19,069 matches
-
imperiului? L-ai contactat pe Clane? L. A fost adus primul prizonier, în timp ce Tews privea încruntat la propunerea dezagreabilă de a cere sfatul rudei sale. Era ultima persoană pe care dorea să o vadă. Prizonierul, un uriaș cu barbă, a mărturisit cu mândrie că era din Europa, una din lunile lui Jupiter, și că nu-i era teamă nici de oameni, nici de zei. Dimensiunile bărbatului și curajul fizic evident l-au înfiorat pe Tews. Dar concepția lui naivă despre viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
seama de valabilitatea preceptelor lui Joquin, așa cum se aplicau ele la o situație în care nu dispuneai de nici o dovadă imediată. Îi vorbi lui Oorag, bărbatul ce-i stârnise suspiciunea, întrebându-l dacă aceasta era justificată. - Dacă ești vinovat și mărturisești - spuse el - vei fi degradat cu o treaptă. Dacă nu recunoști și ulterior ești descoperit vinovat, vei fi degradat cu trei trepte, ceea ce înseamnă munca fizică, după cum bine știi. Sclavul - un om masiv - dădu din umeri și spuse în batjocură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
al societății multilateral-dezvoltate". Vînat cu miliția, călcat în cizme. Și am luat destui ani de șomaj în timpul lui Ceau. O spun în cunoștință de cauză. Nu, nu-mi place să vorbesc despre eșecul meu, deși singura scuză în a-ți mărturisi/deplînge eșecul ("Păcat de tine, Iordana!", de cîte ori n-am auzit compătimiri formulate așa) e să-l explici. Dar o să mă asculte cineva? Generația nouă nu știe ce înseamnă dosar de cadre, origine socială, apartenență de clasă. Habar n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
de ani (ciclic!), să fiu eliminată și din cercetare. "Reducere de activitate". Ce să fi făcut? O vreme m-am ocupat cu scris-cititul la domiciliu. Constrîngerile sociale, nu puține, facilitau paradoxal o anume libertate individuală pe care am curajul să mărturisesc: da, o regret. Într-un tîrziu (după ce am dat concurs după concurs: de arhivar, de bibliotecar, de muzeograf și reușeam pe locul al doilea, fără loc adică), am obținut un post la o librărie de cartier. Eram și femeie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
îmi asum eroarea asta gramaticală, dacă este eroare: Iașul, la singular, singularizat, cum a scris și buna mea prietenă, Magda U., în cărțile ei). Ca și fundacul Abrahamfi, ca și hudița Italiană, ca și Dochia, ca și Golia, strada mea mărturisește despre un timp revolut al uriașei grădini care era cartierul Tătărași. Cînd coborîm din mașină, mirosul de vară al Tătărașilor, mirosul sănătos de iarbă coaptă la soarele de iulie, ne învăluie. Cer senin, steluțe curățele, linse ca puii de pisică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
de coarne de tăuraș, într-un vîrtej de culori. Grădina a foșnit, în semn de recunoaștere. Orga de vînt, atîrnată în mărul crăpat pînă la jumătate, ne regalează cu cîteva sunete. Tano scîncește prelung. E felul lui de-a se mărturisi, cîinește, că-i place Șichy. Îți place fata, golanule? Mai rămîn afară, pe banca de sub măr. Mă simt eliberată, ca după o confesiune. Ferestrele luminate îmi zîmbesc. Cerul s-a acoperit, aerul e de antracit, ca rantia bunicului. A murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
bun pentru a defăima valorile românești. A, își adîncește gropițele Șichy. De-aia-l folosește Petre Roman în discursul contra opoziției. E moștenire de familie, de la tata Valter. M-am înșelat. Nu-i detașată deloc Miss Deemple, mi-a și mărturisit-o: "Nu pot să mă ocup la modul neserios de istorie". Ai să scrii gazetărie bună, surioară. "Cu... vitrion englezesc", îmi sare în ajutor vocea mea de-a doua, citîndu-l pe nenea Iancu: "Nu cerneală, Năică, vitrion englezesc". În anul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
prozei românești" a fost nevoită să semneze un astfel de apel. Cine i l-a cerut și cine i l-a publicat? Crohmălniceanu! Cum se ceda? Așa. Nici Ion Barbu, după Croh, "n-a rămas un vertical". Prin '57, se mărturisea aceluiași Croh: "N-am palton". Fusese invitat la Dresda, la un congres de matematică, iar Croh putea, subliniez, putea să-l ajute să obțină pașaport.. Cu banii de pe conferință, și-ar fi cumpărat haina. Croh l-a ajutat. Istoria literaturii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
