18,826 matches
-
în livadă, să nu mă muște. Astăzi n-a mai rămas nimic. Decât blocuri de șobolani gri. Cum să mai găsească străbunica drumul înapoi în cimitir când ăștia au demolat totul? Sabina zâmbește. În spatele ei apune un soare feliat de nori. Are părul de cerneală și pielea străvezie. Râde: tu, Piti, chiar ai vrea să te cred? LVI Doar două rude mai aveam în Botoșani: tanti Clemanza și tanti Mizi. Două surori care la un loc adunau 189 de ani. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Îmi aduc aminte că le-am adus o cutie de bomboane fine. Motiv să mă ridic, să-mi aranjez gazele cum trebuie în intestine. Când mă întorc în bucătăria-baie, Cap-de-cal și Fund-de-sticlă „beau tiutun”, o mahorcă pentru molii; deasupra lor, nori de fum cu miros de bălegar uscat. Sub calorifer e un radio strâns legat cu o pereche de bretele, „să nu i se împrăștie mațele”, chicotește tanti Mizi, după care se îneacă de la țigară și tușește în hohote. Enervată că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
con cu diametrul bazei de 1,2 m. Pe palier, la etajul unu, mă șfichiuiește cu privirea madam Istrate. Zestrea fiică-sii a mai scăzut cu câteva sute de molii. La capătul străzii arunc sacul pe capota unui Nissan argintiu. Norul de molii se ține după mine ca după un felinar. Până să ajung în parc mi-au halit toate hainele. Mă întind pe bancă, mi-e frig. Înainte de a adormi vreau să-mi șterg nasul cu o frunză de pătlagină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
gândesc la Adelina. În ultima vreme figura ei sălbatică, ciufulită, îmi venea tot mai des în minte. Mai precis ea reprezenta tot ce nu era Sabina: blondă sau roșcată, îmbrăcată aiurea, dezordonată, pătimașă în dragoste. O hippioată cu capul în nori, decisă când era vorba de dorințele ei. Sabina devenise prea corectă, prea conformistă. Îi simțeam forța, determinarea. Dar mai simțeam și că își dorea din ce în ce mai mult să „punem bazele unei familii”, să se reproducă. Dorința ei de cuib era mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Mizi destupă șampania. Tanti Clemanza chiuie: au supraviețuit și anului ăstuia. Ciocnesc cu ei doar de formă și, cu gura plină de carnea spumoasă roșie a unui ionatan, le urez resemnat: La Mulți Ani! LXV În București e zăpușeală și nori mici de praf. Noroc că la 13.35 cade zilnic o aversă care scoate orașul din amorțeală. Noi am ajuns în Băneasa imediat înainte de aversă. Poarta era zăvorâtă. A trebuit să sar gardul de tablă verde. În curte nici țipenie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
voi! Eu nu pun gura pe așa ceva! Nu știu ce farmece ți-o fi făcut ție asta! Eu nu pricep cum ți-o luat mințile. Sigur ți-o băgat prostii în mâncare, altfel nu se explică. Că oricât de cu capul în nori ai fi, chiar tâmpit nu ești. - Hai că acum ai început și matale să vorbești în dodii. O fi de la oboseala călătoriei. - Ce dodii, ce oboseală? Las că am vorbit io și cu taică-tău. Dacă nu ea, cel puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Ia apoi poziția de atac și așteaptă. O mierlă gâlgâie zgribulită pe undeva în bezne de septembrie. Asta așteptam! își mai spune și țâșnește. Ghemuit, face salturi lungi ca de cangur. Deodată, se prăvălește ca săgetat peste un scaiete osos: norul alunecase de pe fața lunii. Or, Leonard știe ce înseamnă razele astea: moarte. Își umple gura cu țărână la repezeală. Nu, n-o să țipe decât în apropierea redutei - un spin îi intrase tare în fund. Carnea unui luptător nu moare însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
copiii. Se lăsă cu scandal. Norocul meu a fost că m-a sunt taică-meu de la Roman. Venise în Moldova pentru că părinții lui nu se simțeau bine. Am plecat încurajat de remarca Mariei: Leo o fi el cu capul în nori, dar ai văzut cum și-a călcat pantalonii de la costum? Stăteau singuri în picioare, nu altceva! Dibăciile mele casnice o mai consolează că fiică-sa a început să semene prea mult cu mine. Chiar și la față. Asta e ciudat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
foșnitor încât Clito nu mai ieși în cartier de frica violatorilor. Din cauza umbrei ajunsesem cu Iolescu la fila 300 și tot nu renunțase la foliculină; se chircea după vraful cererilor de normalitate stivuit pe biroul lui de la capătul curcubeului, în spatele norilor făinoși de Lucky Strike - placentă a unui duh slab în căutarea sticlei. Mâine o să-i citim ce-a mai rămas din Keats și Berdiaev - apoi câșlegiul. Cu lupa lui Haralambie am văzut printre gratii solul roșu și bocnă cu alb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
