2,203 matches
-
va îngropa povestea - care, de altfel, n-a atins niciodată proporțiile din fosta Germanie Federală. Evenimentul mi-a reamintit însă faptul că după 1945 Austria a reușit să își păstreze neutralitatea, menținându-și în același timp stabilitatea socială. Poate cu ipocrizie Ăcine mai știe azi câți austrieci s-au bucurat la momentul anexării de către Germania nazistă, în 1938?), cu un oarecare fariseism, cu o doză bună de conservatorism și, după al doilea război mondial, cu o obsesie a neutralității, dar așa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
mici infidelități cu o alta. E un fel de a o prețui prin comparație. Ți-am spus, sunt o fată cuminte până la un punct, dar nu sunt o sfântă. A păcătui cu un tânăr simpatic este acum pentru mine, fără ipocrizie, singura distracție în viață. Îți dau voie să vii oricând ca să încerci să mă tragi pe calea pierzării. Felix înțelese îndemnul spiritual al fetei, dar o sfială grozavă îi paraliza orice gest. Se simți stupid. Dorea din tot sufletul pe
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de cealaltă parte a mesei, cu niște bucăți de hârtie de bloc, pe care își propunea, probabil, să treacă la nemurire agapa. Să stea de vorbă, cu o familiaritate pe care nu și-o putea reprima, cu oricâtă sforțare la ipocrizie, între privirile lui Titi și ale generalului, i se păru lui Felix un chin nou. În ochii lui Titi nu citi decât o mahmură, enigmatică lipsă de gândire. Generalul fu încîntător în chipul cel mai jenant. Își vârâse un braț
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Părea să aibă vreo patruzeci-cincizeci de ani, era slabă prin oase și rotunjită puțin din bunăstare, și fața avea o antipatică nuanță pergamentoasă. Femeia fu numaidecât odioasă celor doi, din cauza blândeței mieroase și interesate. Se amesteca în toate, suferind cu ipocrizie orice aluzie, arăta o solicitudine ridicolă pentru bătrân, care însă era așa de mulțumit, încît râdea cu toată întinderea gurii. Când bătrânul se așeză la masă, "menajera", căreia îi zicea Paulina, îl legă la gât cu un șervet înnodat la
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Nu este însă vorba de aceeași libertate! Hipoclid se manifestă liber față de o constrângere; față de o împrejurare reală care adoptă ritualul festiv, convenția de probe și dovezi bine programate ale pețitului; față de toate acestea, dansul lui Hipoclid rupe ritualul de ipocrizie al acestei împrejurări. În cazul lui Brando, totul se petrece prin aluzie, Brando nu se împotrivește unei situații reale, pe care el ar contrazice-o; dimpotrivă, Brando are adeziunea celor de față, care se iau după el și îi urmează
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
artă, devine costumație și paradă, adică viciată în însăși vocația ei de singurătate și durere. Warhol, reprezentantul caracteristic al artei travestite în artă, este cazul elocvent până la mască, până la artificiul chirurgical al destinului transfigurat negativ într-o mocirlă inexpresivă; în ipocrizia degradantă a unui destin fără destin care pretinde să ia chiar locul destinului. Arbitrul gustului artistic reprezintă o specie dubioasă de indivizi, rezultată și produsă odată cu escamotarea limbajului în general. Gustul artistic, ca și specimenele care-l susțin, caută să
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pentru că nu dispun de aceste mijloace - desfășurarea viitorului în lipsa participării lor. Aceasta ar putea fi o problemă globală de mari proporții care, dacă nu este abordată rapid, deține potențialul de a abate de la traiectorie globalizarea. În cel mai nefericit caz, ipocrizia națiunilor dezvoltate va conduce la o schismă mai adâncă între cei bogați și cei săraci. Dacă se va întâmpla acest lucru, atunci prevăd că Occidentul va fi cel care va ajuta organizarea forțelor mondiale ale terorismului și crimei organizate - cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
importanța în absența vieții celuilalt. De vreme ce eu am devenit altul, iar altul nu mai e, înseamnă că eu nu mai sânt Sinuciderea dovedește acum că imposibilitatea declarată de a nu putea concepe viața în absența celuilalt nu este o simplă ipocrizie și că în spațiul adevăratei iubiri eul nostru încetează să fie farsor, fiind incapabil să supraviețuiască "problemelor" sale. Cel care se sinucide lângă cadavrul (încă fictiv) al iubitei atestă faptul că moartea ei, socotită reală, transformă într-o ficțiune viața
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