o fi ras prima dată Patrick? Sigur nu la 16-l7 ani, ci mai devreme. "Hai, atinge-i obrazul, mi-a cedat Brăduț ceva din plezir. Să vezi ce piele proaspătă are steaua mea polară". Polară? Hilară, nu polară. Mi-a mărturisit că faza finală a cancerului îl făcuse pe Iordan insuportabil de sarcastic. "Era prea sarcastic, așa cum este bolnavul incurabil cînd e inteligent ca tata". "Incurabil? Vrei să spui că nu mai spera?" Brăduț mi-a răspuns, imitîndu-l pe Iordan. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
artă erau infecte (și erau). Nu mai vedea din România decît zăbrelele închisorilor (și erau), pentru că lui Patrick nu-i plăcea nimic din estul sălbatic și rău iluminat. Datorită lui Patrick, Brăduț scăpase de dorul de țară (cum și-l mărturisise în scrisori), de nostalgia după locul nașterii. Inima i-o ocupase, toată, Patrick. Nu mai era decît pathicus, cum ar spune Aristot. "Cum puteți trăi voi așa?" Mă exclusese. Eram, deja, voi. De-asta nici nu discutam despre Nicolae "cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
fi inventat. Am obiceiul să inventez citate cînd nu le am la îndemînă. Îmi pun între ghilimele vorbele, ca și cum ar fi ale altora. "Asta-i invers decît un plagiat. E o atitudine postmodernistă", a rîs Magda U., cînd i-am mărturisit micul meu delict, micile delicte livrești, cu citatele măsluite. Afostgreșealamea. M-am lăsat în ceea ce se numește voia sentimentelor ("dar nu-i așa de simplu, e greu să te lași în voia sentimentelor", se aude vocea de-a doua) și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
apare mai des în însemnările mele decît și. Iubireșiiubireșiiubire. Nu-i o laudă (vorba lui Moses Rosen, misoxen cum era, cînd Petrică Roman a ținut să precizeze că-i român: "Asta nu-i o laudă, că ești român") să mă mărturisesc: neînlocuita mea dragoste, neverosimila mea dragoste era ne-dragoste. Iubire din petice. Mestecam mere, nopțile, la volan, să rămîn trează, dar s-a întîmplat să ațipesc. Visam că am rămas însărcinată și că Iordan cînta balada în sol major de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
orice în colajele mele: un fluture înghițind un elefant, o libelulă ori un Concorde, harta României într-o gură de rechin, o gură căscată a urlet, un elefant cu gît de girafă. Așa e. Fariseul de Leandru Diță-Lerești, care-și mărturisește religia pentru cARTE (urît mai îmbătrînește: obrajii fleșcăiți, conjunctivita, pavilioanele urechilor galbene) ne-a făcut să nu mai comunicăm între noi. De-aș fi avut SIDA și nu m-ar fi ocolit așa Fluturel. La puțin timp după ce-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
nu-i fără suferință. A zăcut zile-n șir. "Nu-mi place să mă culc în patul altuia, dar are un anume farmec să dorm în patul tău, Dințișor". Își pierduse proverbialul autocontrol (febra continuă îl toropea), de vreme ce s-a mărturisit: "Norocul sau nenorocul face ca, în afară de muzică și de tine, să nu mai am de ce trăi pe lumea asta". În afară de muzică și de mine. Așadar, Iubitamuzica tot pe locul întîi era, dar mă iluzionam să-i fiu eu apa tămăduitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
stalinozaurului devenit penelist. Volodea Mistrie și-a vîndut frumos blana URSS din pădure. Pe una dintre mielușelele din subordine a văpsit-o, să pară disidentă: aranjase fuga cuiva în portbagajul unui lector străin și Mistrie atotștiuse și blagoslovise. S-a mărturisit violat de comuniști la conștiință, și-a abandonat "judecățile vechi" și și-a repudiat versurile despre "chiaburani". Luptase cu GAZ-ul pentru colectivizare, putea lupta și din JEEP pentru decolectivizare. "Ieu am fost numai temporar comunist. Am făcut rău sistemului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
de soartă să-mi placă bijuteriile de familie. Le descopăr prin consignații". Din răspunsuri și nerăspunsuri, am priceput de ce se așază așa fel ca privirea să-i cadă numai și numai pe vitraliu. De ce vitraliul lui Rusalin o transfigurează. Ochii mărturisesc mai mult decît buzele. Bunicul, rămas văduv, a dus-o la o casă de copii. Mama fugise de sărăcie și de tras cu sapa la colectiv, într-o zonă industrială. Rămăsese rătăcită pe-acolo. "Mîncare am avut. Nu multă, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
peste voi. 2. De acum, iată împăratul care va merge înaintea voastră. Cît despre mine, eu sunt bătrîn, am albit, așa că fiii mei sunt cu voi, am umblat înaintea voastră, din tinerețe pînă în ziua de azi. 3. Iată-mă! Mărturisiți împotriva mea în fața Domnului și în fața unsului Lui: Cui i-am luat boul, sau cui i-am luat măgarul? Pe cine am apăsat, și pe cine am năpăstuit? De la cine am luat mită ca să închid ochii asupra lui? Mărturisiți, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85041_a_85828]
