11,725 matches
-
Italiei și împărați romani. La rândul său, Guy al IV-lea de Spoleto a devenit și principe de Benevento. Un alt membru, Fulk "Venerabilul", a devenit arhiepiscop de Reims, ajutându-l pe Guy al III-lea să emită pretenții la tronul Franței.
Familia Guideschi () [Corola-website/Science/324880_a_326209]
-
Vlahi” (români) și „sciți” (cumanii) de la nord la sud este menționată în mod explicit de către Niketas Choniates. Întemeietorii statului, Asan și Petru, au fost asasinați de boierii lor, în 1196 și 1197. Fratele lor Ioniță Caloian s-a urcat pe tron și a consolidat țaratul vlaho-bulgar. A extins granițele de la Carpații meridionali până la râul Marița și la Rodopi, de la Marea Neagră până dincolo de Vardar, la limita Albaniei. A obținut de la papă recunoașterea sa ca „"rege al bulgarilor și al românilor"” ("Rex Bulgarorum
Țaratul Vlaho-Bulgar () [Corola-website/Science/309587_a_310916]
-
de Ioniță, care poate fi așadar denumit „” în limba română, chiar dacă istoriografia internațională modernă, luându-se după tradiția acedemică bulgară predominantă, îl denumește „Al doilea Imperiu Bulgar”. Următorul țar, Borilă (Boris), a fost un uzupator, care l-a îndepărtat de tron pe moștenitorul legitim, Ioan, viitorul țar Ioan Asan al II-lea. Borilă s-a confruntat cu tendințele centrifuge ale boierilor și cu "erezia" bogomilă, numită după numele primului predicator, preotul Bogomil (ulterior a fost numită „catarism”, de la cuvântul grecesc "katharos
Țaratul Vlaho-Bulgar () [Corola-website/Science/309587_a_310916]
-
său minor a fost ucis de o conjurație a boierilor, iar apoi și fratele său, Mihail Asan. Penultimul țar din dinastia Asăneștilor, Căliman II, a domnit doar doi ani, în 1256-1258. Penultimul dintre Asănești, Căliman II, a fost alungat de pe tron în 1258, apoi au domnit țari bulgari care se revendicau din vechea dinastie a Întâiului țarat bulgar, primul dintre aceștia fiind Konstantin Tiș. Ulterior, ultimul suveran din dinastia Asăneștilor, Ioan Asan III, n-a domnit decât un an (1279-1280), fiind
Țaratul Vlaho-Bulgar () [Corola-website/Science/309587_a_310916]
-
o dezmințire sau dezlegare, invocând tot felul de motive, mai mult sau mai puțin plauzibile. Ludovic al IX-lea, care știa să se facă ascultat când voia, s-a arătat neînduplecat. Sub amenințarea de a fi acuzați de trădare față de tron și biserică, nobilii au fost siliți să-și vândă o parte din pământuri, chiar din castele, și să se pregătească în conformitate cu cerințele unei lungi și foarte costisitoare campanii, mobilizând, totodată, pe toți vasalii lor ca să-i însoțească, nedându-le posibilitatea
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
degrabă în Egipt, spuneau ei, sultanul, suveranul acestei țări, ține în mâinile lui Palestina. Deîndată ce veți pleca, el se va face din nou stăpân pe țară, de aceea cu el trebuie să începeți (campania) dacă vreți să dați trăinicie tronului Ierusalimului. Ludovic al IX-lea, deși știa cât îi costase pe cruciați campania trecută în Egipt, deși aflase cât de iscusit militar era Al Salih, la insistențele lui Guillaume de Sonnac, a cedat și la 4 iunie 1249, într-o
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
dar tocmai de aceea înșelători. Al Salih venise până la Mansurah, luase măsuri de pedepsire a fugarilor de la Damietta și ca vrednic descendent al lui Saladin, pregătea campania împotriva agresorilor când, răpus de boală, murea. Situația pentru egipteni devenea tragică. Moștenitorul tronului Ayubid, Al-Muazzam-Turan-Șah, se afla tocmai la Yazira (Mesopotamia), emirii puteau să se răscoale dintr-un moment în altul, corpul de oaste al mamelucilor manifesta porniri spre nesupunere, francezii de îndată ce ar fi aflat de moartea sultanului și-ar fi reluat ofensiva
