2,172 matches
-
Luke, înainte să plece, mi-a susținut privirea mult timp. Am încercat să citesc ceva în ochii lui. Căință? Rușine? Dar n-am văzut nimic. în timp ce ușa se închidea în urma lor, ceilalți pacienți s-au strâns în jurul meu ca să mă consoleze și să mă protejeze. Am recunoscut felul în care mă priveau - cu un amestec de milă și curiozitate - pentru că și eu recursesem la privirea aia de mai multe ori după ce CPI a lor venise în vizită. Și nu puteam s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
el cu siguranță, a adăugat. Nu știu de ce, dar îl credeam. E spre binele tău, mi-a explicat Billings. Am reușit să-mi țin nervii în frâu imaginându-mi că-i crăpam capul cu un topor. Cel puțin, m-am consolat în timp ce ieșeam din biroul doctorului, cât eram prizonieră acolo, puteam să pun la punct lucrurile cu ceilalți pacienți. Mi-am zbuciumat creierii întrebându-mă ce credeau despre mine în urma dezvăluirilor făcute de Luke și de Brigit. Cel mai rău mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
mă viziteze. Eram foarte suspicioasă în legătură cu motivele vizitelor ei, așa că i-am ținut sub observație și pe ea și pe Chris ca nu cumva să se privească prea des. Deși Chris fusese atent cu mine din noaptea când îl prinsesem consolând-o pe Misty, în preajma lui eram tot timpul agitată și nesigură. Oaspetele surpriză de duminică a fost Anna! Am fost încântată s-o văd. Nu numai fiindcă era drăguță, dar și pentru că, desigur, speram să-mi paseze ceva droguri după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
trăsese paiul cel mai scurt și devenisem dependentă de droguri. Cum toate emoțiile existente sub soare ieșeau la suprafață dinlăuntrul meu într-o ordine complet aleatorie, fără întâlnirile DA n-aș fi putut să supraviețuiesc. Nola și celelalte fete mă consolau, mă susțineau, îmi dădeau asigurări, mă încurajau și mă calmau. Indiferent ce simțeam eu, și ele simțiseră aceleași lucruri. Și-mi repetau tot timpul: Am supraviețuit și acum suntem fericite. Fetele mi-au fost de un ajutor neprețuit mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
că trebuia să-l văd. Cel puțin, trebuia să încerc. Dar nu voiam să fac asta fiindcă probabil Luke se vedea cu altcineva, iar eu nu credeam că sunt în stare să fac față acestei situații. Am încercat să mă consolez spunându-mi că poate nu avea altă prietenă. Dar de ce să nu aibă? m-am întrebat. Până și eu făcusem un soi de sex cu altcineva. Iar la vremea respectivă, se presupunea că ar fi trebuit să duc o viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Sigur că nu te urăsc, am insistat eu. Adică acum nu-l mai uram. Nu-i așa? — Sigur? m-a întrebat el îngrijorat. Sigur, l-am asigurat eu. Ce ironie: Luke era îngrijorat dacă îl uram sau nu. Dacă te consolează cu ceva, să știi că mi-a venit să-mi crăp capul când am spus toate chestiile alea, a zis el oftând din rărunchi. Și când am completat chestionarul ăla nenorocit. — Dar a trebuit să le faci, i-am spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
oftând din rărunchi. Și când am completat chestionarul ăla nenorocit. — Dar a trebuit să le faci, i-am spus eu ca să-l alin. Era spre binele meu. Doamne, cât m-am urât, mi-a replicat Luke. Nu trebuia, l-am consolat eu. Dar eu tot m-am urât, s-a lamentat el. — N-ar fi trebuit. Am fost îngrozitoare. —Ei, n-ai fost. —Ba am fost. —Ba n-ai fost. —Ba am fost. —Ei, presupun că uneori ai fost, a recunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
vis-à-vis de parcul Politehnicii, spre Doris, Centrul de tratament care pe dinafară se arăta pustiu și sinistru, m-am găsit în fața unei alternative nesuferite, s-o urmăresc sau să întârzii la birou - și am pus capăt scurt muncii de detectiv, consolându-mă că, oricum, era de o frumusețe rece; ți-am mai spus că, atunci când urmăream câte-o fată, plăcerea era să trec neobservat, or pe aleile Centrului ar fi fost tot mai greu să n-am aerul că o urmăresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
des renunțase la luptă, declarându-se prematur o învinsă. Uneori îmi vine să mă omor dar și pentru asta îți trebuie curaj, iar eu sunt o lașă. Poate că treci printr-o pasă mai proastă, am încercat eu să o consolez. Viața nu e făcută mereu numai din iubire și distracții... Câteodată e plină de goluri. Când ajungem în astfel de sfere în care nimic nu se întâmplă, resimțim singurătatea și micimea noastră. Suntem creaturi vanitoase și prețuim prea mult propriul
