2,847 matches
-
pe parcursul spectacolului, că există undeva o fractură între ideea regizorului și modul în care a fost ea asumată și concretizată de trupă. Și nu orice trupă. Un anume scurt-circuit s-a strecurat pe drumul actorilor de la gînd, la materializarea lui scenică. Și numai creatorii pot ști exact la ce nivel anume comunicarea n-a funcționat și de la ce punct încolo calea regizorului s-a bifurcat de cea a actorilor. Atmosfera unei lumi șubrede, a unui sat irlandez, izolat, închis, bîntuit de
Năzdrăvănii și năzdrăvani by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15847_a_17172]
-
sau seduce are nevoie de un text. Altfel, s-ar vedea lipsit tocmai de acea necesară încărcătură explozivă ce reprezintă pentru el un punct de pornire. De aceea, Zholdak nu alege decât piese clasice, opere de repertoriu față de care travaliul scenic își proclamă o libertate necondiționată. În spectacolele sale, cu totul ieșite din comun, Zholdak dezvoltă o estetică a șuvoiului de imagini. Izvorând fără întrerupere, niciodată supuse vreunei selecții, ele se succed, țâșnesc pe neașteptate, variază, refractare celui mai elementar principiu
Zholdak, un suprarealist neîmblânzit – eseu de George Banu by Delia Voicu () [Corola-journal/Journalistic/12590_a_13915]
-
a numit-o "cel mai frumos teatru din lume". În sala Casei Sindicatelor de la Sibiu, urmărind spectacolul lui Zholdak, ghemuit în fotoliul meu, m-am lăsat cuprins până la amețeală de fascinația acestei aventuri. Blestemam pauzele care întrerupeau brutal fluiditatea operei scenice. Și, ca orice om robit visului, pierdut în mulțimea din foaier, nu așteptam decât să-l reiau. N-am mai avut atunci nici o îndoială că Zholdak reușise de data asta să se apropie mai mult ca oricând de ceea ce constituie
Zholdak, un suprarealist neîmblânzit – eseu de George Banu by Delia Voicu () [Corola-journal/Journalistic/12590_a_13915]
-
lumea: teatrul materializează domnia ei paranoică. O vedem, de asemenea, pe Desdemona nemaiavând decât un picior: "De ce?" l-am întrebat odată pe Zholdak. Pentru că ea spune că bănuiala lui Othello a rănit-o". Soluție care, la urma urmei, amintește "literalizarea" scenică proprie discursului textual practicat de mișcările de avangardă din anii '60-'70, mi-am spus eu, mulțumindu-mă cu răspunsul primit (așa lucra Grotowski sau Manea). Un an mai târziu, Zholdak îmi dezvăluia întâmplarea care îi sugerase soluția: "La țară
Zholdak, un suprarealist neîmblânzit – eseu de George Banu by Delia Voicu () [Corola-journal/Journalistic/12590_a_13915]
-
ex aequo), Roberto Zucco, piesa lui Bernard-Marie Koltès, a devenit o operă rock și nu doar datorită prestației live a formației Destine, ci și prin aportul trupei evoluînd într-o exemplară unitare plastică, generînd o întreagă pădure de semne - imagini scenice de mare efect și densă semnificație: eliberarea de orice constrîngeri poate duce la o riscantă defulare fără limite! Pe o temă înrudită - violența aparent gratuită, Fun de James Bosley, regizat de Vlad Massaci la Theater der Jungen Welt, Leipzig, este
Descoperind AMERICI cu Andrei Șerban by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/16988_a_18313]
-
omului lăuntric, ins înzestrat cu o densitate de caracter și cu o vînă de spirit. În loc de mediumuri zbîrnîind la unison, dăm peste carcase sportive alternînd măscările cu aluziile lascive, atunci cînd nu se mărginesc să-și arcuiască membrele în trucuri scenice care nu au legătură cu textul. La final ieși din sală cu frustrarea celui căruia i s-a servit o farsă, silit fiind să asiste la o circăraie deșucheată. Nici urmă de spirit în toată parada de contorsionări cabotine, nici
Declinul scenei by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2486_a_3811]
-
