2,740 matches
-
Clodagh încet. Nu vreau! După o pauză ciudată, Clodagh spuse: —Marcus, eu de fapt vorbeam cu Craig. 56tc "56" Lisa se chircea pe podea, strângând în mâini actele de divorț. Valul de depresie care venise și dispăruse, venise și dispăruse întruna din momentul în care ajunsese în Dublin se spărsese acum deasupra capulului ei. Sunt o ratată, realiză ea. Sunt o ratată mare și proastă. Căsătoria mea a luat sfârșit. În nebunia ei, nu crezuse niciodată că asta se va întâmpla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
creadă că Delphine Îi lipsește, dar habar n-avea de acest lucru. CÎnd ea era acasă, o scotea din minți faptul că nu-l auzea practic niciodată bătînd la mașină: „Știu cum e cînd lucrezi din plin. Se aude mașina Întruna“. Se gîndise cît se poate de serios să Înregistreze zgomotul mașinii de scris pe o casetă pe care ar fi pus-o să meargă Încontinuu, la nivelul sonor potrivit, ca s-o facă să creadă că lucrează. Să le ascunzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
putea să se scoale cîntînd o mică bamba din Vera Cruz! În picioare pe saltea, cu un sombrero negru cu paiete aurii pe cap, ar sări tot mai sus, cîntînd Cucharilla de café, olé! Ziua ar Începe bine. Deșteptătorul suna Întruna. Bateriilor le trebuia timp, nu glumă, ca să se consume. Nu le schimbase din ziua În care deșteptătorul părăsise depozitul unui magazin din Montréal ca să vină să-i otrăvească lui existența. Bateriile fuseseră cu siguranță fabricate În Japonia de niște adepți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mod sistematic de a defăima valoarea existenței umane, de a spune „saliva mea e dulce, trupul meu e călduț, mă simt fad“, În loc de „pace, bucurie, iubire“. Rezultatul era totuși ăsta: tata copleșit, Îmbrăcat În halat, cu un aer incredul, repetînd Întruna: „a citit Greața, a citit Greața“ ca și cum ar fi aflat că aveam o boală venerică. Avea atît de puțină Încredere În mine? În realitate, nu suportase ideea că mă interesează și altă formă de gîndire decît a lui. Dacă aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
me your ears“. Un student mai puțin sensibil decît mine la farmecele Anei Augustina spusese cu glas tare: „A, nu! Nu vrem un recital poetic aici!“. Ea venise apoi după mine: „Ce ți-a venit să mă pui să vorbesc Întruna? Era jenant. Studiasem piesa anul trecut și am recitit-o În după-amiaza asta, altfel n-aș fi știut ce să-ți răspund. Eu sînt timidă, François...“. Rostise numele meu! Nu mă cunoștea propriu-zis, dar mi se adresase spunîndu-mi François! În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
știe ce e adevărat și ce este închipuire în vorbele tale) și crede că aceasta și-a pierdut rațiunea din pricina iubirii (Toate astea sunt visuri de fecioară îndrăgostită - I 3). Ea consideră că Ifigenia preferă plăsmuirile imaginației certitudinilor realității (visezi întruna îngeri și semizei, făpturi pe care le ghicești numai cu mintea și niciodată nu le întâlnești aievea) și e revoltată că cea îndrăgostită de Ahile preferă ca el să-și împlinească solitar destinul glorios și tragic (Ce fel de iubire
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
ignorant : Acest om recunoaște că nu știe nimic. Atunci cum își îngăduie să-i învețe pe alții ? (p. 40). Fiul lui Anytos se arată nemulțumit mai cu seamă de generalitatea și lipsa de concretețe a învățăturilor lui Socrate : Tu spui întruna : așa e bine, așa nu e bine, așa nu trebuie... Dar dacă e vorba de viața cuiva, de un om anume, ce știi să-i spui ? (p. 48). Eurites se miră că cei din jur se mulțumesc cu palavrele acestea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
să dea glas disperării și neputinței sale de a accepta sfârșitul celui drag : Am dorit să ajungă om de vază, devotat statului... Nu știu ce s-a petrecut... s-a schimbat... Voia altceva, dar n-a spus niciodată ce vrea... Și plângea întruna... (p. 86). Retorul Lycon deslușește responsabilitatea lui Socrate pentru actul sinucigaș comis de tânărul lui discipol : Cine i-a strecurat în suflet prietenului meu, Eurites, îndoiala în fața destinului său, neîncrederea în părintele său, singurul care-i voia binele ? Cine l-
