3,441 matches
-
că orașul Cezarilor, megalopolisul care subjugase lumea, era în mare parte o împărăție a fantomelor, cu grandioase palate și temple cu acoperișurile prăbușite, peste care se înstăpâniseră ciulinii și iedera. Doar acolo unde erau bisericile ni se înfățișa, neașteptată, o priveliște de supraviețuire. Unul dintre camarazii mei, scribul Cunone, a bombănit: - Parcă ar fi un cadavru abandonat, doar pe jumătate îngropat, și din care se mai vede ici-colo câte un os. Mai sugestiv nici că se putea exprima. La poarta la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
lua taxiul, iar când voia să ajungă în Galway, ca în weekendul de după Barcelona, de obicei mergea cu avionul. Întotdeauna îi plăcea această călătorie scurtă: avionul pentru navetiști zbura mult mai jos decât unul obișnuit, iar pasagerii se bucurau de priveliștea necuprinsă a câmpurilor verzi de smarald. Amelie, sora mai minionă și mai brunetă, dar cu aceiași ochi albaștri ca cerul, o luă de la aeroportul din Galway și o conduse acasă. Ce ciudat, se gândi Darcey, că locuința cu trei dormitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
departe, dar te sfătuiesc să iei un taxi. Darcey dădu din cap. Prima zi aici, se gândi ea. Patru întâlniri de afaceri și o invitație la cină. Sunt bună, n-ai ce zice! Restaurantul era pe malul apei, oferind o priveliște superbă asupra zgârie-norilor luminați din spatele celebrei statui a Merlion-ului, din care țâșnea un șuvoi de apă spre portul din Singapore. Mă bucur foarte mult că ai venit. Jason era deja la masă când sosi ea. Mi-era frică să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
faza aceea. Nieve deschise gura, dar se răzgândi și nu mai spuse nimic. Rămase tăcută tot restul drumului. Casa părinților ei era situată pe un acru de pământ și avea vedere la golf. E splendid, zise Aidan coborând din mașină. Priveliștile sunt extraordinare. Și arată magnific pe o vreme așa frumoasă. În fiecare zi avem vreme frumoasă în Palo Alto, remarcă Nieve. Aidan râse. — Așa că e excepțional că avem parte de ea și aici. Nieve se strâmbă la el, iar el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
vadă de viață. Și asta și făcea. Se muta la Edinburgh. Ciocolata se răcise. Clăti cana la chiuvetă și se îndreptă din nou spre ușa de la balcon. Nu mai ploua, dar tunetele încă mai răscoleau cerul. Împinse ușa și contemplă priveliștea orașului. Îi plăceau furtunile. Îi plăcea lumina și zgomotul și explozia de energie. Îi plăcea și cum vorbeau oamenii despre ele după aceea - mereu surprinși de măiestria cu care natura punea în scenă acest spectacol. Ăsta e răspunsul. Așa cum distruge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
ajuns atât de departe în cariera sa. Interesantă idee, se gândi Darcey în timp ce repeta tot ce le spusese. Deși e cam greu să îți închipui că un scandalagiu din anii ’70 vrea să-și petreacă restul vieții în liniște, contemplând priveliștea lacurilor italiene. În timpul întâlnirii, nu se simți câtuși de puțin optimistă, așa că o surprinse invitația lui Antonio și a colegilor lui de a lua cina cu ei. Aleseră un restaurant încântător, nu departe de locul unde se ducea de obicei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
august, la margine de sat biserica Voronețului, și-mi cobor privirea într-acolo, îi descopăr turla ițindu-se semeață printre vârfurile brazilor, mai jos de mine la câțiva pași îți văd doar spatele, capul ridicându-se din când în când spre priveliștea din vale, apoi coboară iar asupra caietului de schițe ce-l ții pe genunchi și brațul încordându-se, când mai aspru, când mai ușor, după cum cer liniile desenului, iar soarele coborând înspre sat se va lăsa în curând exact în spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
coji de banane, alunii devastați ca și cum o armată de nomazi s-ar fi așezat aici o vreme și la plecare n-a mai lăsat nimic neatens, praf ridicat de roțile mașinilor, tineri cu corturile, râsete, și la apropierea de mănăstire priveliștea ce se deschide ochilor mei mă înfiorează, doamne, tarabele întinse în soare, mititei, bere, o masă cu icoane de hârtie ieftină, în culori vesele, de vânzare cărți bisericești, cruciulițe de aramă, lănțișoare, cărți de cântece, din nou coca-cola, un camion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