teatru pentru elite“. Pe primul Brook îl respinge sub motiv că e o mostră de vitalitate fără finețe, pe al doilea din pricină că e tipar simandicos golit de viață. Renunțînd la ambele, regizorul propune formula de „teatru sacru“, genul de oficiu scenic în care invizibilul e pus în scenă prin mijlocirea unor actori cu har. Insistența cu care Brook invocă teatrul japonez Kabuki sau pe cel indian Kathakali, ca pe exemple de ceremonii vechi la care, respingînd forma, păstrează tensiunea, e o
Declinul scenei by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2486_a_3811]
-
toate celelalte scene timișorene, Filarmonica „Banatul“ izbutește performanța de-a amâna neașteptat sfârșitul stagiunii, dăruindu-le melomanilor un concert simfonic în 30 iunie, de la ora 19. Adevărat dar, căci intrarea e liberă, anunță organizatorii. Maestrul Gheorghe Costin va dirija Cantata scenică a lui Carl Orff „Carmina Burana“, pentru soliști, cor și orchestră. Soliști vor fi soprana Teodora Ciucur, tenorul Barabas Zsolt și baritonul Cristian Rudic, iar dirijorul corului este maestrul Diodor Nicoară. Programat inițial a se desfășura în Parcul Rozelor, concertul
Agenda2006-26-06-cultura () [Corola-journal/Journalistic/285093_a_286422]
-
Elementele anticipatoare din piesa lui Tolstoi, acele raportări la "existențialismul" eroului, bîntuit de angoase și de setea de autodistrugere, sunt puse în evidență neostentativ. Ni se impun parcă de la sine. Pe de o parte piesa lui Tolstoi se deschide spectaculosului scenic, în evocarea mediului pitoresc de "la țigănci" (coruri, dansuri etc.), iar pe de altă parte se deschide dezbaterii morale. Cele două părți stau, firește, într-un raport de concurență, existând riscul ca prima să o acopere pe a doua. Gelu
Un Protasov memorabil by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/16238_a_17563]
-
despletirile, "rusismele" care nu se poate să nu-l fi ispitit. Fie și numai pentru jocul său, acest spectacol al Naționalului bucureștean poate fi socotit important. Cadavrul viu de Lev Nikolaevici Tolstoi. Traducere de Al. Kirițescu și Tamara Gane. Versiunea scenică: Gelu Colceag. Regia: Gelu Colceag. Decoruri: Ștefan Caragiu. Costume: Florilena Popescu Fărcășanu. Muzica: Nicu Alifantis. Coregrafia: Roxana Colceag. Distribuția: Mircea Rusu, Dana Măgdici, Simona Bondoc, Maria Popistașu, Marius Bodochi, Ilinca Tomoroveanu, Mircea Albulescu, Maria Buză, Mihai Perșa, Ileana Iordache, Emil
Un Protasov memorabil by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/16238_a_17563]
-
de mult, atât pe plan național, cât și internațional. Ambele opere, dirijate de Tiberiu Soare, au fost puse în scenă de Anda Tăbăcaru Hogea, în scenografia Hristofeniei Cazacu. Opera Arald, inspirată de poemul eminescian Strigoii, a avut în economia ei scenică și părți încredințate dansului, personajele poemului, Arald (Cătălin Mustață) și Maria (Madeleine Pascu), fiind continuu secondate de mișcările așa-numitelor Spirite ale pământului. Recunoaștem că ne-a fost frică de întâlnirea cu acest poem, în versiune scenică, dar din fericire
La început de an by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/7626_a_8951]
-
în economia ei scenică și părți încredințate dansului, personajele poemului, Arald (Cătălin Mustață) și Maria (Madeleine Pascu), fiind continuu secondate de mișcările așa-numitelor Spirite ale pământului. Recunoaștem că ne-a fost frică de întâlnirea cu acest poem, în versiune scenică, dar din fericire teama ne-a fost spulberată. În montare a lipsit ceva din suflul romantic al poeziei (posibil nici desfășurarea libretului nu permitea prea mult), dar am fost încântați de scenografia modernă și cât se poate de inspirată a
La început de an by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/7626_a_8951]
-
