hangu fuseseră strămutați aici. Două obiective din comuna Hangu sunt incluse în lista monumentelor istorice din județul Neamț ca monumente de interes local, ambele fiind clasificate ca monumente de arhitectură: (1626-1629) din satul Buhalnița; și (secolul al XIX-lea) din satul Chirițeni, ansamblu
Comuna Hangu, Neamț () [Corola-website/Science/298743_a_300072]
-
origine nemțească, au părăsit Poiana. Au rămas 930 de persoane. Pe fronturile celui de-al doilea război mondial au pierit 20 dintre ei. În mai 1944, satul a fost incendiat în timpul războiului și 87 de familii (419 persoane) s-au strămutat în nord, la cunoștințe și rude din Tereblecea. O parte din locuitorii Poienii s-au întors în sat în ianuarie 1945, după mutarea liniei frontului spre apus. Oamenii, întâmpinați doar de ruine, au început să construiască colibe, în care au
Poiana Micului, Suceava () [Corola-website/Science/301986_a_303315]
-
de noua situație, dar și de faptul că nu le mai ajungea pământul pentru copiii lor, mulți au decis să plece în Dobrogea. Migrarea germanilor către Dobrogea, s-a făcut în trei faze: Primii coloniști germani din Rusia s-au strămutat în Dobrogea în perioada 1841-1856. Erau familii de țărani germani basarabeni, din Basarabia și de germani transnistreni din regiunea Cherson, plecați din locurile de origine din motive economice. După 30 de ani au început să vină și emigranți originari din
Germani dobrogeni () [Corola-website/Science/313887_a_315216]
-
existente și astăzi, precum și satul "Kolelie" (ulterior Colelia), care a dispărut. (Atmagea, Ciucurova, Malcoci sunt toponime turcice.) Localitatea Schitu (care a purtat și numele turcesc de "Mangeanpunar") a fost întemeiată în 1897 de germani sub denumirea . În 1940 au fost strămutate în Germania 130 de persoane de etnie germană din Schitu, doar trei persoane mai rămânând în localitate. Dintre germanii care voiau să părăsească Dobrogea, aproximativ 1600-1700 de persoane au plecat în Germania încă din vara anului 1939 și la începutul
Germani dobrogeni () [Corola-website/Science/313887_a_315216]
-
strămutarea ("Umsiedlung") a circa 15.000 de germani dobrogeni și a germanilor din sudul Bucovinei. La negocierea înțelegerii nu a participat niciun german dobrogean. , În felul acesta, majoritatea celor 16.000 germani dobrogeni, în special cei fără pământ, s-au strămutat în Germania sub lozinca "Heim ins Reich" (Acasă în "Reich"). Circa 1600 de persoane nu s-au strămutat. Întreaga acțiune a decurs după un plan riguros. Cele două elemente de bază au fost înregistrarea persoanelor și inventarierea și taxarea bunurilor
Germani dobrogeni () [Corola-website/Science/313887_a_315216]
-
nu a participat niciun german dobrogean. , În felul acesta, majoritatea celor 16.000 germani dobrogeni, în special cei fără pământ, s-au strămutat în Germania sub lozinca "Heim ins Reich" (Acasă în "Reich"). Circa 1600 de persoane nu s-au strămutat. Întreaga acțiune a decurs după un plan riguros. Cele două elemente de bază au fost înregistrarea persoanelor și inventarierea și taxarea bunurilor. <br> Prin înregistrare, germanii dobrogeni încetau să mai fie cetățeni români și intrau sub protecția Reichului. Ulterior, prin
Germani dobrogeni () [Corola-website/Science/313887_a_315216]
-
întâmpinate de Vasile Vodă Lupu, de mitropolitul Varlaam și de episcopii de Roman și Huși, de cler și credincioși. În ziua de 13 iunie 1641, moaștele au fost așezate în biserica mănăstirii Sfinții Trei Ierarhi. Moaștele Cuvioasei Parascheva au fost strămutate în Catedrala Mitropolitană din Iași după sfințirea acesteia la 23 aprilie 1887. Jefuită și arsă de năvălitorii din Est (1650) și din Nord (1686), zguduită de cutremure (1711, 1781, 1795, 1802, ) biserica va fi restaurată între anii 1882 - 1887 (arhitectura
Mănăstirea Sfinții Trei Ierarhi din Iași () [Corola-website/Science/302425_a_303754]
-