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
din Orient, reclamau un bărbat la cârma statului, de aceea Shajar, pentru a nu risca o înlăturare completă, la 1 aprilie 1250 s-a căsătorit cu un preferat al mamelucilor, Aybeg-Al-Turkuman, căruia, astfel, îi legitima, la rândul ei, venirea la tron. Shajar-Al Durr, așadar, prin politica ei, contribuia direct, alături de mameluci, la înlăturarea dinastiei Ayubide, întemeiată de Saladin, și la înlocuirea ei cu dinastia mamelucă, bahriții guvernând până în 1281, când alți mameluci cerchezi numiți bordjiți aveau să preia puterea, până în 1517
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
în necunoscut, la cruciați plătiți, iată, pe scurt, drumul parcurs de cruciadă, între 1096 și 1270. La sfârșitul lunii mai 1270, cruciada a VIII-a pornea din portul Marsilia, regele fiind însoțit de cei trei fii ai săi, Filip moștenitorul tronului, Jean Tristan, conte de Valois și Pierre, conte d’Alençon, de fratele său, Alphonse de Poitiers, de ginerele său, Thibaud, rege al Navarei, de Robert d’Artois, fiul fratelui mort la Mansurah în cruciada precedentă, de ducii de Bretania, Montmorency
Ludovic al IX-lea al Franței () [Corola-website/Science/310833_a_312162]
-
unde, conform unei legende locale a botezat numeroși localnici. S-a întors în Norvegia un an mai târziu, în 1030, profitând de dispariția pe mare a vasalului lui Knut cel Mare, guvernatorul Norvegiei, jarl-ul Håkon Eiriksson. Încercând să își recâștige tronul moare în Bătălia de la Stiklestad, unde unii dintre proprii săi supuși din centrul Norvegiei i s-au împotrivit. Olaf, un rege încăpățânat și pripit, înclinat spre a-și maltrata dușmanii, a ajuns în mod ironic Sfântul protector al Norvegiei. Canonizarea
Olaf al II-lea al Norvegiei () [Corola-website/Science/308608_a_309937]
-
egal. Knut, distras de sarcina de a administra Anglia, a reușit să domnească în Norvegia doar 5 ani după Bătălia de la Stiklestad, prin viceregele Svein, fiul său. Dar când, fiul nelegitim al lui Olav, Magnus (numit "cel Bun") a pretins tronul Norvegiei, Knut a trebuit sa renunțe. Astfel a urmat un secol de prosperitate, ce a ținut până când regatul a fost din nou sfâșiat de un război de succesiune. Datorită statutului său de sfânt protector al Norvegiei și a importanței lui
Olaf al II-lea al Norvegiei () [Corola-website/Science/308608_a_309937]
-
Lăcustă (1538-1540), l-a făcut pe Mateiaș pârcălab de Roman (între 7 martie și 13 iunie 1540), iar la 30 noiembrie 1540 este menționat ca al cincilea boier din Sfatul domnesc, dar fără dregătorie. După reîntoarcerea lui Petru Rareș pe tron în 1541, Mateiaș este numit în dregătoria de mare logofăt în locul lui Gavril Trotușan, care a fost ucis ca trădător. În perioada iulie 1541 - martie 1545, marele logofăt Mateiaș s-a aflat ca ostatec la Făgăraș, fiind lăsat ca zălog
Biserica Pogorârea Sfântului Duh din Horodniceni () [Corola-website/Science/321076_a_322405]
-
oprirea ofensivei declanșate de inamic pe frontul din Transilvania, menținerea și consolidarea unui dispozitiv defensiv pe aliniamentul Munților Carpați și crearea condițiilor pentru reluarea inițiativei strategice și trecerea la ofensivă. Gruparea de forțe inamică era comandată de arhiducele Carol, moștenitorul tronului austro-ungar și era formată din trei armate: Armata 7 austro-ungară, acționând în Bucovina, Armata 1 austro-ungară acționând între Târnava Mare și Olt și Armata 9 germană acționând în partea sudică a frontului, aflată sub conducerea generalului Erich von Falkenhayn, proaspăt
