2,316 matches
-
care să indice că ei erau încă în contact cu el?... Cele câteva secunde care fură necesare pentru a-și da seama că este întins pe podeaua acoperită cu un covor din dormitorul Institutului de Semantică Generală, trecură. Se simți ușurat când văzu că ușa era închisă și că era singur. Și apoi... Avu o senzație vagă de vârtej. Undeva în adâncul ființei sale. Deși se așteptase la asta, fu dezamăgit. "Bine, bine, gândi el necăjit, în timp ce se ridicase în picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
Să vadă ce face. Să afle de ce venise aici. Și, bineînțeles, existau lucruri pe care o ființă umană le încearcă pentru prima dată. Blayney îi trimisese vreo șase costume de haine, cu completările necesare; și cinci dintre ele - descoperi Gosseyn ușurat - se aflau încă în dulapul său de haine. În timp ce trăgea repede pe el mai întâi lenjeria de corp, apoi o pereche de pantaloni bej-închis și o cămașă maron, șosete și pantofi, se trezi întrebându-se ce s-o fi întâmplat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
ne întoarcem în seara asta. Trei dintre noi au ceva planuri în ce te privește. Deci locul acela se află pe Pământ. Gosseyn trecu prin tot felul de stări pe măsură ce percepea realitatea. Poate că ar fi trebuit să se simtă ușurat, din moment ce, bineânțeles, nu dorise să producă un rău iremediabil vreunuia dintre acei oameni. De asemenea, părea destul de logică ideea că super-creierul său, în acele momente de confuzie, selectase locul acela fără să știe de unde. Trebuie să fi fost implicate anumite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
sau Doi, să fi dat vreo atenție mâncărurilor de pe planetele unde fuseseră; din moment ce alți oameni mâncau felul acela de mâncare, făcuseră și ei la fel. Analiza sa de după masă se desfășură rapid, dar tot luase ceva timp. Se simți foarte ușurat atunci când, chiar din partea opusă lui, unul dintre indivizii aceia voluminoși se ridică în picioare. Timp de un minut, individul - probabil un fel de șef - se uită la Gosseyn cu ochii aceia negri, rotunzi. Apoi gura aceea mică de sub nasul crestat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
așa de concentrat asupra noii tale situații încât nu le-ai primit pe-ale mele... Trezește-te! Suntem în legătură din nou!" În separeul acela cu lumină obscură, copiat după moda Pământeană, Gosseyn Trei se îndreptă în scaun. Se simțea ușurat dar, în același timp, nu pierdea nimic din ceea ce se întâmpla în fața lui. Trimise un mesaj rapid către alter-ego-ul său: "Ai răbdare cu mine, frate!" Lui Yona, care stătea încă în picioare, îi spuse: - Sper că vei accepta oferta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
o femeie pentru că ea și cu băiatul au plecat. Încheie pe un ton dezaprobator: - Îmbrăcată ciudat, dacă vrei părerea mea, femeia aceea. Gosseyn își aminti de tânăra Strella de la Clubul Matrimonial Interstelar și de rochia ei înfășurată și se simți ușurat în urma informației primite. - Probabil e o modă nouă. Și prevenindu-l pe îngrijitor, continuă: Ai face mai bine să te pregătești. Garda personală a președintelui va sosi în curând aici. - Huh! În secundele care-i trebuiră îngrijitorului să savureze ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
se gândea la visul mamei și încerca să tragă niște concluzii bazându-se pe multă, multă speranță, poate că și sufletul Silviei s-a detașat de corp atunci când se afla în câmpia aceea minunată, în care ea s-a simțit ușurată și cu o pace interioară. Cele două drumuri de la răspântie poate semnificau drumul spre rai și drumul spre iad, sau drumul vieții, ori cel al morții, făcând-o pe mamă să nu știe pe care să apuce. Dacă vocea i-
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
și asta a fost. —Sunteți plini pe surprize. Ce mai? Să ne bucurăm! Silvia aduce imediat aperitive, băutură, ciocnesc închinând pentru logodna lor, fericirea de care să aibă parte împreună. Îl îmbrățișează, îl sărută felicitându-l, în timp ce Matei se simte ușurat că ei l-au primit cu bunăvoință în loc să fie luat la rost cum se aștepta. Cum arată inelul de logodnă? se interesează Elena. Lasă,ca-i să vezi când vine Cecilia, o potolește Silvia. Dacă Ceci n-ar fi vrut
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
