2,316 matches
-
dragule?” Nu mă întreba, părinte, pentru că eu am înțeles destul de puține lucruri. Am fost atent mai mult la felul cum sună cuvintele decât la înțelesul lor. Nu prea am priceput ce este cu cel „venit călare la Eși” și cu „ușuratul” Catincăi de la Ferești. „ Să știi că pe acele vremuri spusa și cu scrisul nu prea se potriveau. Așa că astăzi de multe ori suntem în încurcătură. Catinca de la Ferești, însă, s-a ușurat sigur. Că a făcut-o la Ferești ori
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
se apropie. Endō stătu nemișcat o clipă, cu urechile ciulite. Apoi spuse: — Să ne întoarcem. Gaston nici măcar nu avea idee de ce venise Endō acolo. Dar, oricum, nu s-a întâmplat nimic. — Am terminat, nu? Ce facem acum? întrebă el, răsuflând ușurat. Endō îi zâmbi, arătându-și dinții. — Zău că ești tare nătâng. — De ce? — Tot nu știi de ce-am venit aici? Gaston clătină din cap. — Ascultă ce zgomot e aici. Dacă trag, nu aude nimeni. Grozav loc pentru crime, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
vânătăi și-atât. E francez și ne-am gândit că s-a întâmplat ceva grav dar, din fericire, se pare că nu-i vorba de nici o crimă. Auzind că nu era vorba de o crimă, Takamori și Tomoe au răsuflat ușurați. Polițistul a început să le explice ce s-a întâmplat. Imediat după prânz, Gaston a fost găsit de un grup de muncitori din Ginza, fără cunoștință. Deoarece îi curgea sânge dintr-o rană adâncă de pe frunte, s-au cam speriat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
trei degete. Kobayashi a dat din cap. Gaston oftă adânc. Se simți, brusc, foarte obosit. În locul scenei înspăimântătoare pe care și-o imaginase, i-a găsit pe cei doi bărbați stând de vorbă pașnic. Pe de-o parte se simțea ușurat, pe de altă parte decepționat. Conversația lor părea să se apropie de sfârșit. Endō s-a ridicat și s-a îmbrăcat. Kobayashi i-a întins o umbrelă veche. Endō a tras ușa din sticlă, care nu glisa ușor, și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Ce faci, Gas? întrebă Endō suspicios. — Kobayashi-san e bătrân. Mă bag eu în apă, explică el zâmbind, în timp ce intra cu picioarele în mlaștină. O, e rece ca gheața... Endō-san, ce căutați? — La rădăcina copacului acela e o cutie, spuse Kobayashi ușurat. Legați-o cu frânghia aceasta și trageți-o afară. Vântul a inceput să bată și mai tare, iar ceața era tot mai deasă. Până și trunchiul cel veștejit era acum învăluit în ceață. Gaton a intrat tot mai mult în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
chip pe care cred că nu-l voi putea uita niciodată. De fapt, până să zăresc acel chip, Încercasem tot felul de sentimente. După ce-i ascultasem acea voce minunată, nu știam dacă, descoperind un chip comun, aveam să mă simt ușurat sau decepționat. Probabil că aș fi simțit oricum o ușoară strângere În coșul pieptului. Femeia era slabă, purta pantofi cu toc nu prea Înalt și era puțin mai Înaltă decât mine. Era Îmbrăcată Într-un costum elegant, În culori pastelate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
se convingeau și își ziceau în sinea lor: "Săracul". Ca un animal fugărit, mă întorceam acasă după ce-mi făceam ceva cumpărături, pâine, brânză, lucruri care nu cereau să fie pregătite. În clipa când închideam ușa casei eram fericit. Răsuflam ușurat. Eram în sfârșit singur cu gândurile mele, cu "partida" mea. Nu mă mai tulbura nimeni, nu mai amenința nimeni să-mi încurce "mutările". Mâncam în fugă și pe urmă mă întindeam din nou în pat. Luasem obiceiul să trag storurile
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
plec mai departe. Dealtfel, nu mai aveam mult de mers până acasă. Pășeam cu grijă, aproape bâjbâind, deoarece era una din acele nopți oarbe, fără lună, când stelele sporesc noaptea în loc s-o limiteze. Când am ajuns acasă, am răsuflat ușurată. Apoi am uitat de această întîmplare, m-am întors la gândurile obișnuite. În zilele următoare nu s-a mai petrecut nimic. Dar în a patra sau a cincea zi s-a repetat aceeași poveste cu becurile într-o altă parte
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
înțeleg." "În somn", mi-a răspuns el, deși eu altceva întrebasem. "Dar de ce să te omoare? Nu înțeleg." Și cum el tăcea, am adăugat ezitînd: "Din cauza mea?" "Nu, nu, protestă el, tu n-ai nici un amestec. Din cauza mea." Am răsuflat ușurată. Se vede că rămânem egoiști în fața primejdiei. Pe urmă mi-au revenit și perplexitatea și teama. "Dar ce lucru îngrozitor ai făcut? Și chiar dacă ai fi făcut, cum să te temi de așa ceva? E absurd." "Ba nu-i absurd deloc
