3,626 matches
-
Aceștia sînt cei norocoși. Încă și mai puțini sînt cei care caută oportunitățile în mod activ. Ei sînt cei foarte norocoși. Componentele norocului sînt: • Economisirea capitalului • Recunoașterea oportunităților • Deciziile rapide și imediata folosire a oportunităților Dacă cineva este incredibil de norocos, înseamnă că el a sărit deseori în ajutorul norocului, prinzînd șansele din zbor, cu orice risc. Noi vedem numai trandafirul, nu și spinii. Recunoaștem norocul, nu și pregătirea pentru acesta. Nu vedem greșelile. Dacă nu putem pricepe un lucru, considerăm
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]
-
întîi unele riscuri. * Dacă nu ne-ar fi frică înainte de a face un nou pas, ar însemna că acesta este prea mic. * Norocul incredibil este mai degrabă rezultatul unor ani lungi de pregătire. * Sîntem direct răspunzători pentru cît sîntem de norocoși, dar și pentru miracolele care se produc în viața noastră. 4 DE CE NU SÎNT MAI MULȚI OAMENI BOGAȚI? "Este o diferență notabilă între a juca pentru a cîștiga și a juca pentru a nu pierde." Daniel S. Peña, Creșterea capitalului
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]
-
din cauza piciorului rupt, iar el suferea foarte mult din această pricină. Fermierul l-a consolat spunîndu-i: "Cine știe?". Nici unul dintre tinerii înrolați nu s-a mai întors acasă. Acum țăranii își șopteau între ei: Cît poate fi omul ăsta de norocos!". O realitate obiectivă nu există. De la Einstein știm că observatorul își creează propria realitate. Ceea ce vedem există într-un anume fel numai pentru că noi vedem lucrurile așa cum le facem. Această carte există pentru tine doar în măsura în care vrei să o citești
Calea spre independenţa financiară. Cum să faci primul milion de dolari în şapte ani by Bodo Schäfer [Corola-publishinghouse/Administrative/903_a_2411]
-
bunul și buna (și, evident, de daci), viața satului merge înainte așa cum o știm. Adică bărbații socializează la bufet, unde servesc o gamă variată de beri sau de băuturi spirtoase, cu manelele oferite din partea casei, de la casetofonul patronului (dacă sunt norocoși, patronul le mai aduce din când în când și câte o stripteusă obosită de la oraș); femeile suspină zilnic de grija sărmanei Maria, fată fără noroc, din telenovela care vorbește atât de frumos despre secretul ei - căci cablul a ajuns de
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
și atât? Sau renunțând în totalitate să ne angajăm în muncă, resemnându-ne, devenind fataliști sau chiar abandonând totul și alegând refuzul total? Deci sensul vieții poate fi găsim în muncă? Sunt considerat un muncitor neobosit. De fapt, aparțin celor norocoși care pot afirma că munca pentru ei este un hobby. Într-adevăr, pentru mine munca nu este o pierdere de timp și cu atât mai puțin un job, cât mai curând o vocație. Știu că sunt chemat să împlinesc sarcini
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
aparate de vânătoare P-38 Lightning. Grupul 6 Vânătoare ridică în aer 29 de aparate și interceptează bombardierele americane venite de la Foggia, la est de Târgoviște, la o altitudine de 6000-7000 de metri (ora 13,45). A fost o zi norocoasă pentru piloții lui Dan Vizanty, aceștia raportând 15 victorii aeriene sigure și 2 probabile. El însuși doboară două bombardiere americane confirmate, și unul probabil. Iată cât de plastic sunt evocate, o lună mai târziu, victoriile aeriene ale lui Dan Vizanty
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
și ceilalți deținuți politici din RPR, de momente nu prea plăcute. După un an și cinci luni de detenție beneficiază de prevederile decretului de grațiere nr. 5/1963, astfel că la 18 ianuarie este pus în libertate. Se putea considera norocos. În anii următori, va duce un adevărat război al nervilor cu instituțiile statului comunist, pentru reabilitare și redarea pensiei militare. O dată cu venirea la putere a lui Ceaușescu, se ivește posibilitatea revizuirii procesului. Astfel, Procuratura Generală declară recurs în supraveghere iar
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
Văd în asta una din contradicțiile sistemului comunist: aplicând principiul luptei de clasă, îi respingea pe toți nemembrii de partid; îi făcea egali în excludere și în negura exterioară organului puterii. Ura fusese instituționalizată. În ciuda locuinței noastre îngrozitoare, ne consideram norocoși pentru că dețineam un buletin de București, adică un act echivalent pașaportului intern rusesc, care ne permitea să locuim în capitală. Ne socoteam avantajați în raport cu un „mai rău“ întotdeauna posibil, acel „mai rău“ care depindea de arbitrarul totalitar ce plutea deasupra
