11,771 matches
-
pe verdele intens al vegetației din apropiere și din depărtare, pornind din incinta păstrăvăriei, peste dealuri și până pe crestele înalte acoperite de conifere semețe, ce păreau a înconjura zona în care ne aflam. Am avut și surpriza de a ne speria de două-trei animăluțe necunoscute, de care nu mai văzusem vreodată. Ne apropiasem de bazinele păstrăvăriei, un fel de lacuri succesive despărțite prin diguri (maluri) înguste de circa 1-2 m, acoperite de iarbă verde, sănătoasă și bogată, care aveau rolul de
de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1422 din 22 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/marian_malciu_1416666855.html [Corola-blog/BlogPost/372045_a_373374]
-
celor populate cu păstrăvi, în apropierea clădirilor anexă, toate construite din lemn. Erau prizoniere acolo și nu puteau evada pentru că acel bazin îngust era acoperit cu grilaj de sârmă. Am presupus că sunt locatare cu vechime deoarece nu s-au speriat prea mult de noi. Se obișnuiseră cu prezența și privirile turiștilor. Mai departe se afla un alt bazin, oarecum izolat de celelalte, mult mai mare, pe care se aflau destule rațe în libertate. Desigur, acestea erau domestice! - Uite! Uită-te
de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1422 din 22 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/marian_malciu_1416666855.html [Corola-blog/BlogPost/372045_a_373374]
-
afund. - Nu te priveam decât admirativ și cu invidie față de bărbatul care putea să te strângă în brațe și să se bucure de frumusețea corpului tău, oricând își dorea. - Chiar? Revenită seara la hotel împreună cu soțul meu, m-am trezit speriată de rătăcirile mele... și de cele două lumi ce sfâșiau nebune noaptea... alungând liniștea minții mele. Ce vrajă ai aruncat asupra mea? Ce pot face să ascund cea de-a doua lume în care am rătăcit nebună pentru câteva clipe
ROMAN PREMIAT DE L.S.R. ÎN 2012 de STAN VIRGIL în ediţia nr. 2334 din 22 mai 2017 by http://confluente.ro/stan_virgil_1495426936.html [Corola-blog/BlogPost/376786_a_378115]
-
se abătu cu o avalanșă de sărutări pe tot corpul. Îi mușcă buzele, îi mușcă sfârcurile sânilor destul de dureros, fără să țină cont de acest lucru. Se declanșase în ea o stare animalică încât dorea să devoreze totul. Ștefan se sperie de această parte vulcanică a partenerei sale și încerca s-o mai tempereze. Se gândea ca a doua zi să nu apară cu cine știe ce semne pe față sau pe corp, în zonele vizibile. O răsturnă la rândul său și-i
ROMAN PREMIAT DE L.S.R. ÎN 2012 de STAN VIRGIL în ediţia nr. 2334 din 22 mai 2017 by http://confluente.ro/stan_virgil_1495426936.html [Corola-blog/BlogPost/376786_a_378115]
-
țineți minte cum ne-am înțeles? Fluturele... banul...Banii mi-i dați mie și copiilor. Băieții i-au numărat. Uite, fiecare a trecut numărul fluturilor uciși pe bilețele. Vreți să-i numărăm? Sunt peste zece mii de fluturi! S-au uitat speriați unul la altul. Așa era. Făcuseră o “înțelegere” de care uitaseră. - Parcă era vorba de un nebun, a încercat Aristide să scape din “capcană”. Scoatem banii numai dacă vine “nebunul cu fluturii.” Domnul Arsu s-a uitat la copii, apoi
DOMNUL DODE de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1888 din 02 martie 2016 by http://confluente.ro/nastase_marin_1456939849.html [Corola-blog/BlogPost/383077_a_384406]
-
afirmă că rugile îndreptate către copac au fost practici păgâne pe teritoriul european precreștin și că ele s-au transmis, după convertirea la Creștinism, în obiceiul scandinav de decorarea a casei și al hambarului cu frunze de brad, pentru a speria și îndepărta răul. Din Scandinavia, obiceiul ar fi trecut în Germania secolului al XVII-lea. Tradiția nu a cuprins, însă, întreaga societate germană decât în secolul al XVIII-lea. Atunci, bradul începe să fie iluminat cu lumânări aprinse, iar prezența
