19,653 matches
-
vorbă la bar cu patronul. Berea e mică și îngrozitor de scumpă, încît aproape că-ți taie cheful să mai cauți atmosfera bistroului parizian. Știam deja de ultima dată cînd am mai trecut prin Paris, dar încă nu pot să mă obișnuiesc. Pe vremea mea... Sînt în Montparnasse, cunosc locurile, dar îmi este greu să realizez că nu mai sînt la București. Îmi aduc aminte de bancul cu preoții budiști ajunși la New York și care rămîn în aero port cîteva zile cu
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
fosta mea colegă de facultate, Irene Dalaban, devenită între timp o eminentă etnopsiholoagă în Franța. Problema era însă mult mai vastă și de un interes mult mai general decît aceste prime detalii „tehnice” : familia contemporană. De fapt, ne-am cam obișnuit cu acest lucru - iar pentru studenții mei, de pildă, el pare deja un soi de banalitate : cel puțin tehnic vorbind și cel puțin în Europa, sexualitatea s-a desprins în ultimele decenii de reproducere. Mai mult însă, reproducerea s-a
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
pe un pat de frunze căzute lîngă bordură. — Nu-i place !... - mă aflu și eu în vorbă cu o doamnă în vîrstă, în papuci și halat, care ademenește un maidanez cu o bucată de pîine. — Cred și eu, s-a obișnuit cu carne, îmi explică bătrînica. În fiecare zi îi dau cîte o bucățică de carne, s-a obișnuit, vine și stă în fața porții, mă păzește și își așteaptă masa. E așa de blînd și de bun ! Da’ ce să faci
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
o doamnă în vîrstă, în papuci și halat, care ademenește un maidanez cu o bucată de pîine. — Cred și eu, s-a obișnuit cu carne, îmi explică bătrînica. În fiecare zi îi dau cîte o bucățică de carne, s-a obișnuit, vine și stă în fața porții, mă păzește și își așteaptă masa. E așa de blînd și de bun ! Da’ ce să faci, mai sînt și zile proaste în viață, filosofează bătrîna doamnă, cu un zîmbet calm pe buze : azi s-
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
ca mijloc terapeutic. Tot salvarea prin cultură, carevasăzică... Mă enervez, deci sînt român ! - cum ar spune marele Dan Chișu. Sau, mai corect, mă enervez și scriu, deci sînt român ! Scriu, de pildă, această pilulă la Dilema și totul reintră în obișnuit. Fascinantă țară... Românul liber-schimbist — Asta nu-i nimic ! zîmbește colegul. Eu am participat la o ședință de primărie, undeva într-o comună mai răsărită, care tocmai devenise oraș. Era și deputatul X de față. Principalul subiect pe ordinea de zi
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
top” total neavenit pune însă și o altă problemă. Frustrați de deceniile de bătut pasul pe loc, bîntuiți de complexele noastre de „cultură minoră” și „provincie”, dar antrenați frenetic în cursa pentru Europa, sîntem obsedați de clasamente și ne-am obișnuit să prelucrăm toate informațiile după o grilă verticală, care să ne permită să aflăm, cu sufletul la gură, cît de „sus” sau de „jos” ne aflăm dintr-un punct de vedere sau altul. „Cum stăm deci cu cultura, mai sus
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
de această civilizație, nu numai ce ne-a opus ei. Și poate că am putea regîndi atunci, cu mai puține resentimente, și relațiile noastre actuale cu această mare putere regională, nu atît de opusă și ostilă pe cît ne-am obișnuit să credem. Țara lui Gargantua De data aceasta, italienii ne-au tăiat : cu ocazia Festivalului Ardeiului Gras, desfășurat în orașul italian Carmagnola, locuitorii au stabilit un nou record mondial, prin prepararea celei mai mari tocănițe de legume din lume - ne
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
murătură : Le tzaran, c’est nous ! Țara lui Caragiale și reabilitarea lui Mitică La invitația fostei noastre colege de dileme, doamna Alice Georgescu, am participat la o șezătoare despre „țara lui Caragiale”, organizată în cadrul Festivalului Național de Teatru. Ne-am obișnuit atît de mult cu această sintagmă, încît titlul mesei rotunde părea mai degrabă un truism despre care nu mai e nimic de adăugat. Transformați însă provocator afirmația în interogație și veți cădea totuși pe gînduri : țara lui Caragiale ? Adică ? România
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
