18,324 matches
-
de versete), este redactată într-o limbă muntenizată, cu tentă neologistică și abstractizantă, iar expunerea apare mai combativă decât aceea din textul publicat de „România literară”. Cea a lui Alecu Russo însumează 65 de versete, fiind presărată, în afara unor particularități lingvistice muntenești, cu elemente moldovenești, precum și cu expresii populare și arhaice. În litigiu de multă vreme, paternitatea poemului Cântarea României este o problemă pasionantă, în a cărei rezolvare sunt trei soluții care se confruntă: Alecu Russo, Nicolae Bălcescu sau amândoi, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286071_a_287400]
-
echivalează cultura cu națiunea. Cartea lui Molefi Assante, Transracial Communication (1973), este una dintre primele care abordează acest subiect. De la începuturile sale, cercetarea Comunicării interculturale a fost un domeniu interdisciplinar, încorporând: * lingvistica: ipoteza lui Sapir și Whorf în ceea ce privește impactul variației lingvistice asupra atitudinilor culturale. Aceștia au folosit noțiunea de competență interculturală, adică abilitatea de a se descurca în diferite culturi cu ajutorul comunicării; * antropologia: Analiza lui Renate Rosalio asupra proprietății diverselor metode de a studia alte culturi; * psihologia: Cartea lui Gordon Allport
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
limba determină cultura noastră, ipoteză ce aparține lui Sapir și Whorf, care pretind "că limba nu doar transmite, ci ne și modelează felul de a gândi, atitudinile și credințele.16". Una din marile diferențe, bariere între culturi este limba. Convențiile lingvistice pot cauza neînțelegeri în ceea ce privește lexiconul, formele de politețe, relațiile manageriale. Michael Argyle argumentează că persoanele aflate în contact cu o altă cultură ar trebui să fie conștiente de impresia pe care o creează prin stilul verbal pe care îl folosesc
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
poate fi interpretat în diverse moduri, depinzând de alegerea definiției de cultură și comunicare"22. Proster (1978) încearcă o definire a domeniului prin identificarea problemelor și conceptelor ce apar în studiul Comunicării interculturale. Proster studiază componentele comunicării: mesajul, participanții, codurile lingvistice și nonverbale, canalul de transmitere și componentele culturale (ca de ex.: dezvoltarea culturală, funcționalitatea, istoria și ecologia culturală). Saral (1979) subliniază importanța înțelegerii aspectelor interculturale în educație, înclinația occidentală a cercetării Comunicării interculturale și introduce conceptul de etică. Criza de
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
moment dat de membrii unei comunități. La baza discuției vizând posibilitatea unei comunicări interculturale eficiente trebuie să așezăm conceptul de "paradigmă culturală". Pluralismul cultural presupune implicit existența unor paradigme culturale rivale, care la rândul lor implică și incoveniențe de ordin lingvistic. Astfel, pentru a avea loc o comunicare neproblematică fără obstacole este nevoie de un limbaj comun. Dar "limbaj" nu înseamnă doar vocabular, el mai presupune norme specifice de organizare a discursului, precum și un anumit sens atribuit cuvintelor. Există situații în
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
spre conflict. Comunicarea interculturală ne provoacă la anumite exigențe: * să construim o atitudine de învățare și acceptare a diversității; * să arătăm respect pentru partenerii culturali; * să ascultăm atent o altă persoană; * să suspendăm discriminările și prejudecățile; * să ne formăm competențe lingvistice așa încât să putem comunica în alte limbi; * să învățăm să ne adaptăm la situații noi. Studiul proceselor de comunicare relevă un mod defensiv în care indivizii comunică între ei, neștiind prea bine ce trebuie făcut cu diferențele de opinie. În
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
sunt legate de costuri, deoarece costul producțiilor culturale în străinătate este mai ridicat decât cel al producțiilor naționale. Rezolvarea acestui aspect ține de existența unor politici care să ia în calcul aceste supracosturi. Acestui obstacol economic i se adaugă obstacolul lingvistic, care rămâne o piedică importantă pentru un anumit număr de practici. "Dezvoltarea traducerilor, subtitrajul filmelor sau supratitrajul teatrelor pot reduce aceste probleme și tind să se răspândească, însă ele sunt mijloace relativ costisitoare care nu sunt acceptate întotdeauna de public
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
trebuie întreprinse două demersuri simultane și contradictorii: * valorificarea elementelor culturii comune, în lipsa cărora un proiect politic comun nu poate dura; * recunoașterea și valorificarea elementelor de diversitate culturală; * interculturalitatea europeană trebuie susținută de câteva principii cu caracter de generalitate: asumarea diversității lingvistice; integrarea aspectelor religioase; corelarea diversității culturale cu drepturile omului; valorificarea aportului emigrației: exploatarea periferiei ca teren de învățare a diversității culturale; acordarea dreptului de vot imigranților; garantarea pluralismului mediatic, prin asumarea dimensiunii interculturale; formularea turismului cultural. Toate aceste aspecte implică
