2,381 matches
-
tăcu și se holbă la mine: - Ți-am spus ceva? - Nu, zic, n-am înțeles... Unde zici că s-a dus Megherel în noaptea-aia? Dar auzisem bine, însă el clătină din cap ca și când ar fi vrut astfel să-l limpezească. Nu mai vru să continue. Mai spuse doar atît: - ... Și acuma nu doarme de-o săptămână... Bea, dar nu se îmbată... A auzit și el... generalul a dat ordin să fie prinși toți... - Care general? zic. - Conducătorul statului. Nu-mi
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
mai bătrân (la cei douăzeci și șase ai mei asta nu era puțin), vorbea o franțuzească clară, puțin întreruptă de optimismul care îl stăpânea și ni se transmitea, căutând comuniune de idei, care la el în țară nu erau prea limpezi, o țară aspră, în care revoluționarii abia ieșiseră pe scena politică. Venise la noi în căutarea acestor idei, acestei comuniuni și era bucuros ca și când le-ar fi găsit... Curând am aflat că la întoarcerea în țară a fost arestat și
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
un semn al nostru,, al țăranilor, care nu deschidem gura degeaba, chiar dacă nu vrem să spunem nimic. Un gând ne împinge, un sentiment pe care chiar dacă nu-l exprimăm, stăm împreună și, vorbind, acel gând își găsește înțelesul, sentimentul se limpezește. - Ministrul, zic, o fi acasă? Ca și când aș fi spus "nea Stan, nea Gheorghe... Ce mai fac?" -Da, zice, e acasă... Cu voce scăzută, ca și a mea, firească, da, e acasă, a fost pe la deal, a dus de dimineață o
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
lăsasem în preajma secerișului... Clipe fericite! Și eu fusesem la seceriș! Îl vedeam, îi auzeam glasul, îmi aminteam de febra plecării, apoi lungi zile sub arșiță, răsăritul soarelui care ne găsea gata de muncă în mijlocul lanului de spice, talger roșu care limpezea câmpia de urmele nopții și înfiora clipa, și care îl făcea pe tata să-și scoată pălăria și să se închine... Apoi treierișul, carele cu grâu care ne intrau în curte, numeroase, nu se mai terminau, apoi prima pâine din
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
telefonie care ar gestiona activitate de înregistrare și de interceptare a convorbirilor. — Probabil că, în timp, ar fi nevoie ca SRI să piardă această atribuție. — Da, cu condiția să găsești varianta care să ți asigure confidențialitatea datelor. — Simplificând lucrurile, se limpezește foarte mult arhitectura asta instituțională. Însă tot nu se înțelege de ce trebuie să știe SRI atât de multe lucruri despre o anchetă. — Vorbim despre rezistența unor sisteme centralizate, de rezistența statelor care au ieșit în anii ’90 din sistemul co
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
a radioului și a semnalului de telefon mobil. Și ca alchimia să fie desăvârșită, mâncarea gătită de stăpâna casei, cu buruieni și carne de orătănii crescute la fața locului îți transformă în câteva zile sângele și gândirea într-o materie limpezită de clișeele și oboselile vieții cotidiene și receptivă la impulsuri metafizice. M-am dus la Plopi cu inima strânsă, fiindcă știam că întâmplarea din 2005, de la Tanacu, stârnise atâtea dezbateri și pasiuni încât puțină lume mai fusese dispusă atunci să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
Dumnezeule! — Știam că stă pe strada asta, dar nu știam la ce număr, explică Ben îmbujorat, evitându-i privirea. I s-a făcut rău în parc și nu-și mai amintea unde stă. — Francesca! Expresia confuză a tatălui ei se limpezi când o văzu. — Mă bucur să te văd. Stai mult la noi? — Îl iau eu de-aici, îl anunță pe Ben, pe un ton mai tăios decâr ar fi vrut, dornică să plece cât mai repede. O să-și revină. Ben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
acul fugea harnic. Și ea se gândea iar, lucrând, la zilele ce aveau să vie, la pruncul care i se mișca în sân, la cel care a lăsat-o... Câteodată o cerca o adiere veninoasă de ură; apoi i se limpezea sufletul. Acuma era hotărâtă, acuma aburii dragostilor trecuseră bătuți de un vânt năprasnic; și-l vedea limpede înaintea ei pe feciorul lui Vartolomei, cu râsu-i de animal de pradă, cu ochii plini de pofte... Nici nu-i trebuia să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
