2,337 matches
-
colț, povestea foii de hîrtie, în contextul unei mari colecții care îi permite copilului să aprofundeze domenii ale cunoașterii, înseamnă a-i atrage atenția asupra a ceea ce poate fi deplasat, chiar "inconvenabil" în enunțare, adică a pune degetul pe inepția enunțării sale "serioase". Exemplificarea ar putea continua prin analizarea fiecărui extras de presă și prin prezentarea felului în care ironia apare în raportul dintre propoziția enunțată și cărțile propuse. Lăsăm deocamdată cazul [P1] în care [P1'] realizează o valoare ironică a
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
sale "serioase". Exemplificarea ar putea continua prin analizarea fiecărui extras de presă și prin prezentarea felului în care ironia apare în raportul dintre propoziția enunțată și cărțile propuse. Lăsăm deocamdată cazul [P1] în care [P1'] realizează o valoare ironică a enunțării; vom reveni asupra lui. Vom urmări dimensiunea enunțiativă și referențială din întreaga campanie și vom pune întrebări privind funcțiilor ironiei: după "cum" și "de ce". De ce o instituție ca "Gallimard Jeunesse" a recurs la ironie? Ce rol are ea? Remarcile lui
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
cum" și "de ce". De ce o instituție ca "Gallimard Jeunesse" a recurs la ironie? Ce rol are ea? Remarcile lui A. Berrendonner ne sînt de real folos: Ironizînd, se marchează discursul ca argument. Dar se argumentează la două nivele (enunțul și enunțarea), fiecare dintre ele implicîndu-l și dezmințindu-l pe celălalt. Prin conținutul său, enunțul ironic presupune existența unei norme în care trebuie operată o alegere între cele două izotopii care o alcătuiesc. Enunțul ironic semnifică explicit o alegere făcută în acest
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
și dezmințindu-l pe celălalt. Prin conținutul său, enunțul ironic presupune existența unei norme în care trebuie operată o alegere între cele două izotopii care o alcătuiesc. Enunțul ironic semnifică explicit o alegere făcută în acest cadru normat, comentînd auto-referențial enunțarea ca pe un argument cu un anumit scop. Dar, în același timp, enunțarea se exhibă simptomatic ca un argument ce se îndreaptă în sens opus. [...] Ironia nu e lipsită de valoare argumentativă, ea le are pe toate (1981, p. 237
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
norme în care trebuie operată o alegere între cele două izotopii care o alcătuiesc. Enunțul ironic semnifică explicit o alegere făcută în acest cadru normat, comentînd auto-referențial enunțarea ca pe un argument cu un anumit scop. Dar, în același timp, enunțarea se exhibă simptomatic ca un argument ce se îndreaptă în sens opus. [...] Ironia nu e lipsită de valoare argumentativă, ea le are pe toate (1981, p. 237). Acest citat marchează foarte clar principala funcție a ironiei. În ceea ce privește corpusul nostru, ea
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
au de ce să se supere că au fost aleși. În plus, prin ironie, instituția poate scăpa de o posibilă sancționare a argumentării. Rezultă că [această instituție] "se poate adăposti oricînd în spatele unei valori argumentative, cu scopul de a susține că enunțarea ei convine perfect contextului pe care [ea] vrea să îl realizeze" (A. Berrendonner, 1981, p. 238). Astfel, în [P4], Gallimard Jeunesse poate mereu să argumenteze în fața eventualilor detractori că toate micile josnicii (dinți ca să ronțăi mai bine; lovituri sub centură
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
validitate în ordinea lucrurilor care se exprimă aici în funcție de instanța adevărului științific ("științific" + legăturile dintre diferite opere); intervenția ironiei este suficientă pentru a desconsidera acest adevăr. Nu putem defini științific (obiectiv) în cel fel (subiectiv) copilul ajunge să iubească lectura; enunțării ironice îi revine rolul de a integra cele două izotopii a priori incompatibile. Acest rol al integrării este prezentat ca o nouă validitate de ordin general care instalează propoziția enunțată într-o nouă reprezentare discursivă (rezultatul asocierii ironice dintre două
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
adevărului/validității absolute pentru importanța, totuși relativă (față de concurență), a diferitelor colecții; pe de altă parte, dimensiunea referențială rezultată articulează o prezentare reală a cărților cu o auto-referențialitate a enunțurilor (a căror validitate este relativă față de propriul lor context de enunțare) pe care ironia o autonomizează. 2.2. Dimensiunea secvențială a propozițiilor În acest punct, vom începe analizarea structurilor secvențiale din propoziții diferite pentru a putea stabili orientarea argumentativă a campaniei publicitare. Anumite propoziții prezintă asemănări secvențiale; le-am regrupat. Totuși
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
enunțuri într-un TOT coerent. Să observăm mai întîi [P10]: (10) [P10] Oricum, copilul dumneavoastră va avea mereu anturaje dubioase, [P10'] atunci măcar să le alegeți voi înșivă. E. Roulet consideră ORICUM drept un marcator al reformulării nonparafrastice. El precizează că enunțarea "încearcă să convină mai bine împlinirii interactive prezentînd intervenția principală ca pe o nouă formulare, legată de o schimbare a perspectivei enunțiative indicată de conector, de o primă mișcare discursivă (sau al unui implicit)" (1987, p.115). Subliniem importanța parantezei