țărănești din Europa : Polonia și România. Și, de asemenea, că Polonia a pregătit mai din vreme și mai conștiincios această ieșire din „tradiția” societății țărănești decît țara noastră. Ce înseamnă însă „tradițional” în acest caz ? în mare măsură, ceea ce sîntem obișnuiți să numim, mai mult sau mai puțin metaforic, „patriarhal”. Adică un tip de familie răspîndit în lumile țărănești, în care bărbatul este „capul familiei”. Iar în această calitate, bărbatului i se atribuie un rol dominant, atît simbolic, cît și practic
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
singure și aduc la rîndul lor bani în casă, uneori chiar mai mulți și mai temeinic. Repartiția sarcinilor s-a dat astfel peste cap, iar distribuția responsabilităților, cu prestigiul care rezultă de aici, nu mai este deloc ceea ce au fost obișnuiți să fie. În termeni de gender, a rezultat un (relativ) empowerment al femeii și, complementar, un soi de dis-empowerment al bărbatului. Cum să nu fie bărbații îngrijorați în asemenea condiții ? Soluția găsită, pe lîngă angoasele nemărturisite ale zilei de mîine
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
unei modernizări forțate și străine), acesta are acum mijloacele de a deveni subiectul propriului său vis de modernizare și astfel de a ieși din seculara inegalitate sat - oraș. Cît de benefică va fi (este) această schimbare pentru ceea ce ne-am obișnuit să numim „tradiții” este discutabil. Cum va schimba această automodernizare peisajul cultural al satelor este o chestiune problematică. În orice caz însă, refuzul de a studia acest fenomen sub pretextul lipsei sale de autenticitate țărănească este nociv pentru societate și
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
nunc, în societatea prezentă, ci se plasează fie altcîndva (Zaraza), fie altundeva (Alexandrion). Mergem mai departe. Mica serie de reclame la produse comuniste reciclate (Eugenia, cioco lată cu rom) prelungește oarecum în trecut seria de „senzații tari” cu care ne obișnuiseră Dorel și ai săi. Locul mîrlanilor este luat aici de securiști, aceștia jucînd, într-un fel, rolul de predecesori - și connaisseuri - ai violenței. Pentru acest „suflet” pe care îl curtează publicitatea, comensalitatea pare a fi deci complementul agresivității și invers
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Nimic din ceea ce stă scris mai apoi în carte nu justifică această interpretare, dar cutia Pandorei a fost deschisă, subminînd astfel statutul și menirea istoriei înseși și permițînd publicului să citească totul în cheia voiosului fatalism cu care s-a obișnuit. Din acest moment, tot românu’ va zîmbi satis făcut : Vezi, am avut dreptate, chiar și Boia spune că sîntem altfel ! Iar receptarea se va muta din istorie în mitologie : diferența românească este deci un dat, care nu poate fi astfel
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Excelent, a fost o masă excelentă ! Apoi am stat de povești cu soția și cu un vecin, care venise să ceară împrumut un topor. Către trei, după ce a plecat vecinul, fără să-mi schimb ritmul cu care începusem să mă obișnuiesc, mi-am zis să ard niște uscături care se adunaseră prin ogradă, așa, încet, de plăcere - „lent”, vorba dumneavoastră. Dar a început ploaia, așa că a trebuit să renunț. Și m-am hotărît să fac un downshifting în pat : ce poate
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mână pe umăr și scoase un strigăt. 4 Poate că tot ce a fost și o să fie este acum, în prezent. Poate că ce a fost este ce va mai fi. Înainte de a-mi pune orice întrebare, încercați să vă obișnuiți cu vocea mea, o voce de om despărțit de o lume pe care ajunsese s-o cunoască destul de bine, și căzut într-una necunoscută și de neînțeles. Poate că trăim, fără s-o știm, chiar în clipa asta nesfârșită, în
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
există. Parcă trăiam iar, după ce murisem de viu. Parcă eram sub aripă. Un sentiment bun, de dragoste pentru tot ce vedeam m-a strâns de gât. Inima mi-a bătut dezordonat și am simțit durerea care mă făcuse să mă obișnuiesc de mult cu gândul sfârșitului. Se petrecuse ceva fără știrea mea. N-am înțeles ce, dar mi-au dat lacrimile. Nu cumva visam? Dar dacă atunci când visezi nu-ți dai neapărat seama că e un vis, în schimb, atunci când ești
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
