3,207 matches
-
triunghiuri, dar În număr de patruzeci și opt. Un singur volum de aer se formează așadar din doi corpusculi de foc amestecați și combinați. Dacă din nou volumul de aer estecomprimat și se strânge În sine, segmentul dispare și se preschimbă În apă. Prin urmare, pretutindeni, tot ceea ce exista anterior, (E) prin schimbări succesive, dă cu ușurință naștere la tot felul de alte corpuri. Să ținem totuși seama de faptul că nu există un singur element primordial. Fiecare dintre elementele primordiale
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
În ipoteza celor cinci corpuri și cinci lumi un corp posedă În fiecare lume a sa prioritatea originii sale, atunci acolo unde cubul va fi existat primul, nici un altul nu mai apare, pentru că, prin natura sa, cubul nu se poate preschimba Într-un alt corp. Las la o parte faptul că acelei figuri În spațiu numite dodecaedru i se atribuieun alt principiu decât triunghiul scalen, principiu din care Platon alcătuiește piramida, octaedrul și icosaedrul. Trebuie așadar, Încheie râzând Ammonios, (B) fie
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
a se dezagrega sau, invers, de a se integra, concomitent cu procesul de schimbare a substanței, Își schimbă și locul pe care-l ocupă 5. Dacă aerul, de exemplu, (C) devine foc prin descompunerea octaedrului, care la rândul lui se preschimbă În piramidă, sau, dimpotrivă, dacă focul devine aer prin contractare și comprimare, În așa fel Încât să dea naștere la un octaedru, nu este cu putință ca acel aer sau foc să rămână pe locul unde se găsea mai Înainte
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
satisfacerii nevoilor fundamentale ale acestora. De aceea, obiectul economiei Îl constituie știința conducerii raționale a acțiunilor colectivelor umane În care problemele esențiale sunt probleme normative. 2.2. Progres și evoluție Orice existență În Univers nu este imobilă, ci dimpotrivă se preschimbă, se preface, se transformă. Această continuă preschimbare se constată În toate aspectele existenței, fie fiind vorba de viața individuală, fie de Universul În ansamblul său. Această transformare necontenită se numește generic evoluție. Însă, sunt transformări coordonate de acțiunea umană care
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]
-
satisfacerii nevoilor fundamentale ale acestora. De aceea, obiectul economiei Îl constituie știința conducerii raționale a acțiunilor colectivelor umane În care problemele esențiale sunt probleme normative. 2.2. Progres și evoluție Orice existență În Univers nu este imobilă, ci dimpotrivă se preschimbă, se preface, se transformă. Această continuă preschimbare se constată În toate aspectele existenței, fie fiind vorba de viața individuală, fie de Universul În ansamblul său. Această transformare necontenită se numește generic evoluție. Însă, sunt transformări coordonate de acțiunea umană care
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]
-
bun-simț, cu o tendință, totuși, de retardare. O serie de evocări apar ca „sclipiri răzlețe” din vremuri care smulg sobrului vaporean o pioasă lacrimă, dar îi deșteaptă și un fin surâs. Secvențele din trecut, mângâiate de ficțional, tind să se preschimbe în schițe literare. Scrisorile dintr-o călătorie sau alta, publicate în „Adevărul”, au o turnură meditativă. Atâtea „lucruri văzute și auzite” trezesc în reporter naratorul. După cum proza lui B. dispune de o densă încărcătură de veridicitate, unele „însemnări și amintiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285660_a_286989]
-
Ținuta morală deosebită, căldura sufletească, calmul și răbdarea, dorința de a împărtăși din cunoștințele și experiența lor s-au preschimbat într-un nimb de suflet. El a renăscut în spirit de lumină peste abis de flăcări și de ploaie prin celeste curcubee. Zâmbetul lor deschis dintr-o scoică, nu poate ascunde emoția sufletului înscris de vise pe flori durate de
Competenţa profesională în sistemul educaţional by Marin Pânzariu, Andrei Enoiu-Pânzariu () [Corola-publishinghouse/Science/734_a_1172]
-
Grădina internatului de fete (1995) și Ultimul refugiu (1996), în general evocând suferințele unor oameni care în regimul totalitar comunist au militat pentru afirmarea unor idei naționale și democratice (tatăl scriitoarei a fost deținut politic, condamnat la moarte; i se preschimbă pedeapsa în douăzeci și cinci de ani de temniță, din care execută doisprezece). Romanele dezvăluie atitudini și destine morale, politice și sunt scrise cu încărcătură emoțională evidentă, poate chiar prea pătimaș. În poezia din volumul de debut, Colind târziu (1990), se face
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287030_a_288359]
-