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
despre care se știa că închid ochii în fața originii sociale a salariaților. Femeile dădeau lecții de limbi străine, așa cum a făcut și Sanda Stolojan, care lucra de asemenea ca dactilografă într-o cooperativă specializată în transcrierea actelor oficiale. Altele, mai norocoase, făceau traduceri de cărți englezești, franceze, germane sau rusești,care erau foarte căutate. Dar lucrau ca „negri“ pentru traducătorii agreați de regim, care erau singurii cu „drept de semnătură“. Totuși, dreptul la muncă era garantat prin Constituția din 1948; în
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
am învățat din nou să zbor... poate că de fapt tu m-ai învățat să zbor, draga mea prietenă! Ești în boarea răcoroasă a dimineților de vară, în galbenul senin al toamnei, în diamantul zăpezii și în trâmbița primăverii! Sunt norocoasă și privilegiată că am luat parte la drumul tău pe Pământ; „pe Pământ, care este o stea!” Petronela Grigorescu De la INA Mă gândesc la ADA. Nu pot să scriu mare lucru. Asta pentru că orice aș așterne pe hârtie nu poate
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
provocatoare. Ceva cât se poate de firesc, chiar În contextul subiectelor pe care le abordez În ultima vreme, adică a nevoii de negentropie, căci ce e o femeie frumoasă, felină, frumosul În genere, decât negentropie? Iar dacă ești mai puțin norocos, ca mine de exemplu, care nu prea ies pe stradă, cauți felina propriu-zisă care, sub blănița covrigită În poale ori chiar pe masa de lucru, la căldura veiozei, taman pe hârtiile de care ai mai multă nevoie, adăpostește aceeași inspiratoare
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
de dezordine care duceau la confruntarea maselor muncitorești cu poliția și armata, nu fără a lăsa victime pe caldarîm și nici fără a provoca la Palatul Bourbon 14 dezbateri violente ce amenințau mereu existența precară a Guvernelor, rareori atît de norocoase încît să dureze mai mult de un an (așteptînd ca 1895, inaugurat cu afacerea Dreyfus, să pună vîrf discordiei civice și să slăbească periculos de mult armata franceză tîrîtă, în postură de acuzat, în fața tribunalului opiniei publice din întreaga lume
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
care, în cîteva partide de cărți, cîștigase sume considerabile, încît aproape ruinase cîteva personalități importante (între alții, chiar pe șeful de cabinet al Ministrului Afacerilor Externe, fiind nevoit să plece Consul general la Capetown...). Nici o bănuială nu planase atunci asupra norocosului jucător. Dar la puțin timp după aceea, justiția franceză era alarmată de o plîngere privind identitatea unui cal de curse cu numele Caramel: o anchetă a stabilit că acel pur sînge era un fals Caramel, ale cărui pete de la picioare
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
și mai rapidă, precum și recunoașterea drepturilor noastre prin Tratatul de la București...). Această agitație publică din România, chiar dacă uneori mă ataca direct, îmi era foarte necesară la Sofia pentru a manevra pe conducătorii bulgari. Zadarnic îi tot spusesem lui Gheșov: "Sunteți norocoși că aveți de-a face cu spirite moderate: regele Carol, Maiorescu, eu însumi acuzați de moliciune, întrucît frînăm opinia publică dezlănțuită. Dumneavoastră vă retrageți în spatele opiniei publice bulgare, însă în felul acesta ne îngreunați situația, iar atitudinea dumneavoastră negativă este
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
au „exersat” În contrast și Învățând, fiecare după puteri, cu răbdare și fire, de la străini (Austrieci, Nemți, Francezi, Italieni; În fapt, Împlinindu-și propria formație, dar și comparând-o cu aceea, evident, mai veche și mai Înaltă a Apusului, mai norocos decât noi. Noroc... ce Înseamnă cu adevărat noroc; În cultură, mai ales? Numai... geografie, cum suntem adesea Înclinați s-o credem În momente de restriște, apăsare, umilință istorică, cum ni se Întîmplă cu o regularitate ce ne Împinge spre un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
din el, dincolo de indignare sau furie, acele Învățăminte care sunt mai bogate decât credem, chiar dacă vin dintr-o epocă „a rușinii, penuriei sau umilinței”! Oricum este trecutul nostru și zeii - deoarece zeii există sau...există uneori sau doar pentru unii, norocoși sau nu! - capricioși ca și trecutul, nu rareori ascuns, misterios, pot să ne arate, să ne dezvăluie chiar, nu puține „secrete” ale lumii, iar mai ales, ale propriei noastre firi. Ale norocului nostru, cel În care credem și nu prea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