însușirile unui detectiv. Deși aceste însușiri le folosea în hotarul special al lumii lui, Culi poftea în taină să le întrebuințeze, dacă nu într-un oraș american, cel puțin în țara Ardealului, la Sebeșul săsesc. Aici, în pădure, toate sunt limpezi și se cetesc ușor; numai între oameni mulți și departe - fie și la Sebeșul săsesc - treburile încurcate și ciudate pot căpăta caracterul anumit la care cugeta el. Spre mirarea lui, cu două zile în urmă, Culi Ursake descoperise altceva decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
nu-ți mai folosesc. —Ba mi-l aduce și tu îmi folosești și-mi ești mai drag pentru că îmi vine acel nepot. Poate, bucurându-mă, mi-or mai sta durerile de picioare și de șale și mi s-or mai limpezi ochii. Căci am început să nu mai văd bine. Dacă vrei să te duci tu, du-te, căci vei fi având și alte treburi; dar eu mai de demult m-am gândit la Onu. —Ba eu nu m-oi duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
morcovi, felii de țelină, mere, pere, buchețele de conopidă și varză roșie, tăiată sferturi. Se așează estetic, după care turnăm peste ele apa fiartă clocotită. Se leagă borcanul cu 2 rânduri de celofan și se ține la căldură până se limpezește zeama, după care îl ducem la rece. PASTĂ DE PEȘTE 5 kg. de pește, 200 gr. de pastă de bulion, douăzeci de linguri de oțet, 2 kg. de ceapă, 1,5 litri de ulei, sare, piper, foi de dafin, o
BUNĂTĂŢI BUCOVINENE by Rozalia Craciunescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/537_a_874]
-
face apți să pătrundă în metafizica promisiunilor mele. Ceva asemănător îmi cerea, probabil, și Francisc care mă privea atent și răbdător. M-a lăsat să-mi săpunesc de mai multe ori mâinile și tot de atâtea ori să mi le limpezesc până ce, în sfârșit, bruta se declară satisfăcută. Îmi făcu un semn cu capul care vroia să spună: Da, acum e bine". Și zâmbi mulțumit. Eram pregătit să trec pragul sălii cu oglinzi acum. Francisc s-a dat politicos la o
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
folclorice ale lumii : „Pe frământatele pământuri ale Moldovei și, mai ales ale Vasluiului, unde semnul cerului a făcut să aibe loc cea mai clară victorie împotriva cuceritorilor, scria poetul vasluian Ion Enache, pe aceste frământate dealuri de pâine, în locuri limpezite de frunze, se încingeau horele, cămări și beciuri cu gusturi de mulțumire adresate Soarelui care are bunul simț de a răsări în fiecare zi, sugerându-ne să avem și noi bunul simț de a perpetua această istorie românească a gesticii
ANSAMBLUL ARTISTIC TRANDAFIR DE LA MOLDOVA by LUMINIŢA SĂNDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/254_a_494]
-
pensionari, eventual mahmuri și foarte probabil din ăia care-ți cer țigări. M-am așezat la o masă mai în spate. N-au încălzire, așa că e doar un pic mai cald decât afară. Am încercat să citesc ceva ca să-mi limpezesc gândurile, dar fix când dă deam să scot din rucsac o carte proas tă, s-a în ființat lângă mine barmanul (sau barmanița, are o sexualitate incertă), să mă întrebe dacă nu vreau un vin fiert, din partea casei. Chiar aș
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
ușii-fereastră legănându-se, cu mâinile la spate și uitându-se țintă, fără să scoată o vorbă, știind că doar așa, neîntrerupând-o și lăsând-o să facă și pauze și să se întoarcă asupra frazelor și faptelor povestite, să le limpezească ori chiar să le nege, până când faptele vor fi căpătat conturul dorit, nu întotdeauna cel mai nimerit, dar foarte pline de sevă tocmai de asta - trebuie să fi avut un curaj nemaipomenit să ia doar un cufăr, nici măcar mare, ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
puneau stăpânire pe viața lui. Renunțând să mai aștepte ceva, pe urmă, în anii ei de mare singurătate, dar până și renunțarea aceasta era tot o așteptare, deoarece, pe măsură ce treceau anii și înainta în vârstă, simțea că se lămurește, se limpezește și era ca și cum undeva creștea o lumină mereu mai puternică de care se simțea atrasă ca un fluture, fără să știe ce va fi când va ajunge foarte aproape, dar dorind apropierea - or, asta nu se cheamă tot așteptare? Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
