18,826 matches
-
În mormane Înalte, iar alții roiau prin Împrejurimi după vânat. Femeile, ca peste tot, vegheau focurile care ardeau cât vedeai cu ochii, iar copiii, ba le ajutau, ba se jucau, fără să le pese nici de aerul tăios, nici de norul cumplit ce cuprindea Încet-Încet Întreg văzduhul. L-am chemat pe Barra. Barra era un om lung, slab, cu ochii verzi și cu părul precum cânepa. Pământurile lui erau pe undeva prin niște păduri reci, pe malul unor lacuri cu ape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Gemeni, scârțâind și aplecându-se greoi sub bătaia vântului. Copiii mai curajoși chiuiau, mamele lor Îi Înghionteau, vânătorii Împingeau În apă cu vâslele, iar Logon veghea ca tot mai multe luntre să pornească spre Gemeni. Era o zi În care norul cel uriaș se spărsese, parcă, În bulgări mulți-mulți. Vântul bătea puternic către Miazăzi iar Gemenii, Îndepărtați deja, luceau palid printre alți munți plutitori de gheață. Dincolo de Gemeni, se Întrezărea o pâclă cenușie pe care o știam cu toții - era semn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
nu, că să ținem tot timpul aproape de Marea cea mare și să n-o pierdem din ochi pentru că, oricum, țărmul va fi cel care ne va duce către Apus. Tek s-a băgat și el În vorbă și, arătându-ne norii grei care se adunau din toate părțile, a zis că mai bine să facem cum spune Logon, căci se putea ca În curând să nu mai vedem soarele. Am chemat-o și pe Nunatuk și am Întrebat-o Încotro s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
fie și doar o masă, pentru foametea pe care am Îndurat-o noi și de care vrei să scapi tu. Ce mai călătorie! Soarele părea să urce pe cer cu atât mai sus cu cât mergeam mai mult. Când veneau norii și Începeau viscolele, ne legam unii de alții și o țineam Înainte, orbește. Când pruncii Începeau să ne Înghețe și abia mai răsuflau, ne repezeam degrabă să doborâm vreun animal din acela care nu era nici pește, nici porc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Întinde către Miazănoapte cât vezi cu ochii. Departe-departe de tot, se lăbărțează către Răsărit, dar către Apus nu se vede decât Marea cea mare. De cealaltă parte a apei, parcă aș zice că sunt pământuri, căci Într-acolo am văzut nori mărunți adunați În pâlcuri. Cât despre puntea de gheață, ea se Întinde la nesfârșit către Apus. Ne-am continuat drumul de-a lungul punții de gheață. Nopțile se lungeau din ce În ce dar, cu toate astea, Gerul se Înmuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
mărunți adunați În pâlcuri. Cât despre puntea de gheață, ea se Întinde la nesfârșit către Apus. Ne-am continuat drumul de-a lungul punții de gheață. Nopțile se lungeau din ce În ce dar, cu toate astea, Gerul se Înmuia. Norul acela rău și Înghețat părea Încă să ne pândească de departe, dindărătul nostru. Pe măsură ce mergeam, zăream cum pământul pe care Îl lăsasem În urmă, se Întindea spre Miazănoapte, la nesfârșit parcă, după cum ne spusese Kikil. După ce am mers cât soarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
luminițe, precum ochii unor pisici, plutind departe, În voia valurilor. Am așteptat să răsară soarele ca să vedem ce și cum dar, spre deznădejdea noastră, Marea cea mare era curată și liniștită. Nu vedeam nici o bucată de pământ, nici o luntre, nici un nor, nimic. Ne-am continuat drumul de-a lungul țărmului care, de acum, o cotea cu totul spre Miazăzi, iar Vindecătorii spuseră că pățania cu vocile nu fusese decât o Încercare lăsată fie de Tatăl, fie de cei ce-i voiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
de Miazăzi, În așteptarea voastră. Sau, În așteptarea lor... privi el către Răsărit, țuguind buzele. Căci În urma ta vin răzvrătiții. Și de ei mi-a spus maică-mea. Se uită la cer. Un om de-al lui Îi arătă un nor cenușiu care se ridica deasupra apei, spre Miazănoapte, dar Vindecătorul făcu un semn de lehamite. - Nu-i ăla nor să-l Îmbrobodească pe Dyas. Dacă tu ești Krog, se Întoarse el deodată spre mine, e lăsat că avem ceva de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
răzvrătiții. Și de ei mi-a spus maică-mea. Se uită la cer. Un om de-al lui Îi arătă un nor cenușiu care se ridica deasupra apei, spre Miazănoapte, dar Vindecătorul făcu un semn de lehamite. - Nu-i ăla nor să-l Îmbrobodească pe Dyas. Dacă tu ești Krog, se Întoarse el deodată spre mine, e lăsat că avem ceva de vorbit numai noi doi. - Avem de vorbit. Da, am spus. Și el și ai lui rostiseră cuvinte de-ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