Crăciunului, cel mai frumos obicei este colinda. Colindele sunt cântecele cu care copiii, tinerii, maturii întâmpină pe Hristos pe pământ. Aceste tradiții s-au păstrat de pe timpul romanilor. Vechile petreceri păgâne de la începutul lui ianuarie, așa- numitele calendae, s-au preschimbat, cu timpul, în sărbători creștinești. Colindele de Crăciun narează despre viața zbuciumată a Mântuitorului, de la naștere până la răstignire. De unde povine cuvântul colind (sau colindă)? Filologii sunt cu toții de acord în privința etimologiei cuvântului: latinescul calendae, nume dat sărbătorilor păgâne de Anul
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
numai prin receptorii algici, ci și prin combinația la senzualitatea zonei orale și la auz, sau la variantele plăceri ale zonei orale (dinte hedonic). Un organ atât de multifuncțional se poate degrada, pierzându-și din valențe. „Saltul” calitativ spre patologic preschimbă dintele într-un corp străin, uneori autoagresiv (infecția de focar). Dintele poate fi considerat și un calendar biologic, în prima parte a vieții, ne atestă „adevărata” vârstă (cea biologică), este un subsistem „numărat” și construit bucată cu bucată (numărul lor
PSIHOLOGIA MEDICALĂ: COORDONATE APLICATIVE by Viorel ARMAŞU, Iuliana ZAVADOVSCHI () [Corola-publishinghouse/Science/100959_a_102251]
-
-l ca exemplu pe Platon: în Phaidros, rămânând fără argumente (fără rațiuni sau rațiune), a recurs încă o dată la mit (la mit și la animal, la ființa lipsită de rațiune). Este vorba de "mitul greierilor", o poveste în care oamenii, preschimbați în greieri pentru că n-au știut să aprecieze frumusețea lumii, sunt condamnați să o cânte pe veci. * * * Larg răspândită în culturile amerindiene, această credință în înrudirea animalului cu omul se regăsește și în alte zone, în multe alte părți ale
[Corola-publishinghouse/Science/1526_a_2824]
-
comenzii umane și se ancorează în nicăieriul întinderilor marine copleșitoare, pretudindeni și niciunde în vastitatea tărâmurilor de ape. Pierzându-și astfel pecetea și flamura așezării sub dirijarea gândului uman explorator, ea devine naturală, adică din instrument ce înfrunta natura se preschimbă în instrument al naturii. Nu mai este activă pe fundalul naturii, nu mai iese în prim-plan, lăsând în urmă, asemeni unui cadru-fond, simbioza dintre unirea apelor cu cerul întru orizont și vântul ca alergare de sine a transparențelor aerului
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
este, prin efectuarea lui de către mână, o în-mânare, o tranzitare ce modifică statutul unui element aflat anterior în deținere proprie transformându-l într-o donație efectivă prin linia trasată de mâna care se deplasează dinspre mine către orb. În-mânarea ce preschimbă o posesie în dar generează o punte între ofertant și primitor, un culoar în care se intersectează aurele celor două corporalități. Oferind un ajutor material prin intermediul unei singure mâini de fapt eu dăruiesc ideatic cu ambele mâini și sunt gestual
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
a sorții, a celui care nu reușește întru voință să se desprindă de această tentație atunci când înfruntă o situație dificilă în viață, un labirint existențial. Versiunea căderii în demență implică aici imaginea unui eu fragmentat, supus unei spargeri ce-l preschimbă într-o multitudine de cioburi răsfirate disproporțional. Nebunia ca finalitatea dramatică se aseamănă cu un act de zdrobire a unei statuiete din porțelan pe o suprafață dură și netedă. Acest act se rezumă la preluarea de către materia statuietei a tensiunii
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
referă aici la o poziționare în exteriorul unei unități ce rămâne nemodificată odată cu părăsirea ei, ci indică așezarea într-o absență, într-o lipsă, într-un plan al urmelor, al ruinelor lăsate de ceea ce a fost și s-a retras preschimbându-se spre o altă configurație de ființă. Se spune despre omul dement că este situat în afara propriei minți nu în sensul unei localizări exterioare, o astfel de localizare fiind imposibilă, ci în ideea substiturii unei locuiri în unitatea gândirii cu
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
și implicit a gândirii. Astfel, se va situa în afara minții în sensul de absență a acesteia ca unitate și de înlocuire a sa cu norul de particule desprinse din ce a fost. Gândirea lui va deveni acest nor, se va preschimba într-o mulțime de voci interioare străine una alteia ne-având în comun, ca fir-trăsătură ce le tranzitează pe fiecare, decât ținerea sub spectrul unei singure individualități cu o unică formă care acționează, precum conturul-hotar al unei clase, al
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
insular sau proiectat la periferia extremă, iar ceea ce este nenatural, nefiresc se instaurează drept extensie suverană. Cataclismul nu aduce un dezechilibru secundar ca episod secvențial, ci guvernarea și triumful cuceritor al dezechilibrului. Aici natura devine non-natură și firescul universal se preschimbă în nefirescul general. Este o răsturnare în care firea este înlocuită de nefire, iar viața tinde să se autoanihileze fraternizând cu adversara ei de drept, moartea. Cataclismele apocaliptice inversează sensul naturalului și îl întoarce împotriva omului determinând, asemeni unei rupturi