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
folosire a viitorului vor avea loc cu siguranță, ineluctabil și obligatoriu. De asemenea, indicatorul personal DUMNEAVOASTRĂ creează o situație de dialogare cu destinatarul/destinatarii. Astfel, el este și ambreior (R. Jakobson, 1963); interpretarea propoziției trebuie să țină cont de actul enunțării pe care o susține. VOI (și formele sale derivate; aici, DUMNEAVOASTRĂ) asigură o operațiune de conversie a sensului în limba unui enunț prin punere în discurs; este un semn înscris într-o unică enunțare care arată că un subiect pune
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
trebuie să țină cont de actul enunțării pe care o susține. VOI (și formele sale derivate; aici, DUMNEAVOASTRĂ) asigură o operațiune de conversie a sensului în limba unui enunț prin punere în discurs; este un semn înscris într-o unică enunțare care arată că un subiect pune stăpînire pe sistem pentru a instaura un raport reversibil față de un alocutor. [P10'] "atunci măcar să le alegeți voi înșivă" oferă concluzia implicită din propoziția [P10]. Ea este introdusă prin conectorul ATUNCI, care are sens
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
devine tot mai accentuată. Dacă p este aici cadrul în care se realizează o recomandare. Propunem o descriere unificatoare a ipotezelor prin DACĂ, unde toate semnifică: în cazul sau în cazurile în care p, (atunci) q. în contextul lui p, enunțarea lui q este pertinentă. Validitatea propoziției q depinde în întregime de contextul stabilit de propoziția p. Ștergerea aproape sistematică a conectorului ATUNCI demonstrează că DACĂ este suficient pentru ca p să fie un argument și q să fie concluzia lui p.
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
rost să îl contrariați. Ipoteza trimite la prezent (PR): Dacă p (PR) + q (PR). Aici este vorba despre o ipotetică reală care permite definirea unei "lumi actuale" ca punct de reper al evenimentelor în raport cu interacțiunea aici-acum, adică în raport cu situația de enunțare. Constrîngerea de legătură între p și q este asigurată prin reluarea anaforică "un copil" → "îl". Vom urmări în ce fel se realizează această trecere, plecînd de la studierea unui lanț comparabil în (4); în plus, vom vedea în ce măsură o propoziție poate
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
forță superioară (2000000 exemplare vîndute într-un an), această propoziție presupune o concluzie concl C implicită ("asta se poate"). Fie următorul parcurs argumentativ: Nu vom reveni asupra valorii lui NICI MĂCAR din [P12]: Semnalăm doar că negația înscrie prezența celuilalt în enunțare: pentru locutor, cărțile pentru copii în care eroul nu este nici măcar personaj dintr-o serie televizată și produsul prezentat constituie una și aceeași realitate; pentru enunțător, există un joc, o decalare introdusă prin NICI MĂCAR + Negație care ține seama de presupusele
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
prin aceasta se înțelege o abordare a faptelor de interpretare și dacă definim interpretarea ca pe o activitate dinamică [...] care constă în a recunoaște-a construi drept coerentă-pertinentă contribuția fiecărei propoziții în co-text (alte propoziții) și în context (situația de enunțare) (1989, p. 102). Din punct de vedere argumentativ-ilocuționar, cele treisprezece propoziții nu sînt argumente explicite care să confere un statut de concluzie prezentării cărților. De fapt, lămurirea ironică a reprezentărilor discursive (înscrisă în raportul text/imagine) îl determină pe interpretant
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
vedere argumentativ-ilocuționar, cele treisprezece propoziții nu sînt argumente explicite care să confere un statut de concluzie prezentării cărților. De fapt, lămurirea ironică a reprezentărilor discursive (înscrisă în raportul text/imagine) îl determină pe interpretant să caute posibilele motive (coerența-pertinența) ale enunțării diferitelor propoziții și să le găsească implicațiile. Acțiunea va duce la derivarea unui macro-act de discurs și a unei valori ilocuționare care alcătuiesc orientarea argumentativă: dacă cei de la Gallimard Jeunesse ÎMI spun acestea, dacă totul MI se spune atît de
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
tip sinecdotic (= logica părților și a întregului: din ce este alcătuită cartea), logică de tip metonimic (asocieri-tipuri declanșate de titlul cadrului: enunțuri-tip, presupuse reprezentări împărtășite în jurul cărții). o componentă argumentativă: o descriere se termină întotdeauna într-o situație de enunțare. J.-M. Adam și A. Petitjean precizează: "Elementele selecționate sînt ordonate, ierarhizate pentru a avea sens în text și/sau în situație" (1989, p. 180). Cu alte cuvinte, organizarea ierarhizată a propozițiilor nu este întîmplătoare, ci orientată argumentativ în funcție de un
