2,893 matches
-
clipa aceea, cu excepția Rimei. Totuși, nu dorea să plece. îl mînca în cot și se întrebă dacă nu s-ar mai răcori, dacă l-ar spăla. Cu siguranță că era o baie în casa aceea, o baie cu gresie și prosoape curate pe suporturi încălzite, și cristale de săpun, și bureți, și apă fierbinte din belșug. La el acasă nu avea baie și nu mai făcuse baie de cînd venise, iar acum îsimțindu-se murdar și pe-afară, și pe dinăuntru) se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
atingeau coastele, tamponîndu-l și ștergîndu-l delicat. Lumina era prea puternică pentru a putea deschide ochii. Cineva murmură cîteva cuvinte și altcineva rîse încet. în cele din urmă, își crăpă pleoapele cît o geană. Era gol pe un pat, cu un prosop curat peste organele genitale. Două fete în rochii albe stăteau la picioarele lui, tăindu-i unghiile cu forfecuțe argintii. între capetele lor plecate văzu cadranul unui ceas de pe perete - un cadran mare, alb, cu un secundar subțire și stacojiu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
proiectul de extindere. O împinseră pe Rima pe coridor spre salon, iar Lanark veni în urma lor. Jaluzelele erau ridicate. Afară era un cer de un verde profund pe care se vedeau cîteva stele și niște nori pufoși, sîngerii. Asistentele luară prosoape și ligheane și o spălară pe Rima în pat. Lanark își luă halatul, se dezbrăcă și se îmbăie în toaleta salonului. Cînd se întoarse, asistentele puneau paravane în jurul patului. — Lăsați o deschidere ca să putem vedea fereastra, vă rog, spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și bătăios, au umplut baia cu apă rece și l-au aruncat acolo. Șocul cufundării în apa înghețată I-a făcut praf opoziția, iar tratamentul a fost folosit și în alte ocazii cu același succes. Tremurînd ușor, era șters cu prosoape moi în fața focului din living, apoi dus la culcare cu păpăușa lui. înainte să-l ia somnul, stătea uimit și golit de emoții în timp ce mama îl învelea. Uneori se gîndea să nu o mai sărute de noapte-bună, dar nu a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
el stîngaci, mama a murit azi-noapte. Coulter s-a întors încet. — Glumești, Duncan, a zis el. — Nu. — Dar am văzut-o acum două săptămîni. A vorbit cu mine. Părea că se simte bine. — Mda. Coulter și-a șters mîinile cu prosopul, privindu-l pe Thaw cu atenție. — N-ar trebui să ții totul în tine, Duncan, a spus el. O să-ți fie mai greu mai tîrziu. — Nu cred că țin ceva. Coulter își trase o cămașă și un pulover și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
certau în liniște la colțul unei străzi, sub privirile furișate a două fetițe care pîndeau un magazin de fructe iluminat. într-o cameră în care ardea focul, pe care o vedeai prin fereastra de la parter, stătea un bărbat cu un prosop în jurul gîtului, bărbierindu-se probabil. în apropierea școlii intrară într-o sală plină de fum, gălăgie și oameni. Drummond își făcu loc cu forța pînă la bar, iar Thaw se strecură printre umerii și spinările celor de-acolo. Drummond îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ca el. Noile pastile își pierdură efectul, și doctorul îi prescrise altele, care nici ele nu avură efect. în una dintre cele mai rele nopți, domnul Thaw stătu lîngă pat ștergînd picurii de sudoare de pe fața lui Thaw cu un prosop și ținîndu-i un lighean în care să scuipe flegma galbenă și groasă. Thaw era total preocupat de boală. O simțea ca un război civil care-i sabota respirația, permițîndu-i să primească suficient oxigen pentru a simți durerea, neajutorarea și dezgustul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Ea oftă și murmură: — Unde-i Sludden? își învinse o pornire de furie și-i răspunse delicat: — Nu știu, Rima. — Ai fost drăguț cu mine, Lanark. O să am mereu încredere în tine. Ritchie-Smollet și Jack aduseră lighene cu apă fierbinte, prosoape, pijamale curate, și ieșiră din nou. Rima stătu întinsă pe prosoape, iar Lanark o săpuni și o șterse, acordînd atenție specială burții ei imense, care arăta mai normal goală decît îmbrăcată. Se strecură în așternut, și Ritchie-Smollet se întoarse cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