lumină mereu mai puternică de care se simțea atrasă ca un fluture, fără să știe ce va fi când va ajunge foarte aproape, dar dorind apropierea - or, asta nu se cheamă tot așteptare? Dar, pe măsură ce se apropia de lumina aceea, limpezindu-se în ea însăși, se umplea de o teamă pe care nu și-o putea înfrâna. Pentru că era foarte posibil ca lumina aceea să fie capătul, la care voia să ajungă din curiozitate, dar de care se înfricoșa cu fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
continue, bătrâna doamnă Marga Pop privea printre frunzele din fața ei, el a întins atunci palma desfăcută și i-a șters cu degetele lacrima prelinsă pe obrazul uscat și plin de riduri: „Nu, asta nu trebuie“. Și ea a întors ochii limpeziți spre el, brusc uscați, în clipa în care iarăși s-au auzit sunetele clavecinului oprite un timp: „Știu eu mai bine ce trebuie; și nu mă mai întrerupe!“. De atunci - spunea mai departe - s-a gândit foarte calm la ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și mă gândeam la un drum...“ - „ce drum!?“ - „un drum“. Dar toate erau deodată, nu știu care gând era mai puternic, aproape nici nu eram conștient de toate și doar acum, că mă întrebi și vreau să-ți răspund și să mă limpezesc, le analizez și le văd pe toate și cred că nici măcar nu sunt toate, pentru că săream de la una la alta. Imaginează-ți că ai vrea să scrii ceva despre tot ce gândește omul la un moment dat. Ar fi un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
picturi și gravuri, până vor fi readuse la viață de el ori de altcineva. Nu era sigur ce gândește în acea clipă, dar știa că, pe măsură ce jocurile erau privite indiferent, gândul care n-avea nici o legătură cu ele se va limpezi și nu voia să afle ce știa fără să știe că va afla, încât ar fi vrut s-o ia la goană înapoi, cu o zi, cu o lună, chiar și cu trei luni și pe urmă să refacă totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
existând dintotdeauna și, prin asta, obligatorii sau necesare sau atât de firești, încât nici n-ar trebui să te întrebi de ce există; iar întrebările pe care începea să și le pună, nu dintr-odată, nici despre toate lucrurile și nici măcar limpezi de fiecare dată, i se păreau nu numai un act de nemaipomenit curaj, ci chiar o îndrăzneală pe care, dacă ar ști-o cât e de fără margini, oamenii mari ar trebui s-o pedepsească imediat, pentru că ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Întunecată. A doua zi, toată lumea zăcea pe podeaua camionului, Basie din cauza plămînilor, iar doctorul Ransome pentru că nu putea să vadă cu ochiul lui infectat. Jim simțea că are febră, dar urmărea avioanele japoneze care zburau pe deasupra. Sunetul motoarelor lor Îi limpezea mintea. De cîte ori se Întrista sau i se făcea milă de el Însuși, se gîndea la avionul argintiu pe care-l văzuse la centrul de detenție. Camionul traversa podul de pontoane, pus În mișcare de către o echipă de pionieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Nagata la biroul comandantului, poate ca să fie interogați. Paznicii se Învîrteau prin lagărul tăcut cu cataloagele lor, făcînd apeluri repetate. Războiul era pe sfîrșite și totuși japonezii erau obsedați să știe exact cîți deținuți aveau. Jim Închise ochii ca să-și limpezească gîndurile, dar santinela lătră la el, suspectîndu-l că era gata să joace vreun joc anume pe care sergentul Nagata nu l-ar aproba. Amintirea raidului aerian Îl tulbura pe Jim. Avioanele Mustang Încă mai traversau lagărul În drumul lor pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
prada de pe stadionul Nantao, mîinile locotenentului sîngerau prin bandaje. Jim știa că locotenentul ar fi dorit să-l aibă singur și să-l bată pînă Îl omora, nu pentru că era crud, ci pentru că doar vederea durerii lui Jim ar fi limpezit toată agonia pe care el Însuși o Îndurase. — Se poate să fi fost whiskey, spuse el cu tact. Erau o mulțime de baruri. — Baruri?... Price păși peste cartușele de Chesterfield, gata să-l plesnească pe Jim. Îți dau eu baruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
vocile părinților mei și-n lătratul câinelui meu pe care ajunsesem să-l urăsc, în zahărul roșu din sfecla de zahăr de sub pielea crăpată, grasă, ca un picior de purcel înfipt în pământ, mă înalț, mă regenerez, mă oțelesc, mă limpezesc, în numele prietenilor mei și al Tatălui vă fut pe toți din zâmbetul bunicii mele. SFÂRȘIT . PAGE FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\ Garsoniera in centru redactata.doc PAGE 32
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]