2,141 matches
-
bine zis nu politică, ci apolitică, adică lipsită de civilitate - a patriei mele, când aud vorbindu-se despre politica viitoare și reforma Constituției, răspund că în primul rând să ne debarasăm de mizeria actuală, în primul rând să terminăm cu tirania și să o punem sub acuzare ca să o executăm. Restul mai poate aștepta. Pe când mergea s-o readucă la viață pe fiica lui Iair, Cristos s-a întâlnit cu femeia hemoragică și s-a oprit la ea, căci ținea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
veșnic și din străfundul rărunchilor, în acel azil al Domnului, iar apoi aici, în Parisul ticsit și debordant de istorie omenească, universală, mi-am scris sonetele, pe care cineva le-a comparat, ca origine și intenție, cu Pedepsele scrise împotriva tiraniei lui Napoleon cel Mic de către Victor Hugo pe insula lui, Guernesey. Ele însă nu-mi sunt de-ajuns, eu nu sunt prezent în ele cu tot eul meu din exil, mi se par prea neîndestulătoare pentru a mă eterniza în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
jumătate de când am scris la Paris rândurile acestea și azi le reparcurg aici, în Hendaya, cu ochii la Spania mea. Doi ani și ceva mai mult de jumătate! Când grijile spaniole care vin să mă viziteze mă întreabă referitor la tiranie: „Cât va mai dura?“, le răspund: „Atâta cât vreți“. Și dacă-mi spun: „Va mai dura mult, după cât se pare!“, eu: „Cât? Încă cinci ani, douăzeci? Să presupunem că douăzeci; am șaizeci și trei, plus încă douăzeci, optzeci și trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
idiom fără poveste, sau frumusețe a idiomului fără frumusețe a povestirii? Tot acel omagiu lui Góngora, în circumstanțele în care i-a fost adus, în starea actuală a sărmanei mele patrii, mi se pare un omagiu tacit de slugărnicie față de tiranie, un act servil, și la unii, nu la toți, evident, un act de cerșetorie. Și toată acea poezie celebrată de ei nu-i decât minciună. Minciună, minciună, minciună...! Góngora însuși era un mincinos. Auziți cum își începe Singurătățile cel care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Și că azi, în patria mea, se pune problema de a lupta pentru libertatea adevărului, care este suprema justiție, pentru a elibera adevărul de cea mai rea dintre dictaturi, de cea care nu dictează nimic, de cea mai rea dintre tiranii, cea a stupidității și-a neputinței, a forței pure și lipsite de direcție. Mazzini, fiul predilect al lui Dante, a făcut din viața sa un poem, un roman mult mai poetic decât cele ale lui Manzoni, D’Azeglio, Grossi sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
o dată ce puterea acestor femei să schimbe lumea lor e cvasinulă, în schimb ele deschid ochii la libertăți la care nu au apucat să viseze și se întorc de unde au purces, adică la femeile paralizate de frică și neputință și la tirania unor bărbați care le tratează ca pe preșul de la ușă ca posibile opinii femeiești despre orânduirea lumii lor. M-am despărțit de câteva minute de ele. Vorbim seara în bucătărie. E singurul loc în care nu au inhibiții mari. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
deloc rușine, i-am povestit, de altfel, episodul prietenului meu Wilfrid Blunt, autorizându-l să-l citeze În Memoriile sale. Justificarea e simplă: În ținuturile musulmane, nu există nici măcar un singur colț În care să pot trăi la adăpost de tiranie. În Persia, am vrut să mă refugiez Într-un sanctuar care beneficiază, după tradiție, de deplină imunitate, soldații monarhului au intrat acolo, m-au smuls din mijlocul sutelor de vizitatori care mă ascultau, și, aproape fără o nefericită excepție, nimeni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
te-a sfătuit Djamaledin să te răzbuni?” „Mi-am spus: «Dacă-l ucid pe fiu, șahul, cu formidabila sa putere, va omorî mii de persoane În chip de represalii». În loc să tai o creangă, am preferat să scot din rădăcini copacul tiraniei, nădăjduind că În locul său va putea crește alt copac. De altminteri, sultanul Turciei i-a spus, Între patru ochi, lui Seyyed Djamaledin că ar trebui să scape de acest șah pentru a se Împlini unirea tuturor musulmanilor.” „Cum de știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
a Întins acel text, iar eu am citit cu emoție: „Nu sufăr pentru că sunt ținut prizonier, nu mă tem de moartea apropiată. Singurul meu motiv de deznădejde este acela că n-am văzut Înflorind semințele pe care le-am semănat. Tirania continuă să strivească popoarele din Orient, iar obscurantismul să le Înăbușe strigătul de libertate. Poate că aș fi reușit mai bine dacă mi-aș fi răsădit semințele În solul fertil al poporului, În locul pământurilor aride ale curților regale. Și tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
