2,464 matches
-
din mână servieta, iar ochelarii mi-au zburat cât colo. Georgiana s-a repezit să mă ridice și mi-a cules lucrurile îm prăștiate care-ncotro. M-a privit apoi cu îngrijorare. — Vai, Clara, ce m-ai speriat! Ești încă slăbită, nu? Iar eu îți mai dau vești din astea, tenebroase... Am bâiguit ceva de neînțeles chiar și pentru mine și m-am sprijinit de zid. — Ai dreptate, încă nu mi-am revenit! am rostit până la urmă, cu greutate. Mă întorc
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
care dederă capului său aspectul unui berbece plouat, și te mirai ce mai rezistă torentelor de ploaie - hainele lui ude - sau metafizica. De prin crâșme și prăvălii pătrundea prin ferestele cu multe geamuri, mari și nespălate, o lumină murdară, mai slăbită încă prin stropii de ploaie ce inundase sticlele. Pe ici pe colo trecea câte un romanțios fluierând; câte un mitocan cu capul lulea de vin își făcea de vorbă cu păreții și cu vântul; câte - o femeie cu fața, înfundată
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
a minții își închise ochii. Deodată simți cumcă pe marginea patului său ședea cineva... îi ședea pe picioare. Apoi simți o mână dulce și mică pe frunte. El deschise ochii pe jumătate. Văzu un băiat cu fața ovală, palidă, cam slăbită, părul de aur acoperit de o pălărie de catifea neagră cu margini largi, îmbrăcat c-o bluză de catifea care cuprindea, strâns de un colan lustruit, mijlocul cel mai gingaș din lume. Ochii lui Dionis pe jumătate-nchiși nu trădau
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
României. Tropăiai pin bălțile de noroi ce te împroșcau cu apa lor cea hleioasă îndată ce aveai cutezarea de-a pune piciorul c-un pas înainte. De prin cârciumi și prăvălii pătrundea prin ferestrele mari și nespălate o lumină murdară, mai slăbită încă prin stropii de ploaie ce inundase sticlele. Din când în când treceai pe lângă vro fereastră cu perdelele roșii, unde în semiântuneric se zărea câte o femeie... Pe ici, pe colea vedeam pe câte - un romanțios ce trecea fluierând sau
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
226} ["CASELE NEGRE" ] ["Casele negre ale Bucureștilor"] 2284 Casele negre ale Bucureștilor risipite prin maidanuri gunoiete, cu ferestrele lor de care colbul s-a lipit negrind * painjinișurile, un miros propriu asemenea gunoiului aburind * supt noapte și luna se strecură, pare-că slăbită și ***, prin risipitu [ri ]le norilor. Un șuier, un câne urlând... trece speriat pe ulițele pustii, temîndu-se de orice chip apare în vun colț... Pași se aud de departe ca și în Pompeii... pare un oraș dispopulat... Din când în
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
merse până ajunse în mijlocul insulei... Pe un piedestal scund erau două sicriuri... În unul era întinsă o femeie cu chipul de ceară... rozele roșii împletite în jurul frunței contrastau cu fața palidă și moartă... Ochii cei mari închiși, fața trasă și slăbită, pleoapele-nvinețite * peste ochii înfundați. Haina ei trecea din toate părțile peste marginile sicriului și ajungea la pământ... Mînile reci, transparente de albe, cu degetele lungi și subțiri încleștate peste piept... Era un cadavru de-o spăimântătoare frumuseță... - O, Rodope, zise
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
dragoste, simțea că nu o merită, însă acest sentiment de vinovăție îi fu repede spulberat de inocența aprigă a Verei cu care aceasta își revendica mama, având nevoie de dragostea ei și de legătura eternă și aproape nefirească dintre ele. Slăbită și cu lacrimi în ochi, Lilia nu sesiză schimbarea din înfățișarea Verei și se lăsă în voia sentimentului pur și a trăirii intense pe care, până acum, și le sublimase constant. Cu atât mai mult, dacă până acuma își păstrase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
pentru el, părea a fi Nu vei primi nimic de aici, pe când în dreapta sa, peste canal, zăcea corpul masiv al Spitalului Orfanilor, iar această juxtapunere i se păru ironică. Virginski se opri să considere semnificația acestui fapt și se simțea slăbit, nefiind în stare să gândească. Cu toate acestea, deslușirea semnificației acestui fapt deveni presantă. Cum stătea acolo, un bărbat își croia drum pe lângă el, îmbrăcat cu o haină sărăcăcioasă și cu niște pantaloni căptușiți cu paie și ziare. Cu toate că în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