orice drum al vieții. Fusese și-ntr-al ei, din plin. 6 O voce, fără glas, pe care o aud doar eu, mai puternică decât bietul meu trup chinuit și decât bietul meu creier înspăimântat. Vorbesc cu mine ca să mă obișnuiesc cu mine, ca să nu-mi fie atât de frică de frica mea și ca să fiu sigur că n-am înnebunit. Mi-e frică de ei, de mine, de Cel care se joacă cu noi. Mă înconjoară ființe care par să
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
ai câștigat. Când ți se întâmplă ceva atât de rău, aștepți mereu următoarea lovitură. Mă chircesc în mine și aștept. Cheia cu trei dinți și-a făcut repede datoria, așa încât am intrat. Era beznă deplină, am așteptat să mi se obișnuiască ochii. Apoi, mai pe ghicite, mai pe pipăite, am cercetat locul. Patul semăna cu priciul din cabane: o platformă lungă, unde cred că puteau dormi, la înghesuială, peste zece oameni. Mi-ar fi prins bine cei zece oameni, acum. Încăperea
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
oră. Când Domnul nu e pregătit pentru musafiri, știe să se ferească. Sau poate că și El are orele lui de somn. M-am întors descurajat și mai epuizat decât oricând. Iar a trebuit să stau până mi s-au obișnuit ochii cu bezna. Eram exclus din lume. Am desfăcut sfoara cu care era legată pătura și din ea s-a rostogolit pe jos un pachețel învelit în hârtie. Cu siguranță un dar de la femeie, de la Epiharia. Am pipăit îndelung podeaua
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
umeri a regret, ca să-și întărească spusele. Costache se întrebă tare și cu bruscă mânie ce fel de subalterni are și cum făcuseră percheziția străinului. Cine știe ce le mai scăpase, până și cutia-safe dispăruse. Nicu îl lăsă să se descarce, era obișnuit cu nervii, de la maică-sa, dar reținu noutățile. — Desenează-mi aici ce ți-a dat. Îi întinse lui Nicu o splendidă coală velină. Luă un creion și-l ascuți cu un cuțitaș. Lui Nicu îi plăcea să deseneze, dar până
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
Dar pe mâine s-a anunțat vreme bună, cred că e iarna cea mai blândă din câte...“ când auzi ușurat zvon de glasuri de pe coridor și, într-adevăr, intră domnul Neculai Procopiu. Avea un cilindru prea elegant pentru o zi obișnuită de lucru. Poate că de aici se duce direct la operă, se gândi Peppin, care tânjea mereu după muzică. — Bună ziua, dumneavoastră trebuie să fiți... apucă să spună primul redactor, apoi rămase cu ochii pironiți la pălăria de pe capul străinului. — Dânsul
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
nu ținem pisică sau câine, zice că lasă fire de păr și că de la ei poți lua diverse boli și mai ales viermi intestinali. „Cutia de domino. Când o deschizi, sare dinlăuntru un șoarece. Foarte bună păcăleală pentru cucoanele care obișnuiesc să joace domino.“ Costa numai un leu, dar „cucoanele“ de mătuși ale noastre nu gustă asemenea glume. „Sula magică. Cu această sulă te poți preface că-ți găurești falca, fruntea, nasul, fără să lase însă nici un semn pe unde a
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
că timpul va scoate totul la iveală și, fără să știe cum, se pomeni povestindu-le vechilor lui prieteni despre tânărul Rareș Ochiu-Zănoagă și momentele penibile petrecute la moșia familiei lui. Polițistul văzuse multe și destule, dar tot nu se-obișnuia. Era încă marcat de durerea părinților care la aflarea veștii fuseseră smulși din pământul vieții lor, ca niște copaci în plină furtună. Așa ceva n-ar trebui să existe în rânduiala lumii, spuse el. Copilul era un artist și le făcea
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
nici la domnul Alexandru Livezeanu, nici înapoi, Iuliei Margulis, care-l aștepta cu răspunsul. De fapt, n-avea pe nimeni în lume căruia să-i poată spune ce-a pățit. Îl apucă un plâns de zile mari. 5 ...să mă obișnuiesc cu lumea asta și să mă reobișnuiesc cu viața, după ce n-am îndrăznit să mai privesc pe nimeni în ochi, de durere... Am întrebat în ce zi suntem și colegul meu de birou mi-a spus, uitându-se pe calendar
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
să aducă, ce să ducă, deși o dăscălise din timp, eu și Jacques ne făceam tot felul de semne discrete, iar Giuseppe înfuleca cu poftă și râdea zgomotos. Și când să vină desertul, papa a fost chemat de urgență. Suntem obișnuiți cu asta și nu știu cum, dar, mai ales în zile de sărbătoare, vine și boala, ca musafirul nepoftit. Așa că ne-a spus în fugă urmarea: — La spectacol, în sală a fost și Manolescu tatăl. Băiatul nu era trecut pe afiș, în dreptul
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]