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
cuvine a fi amintit faptul că o responsabilitate deosebită revine comunității internaționale: aceasta trebuie să acorde prioritate dezvoltării socioculturale a populațiilor aflate în dificultate, iar interculturalitatea, sub aspectul său educațional, subliniază responsabilitatea menționată mai sus. Relațiile internaționale, politicile educative și lingvistice, nu pot ignora existența interculturalității. Un partener de dialog politic demn trebuie să aibă o cultură demnă. Patrimoniul cultural mondial nu poate continua să sărăcească în ritmul în care acest lucru a avut loc în secolul XX. "Statele nu sunt
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
were used în the volume, others are recommended for those who wish to deepen research on issues addressed în this volume. În seria ȘTIINȚELE COMUNICĂRII au mai apărut: Campanii și strategii de PR, Flaviu Călin Rus Comunicare culturală și comunicare lingvistică în spațiul european, Ioan Oprea Comunicare și acțiune, Laurențiu Șoitu Comunicarea, (ed. a II-a) Denis McQuail Comunicarea, Lucien Sfez Comunicarea mediatică, Henri Boyer, Guy Lochard Comunicarea politică, Jacques Gerstlé Comunicarea publică, Pierre Zémor Convinge fără să manipulezi. Învață să
Comunicarea interculturală. Paradigmă pentru managementul diversităţii by Silvia Popescu [Corola-publishinghouse/Science/923_a_2431]
-
mai mare actualitate, și anume, situația "micilor naționalități " care, începînd cu a doua jumătate a secolului al XIX-lea aspiră la crearea unui statut național statal, bazat nu numai pe o ideologie specifică ci, mai ales, pe considerente de ordin lingvistic, etnic și religios. Însă, față de sistemul de guvernare al marilor națiuni la care rațiuni de stat predomină asupra spiritului democratic real, acest deziderat al popoarelor mici de a dispune de ele însele a în-tîmpinat destule obstacole. Este cazul țărilor slave
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
pînă la actuala Croație. De altfel, nu întîmplător slavii "occidentali" ai Croației și omologii lor "orientali" din Serbia își dispută astăzi această veche frontieră a Europei postromanice. Care sînt implicațiile acestui clivaj fondator? În primul rînd este una de ordin lingvistic ce explică faptul că Apusul a preluat latina și alfabetul acesteia, iar Răsăritul, greaca și respectivul alfabet, ce va inspira mai tîrziu adaptarea celui chirilic de către ruși, sîrbi și bulgari. Există apoi implicații economi-ce care au avut o evoluție inversă
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
uzină. În schimb nici nu s-a pus problema de a-l face să iasă din orizontul său limitat întrucît acesta era considerat ca fiind specific naturii sale; nu era cazul ca poporul să se poată debarasa de stigmatul său lingvistic ce permitea ca fiecare să fie pus la locul său, într-un cuvînt să-l determine să abandoneze acele identități infranaționale multiple, universalizîndu-l la scara întregii țării. În sens mai larg, triumful parlamentarismului, care precede de-aproape era industrială în
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
maselor.185 În Italia, pe de altă parte, după unificarea din 1860, puternica rețea școlară asociată Bisericii concurează efortul statului de socializare națională și chiar se opune acestuia. La fel și în Belgia, deși într-o mai mică măsură, identitățile lingvistice, ideologice și confesionale nu vor ceda niciodată în fața "belgizării". Însă, aproape peste tot în Europa, școala, înrolarea obligatorie și educația naționalistă antrenată fie de război, fie de epopeile coloniale vor asigura difuzarea unei forme reînnoite de adeziune față de Statul-Națiune. Cel
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
că totodată se transformă în semnul deplinei integrări într-un corp politic și devine simbolul reușitei sociale atunci cînd vreun fiu de agricultor accede la mărețul statut de vorbitor francofon curent. L.R. Higonnet denumește această strategie drept "politică a terorismului lingvistic și a hegemoniei gramaticale".191 În orice caz, această politică va dicta măsurile corective inspirate de către abatele Henri Grégoire. Începînd din 1788, acesta va aduce în centrul atenției ideea că un regat de 25 de milioane de locuitori conține "în
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
pînă în iulie 1792, o confirmă.193 Totodată această anchetă dezvăluie și proiectul de dominare ce o animă. Cele douăzeci și opt de întrebări ale chestionarului ocolesc termenul de dialect preferîndu-l pe acela peiorativ de jargon. În afară de aceasta ele depășesc cadrul strict lingvistic testînd gradul de adeziune al maselor față de Revoluție, patriotismul lor civico-național și "prejudecățile" de ordin lingvistic ce le stînjenesc. În fapt însă, numeroși corespondenți ai abatelui Grégoire nu vor decît să-și apere particularismul lingvistic, argumentînd, de exemplu, că este
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
