3,245 matches
-
se amăgesc că pot găsi fericirea și procedează întocmai cum fac copiii, care, sugîndu-și degetul cel mare de la mînă, își închipuie că beau laptele matern". E cu adevărat grandioasă imaginea întregii umanități reprezentată de un colosal copil, care-și suge perpetuă iluzie degetul cel mare de la mînă! (cf. C. FORMICHI, ibid., p. 109). Cunoașterea binelui duce, după concepția indiană, în mod neapărat la practicarea virtuții. Virtutea și Adevărul stau în raport de strictă interdependență: "nu este virtute, unde nu este adevăr
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
COȘBUC, op. cit., n. XVIII, p. 27). Această non-acțiune trebuie, însă, înțeleasă ca rezultatul unei supreme sforțări de dominare a impulsurilor din partea indianului, cu scopul, cum s-a subliniat, de a se încadra în sensurile energiei cosmice. Non-acțiunea, deci, e un perpetuu efort sufletesc și nu poate fi interpretat ca atitudine pasivă în fața vieții, ci ca o detașare de "setea rodului acțiunii" (phălatrītna vairăgyă), așa cum va preciza așa-zisa "Evanghelie a Indiei", Bhagavad-gītă. Gînditorul indian, prin urmare, contrar celor ce se
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
este însă constantă și continuă. Omul nu este invitat doar la o simplă conversație sau la discuție, pentru că aceasta ar degrada relația dintre cei doi, ci la un dialog, dar care să includă totul, în care să existe în mod perpetuu conștiința prezenței celuilalt, cu tot ce este el. Oricare ar fi răspunsul, Dumnezeu se lasă condiționat de acesta, în sensul că respectă libertatea omului. El face ca propriile Sale cuvinte să depindă de om, care răspunde sau nu la acest
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
iartă, totuși omul oricum e păcătos și orice ar face, tot păcătos rămâne, pentru că aceasta ar fi condiția sa înaintea lui Dumnezeu, etc. De aceea, el trăiește sentimentul că este pus mereu în fața judecății lui Dumnezeu, considerându-se un păcătos perpetuu. Prin urmare, nici nu va mai încerca să evite păcatul, fiind lipsit de speranța unei îmbunătățiri a vieții. Pericolul crește mai mult atunci când omul este convins că Dumnezeu e milostiv, iar el trebuie să rămână păcătos, pentru că doar astfel va
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
confesor și penitent: autocomunicarea lui Dumnezeu. 2. Autocomunicarea lui Dumnezeu Trăind reconcilierea cu Dumnezeu și parcurgând momente de purificare și de sfințire, prin celebrarea sacramentală, penitentul experimentează într-un mod particular revărsarea milostivirii lui Dumnezeu în viața sa. Dumnezeu este perpetuu și constant milostiv, însă nu întotdeauna omul este conștient de acest lucru, fapt pentru care, uneori, consideră lipsită de semnificație porunca iubirii, săvârșind păcatul. În momentul iertării însă, el revede și recunoaște chipul milostiv al lui Dumnezeu, oferind, astfel, un
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
și al veciei (1930; Premiul Societății Scriitorilor Români) și în Sus... (1939) contemplația poetică tinde spre gnoseologie, S. imaginând un fel de alegorie a genezei, invocând originea cosmică a pământului și a vieții, forța de atracție a luminii, ca aspirație perpetuă și ferment al visării și speranței, truda omului „în crâncenă luptă cu lutul”. Sonata IV (Nictemeron), bunăoară, devine un fel de parabolă a dramei individului obsedat de întrebări. Distilându-se permanent, „huma” se va metamorfoza în „lumină”, păstrând din ipostaza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289824_a_291153]
-
Preluarea puterii executive de către liberalul moderat avea loc după votarea unei legi rurale ce ștergea toate drepturile țăranilor, lăsându-le doar între unul și trei pogoane după cum locuiau la munte sau la câmp, date lor în arendă cu o chirie perpetuă. Pentru cei care cunoșteau cât de cât personalitatea și viziunea lui Cuza, neprezentarea unei asemenea legi de către Arsachi și Kretzulescu pentru a fi promulgată de către șeful statului părea a fi un gest firesc aproape 149. La mijlocul anului 1862, Ion Ghica
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
indusă de această lume rapidă și ofertantă, opera literară trebuie să-și schimbe natura, "să se distrugă și să se alieneze pentru a deveni vandabilă" la rândul ei (Jean-Paul Engélibert și Yen-Maï Tran-Gervat). Ea trebuie să devină comentariu infinit, repetiție perpetuă, rescriere (cu doi é s.n.) care împinge stereotipul la limită și debordează. Pe când a apărut noțiunea de intertextualitate, ea s-a înscris într-o "teorie a textului" cu multiple fațete, din care erau mai bine luminate productivitatea scriiturii și semnificanța
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
uimi și a fi intrigat. Are o nevoie imperioasă de a înțelege universul înconjurător. Curiozitatea produce interese largi, hobby-uri neobișnuite și o natură experimentatoare. * Umor și playfulness joaca cu ideile, prospețimea copilărească în gândire. Adevăratul creativ este esențialmente un perpetuu copil, spunea cineva, dar tragedia este că mulți dintre noi creștem. * Atras spre complexitate, atras de noutate, de mister și de neobișnuit. Crede mai mult decât alții în percepția extrasenzorială, OZN, vrăjitoare, telepatie, precogniție, experiențe extracorporale, spirite. Același autor prezintă