unsprezece actori implicați în demersul ei, Ana-Maria Pâslaru, Ana Daponte, Alina Crăiță, Laura Dumitrașcu, Mihaela Huru, Ruxandra Chelaru, Ștefania Dumitru, Valentin Mihalache, Aurel Sandu, Bogdan Angelescu și Ionuț Ghenu, s-au pliat, în bună măsură, cerințelor și modalităților de gândire scenică ale Vavei Ștefănescu - pentru ei toți această implicare constituind o nouă provocare. Cum autoarea însăși și-a subintitulat piesa drept "o experiență coregrafică și sonoră", coregrafa i-a condus pe actori către noi modalități de exprimare și anume către interpretarea
La început de an by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/7626_a_8951]
-
se remodeleze după noi tipare ale dansului contemporan, și cel al coregrafei Vava Ștefănescu, care a lucrat pe scenă, nu în ateliere de creație, cu un grup mare de artiști, gândind pentru ei și compoziții de dans, nu numai mișcare scenică. Alexandra Pirici și Centrul Național al Dansului București Nu de multe ori i se poate întâmpla unui cronicar să își modifice radical părerea despre creația unui coregraf, care pe parcursul a câțiva ani nu i-a spus mare lucru și dintr-
La început de an by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/7626_a_8951]
-
Silvia Kerim, Aurel Storin). Muzica a fost înregistrată de Radio Timișoara cu Orchestra Operei naționale române din Timișoara, sub conducerea muzicală a Mihaelei Silviei Roșca; concert-maeștri: Ovidiu Rusu, Corina Murgu. Scenografia este semnată de Geta Medinschi, iar coregrafia și mișcarea scenică de Hellen Ganser. Este cu adevărat o feerie, în care cei mici, dar și părinții și bunicii, se reîntâlnesc cu „Albă ca zăpada și cei 7 pitici”, „Fram ursul polar”, „Zâna zăpezilor”, „Fetița cu chibrituri”, „Balaurul cu 7 capete”, „Pasărea
?Steaua de sticl?? by Oana Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/84020_a_85345]
-
cinematografice, nici onorurile, nici măcar truda de-a ține cârma UNITER de-atâta vreme nu l-au abătut pe distinsul actor de la nostalgia incurabilă pentru scena de scândură. Remediul a venit pe măsura dorului: cu o parteneră ideală, căci o forță scenică precum cea a actriței Marianei Mihuț e greu de egalat; cu un text semnat de singurul dramaturg contemporan rus jucat în delir pe tot mapamondul, Aleksandr Galin; în fine, cu un regizor în mare vogă, adică Yuriy Kordonskiy și scenografia
Agenda2004-15-04-cultural () [Corola-journal/Journalistic/282279_a_283608]
-
apropie de tălmăcirea ei, este un fel de „întrecere a zeilor”, iar E. Piedicuță a beneficiat de parteneriatul excelentei pianiste Clementina Ristea fără de care recitalul ar fi pierdut din calitate. Muzicalitatea ei alături de cunoașterea perfectă a partiturilor și de experiența scenică a reprezentat unul din factorii care au asigurat succesul acestui recital. 4. Recitalul cameral care a avut loc la Sala Mică a Atheneului, oferit de formația alcătuită din Liviu Ailincăi (vioara I), Petru Nemțeanu (vioara II), Marian Movileanu (violă), Mircea
Remembering 2013 by Corina BURA [Corola-journal/Journalistic/83726_a_85051]
-
ani, prezente în Festivalul la Craiova și București, tripticul Shakespeare al lui Nekrosius și-ar fi găsit forma completă în memoria mea. Cred că punctul numărul unu al montării lui Thomas Ostermeier cu „Hamlet" la Schaubuhne din Berlin este versiunea scenică și traducerea semnate de Marius von Mayenburg. El însuși dramaturg, dar și dramaturg în accepțiunea germană, omul cu care un regizor lucrează pe un text, colaborator important al lui Ostermeier, Von Mayenburg alcătuiește o traducere extraordinară, din care viziunea regizorală
Forța cuvîntului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6330_a_7655]
-
regizorală își trage intensitatea. Acest „Hamlet" are un decupaj cinematografic, este rostit într-o limbă de azi, alertă, dinamică, din care sînt eliminate pasaje sau sensuri reziduale, cuvinte care nu mai au nici un înțeles relevant astăzi. Impactul unei asemenea propuneri scenice vine și din limba în care este spus. Actualizarea ei, traducerea în respirația și în ritmul de azi, face enorm pentru o montare. Cum rămînerea într-o variantă așa-zisă clasică, învechită, cu un cîmp semantic irelevant, duce spectacolul implicit