se adunau suspendate într-un vârtej de visare și confort peste lumea grăbită a dimineții. Învins, profesorul strănută și, ciocnindu-se de pereți și ricoșând în sufragerie, soarele țâșni în toată ardoarea lui pe bolta cerească. Războiul se terminase Peste nori se boltea legământul. L XLIV După școală simt un imbold necurat să mă duc până în centru. N-aș vrea să ratez și mineriada asta, mai ales că acum minerii sunt de partea intelectualilor. Se pare că poetul imnelor, Luceafărul huilei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Sabina am fost poftiți de o infirmieră în biroul lui. Ambianța era asemănătoare cu cea din cabinetul pe care-l avea la Spitalul „Gheorghe Marinescu”, din București: același birou impozant, încărcat cu cărți, în dosul căruia trona profesorul învăluit în norii de Lucky Strike, aceleași fotolii joase, umile, la capătul opus al încăperii, același covor subțire, în culorile curcubeului, întins între el și cei care-i solicitau o audiență. În linii mari, discuția a respectat coordonatele celei anterioare, avute în capitală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
cu privire delirantă, ceva la care chiar nu te așteptai. Păstră câteva clipe de tăcere, încurcat. Sabina dragă, trebuie să știi că eu sunt conducătorul spiritual al Prioratului din Sion. Leo, care se dădea drept un intelectual cu capul în nori, eraiar eu mi-am dat prea târziu seama de asta - marele nostru dușman, Leonard Aghioritul. Venind să te viziteze în spital, el, de fapt, a studiat terenul și a furat Sfântul Graal. - Unde se află Leo acum? - Hm, pot doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
și intensificată de un aer Încărcat de apă, ceva ca un Început de furtună de vară, liniștea aia apăsătoare care se subminează prin ea Însăși pentru că anunță o ploaie cu clăbuci. De pe unul din drumuri, În depărtare, se ridică un nor de praf și-ți Închipui că deja se apropie autobuzul pe care cei din jurul tău Îl așteaptă În timp ce tu doar te prefaci că-l aștepți. Îi privești cu coada ochiului și ești surprins să vezi că nu tresar deși cu toții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
te prefaci că-l aștepți. Îi privești cu coada ochiului și ești surprins să vezi că nu tresar deși cu toții au văzut ce-ai văzut și tu. Nu-și strâng bagajele și nu se pregătesc de plecare, privesc țintă spre norul de praf care se apropie și par curioși. Poate nu dintr-acolo trebuie să vină autobuzul, Îți spui. După nu mult timp vezi și tu că la originea colbului stârnit se află un mic autoturism, un Fiat 850, o mașină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
originea colbului stârnit se află un mic autoturism, un Fiat 850, o mașină care Încă se mai importa la noi În urmă cu 10-12 ani. Fiețelul se oprește chiar În fața cutiei de poștă. Cel dinăuntru rămâne nemișcat la volan până ce norul de praf Îl depășește, trece și de voi, cei care stați În calea autobuzului, și se stinge apoi ca un fum, se așterne adică, din nou, pe fața pământului, pe acoperișuri și pe frunze. În cele din urmă, cel de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
convins că numai tu ai văzut ce accident se putea Întâmpla și aveai deodată curajul să o tragi la răspundere pe nebună, să-i spui, vezi, ce era să se Întâmple? Din cerul care fusese și până atunci plin de nori izbucniră fulgere Însoțite de primii stropi de ploaie. Tunetele părură numai ecouri ale căderii salcâmului. Erai deja foarte aproape de femeie când prima rafală serioasă de ploaie te făcu să simți prin cămașă apa rece ca gheața. Ai rupt-o la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ta de a fugi prin ploaie Într-un asemenea decor era una adevărată. Când În sfârșit te-ai adăpostit lângă trupurile lor ude și cu mirosuri amestecate, ploaia Începea să contenească și raze timide de soare picurau printre bolovanii de nori. Atunci a apărut dinspre câmp, dar parcă de pe alt drum decât cel care venea din pădure, o căruță cu loitre Înalte și plină până la marginea scândurilor cu iarbă. Căruța venea În viteză și pe capră era un bărbat, ceva mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ori două) și nici vreo lumină nu se zărește În capătul lui. Te oprești o secundă pentru a nu mai tulbura liniștea cu plescăitul noroiului sub pantofi și nici zgomot de motor de moară nu se aude! Privești cerul Întunecat, norii nu se mai văd, e Întuneric adevărat, dar nici mai devreme când se vedeau nu păreau nori de furtună ca cei de ieri, ci, mai degrabă, nori care anunțau câteva zile de ploaie surdă, mocănească. O primăvară ploioasă, Îți spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