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
zi, în drum spre gară, aveam sentimentul ciudat că ne întoarcem acasă. Când am zărit clădirea coșcovită, petele tufelor de oțetari și cei doi plopi singuratici ― nu v-am spus până acum că sânt doi plopi în spatele magaziei? ― am răsuflat ușurați. Aproape de peron, pe jumătate îngropată în praf, am găsit o foaie de hârtie murdară. Am despăturit-o, am cercetat-o pe ambele fețe, după care am azvîrlit-o. Nu era decât o listă de trenuri anulate. Numai cifre. Am trecut repede
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
fetițo. Apoi am prins-o de mână. ― Hai cu mine. Să facem provizii de apă. Am luat absolut toate vasele pe care le-am găsit prin magazie și până dimineață le-am umplut cu apă fiartă. La sfârșit, am răsuflat ușurați. Aveam acum rezerve de apă pentru mai multe săptămâni și între timp trebuia să plouă. Ne miram singuri cum nu ne gândisem de la început la asta. Era prea simplu, probabil, de aceea. ― Dar ascultă, mă iscodi Eleonora, chiar n-ai
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
Ramotswe râse: — Eu nu-mi amintesc niciodată ce visez, spuse ea. Dar dacă mi-aș aminti, sunt sigură că visul ar fi despre mecanicul de primă mână care va fi într-o bună zi soțul meu. Domnul J.L.B. Matekoni zâmbi ușurat. Nu se răzgândise și erau încă logodiți. — Azi trebuie să prânzim la Hotel President, o invită el. E necesar să sărbătorim acest eveniment important. Mma Ramotswe fu de acord. Va fi gata la ora douăsprezece, iar după aceea, dacă îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
următoare, după ce Mma Ramotswe termina de trecut în revistă corespondența de la Agenția de detective, urmau să meargă la magazinul de bijuterii Judecata de Apoi să aleagă un inel. Era o perspectivă îmbietoare și până și domnul J.L.B. Matekoni, care răsuflase ușurat la ideea unui inel pe care și-l putea permite, se trezi nerăbdător să pornească la cumpărături. Acum, că mai rumegase ideea, găsea că diamantele au ceva aparte, ceva ce până și un bărbat e capabil să înțeleagă dacă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
lăsa pe cineva să-l urmeze în casă, era domnul J.L.B. Matekoni. — Ușurel, zise el. Ușa nu e foarte lată. O altă voce îi răspunse, dar nu desluși despre ce vorbea. Era o voce feminină, dar, își dădu ea seama ușurată, nu vocea femeii ăleia îngrozitoare. Oare pe cine aducea în casă? O altă femeie? Asta ar fi minunat, fiindcă i-ar putea spune tipei ăleia Ramotswe că el nu-i este fidel și asta ar pune capăt mariajului înainte să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
mă ocup de asta, acceptă Mma Makutsi, zâmbind. Nu văd motivul pentru care un detectiv particular-adjunct n-ar face ceai când nu-i cineva mai mic în schemă care să facă asta. Fusese o discuție stânjenitoare și Mma Ramotswe răsuflă ușurată când se termină. Se gândi că ar fi cel mai bine dacă i-ar da, cât de curând, un caz noii ei adjuncte, ca să evite crearea de tensiuni inutile și, când mai târziu în dimineața aceea, sosi domnul Letsenyane Badule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
că-și face griji, obiectă Mma Makutsi. — Își face, fiindcă își închipuie că-i un lucru rău ca soția lui să aibă un amant, o contrazise Mma Ramotswe. O să-l convingem de contrariul. Mma Makutsi nu părea convinsă, dar răsuflă ușurată aflând că Mma Ramotswe luase hățurile în mâini. Nu vor fi spuse minciuni și, chiar dacă vor fi, nu-i vor aparține ei. Oricum, Mma Ramotswe e plină de idei. Dacă ea crede că-l poate convinge pe domnul Badule să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
visam mereu mai aproape: în genunchi, sub fereastră, precum bunica la rugăciune, pe marginea patului (mama îmi punea comprese pentru călduri ale sufletului), lângă mine, pe umărul drept, îmi vorbea despre o nuntă în cer (tata închină darul și răsuflă ușurat, a mai scăpat de unu). Părinte, îmi citești gândurile, nu și sufletul. Despre care Fecioară îmi vorbești? Privește, în iconostas se mai zăresc urme de cretă, tramvaiul aleargă între stații, aici, sub catapeteasmă face țăndări lumina, o calcă cu roțile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
