19,069 matches
-
în cuprinsul primelor sale studii), iar intervenția editorului, ori de câte ori s-a dovedit necesară, a fost marcată fie direct - în text, ori în cadrul aparatului critic al lucrării - prin utilizarea obișnuitelor croșete, fie tacit, prin folosirea parantezelor unghiulare. În sfârșit, trebuie să mărturisim că, dacă selecția, revizia și ordonarea întregului material științific onorează și, cu asupră de măsură, responsabilizează pe alcătuitorul ediției de față, apariția acestui volum nu ar fi fost posibilă fără admirabila colaborare a familiei istoricului - reprezentată de Rodica Boicu, soție
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
comunicație, ca și devizele unor lucrări, întocmite de N. Suțu, sau aprobate de el, indicau printre mijloacele de realizare munca clăcașilor și nu munca omului liber, eliberat de relațiile feudale, de a cărei superioritate nu se îndoia, ba chiar o mărturisea. În felul acesta N. Suțu s-a împotmolit și el în contradicția dintre scopul care depășea posibilitățile de înfăptuire pe care le oferea regimul feudal, și mijloacele de lucru tipic feudale. Punctul de vedere al lui N. Suțu a triumfat
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
natură economică sau, mai bine zis, de politică economică. În secolul al XVIII-lea, mercantilismul austriac devine „program de guvernământ și temelie a politicii interne și externe austriece”. În preajma semnării tratatului de la Carlowitz, nota Ioan Moga, împăratul Austriei „a și mărturisit că socotește comerțul oriental ca cel mai important din Europa și că intenționează să organizeze acest negoț în beneficiul statelor austriece”. De altfel, austriecii vor trece la elaborări de planuri și la explorări. Tratatul comercial de la Passarowitz (1718) a format
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
deschisă și de bună voie, chemat fiind de manifestele Maiestății Voastre pentru folosul general al creștinismului [...]. Fiind la Constantinopol, n-am călcat făgăduințele pe care le-am dat excelentului domn Petre Andreevici Tolstoi [ambasadorul țarului - n. n. L. B.], ceea ce poate mărturisi însuși Dumnezeu și Excelența Sa”. Desigur, convingerile personale ale domnitorilor români au jucat un rol foarte important, numai că, în acele împrejurări istorice, ele exprimau și o voință generală, cum au afirmat-o contemporanii avizați și, de atunci încoace, numeroși istorici
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
și că au fost atrași în acțiune de acei fruntași ai mișcării române pe lângă care dețineau diferite slujbe. Leon Manasievici, de pildă, era „slugă” la Zaharia Moldovan, de care era legat și Leon Vyczanski. Emigratul polon Leon Vișinewski avea să mărturisească că a fost chemat „de către boierii amploaiați la duel, la casele unde s-au întîmplat împușcările”, iar un compatriot l-ar fi asigurat că vor fi date „uneltele cuvenite [arme - n.n.] la vreme, de boieri”. Evident, am înfăptui o eroare
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
revoluției în Polonia. La 12 iunie, la ieșirea din Mitropolie, domnitorul, miniștrii și consulii puterilor străine la Iași au fost întâmpinați de o masă de oameni care striga, printre altele, și „Trăiască Polonia !”. O lună mai târziu, G. Sion își mărturisea amărăciunea într-o scrisoare către G. Barițiu, adăugând că „singura nădejde ce o avem este la mișcările Poloniei și la cele dinlăuntru a Rusiei”. Se știe că, în vara lui 1848, N. Bălcescu a intrat în legătură cu Faustyn Filanowicz. Mai mult
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
mai mari speranțe de conciliere. N. Bălcescu, scriindu-i lui Ion Ghica din Pesta, la 22 iunie 1849, observa că „toți lehii din legioana lor, ce se află în Transilvania, sunt cu totul în favorul românilor d-acolo și o mărturisesc de față chiar și p-aci prin capitală”, iar Ion Ghica îi comunică lui Bem că prezența generalilor polonezi în fruntea armatei maghiare i se părea „o garanție suficientă a intențiilor amicale ale Ungariei față de alte popoare”, deci și față de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
îndreptar, N. Bălcescu socotea că ea se cuvenea să fie înfățișată într-o lumină veridică, cu părțile ei bune și rele. Referindu-se într-o scrisoare, din 4 martie 1850, către Alex. C. Golescu, „la datoria istoricului conștiincios”, N. Bălcescu mărturisea convingerea că decât să scrii fără cunoștințe depline o istorie falsă, este mai bine să te abții. Respectul pentru adevăr corespundea întru totul imperativelor vremii, adevărul având menirea să scoată la iveală tarele trecutului, putreziciunea feudalității. Valoarea contribuției lui N.