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
la asta mai Înainte. ― Probabil că o să poți...doar că Încă nu a venit momentul, șopti ea după o pauză. Am privit-o tristă. Știa și ea la fel de bine ca mine că aveam să ratez spectacolul. Încerca doar să mă consoleze. ― Sunt bine. Interzicerea asta e total stupidă. ― Știi și tu că nu e așa. Am oftat. Tot plănuiam să Încalc regulile imediat ce aș fi avut ocazia. ― Alisia, continuă ea. Încearcă să nu faci vreo prostie. Enervată că Îmi citise practic
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
că o trădez pe dna Strickland dacă n-o abordam în continuare, nu mă mai puteam lupta cu indiferența lui. E nevoie de un temperament feminin pentru a repeta de trei ori același lucru cu un zel neabătut. M-am consolat gândindu-mă că ar fi folositor pentru mine să descopăr tot ce pot despre starea de spirit a lui Strickland. Mă interesa mai mult decât orice altceva. Dar n-a fost lucru ușor, căci Strickland nu era un mare vorbitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
pare să îi meargă spre bine, iar apoi disperat pentru că datorită complicației de care se temuse doctorul că va surveni, vindecarea era imposibilă. Sorei îi era milă de tristețea lui, dar avea prea puține lucruri să-i spună ca să-l consoleze. Biata femeie zăcea absolut nemișcată, refuzând să vorbească, cu ochii ficși de parcă ar fi pândit venirea morții. Acum era doar o chestiune de o zi-două. Și când, târziu, într-o seară, m-a vizitat Stroeve, am știut că a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
N-o mai interesa nimic și trăia o viață vegetativă, asemenea unei plante. Uitasem de când n-am mai văzut-o râzând. Parcă o izbise o nenorocire fără leac, un taifun crunt care-i devastase ființa pe dinăuntru. Căutasem s-o consolez ca să-și regăsească echilibrul. ― Ce-i cu tine, draga mea? În loc să mulțumești cerului că ai scăpat teafără, tu îi faci mustrări? Dar, ce? S-a întmplat ceva ireparabil? Lasă, copii mai facem noi, nici o grijă. Știi ca nu-i lucrul
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
casă. Ce-i păsa ei de casă când avea alte preocupări? îmi explicam de ce mereu era îngîndurată, nervoasă, de ce nu-i intra nimeni în voie? (Păcătuise și o chinuiau fără îndoială mustrările de cuget.) Tot așa, după avort, când o consolam de pierderea suferită și îi propuneam să concepem alt copil, ea îmi spusese: simt că n-aș putea. Nu știu ce are să se întîmple cu mine. (Hm, nu era greu de ghicit!...) Poate altcuiva i-ar fi stârnit bănuiala și mai puține
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
toate rugămințile lui de a-l însoți. Mai spuse că ar fi auzit de la medicul care îl îngrijea că stăpînu-său nu mai are multe zile. Altădată îmi destăinui că Mihaela plânsese o noapte întreagă și că ea, încercînd s-o consoleze, o auzise spunîndu-i: "Mă arde aici un foc mare" și-i arătase în dreptul inimii. După care nevasta șoferului mai zise: ― Tare mă bate gândul că iubește pe cineva, conița. Dar văz că boala ei n-are leac. ― Și pe cine
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
și mă uitam pe hartă. Dincolo de granițe nu era nimic pe ea. În dreptul liniei punctate, râurile secau, iar drumurile se terminau. Țara era înconjurată de hârtie albă, pașnică. La ce bun vecinii, când e loc destul și aici, m-am consolat de unul singur. Am căutat locul cel mai ascuns din munți și, când Guvernatorul a revenit, i-am arătat imediat punctul acesta cât un vârf de ac, de lângă debarcader. „Nu fiți atât de modest. De ce nu veniți în capitală?“ - m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
două trupuri într-un singur suflet. Adeseori cred că eu i-am furat lumina ochilor, la schimb sau de adio sau cine știe de ce. Pentru că, până să mă fac mare, el dansa deja cu Edit și a trebuit să mă consolez degrabă că nu pot să fac mai mult decât să-i privesc. Am fost ani la rând pe urmele lor, m-am căsătorit, îi priveam pe furiș cum se sărutau. Am văzut cu Maria toate spectacolele lui. Nici un balerin n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
