4,039 matches
-
fi să fie născuți în oraș. Dar acești preoți „născuți în oraș” este clar că nici nu vor concepe să stea alături de polițiști și de militari, de birocrați sau de marii industriași; ei nu vor putea fi decât niște oameni culți, formați într-o lume care, în loc să-i aibă în spate pe Adonis și pe Proserpina, se va baza pe marile texte ale culturii moderne. Prin urmare, ca să supraviețuiască în calitate de instituție, Biserica nu poate decât să renunțe la putere și să
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
opoziție, cum este PCI, înseamnă salvarea Italiei și a bietelor sale instituții democratice. Partidul Comunist Italian este un stat curat într-un stat murdar, un stat onest într-un stat necinstit, un stat inteligent într-un stat idiot, un stat cult într-un stat ignorant, un stat umanist într-un stat consumist. În ultimii ani, între PCI, înțeles în sens unitar - o „mulțime” compactă de șefi, bază și votanți -, și restul Italiei s-a deschis un abis; așa a devenit Partidul
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
care e „clericalismul meu din Veneto”. În apărarea lui De Marsico au sărit în același timp și în perfect acord Umberto Eco (Il Manifesto, 2 februarie 1975) și L. (Il Messaggero, 21 ianuarie 1975). Umberto Eco este un inteligent și cult intelectual de stânga, pe care l-am stimat și l-am iubit dintotdeauna; L. e un mizerabil autor de note polemice, care m-a atacat ani de zile, pe vremea când Il Messaggero era de orientare clerico-fascistă. Textul lui Eco
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Andrea Valcarenghi a „vorbit”. De aceea, putem să-l judecăm. Cu ingenuitate, el nu evită în nici un fel să fie judecat. Este adevărat că se încadrează în ceea ce într-o anexă a cărții un tânăr de vârsta lui, dar mai cult, Carlo Silvestro, numește „anotimpul ireverenței”, sub semnul căruia el continuă să acționeze. Dar Valcarenghi a fost și este voit ireverențios: așadar nu este, în linii mari, capabil să facă micul joc al fugii în ambiguitate prin ireverență. Se înfățișează gol
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
bogată și, mai ales - dată fiind formația mai mult franceză decât italiană a persoanelor care, la fel ca Svevo, țineau de aceasta, trăind la marginile Imperiului Habsburgic -, înzestrată cu o mare tradiție, cum spuneam, narativă. (...) Tempo, 1 februarie 1974 Oamenii culți și cultura populară 1tc "Oamenii culți și cultura populară1" Evident, nu putea fi altfel, și deci nu e cazul să ne plângem: dar este cu adevărat păcat că De Martino 2, în loc să se ocupe de cultura populară din Lucania, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
formația mai mult franceză decât italiană a persoanelor care, la fel ca Svevo, țineau de aceasta, trăind la marginile Imperiului Habsburgic -, înzestrată cu o mare tradiție, cum spuneam, narativă. (...) Tempo, 1 februarie 1974 Oamenii culți și cultura populară 1tc "Oamenii culți și cultura populară1" Evident, nu putea fi altfel, și deci nu e cazul să ne plângem: dar este cu adevărat păcat că De Martino 2, în loc să se ocupe de cultura populară din Lucania, nu s-a preocupat de cultura populară
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
noi modele umane, au instituit cu vechile culturi populare o relație complet nouă și deci revoluționară în cadrul universului capitalist. Acum doi ani, pe o tarabă din Porta Portese 1, un vânzător ambulant napolitan a vândut niște „hârțoage vechi” unui cumpărător cult. Vânzătorii ambulanți care vin de la Napoli la Porta Portese aparțin încă, în limitele posibilului, vechii culturi populare: în mintea lor, conexiunea gândurilor, judecăților, evaluărilor, relațiilor sociale se supune unor reguli cărora burghezul le cunoaște doar litera și, firește, contingentul cultural
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
reguli cărora burghezul le cunoaște doar litera și, firește, contingentul cultural impus de clasa lui, cel puțin începând din secolul al XVII-lea și îndeosebi în ultimele decenii. În orice caz, relația dintre vânzătorul ambulant de la Porta Portese și cumpărătorul cult se arată a fi întru totul tipică: este vorba despre cumpărarea-vânzarea unui bun de proveniență ambiguă. Pungașul napolitan va fi rămas cu siguranță convins că l-a „tras pe sfoară” pe cumpărătorul „fraier” care se interesează de „hârțoage vechi”; iar
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
rafinate pe care Siciliano le face din poezia lui Di Giacomo în prefața sa, ca să te determine s-o citești într-o lumină nouă. Adevărata „structură primară” a acestei poezii este relația dintre burghezul Di Giacomo și cultura populară napolitană, cultă în stratul său cel mai de sus, singurul loc în care era posibil conflictul, aparent erotic, de clasă. Ingenuitatea și puritatea lui Di Giacomo sunt uimitor de mimetice: dar ele imită un model inventat. În realitate, toată lumea sa populară este