150 DE CRĂCIUNURI ALE FAMILIEI REGALE ROMÂNE de CORNELIA CURTEAN în ediţia nr. 1818 din 23 decembrie 2015 by http://confluente.ro/cornelia_curtean_1450887405.html [Corola-blog/BlogPost/380747_a_382076]
-
pomeniră față-n față cu Mărțișor și luptătorii săi. Urmă o clipă de ezitare și retragere în debandadă a luptătorilor pe care Iarna îi opri, pocnind din biciușcă și urlând la ei: - Ho, mișeilor! Unde vă este vitejia? V-ați speriat doar la vederea dușmanilor? Ați uitat cât de puternici sunteți? La luptă! Atacați! Dușmanul este surprins și speriat! Și pocnea mereu din bici, altoind pe luptătorii din jurul său. Generalul Prăpădenie începu să urle și el, azvârlind cu biciușca în luptători
MĂRŢIŞOR-25 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1532 din 12 martie 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1426188137.html [Corola-blog/BlogPost/365642_a_366971]
-
a luptătorilor pe care Iarna îi opri, pocnind din biciușcă și urlând la ei: - Ho, mișeilor! Unde vă este vitejia? V-ați speriat doar la vederea dușmanilor? Ați uitat cât de puternici sunteți? La luptă! Atacați! Dușmanul este surprins și speriat! Și pocnea mereu din bici, altoind pe luptătorii din jurul său. Generalul Prăpădenie începu să urle și el, azvârlind cu biciușca în luptători: - În formație “Vârf de Săgeată”, atacați! Și jap! cu biciușca. Am zis “Atacați!” Și jap! în dreapta, jap! în stânga
MĂRŢIŞOR-25 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1532 din 12 martie 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1426188137.html [Corola-blog/BlogPost/365642_a_366971]
-
chiar prin tot satul; Închipuiește-ți că pornești cu colindatul”. Pretutindeni mă poartă gândul și dorul, Deși nu sunt vestitul Iscoditorul. Descoperitorului de Indii - multe urări: Mircea Eliade și neguțători peste mări. Canada nu mi se pare chiar departe, Dar mă sperie oceanul care ne desparte. Am aflat legenda cu Erik cel Roșu, Dar a trimis solii însuși Păroși-ul: Trimit „peste gard” armonii de viori, Visătoare seara, vesele în zori - De-aici, de pe la noi, că pe-acolo nu cântă, Suflă numai
PREUMBLĂRI de GEORGE NICOLAE PODIŞOR în ediţia nr. 374 din 09 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Preumblari_0.html [Corola-blog/BlogPost/361811_a_363140]
-
clipa de azi. ( i se aude respirația adâncă ) Ce clar văd lucrul acesta. Să aduci piatra de acolo, din trecut, de la miliarde de ani, în clipa de față. (râde ușor, ca pentru el, cum râd bătrânii) Ar trebui să mă sperii și să mă înfricoșez de puterea mea! ( oarecum speriat ) Dar nu m-a deformat ea, puterea aceasta ? ( mică pauză, departe parcă se aud țipetele unor pescăruși, triste, pustii) CONSTANTIN BRÂNCUȘI : Câteodată o simt mai mare decât mine. Ea, puterea aceasta
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
Și atunci, nu vom ajunge la vorba idealiștilor ? Dar ce este drept, acum au dreptate materialiștii, ei spun adevărul. (țipetele pescărușilor ne fac să credem că ne găsim pe țărmul unei mări pustii) CONSTANTIN BRÂNCUȘI : (tare, ca și cum s-ar fi speriat) Adevărul ! Cred că ăsta este adevărul. Sare ca iepurele în fața puștii...Dacă spiritul, conștiința, va ajunge o dată să creeze materia, și s-o producă chiar, atunci înseamnă că trecerea de la materia stelară, primordială, la materia vie, și de aici la
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