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
cu cît se vorbește de o Europă unită. Se poate constata o tendință centrifugală a diverselor etnii, contracarată de proiectul doritei Europe. Invocarea proiecției ideii unei noi Europe ne arată, de fapt, o lipsă nu dorești ceea ce ai deja. În perpetua confruntare a diferențelor rămîne unitatea doar în dorință. Răbufnirile părților în acest fragil întreg care este Europa, ne determină să fim circumspecți față de celebra teorie a "sfîrșitului istoriei". Se pare că rezervorul de istorie, numit deseori și "butoiul cu pulbere
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
1945/1953) integrează sublimarea printre celelalte mecanisme de apărare, dar cu o importantă rezervă. Sublimarea este, scrie el, o apărare reușită, spre deosebire de celelalte care eșuează în suprimarea pulsiunilor refulate și care sunt deci patogene, întrucât provoacă o stare de tensiune perpetuă. Această poziție este aspru criticată de Lagache (1961/1982), care îi evidențează contradicțiile interne și afirmă că este nepotrivit să vorbim în acest caz despre apărare. Conceptul de degajare, introdus de Bibring, este singurul care poate lămuri sublimarea, de vreme ce descărcarea
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
ci privește sufletul colectiv, corpul social în însăși totalitatea lui. Importanța afectelor, rolul pe care îl joacă emoția, recrudescența sentimentului de apartenență, isteriile despre care a fost vorba, toate acestea amintesc că, așa cum corpul individual nu există decât într-o perpetuă interacțiune, corpul social se sprijină de asemenea pe conjugarea dintre rațiune și sensibil. Morala universalistă este consecința a ceea ce Antonin Artaud numea "conștiința separată". O astfel de separație nu mai este obligatorie. Pentru că între toate ele-mentele există "relianță", putem vorbi
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
indicat orbita acesteia. Din punct de vedere sociologic, P. Tacussel a arătat, cu regularitate, actualitatea ei70. Ce mai rămâne de spus este că o astfel de atracție stă la baza însăși a vieții materiale. Dar că, de asemenea, exprimă bine perpetua interacțiune care se stabilește între material, spiritual, animal, organic, natural și cultural. Iată ce înseamnă relianță. Nu putem, la ne-sfârșit, să comprimăm pasiunile. Cu riscul de a pro-duce dereglări și efecte perverse. Fanatismele diverse și alte terorisme dovedesc asta
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
a copilului etern, este pe cale să renască în diverse moduri în societățile noastre. Publicitatea îl celebrează, moda îi acordă un loc de cinste. Pe scurt, multiplele imagini prin care postmodernitatea se pune în spectacol se leagă de valorizarea unei tinereți perpetue. Figura ale cărei caracteristici esențiale trimit la superioritatea instinctului, la forța imaginarului, la locul central pe care îl ocupă natura, fără a uita bineînțeles rolul central acordat aspectului oniric sau ludic. Or toate aceste aspecte integrează, de facto, finitudinea lucrurilor
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
schimbarea atitudinii societății cu privire la aceștia, industria turistică va fi obligată să le acorde atenția cuvenită (Woodside et al., 2004: 3; Băbăiță, 2012: 481). Noile tipuri de produse sunt influențate de: opțiunile turiștilor, inovațiile tehnologice Și industria turistică, aflată într-o perpetuă căutare de nou. Ca urmare a presiunii tot mai mari a vieții cotidiene, tot mai mulți oameni vor căuta pachete turistice care să implice stațiuni cât mai izolate, pentru reducerea stresului. Pe lângă noile tipuri de produse, turiștii vor fi încurajați
Turismul și dezvoltarea durabilă by Dorin Paul Bâc () [Corola-publishinghouse/Science/238_a_160]
-
Toată ziua dureri puternice, umflat. Ora 10½ Brătianu la mine. E foarte emoționat să mă vadă atât de slăbit și crede că în 10 zile putem pleca în călătorie, Camerele se vor închide săptămâna viitoare. Conferința de la Londra se amână perpetuu. Ora 11½ Sturdza, nici o veste din străinătate. Aurelian la mine. După-amiaza Young, apoi pozat pentru Kuhlrich. Vreme minunată și cald. Din nou dureri toată după-amiaza și seara. Scris și citit. Cu Elisabeta. Noaptea furtună foarte puternică. Vremea din nou foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2033_a_3358]
-
posibilitatea de a face experimente la scară largă, socială; apoi, chiar dacă am avea posibilitatea de a face nenumărate experimente până când am ajunge să testăm toate cauzele, o anumită instanță se va fi schimbat deja, pentru că instanțele sociale sunt într-o perpetuă stare de schimbare. În plus, fenomenele sociale nu au cauze separate unele de celelalte, așa cum cere canonul diferenței; este cunoscut faptul că fenomenele au de obicei cauze multiple, cu efecte complexe de interacțiune (un anumit efect este generat de acțiunea