procura hrană de calitate. Știam despre flux și reflux, mi-l închipuiam, dar acum, pentru prima dată, vedeam pe viu acest fenomen, așa cum tot pe viu, pe concret, pipăisem cazematele din apropiere. Apoi pornim la drum întins, spre Paris. Ce norocos am mai fost la această plimbare! Era seară târziu și priveam pe viu deplasarea unei comete. Un timp mergem paralel pe aceeași direcție, apoi am văzut-o trecând lateral stânga drumului nostru, până s-a pierdut undeva, departe, pe drumul
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
mâna stângă în buzunarul hainei sau la spate. Unii colegi de serviciu n-au observat această infirmitate ascunsă cu grijă și pudoare. Singuri copiii, cu spiritul lor ascuțit de observație, au văzut acest defect. Reafirm că am fost un om norocos! Deși ani buni am trecut prin evenimente potrivnice și am trăit într-o lume și mai potrivnică, în momente de grea cumpănă, am simțit în preajmă pe Cineva care mi-a întins o mână și m-a ajutat să depășesc
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
reprezintă un fel de alibi, pentru că având această distanță ar fi fost mai greu să se realizeze o cultură deplină. S. A.: Sigur că da. Din acest motiv, costul psihologic al învățării din proximitate este enorm, fiindcă "pedagogul" nu e vreun norocos, vreun favorizat de soartă, trăitor într-o lume aproape perfectă ca Occidentul din fantasmele noastre -, ci un Celălalt vecin, prins aproape în aceleași chingi geografice și istorice. Astfel încât, ardelenii, care își aveau modelele printre ei, nu numai în vecini, au
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
se dezvoltă mai repede România? Doară la ora actuală grâul este mai valoros chiar și decât aurul sau petrolul. Cu posibilitățile ei, România ar trebui să fie o țară înfloritoare." Știm că nu e așa. S. A.: Da, cu excepția unor ani norocoși, în care condițiile atmosferice au decis, nu chibzuința administrației. V. N.: Am să mă refer puțin la termenu-l de "mafiot" pe care l-ai folosit o realitate care există și în multe țări din împrejurimi. Cum se explică el? Singura
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
toată ziua „Doamne, Doamne!“ (Matei, 7, 21) și se socotesc în dreptățiți, pe baza zelului lor exterior, să capete un fotoliu de orchestră în rai. Cei care sunt siguri de mântuirea lor și privesc condescendent spre semenii lor mai puțin norocoși. Evident, credința care nu devine și un mod de a fi, care nu-și practică premisele, care nu participă la viața comunitară nu depășește nivelul speculației intelectuale și al „gratuității“ estetizante. Dar credința care se epuizează în ritualism bigot și
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
-l într-un câmp de manevre, n-am vrut să mă chinuiesc fără a mai ști de mine. Cine-și închipuie că a dobândit Privirea Străină prin exerciții stilistice și înțelegerea aprofundată a limbii nici nu știe cât e de norocos că în realitate a scăpat de Privirea Străină. Nu știe că dovedește dispreț față de cei ce nu scriu și că vanitatea i se umflă-n pene tocmai în punctul unde cei mai mulți au fost zdrobiți nescriind. Nu știe nici cât de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
ocupi suficient de temeinic de actualitate pentru a radia trecutul - că așezându-te la masă, e de-ajuns să te uiți la pâinea germană pentru a uita de ghinionul pe pâine. N-aș avea nimic împotrivă dacă rețeta ar fi norocoasă. Dar nu-i. Experiența m-a învățat că lucrurile stau pe dos. Cu cât iau seama mai bine la Germania, cu atât și actualitatea se-nlănțuiemai mult de trecut. Nu am de ales - mă aflu la masa de scris, și nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
la patru-cinci. La apogeu, el scapă miraculos și cu șase gloanțe din cele șase posibile. Dar chiar așa, povestirea nu poate apărea în volum decât după 1989. În mod ciudat, un alt prozator, Ursuianu, reiterează în alt context povestea ruletistului norocos care nu se împușcă niciodată, nici chiar cu șase gloanțe în butoiaș. Față de eroii care trăiesc fericiți până la adânci bătrâneți, cei care se sinucid sau măcar încearcă domină literatura română. Personaje patrupede Bubicó, șezi mumos, mamă! O damă Printre personajele
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
reclame, dar la un moment dat a luat-o razna, a decis să vândă tot și s-a retras într-un sat de munte din prefectura Nagano. Mi-a părut cumplit de rău de el, dar m-am considerat un norocos că am pus mâna pe canapea. Și încă mai exista o șansă ca aceasta să scape cât de cât nevătămată în urma dezastrului. Eu stăteam în capătul drept, cu berea în mână; Pitic ședea în capătul stâng, picior peste picior, rezemat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]