și nebunie. Dacă acest intertext exotic va fi pierdut pentru cititorul american, multe altele, de la Kafka la Orwell, vor fi ușor de recunoscut. Evenimentele-cheie sunt învăluite într-o aură, în care simbolismul primăverii, al Învierii, al morții, al duplicității, al tiraniei și al falsității este în mod constant și imaginativ evocat, uneori pe un ton sarcastic, alteori cu accente grave, meditative. Și sunt și alte voci ce se întrepătrund în această carte polifonică, ce descrie ineluctabila dezintegrare a minții lui Tolea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
o carte care are tot ce trebuie : umor, tristețe, alonjă culturală, Întîmplări cu oameni de teatru, sarcasm social-politic, sinceritate. E o carte serioasă care se-ntinde pe trei decenii deloc plicticoase : sunt portretizați mari actori, e demascată o epocă a tiraniei și a penuriei (19711989), se fac referiri la odioasa de cenzură, la inerentele umilințe cotidiene ale cetățenilor României ...epocii de aur. E greu de sintetizat un volum atît de ...greu (la propriu și nu numai); cum să-ncepi să scrii
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
presiunea nevoilor zilnice sau dorința de succes comercial îl făcuse să trădeze geniul tinereții sale și care, văzând în Strickland posibilitățile pe care el personal le-a irosit, l-ar fi înrâurit pentru a părăsi totul și a se supune tiraniei divine a artei. Cred că ar fi fost ceva ironic în portretul bătrânului plin de succes, de bogăție și încărcat de onoruri trăind prin altul viața, pe care el - deși știuse că este partea cea mai bună - nu avusese totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
pe care-l poftești - o parte din firea omului aspira la acest fel de viață fără griji. Faptul că, în aceste împrejurări, se adăuga și supunerea oamenilor care nu posedau prețiosul dar al profeției era de asemenea ușor de înțeles. Tirania poate întotdeauna să se justifice, înaintea spirite-lor puțin critice. În plus, generațiile recente au crescut într-un mediu în care nu se punea problema sclaviei pentru clasa prezicătorilor. Această atitudine făcea parte din "constantele'" sistemului lor nervos. Deși nu păreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85126_a_85913]
-
bine nimeni n-ar fi avut de-a face, treiul ăla tembel care se tot învârte până devine un cinci. Bleah, moare de scârbă. Va fi nasol, dar trebuie s-o facă. Oricum se va sfârși totul în curând sub tirania acestui dobitoc. Ținând cablul cu amândouă mâinile, Ionel este pregătit. Dar nu, nu, ce se întâmplă, ce este sentimentul ăsta absolut nepotrivit care îi cuprinde treptat sufletul? Ce nume are spaima asta fioroasă care îi cotropește deodată intestinele, făcându-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
de cârpă arătau pe cele care au ieșit din așa numita revoluție, marginalizați și agresați, traumatizați... Proiectați, domnilor, videocasetele revoluției furate și vă veți uimi de prezența masivă și eroică a tineretului pe baricadele morții neocolite pentru salvarea, din ghearele tiraniei comuniste, a unui popor atât de iubitor de libertate!... Și-n acest caz, ar mai fi cineva care să nu fie mândru de ei? Care să nu-i iubească și să nu fie alături de energia lor? Într-un schimb eficient
Amintiri ?ns?ngerate by CONSTANTIN N. STRACHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83873_a_85198]
-
Într-adevăr, curând, un mic grup de spioni îl acuză pe fiul lui Gracchus că i-a ajutat pe rebelii africani de la granița cu Numidia. Era o acuzație ce putea atrage pedeapsa capitală; și fiindcă cea mai dezgustătoare consecință a tiraniei era lipsa curajului civil, senatorii se întruniră pentru judecată, al cărei rezultat părea sigur. — Îl pierdem și pe el, spuse Agrippina, cuibărindu-se în șalul ei de lână de care nu se mai despărțea, așa cum odinioară căutase brațele lui Germanicus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
umplut temnițele de condamnați și anchetați. E o infamie. Cred că voi avea consensul vostru pentru a o anula. Acum senatorii tăceau, străduindu-se să nu piardă nici un cuvânt. Zise că și relegatio, și exilium fuseseră arme nemiloase aflate la îndemâna tiraniei. Mulți oameni erau obligați să stea departe de Roma, iar averile le erau confiscate. Îi vom chema înapoi în patrie, îi vom despăgubi. Și nu se va mai întâmpla ca judecătorii să fie constrânși de legi infame să condamne un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