patruzeci și două, ultima treaptă, ar trebui să-i întreb pe americani dacă le-a ieșit și lor tot atâta la numărătoare, i-am auzit și pe ei numărând, o sută patruzeci și două dar nimic nu mai contează în fața priveliștii deschise a Romei, încerc să mă orientez printre acoperișuri și turnuri de biserici, soarele încă pe cer și meșterii-zidari anonimi punând piatră după piatră, curajoși pe schelă în arșița Romei, și din când în când strigătul victimelor căzute pe lângă ziduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
vroia s-o întâlnesc, intrăm în casă, bătrâna se foia mereu în jurul nostru și numai nu reușeam să-i surprind privirea, apoi îmi întorc ochii pe fereastră, afară văd un perete întreg rămas în picioare din ruinele unei case, o priveliște ca după cutremur, când încăperea în care ne aflam se pune în mișcare, părea că, într-un vagon de tren care mergea foarte încet, ca la manevre, și după câțiva metri s-a dat toată lumea jos din tren, trebuiau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
am oricând acces direct și nemijlocit la acel cotlon al minții, Închipuindu-mi că e doar o ușiță pe care pot s-o deschid oricând de pe coridorul cel mare și agitat, ca să privesc liniștirea aceea bruscă a apei, a cărei priveliște schimbase fiecare atom din mine cea veche. Era oare asta posibil ? Sau fusese o scânteie dintr-un ordin misterios al existenței, ajunsă nu se știe prin ce accident la mine ? Încercând să reproduc experiența fluidizării cu metode de laborator, m-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
restul e doar un somn adânc. După o zi de muncă În grădină și În curte, o excursie la cimitir e un adevărat răsfăț, pe care ți-l poți permite numai În ceasul apusului, după ce vin vacile de la ciurdă. o priveliște nemaipomenită se desfășoară la picioa- rele tale după ce termini cu smulsul buruienilor rebele care năpĂdesc florile de pe morminte, cu pusul lumânărilor, cu lacrimile și cu rugăciunea. Acolo sus, pe deal, culcat În iarbă, totul e numai cer, greieri și miros
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ar zbura cât l-ar ține aripile sau ar prefera să cânte În continuare În necunoscut ? mi-am petrecut cele două zile de dinaintea Începerii semes- trului de iarnă cu ochii pe geam. Nu locuisem niciodată Într-un loc cu o priveliște atât de largă. De la fereastra camerei vedeam trei sferturi cer și un sfert pământ. PĂmântul era valea În care se răsfira orășelul universitar, pe malul râului care dădea numele orășelului. la orizont se Înșira un șirag vesel de munți, În
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de la iubire, cea mai fluidă stare a sufletului, până la Înțelegerea structurii solide - prin decriptarea jocului pornind de la descifrarea personajelor acestuia, nu am ales nici una. Ele Își vor continua misterioasa, imprevizibila trecere dintr- una În alta, la fel ca natura Însăși. Priveliștea camerei mele mă fascina mai ales pentru că nu mai văzusem niciodată atâta zăpadă la un loc. Până și clădirile din vale păreau niște puncte negre, pierdute În imensitatea albă. radioul mergea În surdină, răspândind În cameră căldura șan- sonetelor franțuzești
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
a asigurat Sailasi. Drept să spun, chiar dacă ar fi mușcat, Șaman 211 n-aș mai fi simțit probabil nimic, după sperietura strașnică pe care o trăsesem. Ușurați, eu și ivan ne-am aprins câte o țigară În așteptarea celorlalți, contemplând priveliștea dezolantă pe care ne-o oferea satul. Arăta ca o adunătură de barăci din prefabricate constru- ite pe piloni - citisem undeva că nu se pot face fundații din cauza permafrostului care se află la câteva palme dedesubt. Acestea erau locuințele guvernamentale
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de cărți din casă Îl uimi. Se vedeau pretutindeni, pe birou, În jur, pe rafturi și În alte camere de la parter și etaj. Fie stăpânul, fie nepotul, se gîndi el, cineva părea să fie un mare Învățat. Cărțile erau o priveliște rară pentru Hiyoshi. Privind În jur, mai remarcă și alte câteva lucruri: Între bârnele orizontale ale construcției era suspendată o lance fină, iar o muschetă stătea rezemată de perete, Într-un alcov. În sfârșit, omul intră În cameră și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Omul care răspunse avea barbă și purta lance lungă. Taga Nohachiro se apropie În fugă de calul stăpânului său. Călătoreau pe drumul dintre Hikumanawata și bacul Magome. Drumul era mărginit de copaci, iar câmpiile și plantațiile de orez ofereau o priveliște plăcută. — Nu e fermier și nu pare pelerin, mormăi Kahei. Nohachiro urmări direcția privirii lui Kahei. Văzu galbenul Învăpăiat al florilor de muștar, verdele orzului și apa mică a orezăriilor, dar nu zări pe nimeni. Ceva suspect? — Uite-acolo, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