materia în sine oglindindu-se pe ea este clar că oglindește materia, adică Totul. Da, așa este. (după un timp de gândire, timp în care privirea îi rămâne în gol. Își mângâie încet barba, înfiorat ) CONSTANTIN BRÂNCUȘI : Doamne, asta mă sperie ! Să nu poți să zici că totul are un sens. Ființa umană a fost învățată, și asta i-a intrat adânc în suflet, că tot ce face ea are un sens, o finalitate. Că lumea, istoria curg într-un sens
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
de măreție a măreției omului. (respiră adânc, tușește cum tușesc tuberculoșii) Dar apoi vine spaima. Pustiul devine existența ta într-o existență viitoare. Și iată, vin eu, care am știut să mă bucur de liniște și de pustiu, și mă sperii. Îmi e frică acum de universul pustiu. (după un timp ) Dumnezeu mi-ar fi dat atunci senzația de univers locuit, care pentru mine, pentru noi, oamenii, este binevenită. Ne dă un sentiment întăritor, trăim starea de împreună, și o ciudată
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
bine, Costache... (reia după un timp ) CONSTANTIN BRÂNCUȘI: Dar dacă starea aceasta, frumoasă, trăită de ființa umană în fața universului gol este degeaba ? Ce lume poate fi imaginată mai absurdă decât aceasta ! ( trăgând aer în piept ca și cum și-ar da sufletul, speriat deodată) Dacă materia stelară, după miliarde de ani devine creier, și apoi tot universul este un creier, și apoi sucombă, redevine într-o clipă materie stelară, apoi aceasta iar tinde, urcă muntele evoluției, al timpului și devine iar creier, și
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
mii de oameni el este viu, însă eu știam dinainte că el nu este. (cu pumnii strânși) Și mi-a venit atunci o idee, să-l sparg cu ciocanul de spart piatra. Turbam și eram fericit totodată, și m-am speriat de nebunia mea, căci trebuia să mă bucur de marea mea faptă, și să mă prosternez în fața ei. (undeva departe se aude sunetul unui corn de vânătoare) DOMNIȘOARA POGANY : (rar) Da, Costache, artistul trebuie să fie înțelept în fața operei sale
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
care trebuiesc să devină întreg, și când devin, dacă ar sta mai mult în starea aceasta întregul ar pieri... Adică dacă întregul stă o clipă el perpetuează viața, iar dacă ar rămâne și după clipa aceea, el ar pieri. ( intrigat, speriat ) De ce ? DOMNIȘOARA POGANY: (visătoare) Nu-ți dai seama că dacă femeia și bărbatul ar rămâne îmbrățișați în ipostaza rutului, și dacă s-ar pierde și nu s-ar mai putea desprinde, ar muri epuizați. Apoi ar muri de foame, apoi
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
Nu poate fi adevărat...! (devine înspăimântat) Nu, nu, (înspăimântat) nu poate fi adevărat...! Clepsidra mai are mult până să se umple, și nici pe departe nu poate fi vorba de un creier universal. Nu, nu se poate! (tremură, e foarte speriat) Atunci trebuie distrusă! (urlă) Să distrug, să distrug! (arată ca un dement, barba îi zboară în vânt, ochii îi lucesc sălbatic, sudoarea îi curge pe față, se repede, pune mâna pe un ciocan și sparge câteva lucrări în culmea demenței
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
e mai bine ? Îmi era dor de mama...am visat-o pe ea , și mi-a trecut. ( trist) Ce-o fi făcând mama acolo, departe... în sătucul acela de case cu bârne? Mereu te aud, mamă, trăind pe lume. (atent, speriat deodată ) Ce este asta ? Nu este nici dor, nici durere, nu e nici veselie, nici melancolie ... parcă melancolie este, dar este asemenea unui dor după ceva. Ca și cum aș fi aer sau vânt și m-aș risipi către tine, mamă....și
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
lucrul acesta ne leagă. Noi suntem printre puținii oameni fericiți ce au apărut și s-au perindat pe planeta aceasta, de la începutul tuturor începuturilor. (apoi, ca și cum s-ar trezi. Undeva un câine urlă a morțiu) Doamne, ce este cu mine ? (speriat deodată ) Prea mi-a slăbit atenția, și mă fură un fel de somn și de amintire. Nu cumva nu mai e mult ? SCENA III-a Același décor ca în scenele anterioare. Brâncuși e întins pe pat. Respirația îi e grea