întrebarea: —Cetățeană Cecilia Sătmărenu, iei în căsătorie de bună voie și nesilită de nimeni pe cetățeanul Matei Zamfirescu? — Nu!... —Vai! Oa! Ioai! Nu! Nu pot să zic nu. Da! Îl iau în căsătorie pe cetățeanul Matei Zamfirescu. Toți au respirat ușurați, aplaudând. Au semnat pe rând, Matei foarte emoționat de răspunsul imprevizibil al Ceciliei, ea foarte veselă că le băgase rățoiul în traistă, cum s-ar spune. Au primit certificatul de căsătorie, au ieșit la o horă în fața primăriei, năvălind toți
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
mine, tot de trei ori, formula: «Pot acum pe spațiile lichide să pornesc...»” Noimann se supuse din nou și se simți pe jumătate eliberat de greutatea ce-l apăsa În vintre. „Ei”, spuse ciungul, „ați văzut că vă simțiți mai ușurat după ce ați intonat ultima formulă?” Noimann nu-l contrazise. Se simțea un pic mai bine. Crampele se mai răriră. „M-am așteptat, de fapt, la asta”, surâse celălalt. „Dumneavoastră, domnule Paul, sunteți obișnuit să lunecați mereu prin spațiile lichide, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
lucruri inutile folosind arma conștientizării vom duce o viață mai senină, mai plină de farmec, pasiune, iubire pură neobsesivă și în final liniște sufletească (liniștea interioară). Odată ce vom decide să aruncăm cât mai multe bagaje psihice inutile, vom putea respira ușurați și odată cu noi și ceilalți din jurul nostru. Nimeni și nimic nu poate să ne facă viața amară, atâta timp cât noi nu vom permite acest lucru și asumându-ne responsabilitatea totală asupra acțiunilor pe care le-am întreprins pe parcursul vieții, vom descoperi
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
că veți putea să-mi spuneți tot ce știți în această chestiune. Neelan clătină din cap. Zîmbetul de pe buzele lui era ironic, aproape sinistru: ― Fratele meu nu e în pericol de a fi ucis. ― Deci știți unde se află? întrebă ușurat Hedrock. Neelan șovăi. Cînd vorbi într-un tîrziu, Hedrock avu senzația că nu rostește cuvintele pe care avusese inițial de gînd să le spună. ― Dar ce doriți de la mine? ― Păi, în primul rînd, cine sînteți? Expresia de hotărîre de pe fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
el. Repede își activă unul dintre inele și făcu în delicatul circuit de cabluri al transportorului o gaură mică de tot, cît un vîrf de ac. Imediat se stinse o luminiță din spatele panoului. Hedrock se întoarse de la tabloul de comandă, ușurat dar la fel de concentrat ca întotdeauna. Își protejase flancul, doar atît. Mai era un alt transportor în fundul atelierului, și după cîte își dădea el seama, pe acolo veneau chiar acum niște bărbați. Iar alții, cu nave blindate puteau să-l atace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
implicațiile acestor vorbe. Era atît de deprinsă ca vărul ei să-i vorbească astfel în particular, încît n-o frapa imediat faptul că de data asta comentariile erau făcute într-o ședință oficială a guvernului. Observă distrată că ceilalți părură ușurați, însă ea se concentra prea tare asupra propriilor ei cuvinte, pentru a se lăsa pătrunsă de sensul deplin al frazelor prințului. Drept care își continuă mînioasă discursul început mai înainte. ― M-am plictisit să mi se tot spună că nu avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
făcut? ― Nimic. ― Adică vrei să spui că...? ― Nimic. Vezi tu, înțeleg numai ce ar reprezenta cunoștințele pentru ființa umană medie și chiar pentru cea de tip superior. N-am să spun nici un cuvînt, nici Consiliului, nici altcuiva. Hedrock se simți ușurat. Îl cunoștea pe acest om și-i cunoștea total integritatea. Îndărătul acestei făgăduieli nu se ascundea frica, ci doar o onestitate deplină a concepției, pe care n-ar fi putut-o depăși nimeni. Văzu că Gonish îl studiază atent. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
mele, Primește-aceste daruri și-aceste temenele: La nava ta se cade pe brânci ca să mă-nchin, Că bănuiam caicul lui Hogea Nastratin. Un zvon ne turburase. Ziceau: e închis subt ape Răsfățul ce nici marea turcească nu-l încape, Și ușuratul Hoge, mereu soitariu, Încheie-acum Bosforul cel limpede-n sicriu Cu mâlul giulgi. - Eu, unul, n-am vrut să cred. Și iată, Lucești în bucuria cetății înviată! Dar ne mâhnești c-o față prea tristă; hai, curînd! Nu sta pe punte
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
lipsesc ăștia? - Sunt bolnavi. Punerea absențelor s-a terminat. Ca la ruletă, inimile încep să ne bată. Ce va cădea? - "Scoateți caietele de extemporal!" sau "Să iasă Benedict, Bianu" sau la celălalt capăt: "Tomescu, Zamfires cu"? Nu, nimic, astăzi respirăm ușurați. Banciu își limpezește cu o tuse scurtă vocea și trece la tablă să explice. Din lecțiile multe ce ne-a făcut, păstrez amintirea mai ales a lecțiilor de aritmetică. Atunci am înțeles ce înseamnă stilul matematic, dezvoltări "more geometrico". Demonstrația