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Probabil că murise de mai bine de douăzeci și patru de ore cînd a ajuns la morgă, și nu În zori, cum susțineau polițiștii. Manuel se temea că, atunci cînd bătrînelul avea să-l vadă, are să se facă țăndări. Domnul Fortuny spunea Întruna că nu se putea, că Julián al lui nu putea fi mort... Atunci don Manuel a tras deoparte lințoliul care acoperea trupul și cei doi agenți l-au Întrebat, formal, dacă acela era fiul său Julián. — Și? — Domnul Fortuny a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
apropie, dar încet. Începeau de-acum să se audă tunete îndepărtate. Se făcea zăpușeală... Cine știe de ce, așa cum îți revine uneori în memorie un motiv muzical agasant, prostesc, de care te-ai săturat până peste cap, și-l amintea acum întruna pe nepotul lui Lebedev, pe care îl văzuse mai înainte. Ciudat era că și-l amintea sub înfățișarea criminalului de care vorbise Lebedev, prezentându-i-l pe nepot. Da, citise recent despre acest ucigaș. Citise și auzise multe asemenea lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
astăzi nu a spus să mor, ci a spus că «âmi va fi mai ușor să trăiesc un timp», ceea ce, totuși, e aproape totuna pentru mine, în situația mea. L-am întrebat ce înțelege prin «copacii» de care îmi vorbește întruna și de ce-mi tot vâră pe gât acești «copaci» - și, cu uimire, am aflat de la el că, pasămite, eu însumi m-aș fi exprimat la serata aceea că am venit la Pavlosvsk ca să văd pentru ultima oară copacii. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Da, propriu-zis voiam să discutăm despre general, spuse prințul și tresări, deoarece și el căzuse pe gânduri. Și despre furtul de care mi-ai spus... — Adică? — Asta-i bună, parcă nu m-ai înțelege! Ah, Dumnezeule, Lukian Timofeici, te ții întruna de teatru. E vorba de bani, de bani, de cele patru sute de ruble, pe care le-ai pierdut atunci, cu portofelul, despre care ai venit aici să-mi povestești în dimineața când ai plecat la Petersburg. Acum ai înțeles? — Ah
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ai găsit! „Acolo, zice, m-ar găsi de cu zori, dar tu o să mă ascunzi și mâine, cu noaptea-n cap, plecăm la Moscova“; iar pe urmă mi-a zis că vrea să plece la Oriol. Și, culcându-se, zicea întruna să mergem la Oriol... — Stai! Parfion, cu tine cum rămâne acum? Ce-ai de gând? — Am îndoieli în privința ta, fiindcă te văd tremurând întruna. Peste noapte rămânem aici, împreună. N-am alt pat decât acela, dar m-am gândit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
iar pe urmă mi-a zis că vrea să plece la Oriol. Și, culcându-se, zicea întruna să mergem la Oriol... — Stai! Parfion, cu tine cum rămâne acum? Ce-ai de gând? — Am îndoieli în privința ta, fiindcă te văd tremurând întruna. Peste noapte rămânem aici, împreună. N-am alt pat decât acela, dar m-am gândit să iau pernele de la amândouă canapelele și să le pun aici, lângă draperie, lângă pat, ca să dormim unul lângă altul. Fiindcă dacă vin, dacă se-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
drăz nește în cele din urmă: — Trebuie mâncat puțin, dar des. — Asta-i bună! se împotrivește împărăteasa.Ți-ai și găsit ce sfat să-i dai. Tu nu știi că el nu stă niciodată la masă ca omul, ci ciugulește întruna câte ceva, de ici, de colo? — Eu nu vorbesc de mese dezordonate, stăpână, se vaită medi cul, ci de un program regulat, de trei-patru ori pe zi... — Așa, ca grecii, remarcă ironic Augustus. Musa se tulbură un pic. Continuă însă cu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mult și ar dori să-l mai vadă măcar o dată înainte de a închide ochii. Are zâmbetul maicii sale... Se scutură ca zgâlțâit de friguri. Privirea iscoditoare a Liviei îl face să se controleze. În sufletul său însă, dorul neostoit repetă întruna: Scribonia, Scribonia... Ce mi-ai făcut...? O iartă imediat. Sărmana, s-a sacrificat de bunăvoie pentru a o scăpa pe fata lor de minciunile și intrigile care o prinseseră ca o pânză de păianjen. Trage cu putere aer pe nas
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
doar eu am mărit-o acum patru ani. Ridică tonul: — Când m-ai silit să prelungesc serviciul militar de la șaispre zece la douăzeci de ani, plus încă cinci în rezervă. Înverșunarea pune stăpânire pe el. — Ai uitat cum te văicăreai întruna că nu sunt bani pentru plăți către armată și alte recompense? Furios, izbește încă o dată cu pumnul în masă. — Și te-am ascultat, deși niciodată nu i s-a cerut până acum unui om să-și sacrifice pentru țară mai mult