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
de Fete din Chișinău la care s-au alăturat și fostele eleve de la liceul Regina Maria și Prințesa Dadiani, sărbătoreau la 21 noiembrie hramul capelei Școlii Eparhiale. La biserica Precupeții Noi Pr. N. Cozma (decedat 1996), profesoara Veronica Banda premiantă perpetuă, corul care ajunsese la 150 persoane, reînviau tradițiile de acasă, amintirea anilor de școală. Au trecut peste 50 ani și la biserica Precupeții Noi și astăzi la ziua de hram, eparhialistele care au mai rămas continuă cu aceeași nostalgie tradiția
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
prin intermediul unei „duble parodii”,parodia unei lumi-parodie. „Mitologia moftului” cuprinde varii subspecii, toate invenții ale presei, și efecte ale existenței-kitsch: „mitul revoluției”, „mitul progresului modern”, modelul cetățeanului responsabil, răsturnate parodic în imaginea rabelaisiană a unei „edenice” mahalale de absurd și perpetuu carnaval. Deși ia de multe ori forma unui joc speculativ, Planeta Moft este, în substanța ei, o temeinică cercetare a relațiilor dintre scriitorul (de literatură) și publicistul Caragiale, dintre universul său interior, cel al personajelor și lumea contemporanilor săi, o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286357_a_287686]
-
care întrezărește imaginea întrupată poetal (încarnare a logosului) în mediul transparent al posibilului semnificabil. Între pământ și aștri se înalță, așadar, o liră miriacordă, un imens organon, cu miile de coarde ale Slavei"; "e un sistem de relații infinite, o perpetuă comunicare de forme", o "neîntreruptă simfonie de lumină"20. În acest spațiu al oglindirii și al prefacerii, lumea întreagă se arată a fi "până în moleculele sale ca un sensorium Dei, focarul sensibil al Divinității"21. În centrul acestor vibrante "evenimente
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
recunoscătoare a Formelor, în care se reformează veșnic "tărâmul eternelor idei"79. Dacă, pe de o parte, creația înseamnă închidere, intrare a cuvântului în forma determinată a ființei, pe de altă parte, cuvântul creator numește o continuă deschidere, dinamica unei perpetue redeschideri a formelor temporale din perspectiva celor eterne. Ceea ce se dă se redă la nesfârșit, însă acest dar fără sfârșit este mereu cel dintâi, întâiul nedeterminat, adică începutul: "Supremelor matrițe redați, care ne cheamă/ Din formele căderii, la pura-ntâietate
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
În lunile martie sau aprilie acest strat de zăpadă depus peste banchiza de gheață are grosimea maximă de 20-50cm. O caracteristică importantă este cantitatea mare de energie solară primită în timpul verii (când Soarele nu coboară sub linia orizontului, fiind ziuă perpetuă), cu un maxim înregistrat la solstițiul de vară. Prezența zăpezii împiedică însă absorbția acestei radiații solare, care, ca urmare a albedoului foarte ridicat al zăpezii, este în cea mai mare parte reflectată. În timpul iernii situația este diametral opusă prin instalarea
Geografia mediilor temperate şi reci ale globului by Larion Daniela () [Corola-publishinghouse/Science/1179_a_2048]
-
de la "gândirea pură", statică, suficientă sieși, capabilă să legitimeze fără doar și poate existența unică 118, la gândirea imanentă, care "crește prin sine și din sine"119, dar care are nevoie de pluralitatea existenței 120, pentru a putea parcurge traseul, perpetuu triadic, de la logic la empiric și apoi la spiritual. Pentru autorul Fenomenologiei spiritului existența nu mai este un simplu "obiect al gândirii", așa cum se întâmplase la eleați, ci secondează gândirea și, într-un fel, o confirmă, oferindu-i-se ca
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
și această vocație a "autoîntemeierii" (în esență, tot romantică), atribuită filozofiei ca viziune despre lume. Totodată, apreciem că ideea istoristă despre pluralitatea filozofiei și, implicit, despre discontinuitățile ce apar în sânul acesteia poate fi interpretată drept consecința directă a reîntemeierii perpetue: fiind o filozofie a hiatusului repetabil (vezi II, 2), filozofia ca Weltanschauung este sortită să o ia mereu de la capăt. Ea se înscrie doar tipologic într-o continuitate de "unități", care sunt impenetrabile, dar complementare în raport cu un întreg ipotetic ("unitatea
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
ci pe linia adâncirii lor ca <<probleme>>"36. Credem că este aproape inutil să mai semnalăm că o asemenea poziție este în deplină rezonanță cu ideea progresului paradigmatic pe care am găsit-o ilustrată de către Dilthey: "adâncirea problemelor" printr-o perpetuă raportare la "misterul cosmic și divin" (în termenii lui Blaga) reprezintă în fond o perfecționare a modului de abordare, o optimizare a formelor de interograție filozofică în legătură cu "enigma vieții și a lumii" (în termenii lui Dilthey vezi II, 2Be). Doar
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]