Bătălia de pe Valea Oltului (1916) () [Corola-website/Science/335116_a_336445]
-
sosirea sa în Boemia, cumnatul său, Regele Conrad al III-lea al Germaniei, i-a oferit lui Vladislav, ospitalitatea sa. După ce s-a mutat în Germania, Vladislav a plătit tribut regelui Conrad și a cerut ajutorul său pentru a recâștiga tronul. După ce Regele Condrad a fost capabil să-l restabilească pe Vladislav al Boemiei, părea cert faptul că Vladislav își va recâștiga puterea asupra Poloniei, curând. Expediția împotriva Duclor juniori a fost lansată în 1146, însă din cauza inundațiilor râului Oder și
Vladislav al II-lea Exilatul () [Corola-website/Science/330617_a_331946]
-
îndemnelor lui Vladislav și a măturșii lui Friederick, Agnes de Babenberg, Sfântul Împărat Roman a lansat o nouă expediție în Polonia Mare, în anul 1157. Campania fusese un succes, însă, surprinzător, Friederick Barbarossa nu l-a restabilit pe Vladislav pe tronul Poloniei, după ce Boleslau al IV-lea a fost prins la Krzyszkowo, și fusese nevoit să se declare vasalul împăratului și fusese obligat să plătească tribut acestuia. În compensație, Împăratul l-a forțat pe Boleslau al IV-lea să promită restituirea
Vladislav al II-lea Exilatul () [Corola-website/Science/330617_a_331946]
-
azi Iran). Șahul Iranului, Reza Pahlawi, era într-o oarecare măsură progerman, și s-ar fi opus creării unei asemenea rute de transport. Prin urmare, forțele britanice și sovietice au invadat și ocupat Persia. Șahul a fost detronat, și pe tron a fost urcat fiul lui, Muhammad Reza Pahlawi. Italia a declarat război Regatului Unit pe 10 iunie 1940. În plus față de campaniile din Libia, italienii au deschis un nou front antibritanic în Africa. Acest front a fost în și în jurul
Istoria militară a Regatului Unit în timpul celui de-al Doilea Război Mondial () [Corola-website/Science/314100_a_315429]
-
provoacă pe Paul la un duel cu cuțite, dar este înfrânt. Înțelegând că Paul este capabil să își ducă la îndeplinire amenințările, Împăratul este obligat să abdice și să accepte mariajul fiicei lui, Prințesa Irulan, cu Paul. Paul urcă pe tron, controlul său asupra Arrakisului și a mirodeniei stabilind o nouă putere asupra Imperiului care schimbă fața universului cunoscut. Cu toate acestea, Paul își dă seama că este incapabil să oprească jihadul pe care l-a văzut în viziunile sale, statutul
Dune (roman) () [Corola-website/Science/309666_a_310995]
-
în 1392, familia cnejilor locali și-au luat numele de Șuiski (de la numele orașului Șui), și s-a mutat la Moscova, unde a jucat un rol important important la Curte, și chiar a avut pentru scurtă vreme un reprezentant pe tron - Vasili al IV-lea. Nijni Novgorod era folosit de Moscova ca un avanpost puternic întărit de maximă importanță în lupta împotriva Hanatului tătarilor din Kazan. Kremlinul masiv din cărămidă roșie, una dintre cele mai vechi și mai bine păstrate citadele
Nijni Novgorod () [Corola-website/Science/303145_a_304474]
-
pentru a doua oară, furtul din biserici), "scoaterea ochilor" (pentru cel care fura a treia oară), "tăierea capului" (pentru perceptorii de taxe ilegale), "spânzurarea" (tâlharii), Exista și precedentul domnitorului Vlad Țepeș despre care se spune că, îndată ce a urcat pe tron, a poruncit să se adune toți hoții și cerșetorii, i-a închis într-o casă, i-a ospătat, apoi le-a dat foc. Domnitorul Nicolae Mavrogheni (1786-1790) îi spânzura pe hoți în ulițe, lăsându-i câte o zi-două, să ia