lui. "Nu am biografie. Am numai cărți. Licența la 23 de ani, apoi un an de matematici și doi ani de bibliotecar la facultate. Am trăit în recluzie deliberată. Am refuzat orice împlinire în social, și am făcut-o fără ipocrizie, cu voluptate. La 25 de ani am refuzat asistența lui Negulescu; m-am retras la Sinaia și am tradus opt romane polițiste la editura Herz. Sigur că era o formă de teribilism. Am trăit de atunci 30 de ani în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
când în stânga, lăsîndu-ne să înțelegem că ar vrea să fugă, să scape de sub șuvoiul declarațiilor prințului, care o înspăimîntă și, deopotrivă, îi fac plăcere. Tot acest balans dreapta-stînga, precum și mâna devenită pavăză neputincioasă conturează acea eschivă pudică de o mare ipocrizie. Bineînțeles că, în cele din urmă, eroina cedează, mîna-pavăză e coborâtă din dreptul ochilor și prințul o ia în brațe. Cam acestea erau lucrurile pe care încercam să le sugerez în partitura mea coregrafică, alcătuită deopotrivă și din câteva figuri
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
am cunoscut vreodată. Viața alături de el pare întotdeauna o pictură făcută cu pastă groasă, opusul absolut al imaginilor îndelung vernisate, misterioase și melancolice. Numai că bucuria taclalei, aparența dăruirii integrale în ceremonialul petrecerii, indiscreția trăită și justificată ca refuz al ipocriziei, în sfârșit, senzația pe care o lasă neavizaților că trăiește ca o mănușă întoarsă, maschează de fapt un eu distant, enorm de pudic și lesne de rănit. De aceea, când scrie, se evită și tot ce își are originea în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
comunicare, nu numai în spațiul culturii și al diplomației, ci și în domneniile ultrapragmatice ale politicului, economicului, afacerilor, socialului. Limba franceză, după părerea mea, este mai puternică astăzi și pentru că Franța a acceptat coabitarea cu engleza. În mod oficial, fără ipocrizie. Aparent paradox, această situație fortifică limba franceză, îi crează „anticorpi”, o face mai puțin vulnerabilă. Cu siguranță, franceza lui Balzac și a lui Flaubert rămâne franceza marilor saloane. Dar unde se mai află acestea ? Starea limbii franceze depinde de vorbitorii
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
Jugul și toate celea, Îți aduci aminte? Fermín clătină din cap afirmativ. Uite cum stă treaba, toate celea sînt pentru diletanți. Căsătoria și familia nu sînt altceva decît ceea ce facem noi din ele. Altminteri, nu-s decît un sălaș de ipocrizie. Fleacuri și pălăvrăgeli. Însă, dacă există dragoste cu adevărat, din aceea despre care nu trăncănești și n-o răcnești În cele patru zări, din aceea pe care o resimți și o dovedești... — Dumneata Îmi pari un alt om, Fermín. — Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
știi, Julián te observa și te studia. — Poate că, dacă va afla cine sînt și ce sînt, se va hotărî și el să ardă cartea. Julián vorbea cu acea luciditate fermă și tranșantă a nebunilor care s-au eliberat de ipocrizia de a se conforma unei realități necorespunzătoare. — Cine e băiatul ăsta? — Îl cheamă Daniel. E fiul unui librar pe care Miquel obișnuia să-l frecventeze, pe strada Santa Ana. Locuiește cu tatăl lui Într-un apartament deasupra prăvăliei. Și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
este imposibil să-i descopăr altceva decât o virtute mediocră, care nu poate fi o culme decât pentru oamenii lipsiți de personalitate. Într-o lume în care numai excesul inimii și al inteligenței, frenezia și calculul echivoc, instinctele tari și ipocrizia pot ajuta o ascensiune, la ce ne-ar putea folosi o cumsecădenie colectivă? Ce este omenia? A da omului ceea ce este al omului. Setei mele de conflicte în lumea aparențelor nu-i pot găsi un antipod mai detestabil decât omenia
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Universității, Încercarea Societății Timișoara de a introduce În procesele de guvernare celebrul Punct opt din Proclamația de mare răsunet, desecretizarea dosarelor, procesul comunismului, deconspirarea securității etc., nu au fost decât valuri În marea cea mare a conspirației postcomuniste, alintata cu ipocrizie „capitalism de cumetrie”, cumetrie patronată de Însuși protectorul ei, ne dăm și mai bine seama unde și de ce am ajuns așa În România anului 2006. Securiștii Încasează pensii de zeci de milioane iar majoritatea pensionarilor cu ani necompletați În cartea
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
Înfricoșata mașină a tăcerii Cerul sălbatic și larg cât Însumi În ochi. Blestemul de duminică Duminică am trecut prin talcioc Salutari din rai celui ce a inventat Asemenea pozna plină de farmec Mă simțeam etern prin nimicuri Și iertam toată ipocrizia Acestor simpatici poeți potlogari. XXX Să te poți aruncă de la etajul zece Al unei cărți; Să auzi În tăcerea pământului Tot ceea ce a coborât În uitare Să tragi de guler de la geamul Întredeschis Ochiul indiscret al filozofiei - Iată o clipă