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
a prăbușirii Imperiului Habsburgic multinațional, iar intrarea României în Tripla Alianță a privit-o ca o chestiune vremelnică, de tact și oportunitate politică. Atunci când primul război mondial a fost declanșat, A. D. Xenopol a dezvăluit prăpastia dintre rege și țară, a mărturisit propriile sale erori de calcul, de pildă credința că Germania va părăsi alianța cu Austro-Ungaria, și a militat pentru alăturarea la coaliția ce înfrunta Puterile Centrale. Că A. D. Xenopol n-a pătruns resorturile adânci ale cauzelor primului război mondial nu
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
tații, cel mai adesea, se mulțumesc să o avertizeze cu privire la primejdiile exceselor sexuale. Clericii le vin în ajutor, neostenind să propovăduiască o binecuvântată abstinență înainte de căsătorie. La rândul lor, medicii flutură spectrul bolilor venerice, al nimicitorului sifilis. De asemenea, aceștia mărturisesc că se tem în egală măsură de urmările uzurii și ale epuizării provocate de o sexualitate necumpătată. Onanismul, mai cu seamă, este zugrăvit ca o primejdie de temut, care antrenează tot soiul de tulburări fizice și psihice și duce, în
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
atmosferă de emulație și fanfaronadă. Departe de a fi privită ca un păcat, aici inițierea sexuală este aproape un rit de trecere obligatoriu. "Vanitatea m-a împins către iubire, ba nu, către voluptate; nici măcar către aceasta, ci către experiențele cărnii", mărturisește Gustave Flaubert într-una din scrierile de tinerețe. "Eram luat peste picior din pricina fecioriei mele, roșeam din cauza ei, o vedeam ca pe ceva de ocară, și mă apăsa ca și cum ar fi fost desfrânare. Mi s-a înfățișat o femeie, am
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
de greu de atins cu majoritatea fetelor crescute după moda franțuzească". Însă la întoarcere, în timpul traversadei de la Dieppe la Newhaven, la bordul vasului cu aburi Paris, tânărul povestitor realizează că "inima îi era mai plină de emoție decât îndrăznea să mărturisească". Marea este zbuciumată, iar ruliul îi aruncă unul spre celălalt. Pentru a-și menține echilibrul, Mary își strecoară mâna pe după brațul naratorului. Curând, se ghemuiesc alături sub o învelitoare. Când vântul îi smulge tinerei englezoaice pălăria de pe cap, aceasta îl
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
alături sub o învelitoare. Când vântul îi smulge tinerei englezoaice pălăria de pe cap, aceasta îl roagă să i-o înnoade sub bărbie, apoi râde, văitându-se cu delicatețe că o gâdilă. Naratorul, extrem de tulburat, încearcă atunci cu sfială să-și mărturisească iubirea. Îi povestește fetei un vis pe care îl avusese în noaptea din urmă. În vis, îi povestește el, se făcea că ea îi destăinuiește toate neînsemnatele ei păcate de fată. El, plin de mărinimie, promite c-o dezleagă, iar
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
compromită întreg viitorul". Tânăra e asaltată de admiratori, însă aceștia nu sunt decât plevușcă. În acest răstimp, Pauline lăsa să-i scape peștii cei mari, partidele bune. În cele din urmă, norocul îi surâde Paulinei. Curând, prietena sa Elizabeth îi mărturisește că un tânăr misterios îi ceruse s-o vadă pentru a vorbi despre ea. La baluri o văzuse înconjurată de atâta lume, încât nu îndrăznise să se apropie. O admira de la distanță și voia să știe totul despre ea. Ca
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
înverzit al iubirilor copilărești" este atât de primitor, atât de confortabil, încât Catherine încearcă să-l recreeze și să se refugieze în el chiar dacă devenise între timp o domnișoară în toată regula. La 28 iunie 1898, tânăra de 16 ani mărturisește că profitase de faptul că mama sa "o privea și-acum ca pe o fetiță" pentru a juca fripta cu Edmond Babut, un tânăr de 25 de ani. Lăsați de capul lor, în după-amiezele ploioase cei doi tineri își trec
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
pună în valoare în felul acesta conturul și adâncimea "minunaților ei ochi", ale "sprâncenelor ei minunate" și în același timp să mascheze partea de jos a feței, gura pe care o găsește "prea mare" și bărbia "prea scurtă". "Sunt cochetă", mărturisește ea în jurnal în chip de concluzie, rușinată că-și simte fremătând "trupul de fecioară". Nu există printre gesturile mele măcar unul care să nu fie studiat și ivit dintr-un gând ascuns". Discuțiile pe care le poartă Catherine cu
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
aibă prilejuri de bârfă... Cu toate acestea, Catherine nu vrea nici să pună capăt brusc idilei pe cale de a se naște. Se simte măgulită în orgoliul ei de atenția de care se bucură din partea vărului său. Cu toate că nu și-o mărturisește fățiș, nici Catherinei nu-i mai este cu totul indiferentă prezența lui. După cum recunoaște în jurnal, ajunsese să-și iubească și să-și respecte "vărul poet". Când se întâmplă să nu-l vadă câteva luni la rând, "arde de nerăbdare
