11,725 matches
-
Damaschin (loc.cit.), îngerul este ,a doua lumina’’, întrucât în natura sa spiritualaă se reflectă, mai mult ca în orice altă făptură, lumina desăvârșirilor divine. Dionise Areopagitul clasifică îngerii în 3 cete de câte 3 tipuri :a) serafimii, heruvimii și tronurile ; b) domniile, puterile și stăpânirile ; c) inițiatorii, îngerii și arhanghelii. Definirea îngerilor e totdeauna speculativă, indiferent de nuanțele variabile de la scrierile patristice până la exegezele teologice din sec.XX ; ca atare, speculațiile făcute timp de 17-18 secoleduc în cele din urmă
Îngeri în mitologie () [Corola-website/Science/322844_a_324173]
-
regate au păstrat o anumită distanță, nefiind nici dușmane nici aliate. Iehu, când a devenit rege al Israelului, l-a ucis pe Ohozia regele Iudeei, pe motiv că se trăgea din Omri după mamă și putea emite pretenții și la tronul din Samaria. Mama lui Ohozia, Atalia, când a auzit vestea morții fiului ei, împreună cu un mic grup de credincioși și-a ucis nepoții și s-a declarat regină. Doar Ioaș, un fiu al lui Ohozia, a fost scăpat de la moarte
Regatul Iuda () [Corola-website/Science/311180_a_312509]
-
fiul contelui Stanisław Poniatowski (1676-1762), castelanul Cracoviei, și al principesei Konstancja Czartoryska. A fost fratele lui Michal Jerzy Poniatowski și unchiul prințului Józef Poniatowski. Tatăl lui era amantul Ecaterinei a II-a a Rusiei, ceea ce i-a facilitat urcarea pe tronul polonez. A fost ales rege la data de 7 septembrie 1764 și încoronat la 25 noiembrie în același an. Cu prilejul primei divizări din 1772, porțiuni din teritoriul polonez au fost atribuite Rusiei, Austriei și Prusiei. Perioada cuprinsă între 1773
Stanislaw August Poniatowski () [Corola-website/Science/312802_a_314131]
-
ocupată cu "Timpurile tulburi" astfel aceștia nu au reușit să i se alăture ca parteneri. Când Báthory a murit, a fost o perioadă de un an de interregnum. Fratele împăratului Matei, arhiducele Maximilian al II-lea, a încercat să revendice tronul polonez, dar a fost învins la Byczyna în Războiul de Succesiune polonez (1587 - 1588). Sigismund al III-lea Vasa a devenit următorul rege al Comunității, primul dintre cei trei conducători din casa suedeză de Vasa. Sigismund al III-lea Vasa
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
parte din Livonia, pe care suedezii o invadaseră în 1626. Sigismund al III-lea nu a reușit să controleze Comunitatea sau să rezolve problemele sale interne, în schimb s-a concentrat pe încercările zadarnice de a-și recupera fostul său tron suedez. "Articole principale": Timpurile tulburi, Războiul Polono-Rus, Războiul Polono-Suedez Dorința lui Sigusmund de a revendica tronul suedez l-au condus în aventurile militare prelungite purtate împotriva Suediei sub conducerea lui Carol al IX-lea, și mai târziu, cu Rusia. În
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
reușit să controleze Comunitatea sau să rezolve problemele sale interne, în schimb s-a concentrat pe încercările zadarnice de a-și recupera fostul său tron suedez. "Articole principale": Timpurile tulburi, Războiul Polono-Rus, Războiul Polono-Suedez Dorința lui Sigusmund de a revendica tronul suedez l-au condus în aventurile militare prelungite purtate împotriva Suediei sub conducerea lui Carol al IX-lea, și mai târziu, cu Rusia. În 1598, Sigismund a încercat să-l învingă pe Carol cu o armată mixtă din Suedia și
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
După un război prelungit cu Rusia, forțele poloneze au ocupat Moscova în 1610. Locul țarului, care era vacant, a fost oferit fiului lui Sigismund, Vladislav. Sigismund, cu toate acestea, s-a opus aderării fiului său ca țar, sperând să obțină tronul Rusiei pentru el. Doi ani mai târziu, polonezii au fost alungați din Moscova iar Polonia a pierdut o oportunitate pentru o uniune ruso-poloneză. Polonia a scăpat din Războiul de Treizeci de Ani (1618 - 1648), care a devastat toată zona de
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
fratelui lui Vladislav, Ioan Cazimir, ultimul din familia Vasa, a fost dominat de punctul culminant în războiul cu Suedia, baza care fusese stabilită de cei doi regi Vasa anteriori. În 1660, Ioan Cazimir a fost nevoit să renunțe la pretențiile tronului suedez și să recunoască suveranitatea suedeză pentru Livonia și Riga. Sub Ioan Cazimir, cazacii au crescut în putere și uneori au reușit să învingă polonezii. Suedezii au ocupat o mare parte din Polonia, inclusiv Varșovia iar regele, abandonat sau trădat
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