de furie și-i răspunse delicat: — Nu știu, Rima. — Ai fost drăguț cu mine, Lanark. O să am mereu încredere în tine. Ritchie-Smollet și Jack aduseră lighene cu apă fierbinte, prosoape, pijamale curate, și ieșiră din nou. Rima stătu întinsă pe prosoape, iar Lanark o săpuni și o șterse, acordînd atenție specială burții ei imense, care arăta mai normal goală decît îmbrăcată. Se strecură în așternut, și Ritchie-Smollet se întoarse cu o trusă din piele neagră. îngenunche lîngă pat, scoase un termometru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
îi sărise și-n păr. Un mare săpun de rufe, verde și strâmb, abia se ținea pe marginea chiuvetei. Am țintit-o cu pistolul, țipând, și mama a tresărit și-a-nceput să mă certe. Și-a șters mâinile pe prosop. Era enormă. Mă durea gâtul, uitîndu-mă-n sus spre fața ei, proiectată undeva pe tavan. Mi-a zis să duc pistolul imediat de unde l-am luat și, când a văzut că sânt și-n fundul gol, mi-a tras câteva și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu voal și lămâiță, zăcând acum ca o statuie prăbușită. Și femeia străină pleacă, ducîndu-și înfășurate-n ziar banii și andrelele-nsîngera-te, iar cei doi rămân sleiți pe recamierul lor îndoliat, până când tot femeia se scoală încet ca să arunce-n cadă prosoapele și cârpele folosite, să deșerte-n closet ligheanul, să tragă apa, să se-arunce pe podeaua de mozaic și, roșie și udă, să plângă de disperare ore-n șir... A doua zi e din nou la muncă, la fabrica ei
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe furci”, fie din chirpici (amestec de pământ cu paie și apă) și cărămidă. Temelia era din piatră scoasă din Siret sau adusă din Dealul Mare Hârlău, Dealul Heciului. După ce se ridica și se ajungea la căpriori, se punea un prosop legat cu busuioc pentru a se vedea că mai apare o casă. Acoperișul era în funcție de situația materială a omului: cu paie, cu stuf, cu draniță (scândurele). Casa era modestă: două camere (una de locuit și alta „casa mare” sau „casa
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
când se stabilea și data logodnei, când se alegeau nașii și se fixa data nunții. Atunci viitorii soți schimbau între ei daruri de încredințare: batistă și inel. Joi seara, înainte de nuntă, vorniceii și druștele (fetele care au cusut batistuțe și prosoape pentru nuntă) se adunau la casa miresei, unde făceau florile de pus în piept la nași, socri, cumnați, nuntași și pregăteau batistele care se puneau în piept la vornicei. Sâmbătă dimineața, vorniceii împreună cu mulți bărbati și femei, însoțiți de fanfara
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
pâine și, mai târziu, cozonac. Astăzi meniul este ca la oraș, iar ornamentațiile sălilor la fel. Nunta dura până luni după-amiază, când nunii erau conduși acasă cu mult alai. Unul din obiceiurile la care s-a renunțat astăzi este închinatul prosoapelor țesute și cusute în casă, pentru toate rudele mirilor. Pe parcursul nunții se strigau chiuituri la soacre și nași: „Ia uită-te soacră mare Ai o noră ca o floare Să o iei, să o iubești, Dar să n-o batjocorești
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
o lună a unui criminal ca Al. Drăghici) cu care să poată fi înmormântați creștinește. Aceia dintre ei care nu s-au grăbit și n-au apucat să-și facă sicriul și să-și cumpere - când încă se mai găseau - prosoapele și basmalele necesare vor constata că suma lor de aproximativ 10.000 de lei, cât au reușit să adune renunțând la absolut tot ce le-ar fi trebuit, nu mai reprezintă nimic. Ce vor face acești bieți bătrâni care nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
hal. Nu semăna cu frisoanele din timpul unei răceli. Era mult mai îngrozitor. Nu îmi era frig și, totuși, mă scuturam din toate mădularele. Am încercat să-mi încordez stomacul, dar tot nu mă opream din tremurat. Am luat un prosop din dulap. Pe când mă întorceam și, mă ștergeam pe față și m-am înmuiat de tot. Dintr-odată m-am prăvălit la pământ. Îmi venea să vomit. Respiram foarte greu. Eu și Hishinuma am căzut cam în același timp. Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