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
a o îndemna să mărească supravegherea și represiunea. În plus, îi constrânge pe sărmanii deținuți sau la abstinență monahală, sau la masturbare. Toate acestea sunt comice; dar și tragice. Este tragic, de fapt, ca un intelectual ce se consideră avansat, cult, uman, să nu înțeleagă că singura soluție a problemei era, înainte de toate, să o dedramatizeze. Este tragic că nu înțelege - într-un mod atât de instituționalizat și de brutal conformist - că o relație homosexuală nu este Răul sau, mai bine
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
toleranță, care, desigur, precedă o perioadă de intoleranță și de rasism mai rea și decât pe vremea lui Hitler (deși, poate, mai puțin violentă). De ce? Deoarece toleranța reală (fals asimilată și însușită de către putere) este un privilegiu social al elitelor culte; în timp ce masa „populară” se bucură de o oribilă larvă de toleranță, ce o face, în fapt, să cadă pradă unei intoleranțe și unui fanatism aproape nevrotic (cândva caracteristic micii-burghezii). De exemplu, de această cărticică a lui Daniel și Baudry nu
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
toleranță, ce o face, în fapt, să cadă pradă unei intoleranțe și unui fanatism aproape nevrotic (cândva caracteristic micii-burghezii). De exemplu, de această cărticică a lui Daniel și Baudry nu pot beneficia și nu poate fi înțeleasă decât de elitele culte și deci tolerante: doar acestea sunt în stare, poate, să se elibereze de „tabuul” împotriva homosexualității, dat fiind că încă mai sunt afectate de el. Masele, în schimb, sunt destinate să accepte și mai mult fobia lor biblică, dacă o
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
sale nu corespund deloc fazelor istoriei oficiale. Tempo, 9 august 1974 Împotriva oficialității istoriei: martori neclasificabili 1tc "Împotriva oficialității istoriei \: martori neclasificabili1" În volumul său Literatura și clasele inferioare, Ferdinando Camon trasează un fel de schemă a relațiilor dintre scriitorul cult și cultura populară. Astfel de relații sunt destul de complicate din punct de vedere lingvistic; și, de altfel, schema lui Camon nu pretinde, desigur, să le acopere în întregime, întrucât a fost scrisă din motive practice, privind mai ales relația cu
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
vedere lingvistic; și, de altfel, schema lui Camon nu pretinde, desigur, să le acopere în întregime, întrucât a fost scrisă din motive practice, privind mai ales relația cu „destinatarii” (cum și ce este destinatarul „subaltern” sau popular pentru un scriitor cult și cum și ce este destinatarul cult pentru un scriitor popular). De fapt, când un scriitor cult mimează prin intermediul vorbirii indirecte libere limba vorbită a unor personaje populare, arcul acestui mimesis este practic fără limite. În plus, sunt nenumărate limbajele
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Camon nu pretinde, desigur, să le acopere în întregime, întrucât a fost scrisă din motive practice, privind mai ales relația cu „destinatarii” (cum și ce este destinatarul „subaltern” sau popular pentru un scriitor cult și cum și ce este destinatarul cult pentru un scriitor popular). De fapt, când un scriitor cult mimează prin intermediul vorbirii indirecte libere limba vorbită a unor personaje populare, arcul acestui mimesis este practic fără limite. În plus, sunt nenumărate limbajele claselor inferioare pe care el le poate
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
a fost scrisă din motive practice, privind mai ales relația cu „destinatarii” (cum și ce este destinatarul „subaltern” sau popular pentru un scriitor cult și cum și ce este destinatarul cult pentru un scriitor popular). De fapt, când un scriitor cult mimează prin intermediul vorbirii indirecte libere limba vorbită a unor personaje populare, arcul acestui mimesis este practic fără limite. În plus, sunt nenumărate limbajele claselor inferioare pe care el le poate mima. Dar și când un scriitor din clasele „inferioare” se
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
i-a fost sugerat. Sciortino de-abia a ieșit de la închisoare. Acesta este deci romanul unui încarcerat, un „caz” deja foarte răspândit și amplu luat în considerare. Particularitatea cazului lui Sciortino constă în aceea că el este un om destul de cult. Originea sa „inferioară” nu l-a împiedicat să obțină certificatul de absolvire a gimnaziului la Colegiul din Catania. Mai mult decât atât, „cariera” sa de mafiot i-a permis să frecventeze, mai întâi în Sicilia, apoi în America, un „mediu
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
