4,988 matches
-
526, pleacă la ora 13,10 și ajunge la București la ora 22,22. ( O. N.) Hardcore, noisecore Vineri, 5 martie, de la ora 21, în organizarea casei de discuri timișorene Rocka Rolla, Clubul INCA (Piața Timișoara 700) va găzdui o suită de recitaluri hardcore, noisecore și nu-metal ce vor fi susținute de formațiile locale Coroziv și Stage Dive și de trupele ungare Falling Into Ashes și Taktika. ( I. B.) Indemnizații neimpozitate Potrivit prevederilor Legii nr. 571/2003 - Codul fiscal, începând din
Agenda2004-10-04-stiri () [Corola-journal/Journalistic/282160_a_283489]
-
În funcționarea telefoanelor În cursul săptămânii viitoare, mai precis în perioada 8-12 septembrie 2003, în cartierul Iosefin vor avea loc întreruperi de scurtă durată în funcționarea posturilor telefonice aparținând abonaților RomTelecom ce domiciliază în această zonă. Motivul îl reprezintă o suită de lucrări desfășurate de Re-gia Autonomă de Transport Timișoara, având ca obiect modernizarea liniilor de tramvai ce traversează perimetrul respectiv, respectiv traseele tramvaielor 2 și 3. Potrivit informațiilor furnizate de Serviciul Marketing din cadrul Direcției de Telecomunicații Timiș, aceste întreruperi vor
Agenda2003-36-03-28 () [Corola-journal/Journalistic/281436_a_282765]
-
lansa oficial în clasa a II-a cu... Concertul de Haydn. La pupitrul dirijoral se va afla maestrul Gheorghe Costin. Programul muzical cuprinde Uvertura la opera „Corsarul“ de Hector Berlioz, Concertul nr. 1 în si bemol minor pentru pian și suita „Visul unei nopți de vară“ de F. Mendelssohn-Bartholdy. Prețul biletelor este de 70 000 de lei, cu 50% reducere pentru elevi, studenți și pensionari. S. P. Spectacole l Pe scena lirică Scena Operei timișorene va găzdui duminică, 8 iunie, de la
Agenda2003-23-03-13 () [Corola-journal/Journalistic/281093_a_282422]
-
capacitate de 400 de locuri, localul poate găzdui mese festive: nunți, botezuri, banchete și altele. Amănunte se pot obține la tel. 0256-490 490 și 0746-169 008. ( M. D. M.) Totul despre cafea Asociația Română a Cafelei a lansat, în cadrul unei suite de întâlniri cu medici de familie și cu mass-media, site-ul www. desprecafea. ro, unde sunt prezentate cele mai noi rezultate ale studiilor științifice pe această tematică de interes. Site-ul mai conține informații practice despre istoria cafelei, tipuri de
Agenda2006-06-06-stiri () [Corola-journal/Journalistic/284733_a_286062]
-
cea a trupului, căruia îi corespunde textura densă a imaginarului, ca o carnație secundă. Nu o dată desfătarea corporală se avîntă pînă-n pragurile mitologice (Centauri). Din acest materialism sublimat în decorativ izvorăște, după cum am văzut, o poetică a asociațiilor luxoase. O suită de imagini ce-ți iau ochii, aidoma picturilor lui Klimt: „Lacrima să fie luată drept glazură, drept ciucure de pudră la restaurantul chinezesc. Un ornament totuși tulburător, ce lasă urme de safir” (Zăpadă topită în inimă). Simona-Grazia Dima e o
O fiică a focului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4900_a_6225]
-
Sumpu era capitala clanului Imagawa. Mesagerii nu erau prea rari, dar pe Kahei îl preocupa întâlnirea din Castelul Hikuma, așa că uită complet de Hiyoshi. — Ascultă, măi, tu unde crezi că te duci? strigă portarul, când Hiyoshi se pregătea să urmeze suita pe poartă. Mâinile sale și pachetul învelit în paie pe care-l ducea erau stropite cu noroi. Petele de noroi ce i se uscau pe față îl usturau. Oare portarul credea că Hiyoshi își bătea joc de el, încrețindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
lăncii”. Maeștrii artelor marțiale, cum erau Kamiizumi din Ogo și Tsukahara din Hitachi, erau nume de casă. Călătoriile unora dintre acești oameni erau mult mai riguroase decât pelerinajele călugărilor buddhiști rătăcitori. Dar oamenii ca Tsukahara erau însoțiți întotdeauna de o suită din câte șaizeci, șaptezeci de membri. Servitorii lor purtau șoimi și călătoreau în mare stil. Numerosul grup al lui Shohaku nu-l surprinse pe Hiyoshi. Dar, întrucât aveau să rămână șase luni, bănuia pe bună dreptate că avea să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
sonore. Dosan nu-și lăsa ochii să se abată dintr-acolo. În mijlocul călăreților mergea un cal remarcabil, cu zăbală sclipitoare. În șaua bogată, cu intarsii de sidef, stătea Nobunaga, ținând frâul împletit din curelușe purpurii și albe. Sporovăia vesel cu suita. — Ce-i asta? fură cuvitele care se desprinseră încet de pe buzele lui Dosan. Părea uluit. Înfățișarea lui Nobunaga lua ochii. Auzise că seniorul din Oda circula îmbrăcat bizar, dar ceea ce vedea acum întrecea pe departe tot ce auzise. Nobunaga se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