împreună au părăsit magazinul fără să mai pună nicio întrebare. § Au ieșit în hărmălaia pieței de vechituri și în îmbulezeala strașnică a marii Arcade Apraxin. Mirosul pinilor și al produselor de patiserie condimentate îi gărbea, însă Porfiri se simți brusc slăbit, flămând și amețit. ă Ce ai de gând să faci? întrebă Salitov. ă Să rămân aici și să fiu atent. ă Crezi că va veni aici? Porfiri ridică din umeri. ă Totul depinde dacă are destui bani să recupereze samovarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
să‑l folosească pentru a‑și muta greutatea corpului de pe o parte pe alta. Când trebuia să treacă din pat Într‑un scaun cu rotile pentru terapia fizică, baza triunghiului Îi era vârâtă sub coapse. În timp ce se prindea, cu picioarele slăbite, de tubul de oțel, instalația era Înălțată treptat, prin Învârtirea unei manivele plasată la piciorul patului. Brusc Îi vedeai gambele slăbănoage ridicându‑se, ieșind de sub așternut. Și pentru că nu‑și putea deschide complet pleoapele, expresia de alarmă din ochi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
unghere ale gândului. Dar el o înșelase. Mai mult de-atât: o părăsea. Era conștientă de toate astea așa cum era conștientă de așternutul de sub ea, de respirația greoaie care o înăbușea, de viața ce urma s-o trăiască fără el. Slăbită, până la neputință, amețită și copleșită de lacrimi nevărsate, i se păru că zărește imaginea parcului din orașul în care se născuse. În ceață, apoi din ce în ce mai clar, îl vedea de undeva de sus, din zborul unui fluture ori, cine știe, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
La început, fusese convins că numele Anielei ar fi sculat-o și din morți. Acum, dezarmat, sufocat de spaimă, epuizat după o săptămână de eforturi și speranțe deșarte, nu-și mai găsea cuvintele. Îi vedea venele străvezii pe brațele albe, slăbite, străpunse de ace dușmănoase, legate de perfuzii impersonale și reci în menirea lor de-a o ține în viață. Scos din minți, strigă fără să mai gândească: Trezește-te, auzi? Își poruncesc să te trezești! Radu Noia ridică privirea goală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
băiat când va Împlini douăzeci și unu de ani? — Da. Și eu jurasem că nu voi Încerca să iau legătura cu el. — Vă trimitea vești despre el? — Cu multe detalii. Primii dinți. Bolile copilăriei. Doica angajată Într-o perioadă când se simțea slăbită. Apoi școala. Îmi povestea viața lui aproape zi cu zi. — Fără să menționeze locul? — Da. În ultimul timp, se pare că voia să se facă medic. Îl privi pe comisar fără falsă pudoare. — N-a existat niciodată? — Ba da... Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
trebuit să mă străduiesc din răsputeri să-l conving să renunțe la bătălie. Am căutat să-l conving că mai întâi trebuia să-și consolideze puterea proprie, căci dinspre răsărit primejdia creștea, și Bizanțul era o barieră care nu trebuia slăbită, de vreme ce vasele arăbești străbăteau de-acum Mediterana și jefuiau coastele. Asta însă, probabil, era o problemă mai mult a mea, căci mă durea dispariția Siriei natale. Chemați de Gundeperga, au sosit și emisari ai papei Onoriu cu scrisori îngrijorătoare, descriind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
descântece și acatiste. Noi doi ne uitam unul la altul în tăcere, prea obosiți să mai protestăm. Asta a durat preț de trei zile, și doar atunci când regina a căzut la pat, neputând să se mai țină pe picioare de slăbită ce era, am avut acordul lui Rotari să trimit o lectică după Amos. Purtarea lui a amintit de cea a lui Iisus față de neguțătorii de la templu; a pus pe fugă toți preoții, bizuindu-se pe protecția mea. Regele n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Purtarea lui a amintit de cea a lui Iisus față de neguțătorii de la templu; a pus pe fugă toți preoții, bizuindu-se pe protecția mea. Regele n-a mai îndrăznit să intervină, văzându-l atât de mânios, în ciuda bătrâneții. Bătrânele și slăbitele lui mădulare au izbutit chiar să-l dea jos din pat, furios nevoie mare. Rotari nu era nici prost și nici superstițios, și, când Amos i-a explicat cu lux de amănunte simptomele bolii, s-a predat: - Maestre, i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
că în primele zile ale lunii iunie i-am convocat pe duci la Pavia, de vreme ce marele, puternicul și înțeleptul rege Rotari își pierduse deja complet mințile. Dumnezeu i-a venit în ajutor, a avut milă de trupul său împuținat și slăbit, umflat din pricina urinei, și, în timp ce eu îi rosteam Akathistos-ul, i-a îngăduit din senin câteva momente de luciditate. Eram doar noi doi în camera lui; a întins o mână spre mine, și m-a cuprins deznădejdea văzându-i brațul drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