cu pumnul strâns 158 Experiențe ale unei cercetări despre toxicomania juvenilă în Italia, sub îngrijirea lui Luigi Cancrini 165 Giovanni Comisso: Cei doi tovarăși 172 Dezvoltare și progres 177 Ignazio Buttitta: Eu sunt poet 180 Un evreu neamț 185 Oamenii culți și cultura populară 188 Biserica, penisurile și vaginele 193 Închisoarea și fraternitatea iubirii homosexuale 198 M. Daniel - A. Baudry: Homosexualii 203 Francesco de Gaetano: Aventuri în vreme de război și de pace 210 Ferdinando Camon: Literatura și clasele inferioare 214
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
polemizat cu C. Dobrogeanu-Gherea, folosind argumente împrumutate uneori din lucrările lui E. Dühring. În extrem de numeroasele sale articole politice, pe care de cele mai multe ori nici nu le semna, a răspândit opiniile maioresciene despre „forma fără fond”. Afirmând că între păturile culte și popor există o mare diferență, chiar o ruptură, a susținut în același timp că aceasta nu poate fi remediată doar prin intervenția cercurilor literare, ci prin adoptarea unui complex de măsuri sociale. Deși restrânsă, activitatea de critic literar a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288185_a_289514]
-
diferit problemă creației literare, sub forma paradigmei metaliterare. În această maturitate romanesca găsim o universalizare a tematicii latino-americane, grație folosirii ideilor preluate din metadiscursurile moderne, cum sunt psihoanaliza, existențialismul, structuralismul lingvistic și antropologic; unele române explorează exuberanta baroca a vocabularului cult și a sintaxei lui Góngora; în noul român, scriitorii formează un adevărat triptic, în care cititorul participa la procesul de creare, recreare și descifrare a textului; exemplul tipic al acestei tendințe este Rayuela (Șotronul) al lui Cortázar, unde cititorul este
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
trebuie sa poruncești. Puterile Râului sunt atat de Mari și de întortocheate, că se recurge la ele ca să se recomande binele: dacă nu facem asta sau ailaltă, suntem amenințați cu iadul"44. La toate replicile profesoarei, prototip al femeii moderne, culte, cu o viziune optimistă asupra lumii, încrezătoare în progresele științei, concluziile lui Fernando, cinice și nihiliste, sunt înfricoșătoare: nici progresele științei, nimic nu mai poate opri guvernarea râului pe pământ, nici macar existența lui. Ba chiar poate mari puterea acestuia: "Vrei
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
unor trimiși ai guvernului central de la Viena sau a unor persoane particulare care au vizitat regiunea. Între aceste mărturii documentare amintim „Descrierea Bucovinei”, de generalul Splény, „Descrierea Bucovinei și a stării ei lăuntrice”, de Vasile Balș la 1780, cel mai cult dintre boierii de atunci ai Bucovinei, care este de fapt un memoriu adresat Curții de la Viena pentru păstrarea autonomiei interne a Bucovinei și „Observații asupra Bucovinei”, de I. Budai-Deleanu, înalt funcționar al Imperiului, trimis la Lemberg în calitate de interpret român pe lângă
600 de ani de istorie ai satului vama by Ion Cernat, Elena Lazarovici () [Corola-publishinghouse/Science/83083_a_84408]
-
orele de limbă română, educație plastică și muzica. Prin organizarea, pregătirea și desfășurarea serbărilor se vor obține: formarea și cultivarea simțului și gustului estetic; receptarea unor mijloace de bază scenografice și coregrafice care vor contribui în înțelegerea genurilor de factură culta (opera, opereta, balet, teatruă, una din finalitățile educației estetice; perfomanțe artistice de recitare, de interpretare dramatică, coregrafica și muzicală; formarea trăsăturilor de caracter (hărnicie, punctualitate, curajă; formarea gustului estetic și emiterea unor judecați de valoare. În plan comportamental, elevii vor
CREATIVITATEA ÎN CONTEXTUL EDUCAŢIEI ESTETICE / Metode și tehnici de dezvoltare by Marieana Lucianu/Adriana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/756_a_1051]
-
fi preluată și extinsă de Mihail Bahtin, care va vorbi despre "integrarea bunului străin", adică introducerea parodică a unor elemente împrumutate, într-o literatură națională, din altă literatură națională sau, la scară mai mică, a unor elemente preluate de literatura cultă din literatura populară, cum se întâmplă în ciclul Gargantua și Pantagruel al lui Rabelais. Referindu-se mai detaliat la aspectul umoristic al scrierilor parodice, Tomașevski se oprește și asupra folosirii diferitelor limbaje în situații cu care nu intră în concordanță
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
faptul în sine a fost generat și de anumite condiții "obiective". Fragmentarismul, lipsa datelor biobibliografice suficiente în privința anumitor autori, ba chiar a textelor în cauză sunt tot atâtea elemente de contextualizare transistorică, dat fiind că ne referim la acele opere culte care s-au pierdut (sau a căror existență este, în cel mai bun caz, doar presupusă), deci nu avem în vedere situația cu totul excepțională a creațiilor de invenție și circulație populară, a parodiilor anonime. Merită o discuție suplimentară în
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]