Furt () [Corola-website/Science/312404_a_313733]
-
738 al Casei Wittelsbach din Bavaria. Ducele Otto al III-lea din Bavaria de Jos, care a fost nepotul din partea maternă cu Béla al IV-lea al Ungaria, a venit la putere în afara Sfântului Imperiu Roman. Otto a abdicat de la tronul ungar în 1308. Christopher al III-lea al Casei de Palatinat-Nuemarkt a fost regele Danemarcei, Suediei și Norvegiei în 1440/1442 - 1448, dar nu a avut moștenitori. Casa Palatinat-Zweibrücken a continuat monarhia Suediei din 1654-1720 fiind guvernată de Carol al
Casa de Wittelsbach () [Corola-website/Science/322163_a_323492]
-
prințul ereditar al Bavariei este recunoscut de către iabonini ca Francisc al II-lea. Prințul Otto de Bavaria a fost ales rege al Greciei în 1832 și a fost forțat să abdice în 1862. Regina Cristina a Suediei a abdicat de la tron pe 7 iunie 1654 în favoarea verișorului ei, Carol al X-lea Gustavus, un membru din Casa Wittelsbach a ramurei Palatinat-Zweibrücken. Acesta a fost al doilea termen de guvernare al Casei Wittelsbach în Suedia până în 1448, când Christopher al III-lea
Casa de Wittelsbach () [Corola-website/Science/322163_a_323492]
-
era șovăitor când venea vorba de pace. Deși Suedia a realizat mai multe succese militare și a câștigat multe bătălii, Marele Război de Nord s-a încheiat cu înfrângerea Suediei și cu sfârșitul Imperiului Suedez. Carol a fost urmat la tronul Suediei de sora sa, Ulrika Eleonora. A abdicat în 1720 marcând sfârșitul guvernarii Casei Wittelsbach în Suedia. Regele Otto I al Casei Wittelsbach a fost primul rege modern al Regatului Greciei în 1832 sub Convenția de la Londra, prin care Grecia
Casa de Wittelsbach () [Corola-website/Science/322163_a_323492]
-
a ataca Imperiul Otoman în timpul războiului din Crimeea, Otto a stat printre greci, suferind. Ca urmare, a existant o tentativă de asasinat asupra Reginei și în 1862, Otto a fost demis în timp ce se afla prin țară. Legea de succesiune la tronul Greciei a fost definită printr-un articol suplimentar la Convenția din 7 mai 1832 de atribuire a Tronului Grec lui Otto I. Acesta a instituit un ordin semi-salic cu o regulă importantă, implicand unirea coroanei pe același cap cu orice
Casa de Wittelsbach () [Corola-website/Science/322163_a_323492]
-
o tentativă de asasinat asupra Reginei și în 1862, Otto a fost demis în timp ce se afla prin țară. Legea de succesiune la tronul Greciei a fost definită printr-un articol suplimentar la Convenția din 7 mai 1832 de atribuire a Tronului Grec lui Otto I. Acesta a instituit un ordin semi-salic cu o regulă importantă, implicand unirea coroanei pe același cap cu orice altă coroana, mai ales cea a Bavariei. Sub aceleași condiții de succesiune, un membru al Casei Wittelsbach era
Casa de Wittelsbach () [Corola-website/Science/322163_a_323492]
-
Otto I. Acesta a instituit un ordin semi-salic cu o regulă importantă, implicand unirea coroanei pe același cap cu orice altă coroana, mai ales cea a Bavariei. Sub aceleași condiții de succesiune, un membru al Casei Wittelsbach era pretendent la tron după moartea lui Otto în 1867, acesta fiind fratele său mai mic, Luitpold, care a fost regentul Bavariei din 1886 până în 1912; după el a urmat regele Ludovic al III-lea de Bavaria în 1913. În acel moment, urmărirea cererilor
Casa de Wittelsbach () [Corola-website/Science/322163_a_323492]