mai degrabă îngrijorat în privința a ceea ce aveam de făcut, a responsabilităților pe care trebuia să le îndeplinesc. Chiar și în timp ce mă spălam pe față, tot la slujbă mă gândeam. Aveam spume la gură. Se pare că tot timpul am ținut prosopul în mâini fără să-i dau drumul. Atunci unul dintre colegi a făcut un lucru lăudabil. A luat masca de oxigen din birou și ne-a pus-o pe față, mie și lui Hishinuma. Mie mi se făcuse atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
se luase. Nasul și tusea nu se mai opreau. Le-am spus colegilor: „Nu mă simt prea bine, o să mă întind puțin“ și m-am întins pe canapea. Pentru că aveam o senzație ciudată la ochi, voiam să-mi pun un prosop rece, dar un coleg mi-a spus: „Pentru ochi ar fi mai bun un prosop cald, decât unul rece“. Mi-am pus un prosop cald pe ochi și am stat întins cam o oră, încălzindu-mi ochii. Mi-am revenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
simt prea bine, o să mă întind puțin“ și m-am întins pe canapea. Pentru că aveam o senzație ciudată la ochi, voiam să-mi pun un prosop rece, dar un coleg mi-a spus: „Pentru ochi ar fi mai bun un prosop cald, decât unul rece“. Mi-am pus un prosop cald pe ochi și am stat întins cam o oră, încălzindu-mi ochii. Mi-am revenit. Priveam cerul senin. Până acum totul era negru ca noaptea. Vedeam obiectele, dar nu distingeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
am întins pe canapea. Pentru că aveam o senzație ciudată la ochi, voiam să-mi pun un prosop rece, dar un coleg mi-a spus: „Pentru ochi ar fi mai bun un prosop cald, decât unul rece“. Mi-am pus un prosop cald pe ochi și am stat întins cam o oră, încălzindu-mi ochii. Mi-am revenit. Priveam cerul senin. Până acum totul era negru ca noaptea. Vedeam obiectele, dar nu distingeam culorile. Eram ca nou. Mi-am continuat munca de parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și nu putem înainta.» Eu așteptam în metroul care staționa. Eram în vagonul al treilea din față, la ultima ușă. Deodată a venit un miros, parcă era de cauciuc ars. O femeie care stătea jos în fața mea și ținea un prosop la gură, s-a ridicat și a ieșit afară. Pentru că stăteam în picioare, am fost bucuros și m-am așezat. Imediat ce m-am văzut pe scaun, a început să-mi fie rău. Sincer să fiu, cu o seară în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
păsa de ele. În acele momente trebuia să mă gândesc la mine. Aveam în cap faptul că trebuie să mă duc la serviciu. Când a auzit că mi-e rău, mi-a spus să aștept puțin și a adus un prosop nou din portbagaj. L-am ținut l-a gură să nu cumva să murdăresc mașina. Transpirația îmi curgea șiroaie, șiroaie. Eram trei persoane urcate în mașină. În afară de mine, mai erau un bărbat și o femeie. Doamna stătea pe scaunul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
am ajuns, a venit un grup de bărbați și a spus: «Hei, s-a întâmplat ceva ciudat. Și noi am pățit-o. Odihnește-te!» Capul mă durea îngrozitor, îmi zvâcnea. Mă dureau ochii. Îmi era rău. Mi-am pus un prosop ud pe cap. După treizeci de minute am aflat că fusese vorba de gaz otrăvitor. Apoi un prieten m-a însoțit până în stație. Ne-am întors la Kodemmachō. Era mai bine să mă urc în ambulanță, iar acolo cu siguranță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
stația Kodemmachō, fără să menționez numărul metroului. „Pe 20 martie era ziua mea de naștere. Împlineam șaizeci și cinci de ani“ Ishikura Kenichi (65 de ani) La cincizeci și cinci de ani, domnul Ishikura a ieșit la pensie de la firma producătoare de prosoape, unde lucra. În prezent muncește la o firmă care face elastic, undeva în Kayabachō. În ziua interviului l-am vizitat în casa din apropierea stației Yatsuka, de pe linia Tōbu Isesaki. Am fost impresionat, atât de curățenia din casă, cât și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
asta!» Însă, odată ce mi-a intrat o idee în cap, nu mă las până nu o duc la bun sfărșit. Atunci am evadat în capitală și m-am întâlnit din întâmplare cu un consătean, care lucra la un producător de prosoape. El m-a întrebat: «N-ai vrea să vii și tu aici?» M-am angajat acolo ca ucenic. Îmi e rușine să spun că, pe atunci, avem doar 3 000 de yeni în buzunar. Erau economiile de la distribuirea laptelui (râde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]