domniei lui Ioan Cazimir, Prusia de est a renunțat la statutul oficial de feudă a Poloniei. Pe plan intern, procesul de dezitegrare începuse. Nobilii care făceau alianțe cu puterile străine, urmăreau politici independente iar rebeliunea lui Jerzy Lubomirski a zguduit tronul. Ioan Cazimir devenind un om zdobit și deziluzionat, a abdicat de la tronul Poloniei pe 16 septembrie 1668, pe fondul anarhiei și certurilor, și s-a întors în Franța, unde a intrat în ordinul iezuit, devenind călugăr. A murit in 1672
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
de feudă a Poloniei. Pe plan intern, procesul de dezitegrare începuse. Nobilii care făceau alianțe cu puterile străine, urmăreau politici independente iar rebeliunea lui Jerzy Lubomirski a zguduit tronul. Ioan Cazimir devenind un om zdobit și deziluzionat, a abdicat de la tronul Poloniei pe 16 septembrie 1668, pe fondul anarhiei și certurilor, și s-a întors în Franța, unde a intrat în ordinul iezuit, devenind călugăr. A murit in 1672. Răscoala Hmelnițki, de departea cea mai mare dintre rezoltele cazace, s-a
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
slăbiciunea internă și a paralizat sistemul politic polono-lituanian. În următorul sfert de secol, Polonia a fost de multe ori pionul în campaniile Rusiei față de alte puteri. Când Ioan al III-lea, a murit în 1697, 18 candidați au concurat pentru tron, iar în cele din urmă a fost ales Frederick Augustus din Saxonia, care s-a convertit la catolicism. Guvernând sub numele de August al II-lea, domnia sa a prezentat posibilitatea de a uni Saxonia (o zonă industrializată) cu Polonia, o
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
a fost ucisă în război sau în focarul de ciuma din 1702-1713. Suedezii s-au retras în cele din urmă din Polonia și au invadat Ucraina, unde au fost învinși de ruși la Poltava. August a reușit să-și revendice tronul cu sprijinul Rusiei, dar Țarul Petru cel Mare a decis să anexeze Livonia în 1710. De asemenea, el a sprimat cazacii care erau în revolta împotriva Poloniei din 1699. După Marele Război al Nordului, Polonia a devenit un protectorat efectiv
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
de drepturile de libertate politică. Mișcarea de reformă a venit prea târziu pentru a salva statul, dar a ajutat la formarea națiunii coerente, capabilă să supraviețuiască o perioadă îndelungată de partiționare a Poloniei. După moartea lui Ioan al III-lea, tronul polono-lituanian a fost ocupat timp de șapte decenii de Prințul Elector al Saxoniei, August al II-lea cel Puternic, și de fiul său, August al III-lea, din Casa de Wettin. August al II-lea, cunoscut sub numele de Frederick
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
fusese susținut de Franța, și pe fiul lui Ioan al III-lea, Jakub. Pentru a-și asigura succesul de a deveni rege polonez, August s-a convertit de la luteranism la catolicism. August și-a cumpărat alegerile, sperând să facă ereditar tronul polonez pentru Casa de Wettin și să folosească resursele sale ca Elector de Saxonia de a impune o anumită ordine în haotica Comunitate polono-lituaniană. Cu toate acestea, el a fost distras curând de la proiectele sale de reformă internă și a
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
război cu Suedia. După ce aliații lui August au fost învinși, regele suedez a mărșăluit de la Livonia până în Polonia, folosind orașul ca bază a operațiunilor sale. Instalarea unui conducător "marionetă" (regele Stanisław Leszczyński) în Varșovia, a ocupat Saxonia și a condus tronul lui August al II-lea. August a fost forțat să cedeze coarana între 1704-1709, dar a recâștigat-o atunci când Țarul Petru l-a învins pe Carol în bătălia de la Poltava (1709). Polonia, care după ce suferise daune extinse de la atâtea războaie
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
distrusă de către armatele din Suedia, Saxonia și Rusia. Două milioane de oameni au murit ca urmare a bolilor de război și a epidemiilor. Orașele au fost reduse la ruine iar pierderile culturale au fost imense. După înfrângerea suedezilor, August a recâștigat tronul cu sprijinul rus, dar rușii începuseră deja să anexeze Livonia după ce i-au gonit pe suedezi. August a fost neajutorat atunci când, în 1701, Electorul de Brandenburg s-a proclamat suveran ca Rege în Prusia, și a fondat statul agresiv și
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
a Comunității polono-lituaniene. Acest lucru însemna că statul polonez a devenit un protectorat rusesc. Politica Rusiei a fost de a exercita controlul politic asupra Poloniei, în colaborare cu Austria și Prusia. Văzut ca o marionetă a Suediei în timpul suirii pe tron, Stanisław a domnit în vremuri de criză iar August și-a recuperat tronul, forțându-l să plece in exil. Stanisław a fost ales rege din nou după moartea lui August, în 1733, cu sprijinul Franței și a nobilimii poloneze, dar