pipăind cei câțiva centimetri în plus din jurul taliei. E clar că mi-ar prinde bine și mie să evit ciocolata și frișca. Vrei să vii cu mine la WeightWatchers? o întrebă Minette. —Poate că da. Întotdeauna am avut impresia că slăbitul era numai pentru tipele care umblau după bărbați. Așa că disprețuiam genul ăsta de activități. Încă mai cred asta, întrucâtva. Și mi se pare stupid să faci anumite lucruri numai ca să placi bărbaților. —De ce? Minette o privi curioasă. Te-ai tuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Bine! Iese părintele, lăsându-mă singur în fosta cameră cu treisprezece palmieri, tot la Așternuturi în soare mi-am lăsat privirea, prin ușa întredeschisă se aud glasuri șoptite peste vocile protagoniștilor din filmul de la televizor, mi-e mai bine acum, slăbit numai și-o dulce toropeală se lasă peste ochii mei, unghiile roșii ale Dianei, pieptul tresăltând al preotesei sub capul meu, îi aud inima, clopoțeii de argint de la gâtul Floriței, adorm, XVIII Mă simt mai bine acum, am luat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
unei promisiuni peste puterile tale, te-a asigurat cu vorbele ei vrăjite că, orice ai face, nu te vei putea opune ursitei ce ți s-a dat, 17 iulie, părintele cere să fie dus în biserică să-mi vadă pictura, slăbit, obosit, transfigurat de liniștea drumului lung ce-l așteaptă, Daniel așteaptă miracole, Da, așteptam un miracol, gândurile mi-erau în vara aceea fixate numai pe lungimea de undă a rugăciunii, umblam singur prin pădure, prin jurul mănăstirii în speranța vie că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Răspunde-mi, Daniel! ce putea Daniel să-i răspundă atunci?! Ce poate să-i răspundă astăzi, când prețul a fost plătit?! Daniel așteaptă miracole, aici am rămas, 17 iulie, părintele cere să fie dus în biserică să-mi vadă pictura, slăbit, obosit, transfigurat de liniștea drumului lung ce-l așteaptă, Daniel așteaptă miracole, nu mai am multe pagini de citit, le voi termina astăzi, 23 iulie, am stat întins pe pat toată după-amiaza, durerea de cap începe să mă lase și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
răspunse Grasu’ Încurcat. Suntem colegi. — Te mai las cinci minute cu dânșii și după aceea te rog să-mi scrii declarația. Am nevoie urgentă de ea ca să pornesc oficial ancheta, adaugă el, apoi lasă hârtiile pe pat și iese. — Ești slăbită și trebuie să te odihnești, ai pierdut mult sânge, zice Grasu’. Spune-mi, ai nevoie de ceva ? Vrei să sun acasă la tine să-i anunț pe părinți ? — Nu știu... nu, nu Încă. Trebuie să vorbesc mai Întâi cu un
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
mele. Am Înțeles Într-o clipită ce trebuia să fac : să transform chiar atunci acea vibrație pe care o primeam În adâncul ființei În cuvinte omenești, să rezonez cu ea. Am pornit astfel demersul anevoios al eliberării șamanului din mine, slăbit și Înfometat după atâția ani de prizonierat, dar totuși acolo, regenerat chiar În acea clipă de fluidul prin care angalok-ul Îl hrănea, peste legile lumii, arătându-mi drumul, nebunesc, imposibil și totuși singurul posibil pentru mine. Îmi dădeam seama că
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
acasă. Și, de vreme ce azi sunteți musafir, v-am adus un animal de călărie. Și, cu aceste cuvinte, Îi dădu o invitație de la Hanbei. Hideyoshi o deschise și citi: Curios, ați venit atât de des să-l vizitați pe acest om slăbit, care s-a retras la țară. Deși mi-e dificil să vă accept cererea, vă rog să poftiți la un vas de ceai neîndulcit. Cuvintele păreau puțin cam trufașe. Hideyoshi Își dădea seama că Hanbei era un om destul de nesociabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
să-i spună lui Hideyoshi exact ce se Întâmplase, având În vedere toate greutățile prin care trecuse Hideyoshi, nu prea putu ține chestiunea secretă. Când privi, pe furiș, chipul lui Hideyoshi, Kanbei văzu un zâmbet forțat apărându-i pe obrajii slăbiți. Da, Înțeleg, răspunse Hideyoshi. S-a Înfuriat fiindcă am Încheiat o alianță fără folos, cu de la mine putere. Nu părea să fie la fel de descurajat ca Kanbei. Îmi chipui că Seniorul Nobunaga voia să disturgem clanul Ukita, pentru a-i putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]