destul de tare pentru a se face auzit. Fură trimiși soldați În căutarea conducătorilor. Nu peste mult, doi dintre aceștia sosiră În fața lui Nobunaga. — M-ați văzut destul de des, așa că nu sunt o mare raritate. Astăzi, Însă, vă voi oferi o priveliște unică: capul cu dinți Înnegriți al seniorului din Suruga. Nu l-ați văzut niciodată, dar azi Îl veți vedea, fiindcă v-ați născut În provincia mea, Owari. Alegeți-vă un loc la Înălțime și priviți această mare bătălie. Dați Înconjur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Întrebă Yoshimoto, În timp ce lua o Înghițitură de ceai, surprins de un sunet asemănător cu mugetul unui tun. Ajutoarele sale ciuliră și ei urechile. Unul dintre oameni ridică un colț al cortului și privi afară, În jur. Fu uimit de o priveliște de o cuceritoare frumusețe: soarele arzător se juca printre zdrențele norilor, pictând pe cer o vâltoare de lumini. — Tunete În depărtare. Numai zgomotul tunetelor, departe, răspunse vasalul. — Tunete? zâmbi forțat Yoshimoto, bătându-se ușurel pe șale cu mâna stângă. Slujitorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
copilărie, dar nu sunt un cunoscător al modului În care practică experții ceremonia ceaiului. — Ai văzut grădina? — Da, am văzut-o. — Cum ți s-a părut? — Am găsit-o destul de mică. — Mică? — E foarte drăguță, dar când o compar cu priveliștea colinelor din Kiyosu... Se pare că nu Înțelegi nimic, râse din nou shogunul. Dar e mai bine să fii neștiutor, decât să ai doar o spuză de cunoștințe. Bine, atunci, ce Îți place? — Tragerea cu arcul. În afara acesteia, nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
genunchi lângă genunchi, ceilalți se Întrebau oare ce lucruri tainice or fi discutat. Mica luntre părea o frunză pe curentul marelui râu și, o bună bucată de vreme, rămase departe de ochii și de urechile lumii, plutind Într-o fermecătoare priveliște cu vânt și lumină. Întrevederea se Încheie fără nici un incident. După Întoarcerea la Sunomata, Hideyoshi Îi spuse lui Hikoemon că, probabil, Osawa avea să vină Într-o săptămână. Și, astfel, peste câteva zile și În cea mai mare taină, Osawa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și puternică și chiar și prin calitățile oamenilor săi, clanul Seniorului Nobunaga nu se compară cu al lui. Ekei părea dornic să nu se implice Într-o asemenea conversație și, Încă o dată, lăudă construcția donjonului și vederea superbă peste toată priveliștea. În sfârșit, Hideyoshi spuse: — Nagahama e pe coastă, la miazănoapte de-aici. Ambarcațiunea mea e acostată În apropiere, așa că, ce-ar fi să stați la mine o noapte, două? Mi s-a acordat o scurtă permisie și mă gândeam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
opreau acolo erau frapați de Însuflețirea acelui oraș nou de-ți lua ochii, cu nisip argintiu așternut pe drumul care ducea la poarta castelului, treptele de piatră, făcute din blocuri enorme, pereții tencuiți și mobile din metal finisat. Și dacă priveliștea era Într-adevăr orbitoare, grandoarea donjonului cu cinci niveluri Întrecea orice descriere, privit fie de pe lac, fie de pe străzile orașului din vale sau chiar din curtea castelului propriu-zis. — Hideyoshi, ai venit, răsună glasul lui Nobunaga de după ușa glisantă Închisă. Camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Motoaki, celor doi oameni care stăteau În umbra unui pâlc de copaci, unde erau priponiți vreo zece cai. Shikanosuke nu-i observă. Luntrea care-i ducea familia ajunsese cam pe la jumătatea râului. Vântul din luncă Îi umfla pieptul și toată priveliștea Îi uimea ochii plini de lacrimi. Ce jalnic, se lamenta el. Ca tată și ca soț, i se frângea inima la gândul destinului familiei lui rătăcitoare. Chiar și cel mai viteaz luptător are sentimente și se spunea că Shikanosuke era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
pentru Katsuyori și soția lui și numeroasele doamne din suită care-i serveau, și continuând cu acelea ale mătușii lui și fiicei acesteia, lecțiile lăcuite ale feluriților nobili și doamne numărau, probabil, sute și sute. În mijlocul acestei nesfârșite procesiuni de priveliști - samuraii și vasalii, slujitorii personali, funcționarii superiori cu șeile lor aurii și argintii, intarsiile de sidef, scânteierile lacului auriu, umbrelele deschise, arcașii cu arcurile și tolbele lor, pădurea de lănci cu cozi roșii - cele care atrăgeau, mai presus de orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]