-l țină minte pe Dyas ca pe stăpân al apei, scoborâtor din Tatăl, văr cu Krog și cu Moru, cel ce l-a trecut Marea cea mare pe stăpânul vorbei. Ce zici ? Se opri nițel, uitându-se la pâlcul de nori ce se aduna spre Miazănoapte. - Hmm... Se strică vremea. Iar norul celălalt, Îmi arătă el norul uriaș pe sub care trecuserăm, dă să crească din nou. Gerul cel Greu va veni, măi Krog, iar partea astălaltă, cu vorbele pe care trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
din Tatăl, văr cu Krog și cu Moru, cel ce l-a trecut Marea cea mare pe stăpânul vorbei. Ce zici ? Se opri nițel, uitându-se la pâlcul de nori ce se aduna spre Miazănoapte. - Hmm... Se strică vremea. Iar norul celălalt, Îmi arătă el norul uriaș pe sub care trecuserăm, dă să crească din nou. Gerul cel Greu va veni, măi Krog, iar partea astălaltă, cu vorbele pe care trebuie să le rostim cu toții la fel, o cred din tot sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
și cu Moru, cel ce l-a trecut Marea cea mare pe stăpânul vorbei. Ce zici ? Se opri nițel, uitându-se la pâlcul de nori ce se aduna spre Miazănoapte. - Hmm... Se strică vremea. Iar norul celălalt, Îmi arătă el norul uriaș pe sub care trecuserăm, dă să crească din nou. Gerul cel Greu va veni, măi Krog, iar partea astălaltă, cu vorbele pe care trebuie să le rostim cu toții la fel, o cred din tot sufletul. Numai eu știu cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
pe pământ. Ajunsă pe pământ, se face apă care curge mereu. Apa care curge mereu se duce la alte ape care curg mereu, iar acestea, toate, se scurg În Marea cea mare. Marea se ridică la cer și se face nori. Apa care a plouat anul trecut la mine acasă o să plouă la anul la tine acasă. Dacă te-ai ușurat În Marea cea mare când te-a dus Dyas, poate că apa din tine o să plouă la mine peste un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
mi-ai dat tocmai mie călătoria asta, căci nu eu eram cel mai bun om, și tu știai asta! Dinspre Miazănoapte se stârni un vânt tăios care culcă iarba la pământ. Am privit Într-acolo - cerul se acoperea cu un nor la fel de rău cum fusese cel care ne dăduse ghes când ajunsesem la capătul tuturor pământurilor. L-am trimis pe Kikil să le spună Vindecătorilor ca, deîndată ce se va lăsa Întunericul, să vină la sfat, la marginea crângului. Până atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
ne repezirăm spre vrăjmași, urlând precum fiarele, ridicând sulițele și topoarele, În timp ce arcașii noștri se dădură de-o parte și prinseră să azvârle săgeți după săgeți Înspre vânătorii lui Scept. Tropoteam precum o turmă de bivoli alergând peste câmpie, stârnind nori de praf și culcând ierburile la pământ - Poate mor, poate scap! mai strigară câte unii când ne amestecarăm cu vrăjmașii. În față mi se arătă un blond spătos, cu capul Învelit În plete și barbă. Era din neamurile de pădurari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
urcușurile în serpentină sau de-a dreptul abrupte care duc către cele mai mari altitudini - munții vulcanici, în parte împăduriți, în parte sterpi, cu piatră în nuanțe divers colorate ce strălucesc în lumina soarelui ori se ascund după pânzele de nori darnici în ploi dese și abundente. Pe pantele acestora, curg multe pârâiașe zglobii, formând din loc în loc mici cascade și inundând căile de acces către înălțimi. Acolo, împărat este vechiul masiv vulcanic, acum în adormire poate veșnică, care se numește
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
Întuneric pe coridoarele lungi și Întunecate, măsurînd curgerea monotonă, precisă, a timpului, a timpului celui Întunecat? Oare Garfield, Hayes și Harrison nu studiaseră legile În birouri Încărcate de un miros cafeniu Întunecat? Nu trecuseră pe sub ferestrele lor cai ce stîrneau nori de praf tropotind pe străzi neîngrijite, cu cocioabe și clădiri cu fațade false? Nu auziseră glasurile oamenilor hoinărind În căldura zumzăitoare? Oare nu auziseră glasurile pline, firești, ușor stridente, ale oamenilor de la țară și foșnetul unei rochii de femeie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