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
încep să mă asemăn cu lumea angrenată în devastatorul conflict, încep să fiu precum umbra orfană și progresiv disipată a unui trecut întru pace ce se îngroapă în uitare deplină. Mă contopesc, astfel, cu vidul întunecat în care s-a preschimbat mundanul sub damnarea apocaliptică și îmi pierd, alături de ceilalți semeni atinși de ireversibila malformare, verticalitatea. Mă prăbușesc în prăpastia ce am devenit și sunt așezat orizontal precum utopica linia a orizontului denumit fățarnic victorie. Așa, poziționat întru orizontalitate, mă despart
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
și mă asistă spre acte diabolice, precum un malefic însoțitor ce îmi ghidează pașii spre pierderea totală, dar și spre viziunea răutății ce a înflorit în mijlocul spiritului uman, precum un crin al otrăvurilor primare. Mărșăluind printre victime ce și-au preschimbat ochii în clepsidre și lacrimile în nisipuri, sub așteptarea timpurilor consolării, pășind în ritmul cadențelor distructive pe lângă cetăți cu orbite de cimitir mereu reînnoit de mâna omului ce-și ordonează cinic neantizarea, mă simt împletit cu nodul unui întuneric spiritual
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
însăși această rostuire picturală sau sculpturală, iar partea din adâncuri, segmentul ascuns ar fi reprezentat de imperiul celui adorat. Dinspre acest imperiu tainic răzbat energiile care odată ajunse în vârful unui asemenea aisberg transformă acest pisc în loc cu valențe sacerdotale, preschimbă în templu locul de suprafață al adorării, acel teritoriu de stabilizare în care cel care adoră se înclină și îngenunchiază. Adoratorul își așează în față portretul sau sculptura evocatoare, fundamentând un cadru ritualic dinspre care își proiectează ulterior esența conștiinței
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
arată ne-înveșmântat în ispită. Nu mai îmi șoptește învăluitor, ci doar mă privește cu același ochi fatal. Atunci înțeleg că sunt în infern și, în mijlocul imploziilor fără de capăt ale conștiinței mele, simt cum mi se răsucește în abisurile inimii, preschimbate în jar viu, numărul numelui fiarei devenind noul meu nume mistic-deșuchiat. Astfel, sunt renumit, sunt rebotezat de mâna demonică ce aruncă peste mine lavele infernului ștergându-mi zodia adamică și secătuidu-mi ultimele lacrimi rămase din apele întâiului botez. Violent și
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
a damnărilor apocaliptice constituie, un adăpost ocrotitor, o zonă a înfricoșării radicale ce menține conștiința în-depărtată de mirajul demonic, un luminiș capabil să găzduiască spiritul uman păstrându-l la distanță față de multe alte tentații malefice, tentații care încearcă șerpuitor să preschimbe întreaga lume adamică după chipul și asemănarea fiarei. Mărturisirea te iubesc în fenomenalitatea îndrăgostirii Chipul persoanei iubite mă întâmpină, precum un vis ce se așează vestitor în mijlocul potecilor nocturne ale somnului, preschimbându-l din locaș al odihnei în sălașul imaginilor
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
alte tentații malefice, tentații care încearcă șerpuitor să preschimbe întreaga lume adamică după chipul și asemănarea fiarei. Mărturisirea te iubesc în fenomenalitatea îndrăgostirii Chipul persoanei iubite mă întâmpină, precum un vis ce se așează vestitor în mijlocul potecilor nocturne ale somnului, preschimbându-l din locaș al odihnei în sălașul imaginilor revelatorii. Privindu-l, tresar, fiind atins de fiorul unei modulări răscolitoare ce-mi luminează interiorul, transformându-l într-o minusculă lumină stelară care palpită naufragic în talazuri de noapte existențială. Este visul
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
doar urcușuri și coborâșuri, secvențe sporadice nerelevante. Mă aflu în fața persoanei de care m-am îndrăgostit. Sedus, îi privesc chipul și aud cum dragostea, ce mă împletește de marasma ființei sale, rostește, prin mine, te iubesc. Această formulă devenită vociferată, preschimbată în glăsuire tremurândă este cu adevărat vârful, piscul trăirilor mele întru eros ce își revendică acum dreptul la expresie sonoră. Nu am programat erupția lor în cuvânt, nu le-am impus o dată pentru exteriorizarea fonetică. Dragostea mea a pășit de la
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]
-
este o alunecare în confruntarea cu adevărul. Iar adevărul se dovedește abia acum ostil intențiilor mele întru eros. Impactul afectiv negativ este devastator și se aseamănă cu inundarea de către întuneric a unei raze de lumină. Ciocnirea cu adevărul nu mă preschimbă într-o conștiință a adevărului, o conștiință obiectivă. Acel vis căruia nu îi doream stingerea nu se risipește printr-o trezire durabilă la realitate, ci este doar înlocuit de un coșmar. Este real faptul că eu ajung, într-o asemenea
[Corola-publishinghouse/Science/84933_a_85718]