doua plural: Invențiile pe care le-ați mai putea... inventa... Lumea, în general... Aproape că îmi venea să plâng!... Adio rata pe septembrie la submarin! - Nu, mă! De psihologia asta! E o pseudoștiință pentru ratați și frigide! - Uf! am răsuflat ușurat. Pentru câteva clipe mă gândisem că... am în față un mare geniu autodoborât... - Stai liniștit! și-mi arătă într-un sertar un dispozitiv cilindric ascuns într-un morman de șurubelnițe și cutii de vaselină. ANTILUMEA! și ochii îi prinseră a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
am generat. Cam la o săptămână, am revenit instantaneu la proporțiile normale și am avut putința unui alt punct de vedere: orașul detenției mele era distrus, stâlcit și adâncit, oamenii mă priveau îngroziți. M-am cutremurat, dar am și răsuflat ușurat... pentru o clipă! Apoi... m-am expandat exponențial... Cercetătorii spun că Pământul descentrat va devia încet-încet de pe orbită. Ar fi apelat la Haniak, dar am înțeles că i-a zburat juma' de creier când m-a recuperat din antichton. Resemnați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
Blove, 44 de ani, fără profesie - aici s-a făcut simțită prima ezitare. Gosseyn notă mental acest amănunt, dar nu comentă. O frână în problema profesiei, întrerupere bruscă în fluxul nervos. - Numele dumitale are vreo semnificație? întrebă el. Yanar păru ușurat. Dădu din umeri. - Yanar, de la centrul de naștere Wilvry, insula Blove. Deci acesta era procedeul. Gosseyn manevră cablul încă odată, și spuse curtenitor: - Dumneata ești hărăzit într-adevăr cu darul anticipării. N-am mai întâlnit ceva asemănător. - Nu-i bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
personal, presupus a fi al Discipolului. Așa cum sesizase, locul era liber. Curios, Gosseyn se uită în jur. Erau niște fișiere în peretele din stânga și un sistem complex - complex și aparent special - de mecanisme și comenzi de distorsoare. În același timp, ușurat și descumpănit, Gosseyn se întreba ce să facă, Yanar fiind eliminat. Desigur, acest fapt nu schimba situația: omul era jenant, nu periculos. Gosseyn se îndreptă spre fișiere. Toate aveau încuietori magnetice, dar le putea deschide lesne cu ajutorul creierului secund. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
asta. Se furișă în interior și închise fără zgomot ușa în urma lui. Cripta, acum familiară, se întindea înainte-i. Tăcere. Ajunse în siguranță înăuntru, se duse la ușa debaralei. Își ținu respirația crăpând ușa pentru a străpunge spațiul umbros: răsuflă ușurat văzând corpul întins pe sol. Sosea la timp. Acum, problema consta în adăpostirea trupului său inconștient. Mai întâi de toate, ascunse matricea sub o lădiță de metal, pe o etajeră. Apoi, foarte repede, îngenunche lângă corpul nemișcat și își încordă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
se va trezi peste câteva ore, se va scula ca În toate celelalte zile, va deschide ușa ca să iasă câinele și să se elibereze de surplusurile din corp, va lua masa de dimineață, va intra În baie de unde va ieși ușurat, spălat și bărbierit, poate va ieși pe stradă luând cu el câinele ca să cumpere Împreună ziarul de la chioșcul din colț, poate se va așeza În fața pupitrului și va mai cânta o dată cele trei piese de schumann, poate după aceea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
mai masculină decât mi-o aminteam: — Spune-mi că Reinhard nu are nici o legătură cu asta, zise ea pe un ton care nu admitea contrazicere. — Absolut deloc, i-am confirmat. Monstrul marin se lăsă un pic în jos când răsuflă ușurată: — Slavă Domnului. Și știi cine mă șantajează, Herr Gunther? — Da. Un bărbat care a lucrat la clinica lui Kindermann. Un infirmier pe nume Klaus Hering. Presupun că numele nu vă spune mare lucru, dar Kindermann a fost nevoit să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
ți-am mulțumit încă așa cum se cuvine pentru rapiditatea cu care ai rezolvat lucrurile. Le-am spus tuturor prietenilor mei cât de bun ești. Îmi dădu cecul: Am adăugat și un mic bonus acolo. Nu pot să spun cât de ușurată am fost că am scăpat de omul acela groaznic. În scrisoarea dumitale spuneai că se pare că s-ar fi spânzurat, Herr Gunther. A scăpat pe altcineva de osteneală, nu? Râse din nou zgomotos, ca o actriță amatoare care joacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]