ca și noi, de dureri ascuțite și patimi nerostite, de veninul timpului, de ghimpele primăverii, de țipătul ascuțit și fără grai? Oare nu și-au spus: — Ah, sînt femei În răsărit... și tărîmuri necunoscute, dimineți și un oraș strălucitor! SÎnt nori uitați, de fum luminos, ce se Înalță și peste Manhattan, o pădure de catarge ce se Înalță peste insula aglomerată, desprinderea mîndră a vapoarelor ce pleacă, țesătura zveltă, zborul de aripă și bucuria marelui pod și bărbați cu pălării care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
dinți, bombăni batjocoritor: — Doamne! Bull nu zise nimic, ci rămase pe loc fumînd puțin aplecat Înainte, neclintit ca o stîncă. Era aproape Întuneric, mai stăruia Încă lumina slabă a serii, dar stelele mari Începuseră să licărească deja pe cerul fără nori. De undeva, din pădure, se auzea zgomotul unei ape. De departe, abia perceptibil, ca o simplă bănuială, venea prin șine un duduit slab. Băiatul stătea tăcut, asculta și nu spunea nimic. O fată din grupul nostru Prînzul se sfîrșise și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
sale formidabile. Își făcea apariția cu precizie, trecea În mersul legănat și puternic al locomotivei, În vuietul gros și monoton al vagoanelor grele, ce striveau șinele și dispăreau În vale. Timp de cîteva clipe se putea urmări Înaintarea locomotivei după norii de fum ce se Înălțau la intervale regulate deasupra ierbii de pe pajiște, iar apoi nu se mai auzea decît zăngănitul ritmat al roților ce se pierdea În liniștea amorțită a după-amiezii. Zilnic, de mai bine de douăzeci de ani, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
-și nevinovăția, deoarece, după cum spune el, nici un muritor nu poate înțelege judecățile Domnului și nu este în stare să rămână cu totul curat în ochii Lui. Apoi pustia se întețește, deoarece însuși Dumnezeu, nemaiavând răbdare să mai stea pitit după nori și să asculte atâtea nerozii, apare și El într-un vârtej și, dezmințind cuvintele tânărului Elihu, amintește tuturor de acolo, despre anumite minuni, care-i dovedeau în suficientă măsură puterea. Așa, ca să se știe cine-i șeful! De abia atunci
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
extraordinare ar putea trage de pe urma poveștii acesteia, management care l-au pus în practică în momentele de euforie a Domnului Dumnezeu, care sărbătorea, sărind într-un picior și bând ambrozie până da cu aura de pământ, sau mă rog, de norii raiului, fiindcă Irod și Pilat din Pont îl scăpaseră de concurență. Dacă mă contraziceți, vă rog citiți din Evanghelii și veți vedea că nimeni nu l-a văzut pe Isus când a înviat și a tulit-o englezește din mormânt
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
cuțite între dinți, sau arăboi îmbrăcați, în loc de veste, cu bombe atent alcătuite, nici măcar un vulcan din acela, al cărui nume îți pune limba pe bigudiuri dacă încerci să-l pronunți, cum e ăla din Islanda, care scuipă fum, pară și nori de cenușă, nu avem. Și totuși agresiunea există și la noi. N-o să spun aici nimic, de agresiunea la care ne supune zilnic o guvernare tâmpă, prin Ordonanțe de urgență și legi asumate cu toptanul, fiindcă la modul logic, veți
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
acela al țiganului, asta are, asta n-are, care are? Tărăboi cu ungurii, tărăboi cu județele, tărăboi cu Opoziția, tărăboi chiar și cu ai tăi, dar asta contează cel mai mult, pe asta s-a mizat, pe ascunderea într-un nor de fum a adevăratelor intenții. Ca, chestia să fie mai lată, mai trimiți un mesaj, cică de dialog, Opoziției. Adică, mă rog, cu cine să discute președintele jucător? Cine este, după el, Opoziția, a spus-o de mai multe ori
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
casei și citeam. Când se făcea prea cald, coboram până în strada mare și aduceam două găleți de apă. Pe una mi-o turnam în cap. Noaptea puneam piatra în fața ușii, sub un bec de 100W, și citeam înconjurat de un nor de insecte curioase. La școală lecturam din Heidegger, să-mi țin colegii la distanță. Acasă citeam Noica, să nu o sperii pe Sabina. Partea din spate a casei era ocupată de o familie simpatică de olteni-țigani, Zană, hoți din tată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]