fiefuri) ale statului polonez în diferite perioade istorice, în principal în timpul Dinastiei Piaștilor. De-a lungul timpului, aceste regiuni au fost germanizate prin colonizare "(Ostsiedlung)" și expansiune politică "(Drang nach Osten)". Marea majoritate a locuitorilor de etnie germană au fost strămutați sau au fugit din teritoriile în discuție în ultimele faze ale războiului și imediat după încheierea luptelor, deși în Polonia a mai rămas o serie de germani. În aceste teritorii au fost colonizați de către autoritățile comuniste polonezi originari din Polonia
Teritoriile recuperate () [Corola-website/Science/328890_a_330219]
-
primar achiziționa cereale pentru fabricile de alcool. El a fost implicat în dosarul "mafiei alcoolului", fiind acuzat că a prejudiciat statul, împreună cu alte câteva persoane, cu circa 2 miliarde lei vechi. Procesul în care era acuzat fostul primar a fost strămutat la Suceava, pentru a fi judecat de către Curtea de Apel din acest oraș. Dumitru Nagîț și-a pierdut viața în data de 31 ianuarie 2003, în urma unui accident rutier, produs la 200 de metri de la ieșirea din comuna Bunești, înainte de
Dumitru Nagîț () [Corola-website/Science/307328_a_308657]
-
Biserica de lemn „Cuvioasa Parascheva” din Cumpărătura este un lăcaș de cult ortodox construit în anul 1792 în satul Poiana din comuna Brusturi aflată în județul Neamț și strămutat în anul 1948 în satul Cumpărătura din comuna Bosanci aflată în județul Suceava. Edificiul religios se află localizat în cimitirul sătesc, la drumul european E85 și are hramul "Cuvioasa Parascheva", sărbătorit la data de 14 octombrie. a fost inclusă pe
Biserica de lemn din Cumpărătura () [Corola-website/Science/317148_a_318477]
-
au contribuit la aducerea bisericii de la Brusturi și la procurarea materialelor pentru fundație și pentru reparațiile necesare (lemn, piatră etc.) sunt de menționat Lazăr Damian, Mihai Silvestru Drăgoi, Victor Șutu, Ion Bujoreanu și mulți alții, considerați ctitori ai bisericii. Odată strămutată la Cumpărătura, biserica a fost reclădită, acoperită cu tablă și resfințită în anul 1951 de către episcopul Partenie Ciopron, stareț al Mănăstirii Sfântul Ioan cel Nou din Suceava (1950-1961). Biserica Cumpărătura a fost o lungă perioadă filie a Parohiei Bosanci, aici
Biserica de lemn din Cumpărătura () [Corola-website/Science/317148_a_318477]
-
având ca temă " Drumul Crucii după proiectul imaginat de artistul plastic Horia Ghelu." După datele obținute în anul 2005 cu ocazia sfințirii caselor, parohia este formată din 524 familii întregi și 348 jumătăți, cu 1785 suflete. O parte a credincioșilor strămutați din zona Cioplea (locuind pe strada Șocului), aparținând comunității bulgare de „paulicheni”, după demolările masive din anii '80, formează comunitatea de astăzi a parohiei „Sfântă Cruce”. În 1998, ăn în care părintele Ionel Pojum a devenit paroh al parohiei numărul
Biserica Sfânta Cruce din București () [Corola-website/Science/314090_a_315419]
-
din 1717 încă mai apare menționat cu 20 de case, pe locul numit "Radovanz". Harta contelui Mercy din 1723-1725, o pomenește din nou, ca fiind locuită cu români, care aveau și o biserică ortodoxă. O parte dintre români s-au strămutat mai apoi în Mramorac, în Banatul sârbesc. În 1786, sârbi și români obligați să părăsească Moravița au înființat o nouă vatră de sat. Moșia pe care s-au așezat aparținea erariului. Administratorul erarial care a aprobat înființarea localității a fost
Dejan, Timiș () [Corola-website/Science/301355_a_302684]
-
de "iobagii" din Luieriu - "așa era menționat în fișa monumentului întocmită cu ocazia mutării bisericii la castelul Bran" - în ""văleat 1731 în luna mai 17"" a slujit comunitații din Luieriu până când, în urma construirii unei noi biserici de zid, a fost strămutată, în anul 1939 la castelul Bran. După anul 1947, ajungând să fie nefolosită și neîngrijită, biserica se deteriorează iar prin grija patriarului Iustinian este din nou strămutată la schitul Cricov-Jercălăi de lângă orașul Urlați, a cărei biserică se ruinase. Aici, așezată
Biserica de lemn din Luieriu () [Corola-website/Science/320311_a_321640]