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
nu, dar a zîmbit cumva din colțul gurii, știi și dumneata, și a zis că te așteaptă vineri după-amiază. Noi n-am avut decît să socotim cît face doi și cu doi. — Bea... am murmurat eu. — Ergo, există, remarcă Fermín, ușurat. — Da, numai că nu e iubita mea, am zis. — Păi, nu știu ce mai aștepți. — E sora lui Tomás Aguilar. — Prietenul dumitale, inventatorul? Am Încuviințat. — Cu atît mai mult. Nici de-ar fi sora lui Gil Robles, auzi; fiindcă e bună de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
și Îi frecventăm stabilimentul, inclusiv de cei care nu vedeau cu ochi buni ocazionalele lui escapade nocturne etalînd perucă, zulufi și rochie cu buline. — Vorbiți de parcă ar fi răposat, spuse cu teamă Fermín, consternat. — Răposat nu, slavă Domnului. Am oftat, ușurat. Don Federico locuia cu mama lui, octogenară și complet surdă, cunoscută În cartier drept Pepita și faimoasă Întrucît slobozea niște vîntozități de uragan care făceau să se prăbușească năucite vrăbiuțele din balcon. Nici nu-și Închipuia Pepita că Federico al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
plini cu mătăsuri și țesături scumpe. Să știi tu că pe aici trece și Drumul mătăsii, ce vine prin Vadul łuțorei și intră în târgul Iașilor prin rohatca (vama) łuțorei... În cele din urmă, iată-ne pe Ulița Chervăsăriei. Răsuflăm ușurați. Parca aș fi muncit la ocnă, așa mă simt de ostenit. După un timp de odihnă care mi s-a părut cam scurt, bătrânul reia vorba: Ar fi bine să intrăm pe cele două uliți ce țin Carvasaraua (Chervăsăria) ca
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
două zile să se pună la punct, să arate civilizat. De ar avea răgaz să facă măcar un duș! A ajuns alergând într-un suflet în garsoniera în care locuiesc de când s-a măritat, deschide ușa și vrea să răsufle ușurată, dar încremenește când vede mizeria din încăpere. Peste tot mucuri de țigară, miroase a cârciumă, în bucătărie vase nespălate, resturi de mâncare în putrefacție, în dormitor haine murdare cu haine curate de-a valma, cărți împrăștiate, scrisorile ei răvășite peste
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
armată, știut în patru hotare pentru spiritul lui de obstinată disciplină și de obediență nelimitată, de la care smulse un angajament ferm, precum că nimeni nu se va atinge de magnifica Pepenoaică. Cedă, în cele din urmă, insistențelor cu care Petronia, ușurată și tocmită la loc, în ce privește lăuntrurile, îl conjura de la marginea bostănăriei: Vino, omule, la țeremonia cumetriei fetei tale! Vino, nu fi nebun, vino, măcar să o vezi cât e de frumoasă! Că doar nu te-o fi cununat Partidul vostru comunist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
altor două cameriste, care traversau holul, ca la paradă, cu aspiratorul de praf și cu teurile de spălat pe jos ținute fest, drept în sus, el sărută mâna patroanei, ceremonios , rece și distant, luându-și de la toți la revedere. Oarecum ușurat de obligații, după ce insistase să-i împingă Melaniei douăzeci și cinci de milioane de lei, cu lucrurile lui și ale hotelului corect puse în ordine, Vladimir se așternu drumului spre casă. De la ieșirea din autostradă, pe ruta secundară către aeroport, se înșiruiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
răspundere pe fiecare pasager din autocarul societății, în eventualitatea unei astfel de pierderi, el considera că nu are altă soluție de existență profesională, decât să-și facă singur o seamă. Se vedea de la o poștă că se simțea nespus de ușurat și de bucuros. Dealtfel, pe parcursul așteptării reapariției Profesorului pierdut în neant, plânsese cu suspine. Neputându-se stăpâni, izbucnise în hohote discrete, și asta de câteva ori, dar nu față de toți turiștii îngrijorați, ci numai aparte, când în apropiere se afla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
E prea târziu să ne întoarcem înapoi pentru a dezlega acea persoană mi-a spus Florin. Stai liniștit că n-o să pățească nimic că doar am legat acea persoană nu i-am făcut altceva mi-a spus Florin. Am respirat ușurat. Cel puțin nu era rănit și eram bucuros că nimeni nu ne-a observat când am ieșit din acel apartament. Cu toate că-mi părea rău de persoana pe care am lăsat-o legată în apartament, cu cât ne îndepărtam de oraș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]