2,310 matches
-
apropiau de mine orice urmă de realitate, de a-i dezinfecta de adevărul prozaic de toate zilele pentru a-i face apți să pătrundă în metafizica promisiunilor mele. Ceva asemănător îmi cerea, probabil, și Francisc care mă privea atent și răbdător. M-a lăsat să-mi săpunesc de mai multe ori mâinile și tot de atâtea ori să mi le limpezesc până ce, în sfârșit, bruta se declară satisfăcută. Îmi făcu un semn cu capul care vroia să spună: Da, acum e
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
finețe, ce erudiție! Câtă corectitudine politică! Mă uit la el cum se tolănește pe divan, mă uit la computerul din fața mea care e mai batjocoritor decât foaia de hârtie, fie și cea rămasă albă, mai puțin pasiv și mai puțin răbdător, cu toate tastele și butoanele lui de care nu prea știu să mă folosesc. Nu văd ce aș putea să spun, cum să-l pun la punct pe alter-ego-ul meu. Nu ține să-i declar ritos că pe mine mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
pierdută, mâna lui o ajută și, strecurată între genunchii crispați, o desface puțin, apoi puțin mai mult, atât cât să se ghicească, în dulcea penumbră a coapselor subțiri, linia slipului satinat. Mânuind un pistol cu apă, bărbatul, după ce îi explică, răbdător ca atunci când vorbești cu un copil, că nu e nimic periculos, va simți doar puțin rece, să se lase deci, să nu se mai apere, iar ea chicotește, deja înfrântă "nu, nu, nu-mi place; vă rog, nu-mi faceți
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
propriu-zisă, care e, sau se vrea a fi, secretă. Părintele, însă, ne-a spus cândva, că nu e frumos să tragi cu urechea și să vrei să auzi lucruri care nu sunt spuse pentru tine. Așa că fiecare stă, cuminte și răbdător, la locul său, așteptându-și rândul. Sub patrafir se află acum Titi Bîjgoi, Ioniță Dumitru în catalog. (De unde-i vine numele ăsta? Nimeni nu știe precis. Sigur este, însă că, de când se știu ei, așa le este cunoscut în sat
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
se părea că nu-i rămâne decât să contemple moartea. Îngrozitor de speriată la început, pe urmă obișnuindu-se - Doamne, cu câte ajungi să te obișnuiești! - și vrând să știe ce i-ar mai putea trece prin cap. Culcată pe spate, răbdătoare, neputincioasă, părea că se află într-un leagăn. Dar putea semăna și cu altceva leagănul acesta, încerca să nu se gândească, dar o voce din adâncurile ei îi tot repeta: leagăn, leagăn, leagăn... Afară ploua de câteva zile în neștire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
fiere, pe care îl are mereu de atunci. Se gândea că nimic nu e veșnic. În clipa următoare s-ar putea să nu mai existe, dar nu se putea împotrivi, încât, culcată pe spate și neputincioasă, nu poate fi decât răbdătoare, obligată să accepte totul. După îndelungă vreme în care privise geamurile aburite, tăcută și incapabilă să înregistreze celelalte zgomote ale spitalului, începuse să accepte condiția ei de neputință în patul-leagăn - din care e posibil să se ridice, cum e posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
fie îngrijită, omul trebuie respectat până în ultima clipă. Toate astea la un loc era ca și cum și le-ar fi spus din nou când o sprijineau de brațul și umărul tremurător, ea de o parte, Andrei Vlădescu de cealaltă parte, așteptând, răbdători, să-și vâre picioarele în papucii de pâslă vișinie și s-o conducă la baie. După care Andrei Vlădescu a închis ușa, lăsându-le acolo, dar așteptând la câțiva pași pentru drumul în sens invers și auzind toate zgomotele neputinței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
și nu descoperea ceva asemănător, dar în clipa următoare uitase ce căuta. I se părea doar că pământul se lățește, ca să încapă lucrurile prezente și cele pe care memoria ei le aducea înapoi, privea lărgirea cu indiferență, cu o imobilitate răbdătoare și când anotimpurile au încetat să se mai perinde în acea nebunească sarabandă, era surprinsă că pe pământul acum lățit vrând-nevrând stăteau înfipți aceiași arbori ai parcului, cu ramurile legănate în adierea călduță, pe care îi urmărea cu ochi obosiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
se uita numai la el insistent, cu obrazul palid sub boare de pudră trandafirie, până în clipa în care el și-a întors spre ea privirile-i albastre, nedumerit, a ridicat din umeri și s-a așezat la fel de drept în fotoliu. Răbdătoare, Rodica Dumitrescu l-a privit o clipă, apoi s-a trântit pe canapeaua din fața fotoliului-balansoar, lăsându-ne pe spate, după ce își trecuse mâinile prin părul bogat și negru, făcând să zăngăne lănțugul atârnat de gât. Se uita la Vlad Dumitrescu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