-
-mi rămână în amintire și-n suflet. Și o să-i port dorul până în clipa când o să ajung la ea, lângă sufletul ei. Și chiar mai departe de acele clipe. Acest eseu a fost apreciat cu nota 10 și profesoara a mărturisit că a plâns, când l-a citit, iar eu am plâns, când l-am scris. Textul a ajuns să fie publicat, datorită profesoarei mele, în ziarul Natura, în luna noiembrie 2013. Profesoara le citea această scrisoare - care a fost aleasă
Şoapte by Svetlanu Iurcu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/101016_a_102308]
-
grijuliu și devotat, de a avea nepoți și strănepoți care își adoră bunicul, de a avea prieteni adevărați și de a trăi într-o comunitate în care este respectat și prețuit. „ Astăzi Mariana (fiica trăitoare în Franța n.n.) mi-a mărturisit că special a rămas până la sfârșitul lui august la Bârlad ca să-mi sărbătorească onomastica... Poți să nu te simți mulțumit, fericit și mândru că ai un asemenea copil? Pentru mine e suprema satisfacție, suprema împlinire a vieții mele.” (p. 38
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
am avut alte preocupări, se părea că nu mă voi ocupa de acest volum. După ce, în acest timp, și peste mine au trecut anumite Vânturi și valuri, mă opresc asupra volumului cu poeme și pamflete, selectând o parte dintre ele. Mărturisesc sincer că, în primul moment, din cuprins am citit prioritar și selectiv Mareșalul și Rușinea de la Putna. Eram sigur că e vorba despre Mareșalul Ion Antonescu, erou între eroii neamului, asemănat cu Mihai Viteazul, care și-a înțeles poporul și
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
prezintă drept o carte document pentru o lungă perioadă de timp - 19471990, structurat pe cinci capitole însumând 750 de pagini. Autoarea, fiica lui E. Lovinescu, obține o bursă de studii în Franța, unde ajunge după multe peripeții în septembrie 1947, mărturisind cu sinceritate: „Eu prinsesem, în septembrie 1947, ultimul tren la propriu și nu la figurat.” Erau vizibile semne că Lovinescu va deveni curând „persona non grata”, fiind atacat vehement din toate părțile ca „iudeocosmopolit”, iar cenaclul literar Zburătorul era frecventat
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
fiecare din cei trimiși urmau să convingă disidenții să nu mai atace regimul comunist de la București. Exilații din Paris hotărăsc să nu facă scandal pentru a nu pune în încurcătură alte victime obligate la colaborare cu puterea de la București. Autoarea mărturisește că „nu poate scrie despre lagărele naziste când vede pe cele comuniste, însă ulterior va scrie pentru „groapa comună a secolului”, înglobând ororile ambelor sisteme totalitare. în România teroarea atinsese apogeul - elitele sunt exterminate în pușcării și lagăre. Mama autoarei
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
Comuniștii jubilează în 1962 că au încheiat colectivizarea, dar în rândul țăranilor “e jale mare, în câțiva ani s-a schimbat totul”. Pe bunicul l-au închis din nou trei ani, luându-i întreaga avere la colectiv. Observator atent, Fănel mărturisește că de pe acum adună material pentru Vocea manuscrisului. Are material bogat despre miile de arestați și strămutați în Bărăgan. Tineretul pleacă în masă la oraș, impulsionând industria, astfel urmând distrugerea sistematică a satelor românești. În epoca de aur mult trâmbițată
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
am reușit să concep eseul respectiv, făcându-i loc în forma pe care i-am dat-o. Durerea unei mame Cu o seară înainte de a încerca acest eseu, vorbeam la telefon cu o respectabilă Doamnă din urbea mea care îmi mărturisea că la vârsta venerabilă pe care o are, simte de câtva timp că îi este foarte greu și că în ultimul timp nu mai poate să se scoale din pat, deși dorește acest lucru. Are o sumedenie de rude apropiate
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
fost omul providențial ce mi-a schimbat drumul în viață. Joi, 23 decembrie 2010. Aceeași ceață densă ca și ieri. Aceeași oră opt ca punct de pornire la activitatea zilnică. E ziua de naștere a prietenului prof. Vasile Fetescu care - mărturisea sincer, că a fost un cadou puțin dorit, într-o familie cu mulți copii, dar și cu și mai multe greutăți și nevoi, dar tocmai acest cadou puțin dorit avea să contribuie la înveșnicirea familiei, prin prestigioasa activitate profesională și
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]