liniște. Aici nu e război, bănuiesc. Nobunaga ridică privirea prin copacii zelkova, poate zărind siluetele uliilor deasupra, pe cerul albastru. Spadele de la brâu se ciocneau între ele și de celelalte obiecte agățate la centură, cu zăngăneli slabe. După ce Nobunaga trecu, suita lui Dosan abia se stăpâni să nu izbucnească în râs. Li se vedea pe fețe cât se străduiseră să nu râdă de comicăria spectacolului. — Asta a fost? întrebă Dosan. Toată procesiunea? — Da, s-a terminat. — V-ați uitat bine la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-l conducea spre dreapta intrării mari, pe un coridor înălțat. Nobunaga privi în dreapta, apoi în stânga. — Ce să zic, e un templu drăguț. Păi, glicina e în plină floare. Ce miros plăcut! Făcându-și vânt cu evantaiul, intră în cameră, cu suita sa. După ce se odihni cam o oră, Nobunaga se ridică din spatele paravanului pliant, spunând: — Ei, se-aude! Am nevoie de cineva care să-mi arate drumul. Cred că socrul meu dorește să stăm de vorbă, nu? Unde e seniorul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fi realizat adevăratele dorințe. Vorbea cu repeziciune, ca în transă. Dar pasiunea lui neabătută ajunse până în inima lui Nobunaga. Mai mult decât cuvintele, pe Nobunaga îl mișca sinceritatea lui Hiyoshi. Râse încordat. — Ce băiat ciudat, îi spuse el, cuiva din suită; apoi, reveni spre Hiyoshi. Deci, ai dori să mă slujești? — Da, stăpâne. — Ce talente ai? — Nici unul, stăpâne. — Nu ai nici un talent, și totuși dorești să te iau în slujba mea? Înafara dorinței de a muri pentru dumneavoastră, nu am nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și ei în încăierare, atunci speranțele noastre inițiale de a zdrobi clanul Oda dintr-o singură lovitură încă se mai pot împlini. După ce-l exilase pe Inuchiyo, Nobunaga avea foarte puține de spus. Ținând seama de dispoziția lui, nimeni din suită nu vorbea despre Inuchiyo. Dar Nobunaga nu era complet satisfăcut și spuse: Când doi războinici se luptă într-o tabără, sau se scoate spada în incinta castelului, e o regulă absolută ca pedeapsa să fie strictă, indiferent de motivele conflictului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
lume. — Ce este? întrebă el, așezându-se în fața ei, așa cum îi ceruse. Însă, cu cât mai ascultător era bărbatul, cu atât mai puțin rezonabilă devenea femeia. — Voiam să te întreb un lucru. Ai ieșit undeva acum câteva momente? Singur, fără suită? Ochii i se umplură de lacrimi. Sângele i se ridica în obrajii încă slăbiți după naștere. Ieyasu îi cunoștea atât de starea sănătății, cât și caracterul, și îi zâmbi ca și cum i-ar fi făcut pe plac unui copil: — Adineaori? Obosisem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
spunea că, în casa lui, un om putea fi ucis de dragul unei păsări. Ujizane era furios, de parcă problema ar fi fost o importantă afacere de stat. Părinte indulgent, Yoshimoto murmură dezaprobator la adresa furiei prostești a fiului său. Și asta, în fața suitei. Chiar dacă Ujizane era moștenitorul lui, după ce demonstrase o asemenea imbecilitate, era improbabil ca vasalii lui Yoshimoto să-și facă o părere prea bună despre el. — Nesocotitule! strigă violent Yoshimoto, cu gândul de a-și arăta marea iubire. Ujizane, câți ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
afle într-o cămăruță din latura opusă. Evident, și el era deghizat. Tokichiro și ceilalți stăteau relaxați. Nimeni nu punea întrebări. Nimeni nu știa. Făceau, în schimb, presupuneri. — Domnia Sa s-a deghizat în fiu de samurai care călătorește cu o suită mică. Așteaptă să sosească toți însoțitorii. Probabil merge într-o provincie îndepărtată, dar mă întreb dacă știe cineva încotro ne îndreptăm de fapt. — N-am aflat prea mult, dar când am fost chemat la reședința lui Hayashi Sado, am auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
degeaba. Domnia Sa a și hotărât. — Cum? S-a hotărât? — Când am ajuns în capitală, eram prea mulți, așa că a considerat că atrăgeam atenția. E de părere că, la întoarcerea acasă, patru sau cinci oameni vor fi de ajuns. Cei din suită pot merge separat, pe orice drum doresc. Nobunaga plecă din capitală înainte de răsăritul soarelui. Și, întocmai cum spusese Shonyu, douăzeci-treizeci dintre oamenii deghizați în asceți munteni și majoritatea samurailor de țară fură lăsați în urmă. Nu-l însoțeau decât patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu gândeau la fel. Osawa țistui sonor din limbă, pe sub mustățile sale de tigru. N-am ce-ți face. Bine, râzi cât poftești. Vezi dumneata mai încolo. Cu aceste cuvinte de despărțire, strigă să vină calul și plecă indignat, cu suita