a nu mai tulbura liniștea cu plescăitul noroiului sub pantofi și nici zgomot de motor de moară nu se aude! Privești cerul Întunecat, norii nu se mai văd, e Întuneric adevărat, dar nici mai devreme când se vedeau nu păreau nori de furtună ca cei de ieri, ci, mai degrabă, nori care anunțau câteva zile de ploaie surdă, mocănească. O primăvară ploioasă, Îți spui. Îți amintești figurile celor două fete care se aflau În fața ta În autobuz. Erau urâțele, ba chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
și nici zgomot de motor de moară nu se aude! Privești cerul Întunecat, norii nu se mai văd, e Întuneric adevărat, dar nici mai devreme când se vedeau nu păreau nori de furtună ca cei de ieri, ci, mai degrabă, nori care anunțau câteva zile de ploaie surdă, mocănească. O primăvară ploioasă, Îți spui. Îți amintești figurile celor două fete care se aflau În fața ta În autobuz. Erau urâțele, ba chiar urâte de-a binelea, dar, din elemente luate separat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
de el și-i povestise câteva dintre isprăvile lui de când era vânător. Ana se apucase de curățenie și de aranjatul camerei În care urma să locuiască, desfăcuse valiza și-și răspândise lucrurile prin Încăpere. Soarele care apăruse Între timp printre nori ardea cu putere făcând să strălucească iarba din curte și frunzele arborilor, avertitând că ploaia ar putea Începe din nou până seara. Era o vreme În același timp frumoasă și apăsătoare, de vină era probabil cantitatea mare de vapori care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
internă despre sinele nostru!“ Prin fereastra mică a mansardei se vedea acum cerul Înnourat și Înroșit de lumina soarelui care cobora la apus. Rămăseră amândoi Întinși pe pat și cu ochii ațintiți pe fereastră. De fapt, nu erau mai mulți nori pe cer, ci unul singur, mare și zdrențuit și luminat de soare de jos În sus. Marginile lui străluceau stins de parcă ar fi fost electrizate puternic și scoase brusc de sub tensiune. Partea Întunecată a norului era bolovănoasă și agitată, privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
fapt, nu erau mai mulți nori pe cer, ci unul singur, mare și zdrențuit și luminat de soare de jos În sus. Marginile lui străluceau stins de parcă ar fi fost electrizate puternic și scoase brusc de sub tensiune. Partea Întunecată a norului era bolovănoasă și agitată, privirea putea descoperi În cuprinsul ei desene fantastice, o clocăială de trupuri umane sau animale mișcându-se lent sau surprinse și Încremenite În plin efort. În mijloc, norul avea o spărtură mai mare și cerul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
și scoase brusc de sub tensiune. Partea Întunecată a norului era bolovănoasă și agitată, privirea putea descoperi În cuprinsul ei desene fantastice, o clocăială de trupuri umane sau animale mișcându-se lent sau surprinse și Încremenite În plin efort. În mijloc, norul avea o spărtură mai mare și cerul care se vedea prin ea nu mai era nici albastru din ce În ce mai Închis, cum devenise pe margini, și nici roșietic ca În celelalte spărturi mai mici ale norului, ci alb, alb strălucitor, de parcă Întreaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Încremenite În plin efort. În mijloc, norul avea o spărtură mai mare și cerul care se vedea prin ea nu mai era nici albastru din ce În ce mai Închis, cum devenise pe margini, și nici roșietic ca În celelalte spărturi mai mici ale norului, ci alb, alb strălucitor, de parcă Întreaga imagine ar fi fost desenată În culori pastel pe o foaie de hârtie și cineva venise apoi și pătase hârtie cu un decolorat foarte puternic chiar În centru. Gelu se simți groaznic În primele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]