abandonate de oraș. Pajiști de flori de hîrtie se mișcau odată cu fluxul și se adunau În grădini plutitoare miniaturale În jurul bătrînilor, bărbați și femei, mame tinere și copii, ale căror trupuri umflate păreau că fuseseră hrănite În cursul nopții de răbdătorul fluviu Yangtze. Lui Jim nu-i plăcea acastă regată a cadavrelor. În lumina soarelui care se Înălța, petalele de hîrtie semănau cu măruntaiele răsucite În jurul victimelor bombelor din Nanking Road. Își Îndreptă din nou atenția spre vasul de război japonez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
multe case de pe Columbia Road erau ocupate de militari și civili japonezi. De cîteva ori, cînd se apropiase de vreo casă părăsită, Jim fu alungat de paznicii chinezi. Într-o dimineață, soldații japonezi nu-și mai făcură apariția. Jim așteptă răbdător În grădina casei, În spatele Country Club-ului american. Încercînd să-și potolească foamea, rupse crenguțe din boschetul de rododendron, gata să aprindă focul lîngă piscina goală. Urmări un avion care zbura În lumina rece de februarie și numără cele trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Blocului, domnul Ralston, organistul de la cinematograful Metropole din Shanghai. În spatele sergentului stăteau trei paznici, cu baionete la armă, de parcă s-ar fi așteptat ca un pluton de marinari americani să dea buzna din clădire. Sutele de deținuți În zdrențe așteptau răbdători. Pe măsură ce războiul se apropia de sfîrșit japonezii deveniseră agitați și periculoși. Doctore Ransome, ce se va Întîmpla dacă americanii debarcă la Woosung? Acest port la gura rîului Yangtze controla intrarea În Shanghai pe calea apei. Toată lumea din lagăr vorbea despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
sînge uscat și puroi, țineau coperta de cotorul ros. — Jim, mai citești Digest? Cel din august ’41 are cîteva chestii interesante... Basie savura din plin nerăbdarea care punea stăpînire pe Jim. Această ispitire complicată făcea parte din ritual. Jim aștepta răbdător, dîndu-și bine seama că Basie Îl exploata, punîndu-l să muncească În fiecare zi, În schimbul revistelor vechi. Acești marinari comerciali plictisiți Își dădeau seama că era obsedat de tot ce era american și, În felul lor prietenos, Îl țineau În șah
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
amplasament de tun, japonezul se opri și Îi făcu semn lui Jim să vină la el. Stătură amîndoi lîngă un avion ruginit, căruia un negustor de fier vechi Îi scosese aripile. Pilotul trăgea adînc aer În piept, atras de privirea răbdătoare a lui Jim, ca un elev mai vîrstnic, obligat să recunoască un admirator din clasele mici. În ciuda tinereții lui, părea să se lase copleșit de o disperare de adult. Nori de muște se ridicau din trupul În descompunere al unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
era păcat că soldații japonezi nu vor fi aici ca să-i păzească... CÎnd Jim ajunse la lagăr, fu surprins să constate că țăranii chinezi și dezertorii din armată se Întorseseră pe locul din fața porților. Stăteau pe vine, În soare, uitîndu-se răbdători la englezul cu pieptul gol, aflat dincolo de gard, cu un pistol În teacă prins de șoldurile lui osoase. Jim Îl recunoscu. Era domnul Tulloch, mecanicul-șef al agenției Packard din Shanghai. Petrecuse tot războiul jucînd cărți În Blocul D, oprindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
la legătura cu parcurile. L-am găsit pe Peter Lumley În Seaton Park, Jamie McCrath a fost răpit din Duthie Park... Logan luă un marker albastru și se bătu cu el peste dinți. — Și... Vocea lui Insch nu suna prea răbdător. — David Reid nu se-ncadrează. Cu un mormăit ce sugera amenințarea, Insch Îl Întrebă pe Logan despre ce naiba vorbește. — Păi, Împunse Logan harta cu pixul, David Reid a fost luat din sălile de agrement de la plajă și aruncat În rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
nu le-ai auzit, nici nu le-ai știut, și nici nu-ți era deschisă odinioară urechea la ele: căci știam că ai să fii necredincios, și că din naștere ai fost numit răzvrătit. 9. Din pricina Numelui Meu, sunt îndelung răbdător, pentru slava Mea Mă opresc față de tine, ca să nu te nimicesc. 10. Iată, te-am pus în cuptor, dar nu te-am găsit argint; te-am lămurit în cuptorul urgiei. 11. Din dragoste pentru Mine, din dragoste pentru Mine vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