sa. Se părea că în Mino exista un om cu discernământ. Prezicerea lui Osawa Jirozaemon nimeri drept la țintă, înainte de a fi trecut zece zile. Construcția castelului de la Sunomata avansă rapid, în răstimp de numai trei nopți. În cea de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și ți-aș acorda o soldă. Dacă vrei să trăiești, predă-te și trimite repede un sol la tabăra mea. De cum citi scrisoarea, Tatsuoki le ordonă oamenilor lui să se predea și, împreună cu membrii familiei sale, părsi castelul, luând o suită doar de treizeci de însoțitori. Atașându-le o escortă din soldați de-ai săi, Nobunaga l-a exilat pe Tatsuoki la Kaisei, dar a promis să-i dea fratelui său mai tânăr, Shingoro, puțin pământ, astfel încât clanul Saito să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
acestea, cei doi părură să ajungă la un compromis și, în seara aceea, băură împreună sake, conversând veseli până târziu, fără să se gândească la trecerea timpului. A doua zi, urma să sosească la Sunomata mama lui Sunomata. Urmat de suită, merse cale de o leghe și ceva până la marginea satului Masaki, pentru a întâmpina palanchinul mamei sale. Cerul era azuriu, crizantemele de lângă gardurile împletite din nuiele în jurul caselor își răspândeau parfumul, iar sfârciocii cântau ascuțit pe crengile copacilor ginkgo. Procesiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
adică, unde mergi? Hideyoshi se agăță în cârca ei, începând să chicotească. — În camera ta! Du-mă în camera ta! o imploră, dând din picioare prin aer, ca un copil. Nene, cu spatele îndoit de greutate, glumea cu doamnele din suită: — Ascultați, toată lumea, unde să-l pun pe călătorul ăsta prăfuit pe care l-am cules din drum? Doamnele erau atât de amuzate încât se țineau de burtă, cu lacrimile șiroindu-le pe obraji. Apoi, ca petrecăreții în jurul unui car alegoric
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Deși era epuizat, de la Azuchi traversă lacul Biwa până la Otsu, stătu peste noapte în Templul Mii, iar a doua zi porni spre Kyoto. Trimise doi paji înainte, cu instrucțiuni ca o corabie să-l aștepte la Sakai, în timp ce el și suita sa o luară spre Templul Nanzen. Acolo, anunță că aveau să poposească pentru o scurtă odihnă. În templu se afla un om pe care dorea foarte mult să-l vadă. Omul acela, desigur, era Takenaka Hanbei, care-și petrecea convalescența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fratelui ei, împreună cu Kumataro și alți doi slujitori. Copacii își pierduseră frunzele, iarba de ofilise, iar muntele avea o înfățișare mohorâtă. Pământul se vedea alb la lumina lunii, ca și cum s-ar fi depus chiciura. Unul dintre cei șase servitori din suita lui Hideyoshi anunță sosirea lui Oyu. — Îți mulțumesc că ai venit, Oyu, începu Hideyoshi, cu blândețe. Am fost atât de ocupat cu problemele militare, de când ne-am văzut ultima oară, încât n-am mai reușit să te vizitez. S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
generații, în această nouă capitală. Grandoarea și frumusețea mutării în sine încă mai erau comentate de agricultorii din lungul drumului, chiar și acum, în timpul sărbătorilor de Anul Nou. Începând cu palanchinele pentru Katsuyori și soția lui și numeroasele doamne din suită care-i serveau, și continuând cu acelea ale mătușii lui și fiicei acesteia, litierele lăcuite ale feluriților nobili și doamne numărau, probabil, sute și sute. În mijlocul acestei nesfârșite procesiuni de priveliști - samuraii și servitorii, slujitorii personali, funcționarii superiori cu șeile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Muntelui Iwanodo. Dar indiferent ce drum alegeau, abandonul capitalei și fuga era soarta de neocolit cu care se resemnaseră Katsuyori și generalii lui. Era a treia zi din Luna a Treia. Dacă ar fi fost oricare alt an, Katsuyori și suita lui s-ar fi delectat cu Festivalul Păpușilor, în citadela interioară. Dar, în acea zi însorită, întregul clan era gonit din urmă de fumul negru, în timp ce abandona Castelul Nirasaki. Katsuyori, desigur, părăsi și el castelul, la fel ca toți ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
tăiat toate căile, începând în sfârșit ultima ofensivă în direcția asta. Grupul mai număra acum doar nouăzeci și unu de oameni - cei cincizeci și unu de samurai rămași cu Katsuyori și fiul său, soția lui Katsuyori și doamnele ei din suită. În zilele precedente, se adăpostiseră într-un loc numit Hirayashiki și chiar duraseră un fel de palisadă. Dar, când auziră vestea, cu toții știură că le sunase ceasul și se grăbiră să se pregătească pentru moarte. Printre ei, soția lui Katsuyori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]