filmul pur” se diminuează însă dramatic în 1928, odată cu importarea pe vechiul continent a filmului sonor: „impurificarea” filmului (considerat imagine și gîndire în libertate) de către cuvinte va fi considerată - nu neapărat și de către Fondane - ca o concesie făcută comercialului și „tiraniei discursive”. Oricum, e de notat faptul că preocuparea pentru cinematograf a poetului franco-român este intim legată de adeziunea la aripa „poetică”, antipolitică a Suprarealismului de după 1926. La fel și articolele trimise pentru Integral despre poeții francezi (Eluard, Aragon, dar mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
esență e corect... Mai mult decît un sîmbure de adevăr conține și afirmația potrivit căreia libertatea anarhică a avangardiștilor de la unu și 75 HP (dar, evident, nu numai...) se asociază cu intransigența dogmatică și cu un „colectivism”/anonimat al expresiei: „Tirania anarhicilor este cea mai sălbatică încătușare a libertății, deși aceasta e revendicată violent. Fiecare adept nou se simte fericit dacă activează în sensul și vederile maeștrilor”. O bizar de favorabilă propoziție despre Sașa Pană, animatorul de la unu („o inteligență acidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
critice III, ed. cit., p. 293). Comparația - din nou, contrastivă - între „abstractizarea” romantică (subiectivă, „laminată” expresiv și profund personală: „stilul eminescian e unic”, „imposibil de imitat”) și cea modernisto-avangardistă (imagistă, impersonalizată, nonfigurativă, mult mai pîndită de „spiritul de școală”, de tirania „formulei”) îi prilejuiește lui Perpessicius cîteva relevante disocieri teoretice între poezia tradițională și cea (ultra)modernă. Treptat, adeziunea criticului la poezia lui Voronca se transformă în critică de susținere. Comentariul despre Zodiac (v. Mențiuni critice IV, ed. cit. pp. 85-89
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Pe ce temă? Întrebă Dante, devenind mai atent. Încă o dată, motivul pentru care venise trecuse În plan secundar. — Supremația puterii spirituale asupra celei temporale. Sau, mai bine zis, rezumarea celei de a doua În prima. — Pe scurt, justificarea juridică a tiraniei lui Caetani? Antonio Îl fixă În ochi. — Nu Împărtășești justa revendicare a lui Bonifaciu a primatului asupra imperiului? Și totuși, ești din facțiunea guelfă... Dante nu răspunse. În schimb, arătă spre codicele Închis. — Acolo sunt adunate argumentările voastre? — Da. Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
ați fost niciodată buni de nimic în afară de a împrăștia demonstrații, de a înăbuși revolte, de a teroriza cetățenii pe care în mod normal ar fi trebuit să-i protejați pentru că vă luați solda de pe spinarea lor. Mă gîndesc la toți tiranii care s-au perindat la conducerea acestei țări, indiferent că sistemul s-a numit monarhic, popular, sau socialist. Doar voi ați rămas aceiași, avea și Bătrînul dreptate cînd îmi zicea să mă resemnez, că n-o să iasă nimic bun din
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
prețul. S-a zis cu Polonia, continuă el În gând cu amărăciune și cu părere de rău. Avea Însă, socotea el, datoria morală față de sine Însuși să cumpere cortul. Căută să-și compună o mină cât mai destinsă, eliberată de tirania aritmeticii de fiecare zi. Șefa se Îndreptă spre magazie cu fața spre el, gata să se oprească la cel mai mic semn. Dispăru după o perdea de pluș care masca ușa depozitului de unde se Întoarse cu un minunat cort cenușiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
numelui îi era necesară dacă voia ca nemurirea lui să treacă neobservată. Și tot această nemurire îl făcea să se deplaseze mereu, în căutare de locuri unde să fie neștiut sau uitat. A omorât rebeli pentru un tiran. A denunțat tirania într-un stat liber. Printre carnivori a lăudat virtuțile dătătoare de puteri ale cărnii. Printre vegetarieni a vorbit despre puritatea spirituală pe care o aduce refuzul de a mânca acea carne. Printre canibali și-a devorat un tovarăș. Deși de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ideilor lui Gribb. Dar când s-au așezat în spartana cameră din spate a Magazinului, cea în care se retrăgea Moonshy, nu a mai fost atât de convins de idee. Pe pereți erau lipite afișe galbene, ce îndemnau la sfidarea tiraniilor demult apuse. Pumnul încleștat al solidarității era afișat peste tot. Moonshy se deosebea de ceilalți doar prin obsesia aleasă. El era Opoziționistul. Asta îl făcea capabil să pună la îndoială edificiul instabil pe care se sprijinea sănătatea mintală a celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]