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
își dublează atențiile față de ea. "Am momente în care aproape că-l urăsc pe băiatul acesta, dar în unele seri agitate îl provoc și-l ating, disprețuindu-mă în același timp pentru desfătarea pe care o găsesc în asta". Catherine mărturisește și că uneori i se întâmplă să aibă parte de atingeri echivoce neașteptate, la care nu prea știe cum să reacționeze. Așa se întâmplă în 1905, atunci când o cunoaște pe Georgie Raoul-Duval, o americancă măritată și bisexuală care frecventează cercul
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
legată de distracție, de amuzament a flirtului este evidentă. "Mă plictisesc, mă plictisesc, mă plictisesc", repetă necontenit Catherine în jurnalul său. "Viața mea este un cerc pustiu și inutil". Și atunci, "ca să mă amuz", "o fac puțin pe fetișcana". Catherine mărturisește că băieții cu care flirtează o distrează. Fie pentru că sunt ei înșiși înzestrați cu un simț al umorului ascuțit, ca Edmond Babut, fie pentru că naivitatea și nevinovăția lor stârnesc hazul. Iată ce mărturisește tânăra Catherine în legătură cu André Troisier, un băiat
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
amuz", "o fac puțin pe fetișcana". Catherine mărturisește că băieții cu care flirtează o distrează. Fie pentru că sunt ei înșiși înzestrați cu un simț al umorului ascuțit, ca Edmond Babut, fie pentru că naivitatea și nevinovăția lor stârnesc hazul. Iată ce mărturisește tânăra Catherine în legătură cu André Troisier, un băiat de 15 ani îndrăgostit de ea: "E tare amuzant poate și puțin răutăcios să-l văd pe André cum mă privește cu ochii aceia și să-l încurajez puțin oh, doar puțin de
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
persoanele atipice, apare ca o avangardistă și în domeniul relațiilor amoroase. Desigur, nu toate aspectele comportamentului tinerei rusoaice sunt revoluționare. Dimpotrivă, primele sale flirturi, timide, ambigue, par relativ banale, ca și motivațiile aflate la baza lor. În jurnalul său, Marie mărturisește că flirtează pentru a se apropia, pentru "a atinge bărbatul". Ca atâtea alte domnișoare din mediul său, constrânse la castitate, și ea caută a-și satisface curiozitatea, a-și amăgi așteptarea, a-și gratifica senzualitatea cu mici satisfacții, cu fiori
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
o oarecare măsură, drama vieții sale. E adevărat că perspectiva căsătoriei îi repugnă. "Să mă mărit și să am copii! Orice spălătoreasă e în stare de atâta lucru [...]. Ce vreau eu? Oh! Știți foarte bine, doresc celebritatea". Marie nu-și mărturisește decât o singură ambiție, un singur vis: să devină o pictoriță recunoscută, faimoasă, adulată. De altminteri, nu e lipsită de talent, și urmase și cursurile Academiei Julian. Însă, și Marie o știe foarte bine, condiția sa de femeie nu poate
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
să intre în vorbă cu fata. Dar la ea nu țin treburile astea! La balul mascat organizat la Capitoliu cu ocazia carnavalului, la adăpostul costumului, Marie hotărăște să ia inițiativa. Mascată, îl abordează pe tânăr și îl face să-și mărturisească iubirea pentru "doamna în alb". Pietro o recunoaște, îi fură mănușa și îi sărută "mâna stângă dezgolită toată". Acest joc al măștilor și al confuziei, sărutul furat cu atâta galanterie, atmosfera festivă a carnavalului adaugă și mai multă picanterie aventurii
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
de rit de inițiere. După ce primește sărutul, Clara nu este chinuită de niciun fel de mustrări de cuget, deși se simte oarecum întinată. Ea se mulțumește să analizeze situația, la rece și cu mintea limpede, împreună cu Lisbeth. În fața prietenei sale, mărturisește că simțise același dezgust, pentru a nu o face pe aceasta să se simtă trădată, pentru a rămâne la același nivel cu ea. Însă în sinea ei, Clara știe deja că "mai urmează și alt gest" și că trebuie acum
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
în ochi. În felul acesta, după cum îi explică ea Suzannei, prietena și confidenta sa, era sigură "că-l are mereu la mână". Îl ține "sub presiune în caz că se întâmplă o catastrofă". Atunci când Suzanne, repetând ce-i spusese propriul soț, îi mărturisește Genevièvei că Henri îi era infidel, soția, crezându-se batjocorită, apelează desigur la instrumentul său de răzbunare. Amorezul Horace se înfățișează în fața ei în pijamale, cu fața îmbujorată, roșu de dorință și trepădând de nerăbdare. Însă Henri, soțul Genevièvei, nu
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]