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
Dacă e porumbelul înseamnă că e bine...(valurile mării se aud spărgându-se de țărm) VOCEA : Nu te bucura, Costache, nu te bucura. N-am venit să te iau, am venit să te judec. CONSTANTIN BRÂNCUȘI : (făcând ochii mari, e speriat) Vorbește! Parcă ar fi vocea tatălui meu! (își șterge sudoarea de pe frunte) Să mă judeci? Dar cine ești tu ? VOCEA : (ecou îndepărtat) Sunt chipul Domnului, iar în mine e duhul Lui... Și am venit să te judec... CONSTANTIN BRÂNCUȘI : (are
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
bine că nu e suflet care să nu fie judecat. Aceasta este esența spiritului. El judecă și este judecat. CONSTANTIN BRÂNCUȘI : (ridicându-se din nou în coate cu mare greutate) Bine, Doamne, dacă e așa...M-am liniștit acum...Mă speriasem când am auzit că ai venit...De judecată n-am însă de ce să mă tem... VOCEA : Greșești, Costache. Veșnic trebuie să ne temem de judecată. CONSTANTIN BRÂNCUȘI : Nu, Doamne, eu zic că omul nu trebuie să se teamă de judecată
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
încolo și-ncoace. Minune li se părea jocul pe gheață, de-ar ține hârjoana o vecie! Dar ce să vezi, nenorocul îi paște! Mezinul se prinde ostatic într-o vicleană crevasă apărută ca prin farmec c-un zgomot pătrunzător. Se sperie tare! Se-agită! Dar n-are putere să iasă! Cel mare, crezând că e-o glumă, mormăie vesel, dând să-ncerce și el jucăria... Într-o clipită, foca se-arată însetată de-o gură de aer, frământându-și nările. Ursoaica
ATIQTALIK de ANGELA DINA în ediţia nr. 1920 din 03 aprilie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1459667175.html [Corola-blog/BlogPost/381438_a_382767]
-
-ntre dânșii regat... Și Anyu ațipi visând la cei dragi. * Vlăguită, ursoaica înainta încet. Deodată se ridică în picioare ca împinsă de un resort. Adulmecă îndelung. Sânge! Cu siguranță miroasea a sânge! Și dacă era sânge, era hrană! Oprirea ei sperie cumva puiul. Dar nu se-ascunse lipindu-se de ea ca alteori. Nu. Își săltă și el trupșorul împuținat de răbdare și drum trăgând pe nas aerul. Ceva-ceva îl ademenea. Luă seama la mama ursoaică. O văzu lăsându-se pe
ATIQTALIK de ANGELA DINA în ediţia nr. 1920 din 03 aprilie 2016 by http://confluente.ro/angela_dina_1459667175.html [Corola-blog/BlogPost/381438_a_382767]
-
Care-l vreau tot mai înalt, Nu vreau în el să mă-nchid, Caut să mai fac un salt... Am pus piatră peste piatră, Trăind intens orice eveniment, Am clădit a vieții vatră, Legată cu al dragostei ciment. Nu mă sperii că sunt bătrân, Casa va supraviețui în timp, Doar zidirile ne mai rămân, Pe aici cu amintiri mă plimb! Sunt mulțumit cu ce am zidit, Castele pe care alții le iubesc, Sunt bucuros că am clădit, La anii mei simt
ZIDIREA ANILOR de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 750 din 19 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/Zidirea_anilor_mihai_leonte_1358588588.html [Corola-blog/BlogPost/342413_a_343742]
-
ca țiganul (na! iar nu-s corect politic). Tot sucind-o în mînă mi-am adus aminte ca într-o străfulgerare: știam lămpița asta! Cînd eram mici, eu și sora mea, ne-o lăsa mama aprinsă noaptea, ca să nu ne speriem de întuneric, în caz că ne trezeam din somn. Poate că soră-mea era sperioasă sau poate că mama făcea exces de grijă față de noi. Eu însă știu bine că nu mă speriam deloc, cînd mă trezeam noaptea. Mă uitam în sus
NIŞTE AMINTIRI de RADU PĂRPĂUŢĂ în ediţia nr. 374 din 09 ianuarie 2012 by http://confluente.ro/Niste_amintiri.html [Corola-blog/BlogPost/348220_a_349549]