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
caracteristice geniului lui Henry James"). Fie următoarea schemă: Să ne oprim asupra acestor proprietăți-calități: "admirabile", "printre cele mai caracteristice geniului lui Henry James". Orientarea configurațională a descrierii este legată de frecvența adjectivelor afective, al căror rol în dinamica argumentativă a enunțării este subliniat de C. Kerbrat-Orecchioni: Adjectivele afective enunță atît o proprietate a obiectului pe care îl determină, cît și o reacție emoțională a subiectului vorbitor față de obiect. În măsura în care ele implică o angajare afectivă din partea enunțătorului și își manifestă prezența în cadrul
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
punct de vedere enunțiativ (a), secvențial (b) și referențial (c): (a) Enunțiativ, enunțul "[...] Rosary ajunge la Vozes do Mar" trasează anaforic evenimentele ("povestirea" de la Benveniste): evenimentele ulterioare se vor raporta unele la altele, fără să facă trimitere la aici-acum din enunțare. Verbele la prezent din narațiune: "sosește", "cade", "dorește" se raportează unele la altele, fără trimitere la situația de enunțare. Înlănțuirea anaforică a verbelor la prezent este confirmată prin ȘI care leagă întreaga creație. (b) Secvențial, șirul astfel construit și confirmat
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
trasează anaforic evenimentele ("povestirea" de la Benveniste): evenimentele ulterioare se vor raporta unele la altele, fără să facă trimitere la aici-acum din enunțare. Verbele la prezent din narațiune: "sosește", "cade", "dorește" se raportează unele la altele, fără trimitere la situația de enunțare. Înlănțuirea anaforică a verbelor la prezent este confirmată prin ȘI care leagă întreaga creație. (b) Secvențial, șirul astfel construit și confirmat prin ultimul auxiliar aspectual al prezentului "nu întîrzie să" subliniază începutul unei continuări narative în care descrierea actorilor joacă
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
polifonică a reprezentării. Observăm, prin exemplificare, că efectul textului trebuie să fie abordat lingvistic în funcție de două dimensiuni complementare: a) Secvențialitatea, în care progresia și reluarea-repetarea textuală sînt analizabile. b) Orientarea configurațională sau dimensiunea pragmatică a coerenței și a pertinenței (referința, enunțarea și orientarea argumentativă). Orientarea configurațională a textului Ea se manifestă astfel: Consideră cea de-a doua propoziție narativă (complicarea) drept un argument pentru o concluzie. Orientarea argumentativă a textului (proprie ultimei coperte) reprezintă funcția unei secvențialități, în cazul de față
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
pentru o concluzie. Orientarea argumentativă a textului (proprie ultimei coperte) reprezintă funcția unei secvențialități, în cazul de față, narative. Consideră izotopia farmecului și a seducției drept fundament al organizării unei reprezentări ("macrostructură semantică", după J.-M. Adam, 1989). Realizează o enunțare complexă în care propozițiile nu sînt asumate de către locutor. Consecința directă a acestei polifonii enunțiative este prezența implicitului și a subînțelesului (decriptate de cititor, ele trebuie să incite la lectură). Orientarea argumentativă Să povestești pentru a convinge, iată miza textului
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
Dimensiunea enunțiativă Intertextul cultural funcționează pe deplin în procesul de actualizare a contractului enunțiativ propus. Să revedem paragraful al doilea. Dar strălucirea blondă și natura independentă a lui Rosary o fac ATÎT DE DIFERITĂ de tinerele portugheze... [ÎNCÎT]... Este o enunțare supusă chiar lecturii enunțului. Lectura este o activitate de asumare enunțiativă: unele enunțuri sînt construite tocmai pentru a fi asumate de către cititori. VOI (cititorii), puneți la îndoială diferența dintre Rosary și tinerele portugheze, pare să spună enunțul. Opinia publică (prezentă
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
T4 tr tr tr tr tr R1 R2 R3 R4 R5 R6 Cele patru propoziții de la începutul cuvîntului înainte trimit către un plan de organizare textual asemănător celui pe care M. Charolles îl numește "perioadă": "Perioada este o unitate de enunțare a cărei membri sau componenți (frastici) se află în raport de dependență" (1988, p. 6). De fapt, frazele acestei treceri alcătuiesc un întreg, raporturile dintre ele fiind marcate prin forme anaforice, adverbe și conjuncții de coordonare. Prin urmare, structura periodică
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
P2] Însă și toate întrebările. ÎNSĂ arată că [P1], deși apare ca enunț complet, trebuie totuși reevaluat ca parte dintr-un întreg. La fel ca D. Maingueneau (1987), afirmăm că eficacitatea strategiei implicate de acest conector reiese din faptul că enunțarea [P1] și [P2] este distinctă într-o primă fază: enunțătorul pare că, în momentul în care enunță [P1], nu prevăzuse [P2], ca și cum [P2] ar trimite la o altă modalitate. [P2] este un argument suplimentar. ÎNSĂ vizează chiar un text complet
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]