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
cartea ,,Omagiu” editata prin anii ’78-80, la pagina 307, sub numele meu, apare un cuvânt de laudă În favoarea aceluiași personaj. Este o substituire. Rog În mod deosebit pe domnii Murărașu și Corcaci să confirme neapartenența subsemnatului la acest text! Sfidând ipocrizia, mărturisesc public părerea că politica așazisei ,,epoci de aur” a avut și părți de aport excelent și că diletantismul epigonilor tranzitomani a cariat cu o inconștiență sadica averea țării constituită de valorile umane Într-o performanță recunoscută. Nu știu dacă
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
un act artistic și un document istoric. Alexandru Tăcu Își Încheia volumul precedent cu un poem intitulat ,, Drept de a fi eu” și se mărturisea: ,,Nu-s cronicar teluric la dinaștii inerte./ Și nici servil puterii, bisericos credul;/ Nu cer ipocriziei păcatele să-mi ierte./ O cruce pentru oase mi-i destul”. Prin ,,Flaut Tenebra” - volum apărut recent la Casa Editorială Moldova, Alexandru Tăcu face o Îndelunga incursiune În timp și spațiu prin propria-i ființă, adesea luându-și tovarăși de
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
la modă. Împunge un deget acuzator în pieptul lui Publius Maximus: — Și pentru asta a plătit. Marcia Medullina s-a abținut până acum. Izbucnește acră: — Nu pentru asta a plătit. Știi prea bine, nu te mai preface. Scoate-ți masca ipocriziei de pe față, dacă din cauza ei nu vezi realitatea. Velleius Paterculus, alb la față, constată că, în afară de Tiberius Nero, este singurul martor care asistă la această scenă. Caută disperat din ochi un mod de a scăpa, dar nu-l găsește. — Nu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fără să tulbure mintea. Am Încercat deci să-mi desprind privirea, urmărind curba care, de la capitelurile coloanelor dispuse În semicerc, se Îndrepta de-a lungul nervurilor bolții către cheia acesteia, repetând misterul ogivei, care se susține pe o absență, supremă ipocrizie statică, și face coloanele să creadă că ele Împing către Înalt nervurile puternice, iar pe acestea, respinse de cheia bolții, că fixează la bază coloanele, bolta fiind În schimb un tot și un nimic, efect și cauză În același timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ca florilegiu de cunoașteri dintre cele mai misterioase, iar aparatele acelea de zbor, mașinile acelea automotoare, scheletele electromagnetice stăteau acolo și Întrețineau un dialog a cărui formulă deocamdată Îmi scăpa. Ar fi trebuit oare să cred, cum Îmi spunea cu ipocrizie catalogul, că frumoasa ispravă fusese gândită de domnii din Convenție ca să facă accesibil maselor un sanctuar al tuturor artelor și meseriilor, când era așa de evident că proiectul, cuvintele folosite erau acelea cu care Francis Bacon descria Casa lui Solomon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și spun: n-am știut, e o problemă personală a PD-ului, o problemă a partidului din care cândva am făcut parte, dar astăzi nu mai fac... V.S. Bun, dar asta știți cum se cheamă? R.T. Cum se cheamă? V.S. Ipocrizie politică. R.T. Și ce, e la noi? E la dumneavoastră, domnule Stoica, la oamenii politici. V.S. Da. Și e bine? R.T. A zis cineva că e bine? V.S. Asta spun și eu. Și atunci, nu este momentul să ieșim din
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
R.T. Și ce, e la noi? E la dumneavoastră, domnule Stoica, la oamenii politici. V.S. Da. Și e bine? R.T. A zis cineva că e bine? V.S. Asta spun și eu. Și atunci, nu este momentul să ieșim din această ipocrizie politică? R.T. Putem să ieșim din această ipocrizie politică? Spuneți-mi, domnul Traian Băsescu este un ipocrit, din punctul dumneavoastră de vedere? V.S. Eu cred că da, putem să ieșim în măsura în care suntem sancționați, la vreme, de electorat. R.T. Dați-mi
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
dumneavoastră, domnule Stoica, la oamenii politici. V.S. Da. Și e bine? R.T. A zis cineva că e bine? V.S. Asta spun și eu. Și atunci, nu este momentul să ieșim din această ipocrizie politică? R.T. Putem să ieșim din această ipocrizie politică? Spuneți-mi, domnul Traian Băsescu este un ipocrit, din punctul dumneavoastră de vedere? V.S. Eu cred că da, putem să ieșim în măsura în care suntem sancționați, la vreme, de electorat. R.T. Dați-mi un răspuns și la această întrebare: domnul Traian
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]