li se cuveneau lor. Când stătea de vorbă cu țăranii, samuraiul uita de diferențele de rang, simțindu-se legat de ei. Credea că singura lui calitate este puterea de a îndura, însă țăranii erau cu mult mai supuși și mai răbdători decât el. Uneori samuraiul îl lua cu el pe fiul său cel mare, Kanzaburō, și urcau împreună pe muntele aflat la nord de casa lor. Năpădite de buruieni, se vedeau ruinele fortăreței ridicate de samuraiul ce stăpânise odinioară peste aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
misionarul îi slujise drept tălmaci la castelul Edo fusese prins într-o furtună pe drumul de întoarcere și naufragiase în Kishū. Cum reparația nu mai era nicidecum cu putință, vasul fusese reținut în portul Uraga. Și solul și marinarii așteptau răbdători la Edo venirea unui alt vas care să-i ducă înapoi. Probabil că japonezii aveau de gând să se folosească de acei marinari pentru a-și construi propriul lor galion. Măria Voastră a hotărât deja acest lucru? Nu, nu. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
multă venerație pentru Papă decât dumneavoastră pentru împărat. În timp ce asculta toate aceste explicații, seniorul Shiraishi închise ochii lovindu-și palma dreaptă cu degetele mâinii stângi. Zăpada de afară adâncea și mai mult liniștea din sala mare, iar înalții oficiali așteptau răbdători, tușind din când în când, hotărârea seniorului Shiraishi. Misionarul savura liniștit tulburarea japonezilor. Acești oficiali care încercaseră să-l joace pe degete erau acum roși de îndoială. Trebuia să profite de șovăiala lor și să scoată și el asul câștigător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Fără îndoială la Edo sălciile făcuseră deja mâțișori verzi, dar aici zăpada încă mai acoperea crestele îndepărtate ale munților și pădurile nu se treziseră la viață. Primăvara nu venise încă. Într-unul din centrele de lucru, misionarul aștepta în picioare răbdător ca unul dintre credincioși să-și isprăvească munca. Într-un târziu, se apropie de el un bărbat cu un ștergar înfășurat în jurul capului și cu hainele zdrențuite și pline de așchii. Padre, îl strigă omul. „Așa e, aici nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
se reculese și din nou își legă strâns încheieturile mâinilor. Ca să nu cadă în ispită chiar dacă diavolul ar fi încercat să-i aprindă poftele trupești. Câțiva țărani așteptau la intrare să se arate samuraiul. Reprezentau cele trei sate din vale. Răbdători, stăteau ghemuiți, tușind și trăgându-și din când în când nasul. Peste un timp, tusea și fornăielile încetară dintr-o dată când samuraiul și unchiul său se iviră din încăperea din spate însoțiți de Yozō. Așezat pe locul de lângă vatră, samuraiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Frunzele prăfuite ale porumbului fluturau toropite în vântul ce bătea dinspre lac. La hotarul ogoarelor se înălța o cruce de lemn pe care era încrustat bărbatul acela ca un zeu păzitor al așezării. Omul acela sfrijit avea ochii întunecați și răbdători, părul împletit în cozi și nasul cârn, la fel ca indienii care erau vânduți de către spanioli. La picioarele lui se întindea o baltă de ceară topită, formată parcă din lacrimile vărsate chiar de el. — Seara indienii vin aici și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
un teanc de hârtii roase pe margini. — Nu am ce să vă dăruiesc. Vă rog luați cel puțin aceste lucruri. Este viața Domnului nostru scrisă de mine. N-aveau de ce să nu le primească. Lângă trestiile de pe lac îi aștepta răbdător, alături de măgari, omul care-i adusese până acolo. Samuraiul avu sentimentul că ochii măgarului semănau întrucâtva cu ochii fostului călugăr. Acesta îi porunci omului ceva într-o limbă pe care cei doi soli n-o înțelegeau. Soarele era deja sus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
și din faptul că treizeci și opt de negustori japonezi pe care i-am adus cu mine până în Nueva España au primit botezul în biserica San Francisco din Mexico. Iar acum și unul dintre cei trei soli japonezi care așteaptă răbdători hotărârea dumneavoastră dreaptă mi-a făgăduit că vrea să se devină copil al bisericii la Madrid. Întins pe pat cu fața în sus și cu mâinile sub cap, samuraiul asculta răpăitul ploii și se uita la trupul gol al omului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]