dar nici chiar așa. Acum n-am vreme - i-am răspuns eu. Fotografia să fie perfectă. Alerg după cumpărături. O să încerc să gătesc măcar o dată în viață ceva ca lumea. Azi cinăm în trei. — Unul ca el merită - s-a consolat el. M-a întors pe dos. — Da, merită! i-am mai strigat eu din ușă și am alergat să mai găsesc chifle proaspete la brutărie. Cu șuncă și cașcaval în ele. Și câte ceva pe lângă ele. După-amiază i-am aplicat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
sânge pe mână. În câteva minute își revine, se rușinează, măturăm împreună. Nimeni nu m-a întrebat dacă nu mi-e scârbă de seringi. Mi-e scârbă. Nouă medici l-au consultat, nouă belele i-au găsit, nouă m-au consolat și ne-au jecmănit. Avea spasme lunar, mintea îi era limpede, o singură dată m-a tutuit, din greșeală. Artúr a luat Biblia ca să găsească descrierea bolii. — Crede-mă că e printre blesteme - dar Engelhard râdea de el. — Fii serios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
Familiile instruite se așezau și, la lumina lunii, modelau din lut o mulțime de urși morocănoși ocrotindu-și puii. Aveau cu toții numai de câștigat: țăranii se distrau, partenerul meu a început să aibă tot mai mulți bani, iar turiștii se consolau într-o oarecare măsură pentru tot ceea ce pierduseră din cauza atelierului fotografic închis. De obicei, cumpărau dintr-odată câte doi, pentru siguranață, căci drumurile de întoarcere erau tare complicate. S-ar putea să se spargă și știu toți nebunii că un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
am simțit foarte aproape de perfecțiune de multe ori, n-am atins-o niciodată! Iar, pentru asta, îmi pare a fi doar vina mea, căci omul, prin natura sa imperfectă, este o ființă slabă și vulnerabilă prea din cale-afară, însă mă consolez la gândul că voi pune eu capăt acestui blestem foarte curând. Vreau, cu asta, să spun că mă voi desăvârși, voi deveni perfect, adică îmi voi atinge scopul final, la care îndelung tot râvnesc. Nu se poate trăi fără un
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
lăsa timp să mă răzgândesc. Acum, mă simt de parcă aș fi trecut un Rubicon. Angoasat, dar și mulțumit. Marea înseamnă enorm pentru mine. Dacă n-aș fi venit, aș fi căpătat o psihologie de infirm. Ar fi trebuit să mă consolez cu ideea că marea ține de trecut. Pentru totdeauna! Și nu mă văd în stare, deocamdată, de așa ceva. Atmosfera de la "Casa scriitorilor" nu mai e cea de altădată. Cei mai mulți "locatari" îmi sunt necunoscuți. Probabil, sunt amici de-ai unor scriitori
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
croazieră n-ar fi decât o "acoperire" mondenă pentru o afacere ocultă! "Ce afacere?" "Ceva cu droguri. Sau cu arme". Nu mă pot reține: "Prostii!" Mi se atrage atenția să nu mă grăbesc. Bine, nu mă grăbesc. Nu mă pot consola, totuși, cu o poveste de roman polițist, pentru pierderea șansei de a revedea Delfi. Mâine dimineață, se organizează, contra a cinci dolari, o excursie sumară la Pergam. Unii se duc. Pe mine, din moment ce nu ajungem la Delfi, nu mă mai
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
fuseseră foarte vagi. O timiditate dezastruoasă mă oprea să fac primul pas, să îndrăznesc să mă apropii de o fată fără recomandație prealabilă și îndelungi preliminarii, timiditate care - vedeam cu ciudă - îmi întîrzia planurile, însă în același timp mă și consola: puneam pe seama ei singurătatea mea. Dar am izbutit cu încetul să am cunoștințe. Vorbeam cu toate fetele urâte. Curios, ca să intru în vorbă cu ele, nu simțeam nici o emoție. Voiam să fiu încîntat cu orice preț, și la început n-
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
întîmplă totuși, și uneori era așa de complectă tragedia ei întipărită pe toata ființa, că o simțeam în stare de orice. Această stare i-o producea neîncrederea pe care o avea în viitor. (Eu nu-i promiteam nimic, dimpotrivă, o consolam doar spunîn-du-i că întotdeauna voi trece pe la ea și aș fi făcut-o, căci n-aș fi avut curajul s-o părăsesc când aș fi știut-o nenorocită.) Aceasta neîncredere era o hrană veșnică și un veșnic motiv de explozie
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]