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
regi vasali și de la unele populații supuse. Își netezește cu degete tremurânde cele câteva fire răzlețe de pe țeasta pleșuvă. El se dădea de ceasul morții, explicându-le că resursele sunt minuscule față de mărimea uriașă a cheltuielilor, iar Pollio tu ruia întruna despre siguranța statului. — Tu vorbești de parcă tezaurul militar sustrage bani din finanțele statului, mârâie nemulțumit Augustus. Tonul devine arțăgos: — ...când de fapt se alimentează din venituri speciale, di rec ționate nemijlocit către el. Aceasta a fost ideea genială a lui
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
controlul economic, nu să-mi pună bețe-n roate. Libertul pleacă fruntea sub focul privirii imperiale. Înțelege că împăratul este nemulțumit. Se simte copleșit de neputință. El nu reușește întotdeauna să facă ce a făcut Pollio. Cum să mărească 53 întruna veniturile și să suprime cheltuielile inutile? De-ar putea măcar să-i manipuleze sub mantaua constituționalității pe idioții ăia trei de rang consular din comisia de supraveghere a Senatului! I-ar fi mai ușor să se înțeleagă cu trei oi trase
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
să se controleze. E conștientă că într-un moment de slăbiciune fizică - poate chiar și mintală - s-a lăsat luată de val. De obicei, se autodisciplinează. Dar uite că acum nu poate. Creierul refuză să se supună glasului rațiunii. Rumegă întruna aceeași idee. Până la urmă, e normal ca și sacerdoțiul să îmbrace în anumite privințe aspectul unei magistraturi, își zice contrariată. Având creanțe patrimoniale pe pământ, zeii statului se pot confrunta cu probleme juridice. Cineva trebuie să controleze și să centralizeze
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Își dă foarte bine seama că sunt folosite pentru a ajuta la crearea unei noi legături, factice, între împărat și Căminul Statului. — ...căci tatăl tău mi te-a încredințat în calitatea mea de preot al Vestei. Chiar trebuie să accentueze întruna relația lui preferențială cu Zeița? O legătură mult mai strânsă decât cea a oricărui alt Mare Pontif republican. A ajuns să se vorbească până și de o pretinsă înrudire între Vesta și strămoșii închipuiți ai lui Augustus. Se încruntă, revoltată
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
un animal în lesă, dar este totuși responsabilitatea ei ca ceremonia să se desfășoare în liniște. Asinia tot nu se astâmpără. Ba se foiește, ba o trage de mantie. Îi simte degetele până și pe bentița de pe cap. Și bolborosește întruna. O s-o audă până la urmă principele! Ezită. Ce să facă? Într-un final, se decide. Scoate de sub cingătoare o calotă emisferică de piatră. Este un pion, din cele folosite la jocul cu zaruri. Nu știe să joace, e prea complicat
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
folosite la jocul cu zaruri. Nu știe să joace, e prea complicat pentru ea, dar îi place să aibă în mână jucării robuste. Cele prea sofisticate probabil o frustrează, căci le distruge imediat. Fata se liniștește. Pare mulțumită să frământe întruna bila în mâini. Occia oftează resemnată. Poate că Augustus n-a observat nimic, deși stau în primul rând. Altminteri se face foc și pară dacă i-o pârăști cu ceva. Zice că e de datoria ei și a celorlalte profesoare
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fata. — Parcă ar fi prima dată când auzi asta, bombăne Occia. I-a vorbit de ovare, de pântec. Că toate fetele au ciclu. Că sân gerarea nu e cu nimic mai periculoasă decât atunci când se taie la deget. Asinia repetă întruna bucuroasă: — Nu-s bolnavă! Nu-s bolnavă! O smucește cu duritate. — Da’ taci odată! Se teme că nu o mai poate stăpâni. Chiar a ajuns la capătul răbdării. De opt zile îi tot explică și o învață să-și pună
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
bogată, nici deșteaptă, nici cu relații, și cu siguranță nici întreagă la minte. O fi măcar bună la pat, deși după cât timp își petrece bietul om învățându-le pe fetițe nu pare expertă. Suspină cu amărăciune. Lângă ea, Asinia bodogăne întruna și se smucește din ce în ce mai rău. Nu o bagă în seamă. O fi fost rex la origine capul religios al Romei, dar acum este supus unor limitări extrem de stricte. Nu poate deține nici o funcție în stat, nu are voie să stea
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]