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
rusesc. Politica Rusiei a fost de a exercita controlul politic asupra Poloniei, în colaborare cu Austria și Prusia. Văzut ca o marionetă a Suediei în timpul suirii pe tron, Stanisław a domnit în vremuri de criză iar August și-a recuperat tronul, forțându-l să plece in exil. Stanisław a fost ales rege din nou după moartea lui August, în 1733, cu sprijinul Franței și a nobilimii poloneze, dar nu și de vecinii Poloniei. După intervenția militară a trupelor rusești și săsești
Istoria Poloniei în epoca modernă timpurie (1569–1795) () [Corola-website/Science/330739_a_332068]
-
Rusiei, fiica țarului Alexandru al II-lea. Ca nepot al unui monarh britanic, Victoria se intitula "Alteța Regală" Prințesa Victoria de Edinburgh. În familie i se spunea Ducky. În momentul nașterii sale era a zecea în linia de succesiune la tronul britanic. După spusele surorii sale mai mari, Maria, regină a României, "Ducky" avea un temperament dificil. În copilărie, Victoria era timidă, serioasă, sensibilă, sinceră, conform spuselor surorii sale. Mama sa și-a crescut copiii ignorând boala și învățându-i să
Victoria Melita de Saxa-Coburg și Gotha () [Corola-website/Science/315305_a_316634]
-
a născut în 1909. Victoria și Kirill, care sperau să aibă un fiu, au fost dezamăgiți însă și-au numit fiica după tată. După câteva decese în familia regală rusă, Kirill a trecut pe locul trei în linia la succesiunea tronului Rusiei. Kirill și Victoria s-au instalat în Rusia iar Victoriei i s-a acordat titlul de Mare Ducesă a Rusiei. În timpul primului război mondial, Victoria a lucrat la Crucea Roșie ca asistentă și a organizat ambulanțe mobile. Kirill și
Victoria Melita de Saxa-Coburg și Gotha () [Corola-website/Science/315305_a_316634]
-
și devenirea sa ca Țar. În 1924 Victoria a călătorit în Statele Unite sperând în ajutor american însă încercarea sa nu a avut succes. Victoria era excesiv de protectoare cu Vladimir, singurul ei fiu, cel de care se legau speranțele pentru moștenirea tronului Rusiei. Temându-se că nu este în siguranță nu l-a lăsat la școală și i-a angajat un tutore. Victoria, care și-a dedicat viața soțului ei Kirill, a fost devastată când în 1933 a descoperit că soțul ei
Victoria Melita de Saxa-Coburg și Gotha () [Corola-website/Science/315305_a_316634]
-
avea trei fete. Armonia se rupe odată cu sosirea unei scrisori provenite de la Împăratul Verde, în care acesta mărturisește fratelui nevoia unui moștenitor de linie masculină și îi cere să-i trimită cel mai vrednic dintre nepoți, ca să îi urmeze la tron. Odată cu prezentarea acestui motiv al împăratului fără urmaș, desfășurarea acțiunii (căutarea eroului), se concretizează prin probe, cărora cei trei feciori de crai sunt supuși de tată. Acesta, deghizat sub o piele de urs le iese în față sub un pod
Povestea lui Harap-Alb () [Corola-website/Science/316595_a_317924]
-
Kalaninuiahilapalapa Kawekiu i Lunalilo Cleghorn (16 octombrie 1875 - 6 martie 1899) a fost moștenitoare a tronului regatului Hawaii și a deținut titlul de prințesă moștenitoare. Kaiulani a devenit cunoscută în întreaga lume pentru inteligență, frumusețe și determinare. După răsturnarea monarhiei din Hawaii în 1893, ea a vizitat Statele Unite pentru a ajuta la restabilirea regatului. Deși a
Victoria Kaiulani () [Corola-website/Science/326426_a_327755]
-
pictorii Iosif Dwight Strong, un pictor peisaj de la curtea unchiului ei, și Isobel Strong, o doamnă de onoare a mamei ei și fiica vitregă a lui Robert Louis Stevenson. Deoarece prințesa Kaʻiulani era a doua în linia de succesiune la tron, după mătușa ei în vârstă și fără copii, s-a prezis că tânăra ar putea deveni în cele din urmă regină. Regele Kalăkaua, regina Kapiʻolani, Cleghorn și prințesa au vorbit despre acst lucru și s-a stabilit că ar fi
Victoria Kaiulani () [Corola-website/Science/326426_a_327755]
-
Henric și Caterina, fiica lui Constanța și Ioan de Gaut, ca parte a tratatului ratificat de la Bayonne. La începutul lui 1383, situația politică în Portugalia era volatilă. Beatrice a fost singurul copil al regelui Ferdinand I al Portugaliei, și moștenitoarea tronului, după moartea fraților ei mai mici, în 1380 și 1382. Căsătoria ei a fost o problemă politică. Ferdinand a aranjat și anulat nunta de mai multe ori. Ioan își pierduse soția, pe Eleanora, cu un an înainte și era fericit
Ioan I al Castiliei () [Corola-website/Science/331450_a_332779]