Forța cuvîntului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6330_a_7655]
-
iar a doua zi am ascultat o exegeză savantă și ușor prețioasă asupra montării, extrem de captivantă în sine, nu și foarte înrudită cu ceea ce văzusem, deși autorii erau regizorii înșiși. După părerea mea, Hausvater este din ce în ce mai puțin convingător în demersul scenic. Un soi de superficialitate barocă și zgomotoasă s-a instalat în ultimele spectacole pe care le-am văzut: Magister Machiavelli de la Râmnicu Vâlcea, Machinal la Teatrul Național din București, Don Perimplin și Belisa la Ploiești (recentă premieră). Teibele și demonul
Iubirea mașinală a lui Don Perimplin by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16193_a_17518]
-
Adrian Tomescu” din incinta Colegiului Național de Muzică „George Enescu.” De o condiție artistică superioară, interpretarea a fost vie, puternică, vibrantă și neîncetat evocatoare. Am văzut în Georgeta-Ioana Iordache nu numai o instrumentistă de certă performanță, ci și o prezență scenică în măsură să potențeze imbucurător efectul ideatic și de viață dintr-o partitură sau alta. Sunetul său nobil, distinct, și cu densități diamantine este plasat la înălțime, și aici nu este nicidecum vorba de registrul instrumental. Georgeta-Ioana Iordache, evoluează cu
Tinere?e ?i adev?r by Mircea ?tef?nescu () [Corola-journal/Journalistic/84211_a_85536]
-
această pauză a relației lor, nici una, nici cealaltă nu a realizat, deși au lucrat mai mult sau mai puțin, ceva atît de semnificativ ca atunci cînd erau împreună. A se înțelege exact: fiecare din aceste mari artiste s-a împlinit scenic și în alte formule și mă gîndesc, de exemplu, la Dimineața pierdută, spectacol de mare forță regizorală și performanță actoricească, pus în scenă de Cătălina Buzoianu la Teatrul Bulandra. Păreau, la urma urmelor, evadări care încarcă în mod fundamental bateriile
Alegerea Valeriei Seciu by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16302_a_17627]
-
examenul ginecologic fostei lui profesoare. Umilința este jucată doar de Valeria Seciu fără să provoace vreo reacție, pandant în tînărul și ambițiosul doctor-cercetător. La fel, ceea ce atît de prețios se numește aici, ca și în alte prea multe spectacole, mișcare scenică - îi aparține Mălinei Andrei - agravează tonul eronat în care este construit planul. Mi se pare grav chiar și felul - care denotă o neglijență profesională - în care tinerii Talașman, Niculescu, Zetu și-au lăsat corpurile să capete contururi jenante pentru vîrsta
Alegerea Valeriei Seciu by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16302_a_17627]
-
prezența Valeriei Seciu și performanța ei cu totul remarcabilă estompează mult din erorile sau imperfecțiunile planului doi și trei. Pare că și travaliul și imaginația Cătălinei Buzoianu s-au concentrat aici. Cu succes. Stările bolnavei sînt atît de bine gradate scenic, amestecate și sparte de contrapuncturi incredibile, într-o atmosferă uneori ireală - de alburi și cortine transparente, de aripi întinse - ca în Pescărușul - fără zbor - concepută impecabil de Lia Perjovski. De fapt, Spirit asta și înseamnă și asta va rămîne: o
Alegerea Valeriei Seciu by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16302_a_17627]
-
merge, schimbam tonalitatea. Repertoriul nostru a fost ales de profesoara Elena Gaja, care ne-a pregătit alături de prof. Lucia Pârvulescu din cadrul Conservatorului și care ne formează în continuare. Învățam melodia, lucram pe ea, făceam interpretare, transformarea în personaje, apoi mișcare scenică pentru a le uni și a le da o poveste. Am interpretat: «Duetto buffo di due gatti» (Giocchino Rossini), «Bolero» ( C. Saint-Saëns), «Stonge Music» (Edward Grieg), precum și un cântec popular suedez în limba germană, «Vierzehn Jahr’ war ich alt». Noi
Agenda2004-14-04-d () [Corola-journal/Journalistic/282254_a_283583]