o animă. Cele douăzeci și opt de întrebări ale chestionarului ocolesc termenul de dialect preferîndu-l pe acela peiorativ de jargon. În afară de aceasta ele depășesc cadrul strict lingvistic testînd gradul de adeziune al maselor față de Revoluție, patriotismul lor civico-național și "prejudecățile" de ordin lingvistic ce le stînjenesc. În fapt însă, numeroși corespondenți ai abatelui Grégoire nu vor decît să-și apere particularismul lingvistic, argumentînd, de exemplu, că este vorba de o "limbă a fraților și a prietenilor", și că "pentru a distruge dialectul nostru
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
aceasta ele depășesc cadrul strict lingvistic testînd gradul de adeziune al maselor față de Revoluție, patriotismul lor civico-național și "prejudecățile" de ordin lingvistic ce le stînjenesc. În fapt însă, numeroși corespondenți ai abatelui Grégoire nu vor decît să-și apere particularismul lingvistic, argumentînd, de exemplu, că este vorba de o "limbă a fraților și a prietenilor", și că "pentru a distruge dialectul nostru ar trebui distruse mai întîi soarele, răcoarea nopților, stilul de alimentare, calitatea apelor, într-un cuvînt, omul în întregime
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
a unui alt cod al cărui prim atribut consta în impunerea francezei drept limbă obligatorie, și aceasta cu un secol și jumătate înainte de a fi cu adevărat accesibilă maselor. Totuși, obiectivul propus avea mai curînd valabilitate te-oretică. În practică, reconvertirea lingvistică a tinerilor francezi, în special 195 a celor din zonele meridionale, se va intensifica abia în 1837 odată cu generalizarea școlilor comunale inițiate de Guizot, și apoi prin școlile laice, publice și univer-sale ale celei de-a Treia Republici. Intenția noastră
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
omorît de către niște hoți de cai, dar prezentat ca o victimmă a vendeenilor care l-ar fi împușcat pentru că el ar fi refuzat să strige "Trăiască regele!". În rest, realitatea va întîrzia mult timp să răspundă motivului elevat al promovării lingvistice. În fapt. alfabetizarea franceză va fi superficială pînă în jurul lui 1914. În plus, are drept dascăl pe "husarii negri ai Republicii" care manifestă un oarecare dispreț față de elevii lor. "Luni și ani de-a rîndul [copiii] nu arată nici un semn
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
fie prin originea lor dinastică fie prin afișarea unui dispreț aristocratic față de sensibilitatea populară, aceste societăți se uniseră singure ca reacție împotriva alienărilor politice, în virtutea unei comuniuni de limbă și de cultură. Acestea acționau în spiritul unui principiu de coeziune lingvistică, deosebit de pregnant în special în Germania, țară cu frontiere nesigure, împărțită în nenumărate regate, principate și orașe libere ce aspirau să se unifice, fără a ști însă cum să pro-cedeze. Abuzurile soldățimii franceze și nerușinarea ideologică a emisarilor împopoțonați ai
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
sudul fostei Iugoslavii, în momentul de față. Pornind de la aceste situații distincte Kappeler mai enumeră trei frustrări naționale sau prenaționale care corespund celor trei tipuri de naționalism: carența suveranității politice la cel mai înalt nivel, teama de a pierde integritatea lingvistică și culturală în stadiul intermediar, dorința de a se dota cu o structură socială proprie.250 Nu știm unde ar putea fi plasați în această schemă evreii sioniști ai Europei Centrale de la 1900, nici unde se situează cu adevărat bascii
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
de exemplu, de Austria în Europa Centrală sau de Spania "madrilenă" asupra periferiilor sale catalane, basce, galițiene sau chiar andaluze. Totodată acest raționament nu exclude faptul că tocmai intelectualii "occidentali" au stat în secolul al XIX-lea la originea renașterii lingvistice și culturale de care apoi elitele locale s-au folosit pentru a-și justifica proiectul național. Plamenatz amintește aici de cehi care s-au grăbit să folosească în acest scop materiale realizate de folcloriști și filologi germani. În ceea ce-l
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
boieri români ortodocși, și așa mai departe. Adesea, efectul pulverizării religioase a creștinilor îi determina pe aceștia să încredințeze guvernarea episcopilor corespunzători credo-ului fiecărei mi-norități. În felul acesta s-au menținut și consolidat numeroase identități în același timp religioase, lingvistice și etnice în-treținînd mereu vie flacăra aspirațiilor naționaliste în secolul al XIX-lea. Se întîmpla chiar ca unele autorități episcopale să reziste turcilor guvernînd în plină autoritate. Astfel a fost cazul Muntenegrului, independent în fapt după secolul al XIV-lea
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
conceapă patria ca pe un fel de caleidoscop politic. Germanii se referă la Italia printr-o formă de plural (italian semnificînd Italiile, așa cum am spune Americile). Chiar mulți dintre italieni tind să-și imagineze același lucru 263 de vreme ce omogenizarea lor lingvistică este mai puțin avansată decît cea a Germaniei. Mazzini este iacobin. Însă masa mare a compatrioților săi cultivă mai curînd un vis "herderian" de fraternitate etnică și culturală. Pe deasupra, clivajele politice se adîncesc. La stînga se situează curentul revoluționar și
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]