2,992 matches
-
din Halicarnas, „părintele istoriei”. Istrul va fi „zeul fluviilor”! Așa am spus și așa va rămânea cât va exista lumea - a mai zis Dumnezeu! ... Ridicată pe verticală, până la Înălțimea de 2840 de kilometri, În stratosferă, Dunărea ar părea ochilor noștri uimiți unul din grandioșii arbori de apă ai lumii. Vârful arborelui, care se află În Pădurea Neagră, s-ar ivi din vecinătatea stelelor, coborând pe crengi și pe brațe toată lumina siderală a lumii, ca pe o rășină. Trupul arborelui străbate
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_215]
-
două fapturi mării iubiri, suav prizoniere. În vechea Lipsca Nu prea departe de bătrânul Dom în vechea și vestită Lipsca la Thomas Kirche, unde celebra orgă de secoli mai răsună încă, umbrele noastre îmbrățișate a mea și a ta printre uimitele tăceri, din alte neuitate amurguri, sfielnic vor vibră, enigme vechi s-or decanta interogând aducerile-aminte. Puțin mister Te invit în cântec vraja și descântec în nemărginire și în nemurire unde e posibil să țesem iluzii ce din viața pier pe
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
mai par bou. Să par porc. Poate mă cumpăra vreun partid și mă mbracă în steagul lui electoral. Să-mi țină de cald la iarnă. Cu tot bronzul ei natural, care-i da ascendentă asupra celorlalte de pe plajă, țiganca rămâne uimită SÂrmane leu! de adâncimea raționamentului. Dom’ Mitică, esti mare! Știu... Dar ce folos?!... devine Mitică, în goliciunea să, un monument stoic: Sunt și eu la fel de mare cât e de puternic leul nostru național. Și îi explică: Sârmanul leu, bănuțul nostru
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
probleme de teorie la teoreticieni scriitori, de la scriitori români americanizați la scriitori americani, despre „complexe” și savante contribuții profesorale românești pe teritoriul american, despre tentația concretului și orașul ca pretext literar; sau în partea a doua, despre ochiul pătrunzător și uimit al scriitorului și ziaristului Marian Barbu, care a văzut multe și a înțeles mult. „Timp de aproape cinci luni de zile, spune el, am poposit în trei state americane: Illinois, Winsconsin, Indiană, având «bursă de familie» la Chicago și în
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_364]
-
două fapturi mării iubiri, suav prizoniere. În vechea Lipsca Nu prea departe de bătrânul Dom în vechea și vestită Lipsca la Thomas Kirche, unde celebra orgă de secoli mai răsună încă, umbrele noastre îmbrățișate a mea și a ta printre uimitele tăceri, din alte neuitate amurguri, sfielnic vor vibră, enigme vechi s-or decanta interogând aducerile-aminte. Puțin mister Te invit în cântec vraja și descântec în nemărginire și în nemurire unde e posibil să țesem iluzii ce din viața pier pe
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
mai par bou. Să par porc. Poate mă cumpăra vreun partid și mă mbracă în steagul lui electoral. Să-mi țină de cald la iarnă. Cu tot bronzul ei natural, care-i da ascendentă asupra celorlalte de pe plajă, țiganca rămâne uimită SÂrmane leu! de adâncimea raționamentului. Dom’ Mitică, esti mare! Știu... Dar ce folos?!... devine Mitică, în goliciunea să, un monument stoic: Sunt și eu la fel de mare cât e de puternic leul nostru național. Și îi explică: Sârmanul leu, bănuțul nostru
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
probleme de teorie la teoreticieni scriitori, de la scriitori români americanizați la scriitori americani, despre „complexe” și savante contribuții profesorale românești pe teritoriul american, despre tentația concretului și orașul ca pretext literar; sau în partea a doua, despre ochiul pătrunzător și uimit al scriitorului și ziaristului Marian Barbu, care a văzut multe și a înțeles mult. „Timp de aproape cinci luni de zile, spune el, am poposit în trei state americane: Illinois, Winsconsin, Indiană, având «bursă de familie» la Chicago și în
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_362]
-
într-o glastră, ca să-l am mai aproape, în casă. Apoi răsădeam o floare, floare a cărei dezvoltare o urmăream cu mare grijă. Odată când aveam pământ în palme, Alec intră pe poartă, în curte, în casă și surprinzându-mă, uimit oarecum de gestul meu care se repeta, îmi înălță mâinile și mi le sărută, așa cum erau, cu pământul maroniu în căușul lor.” Gestul lui Alec, venit în continuarea gestului Laurei, vorbește despre șansa de a învinge trecutul și de a
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
a trebuit restauratorilor - zice inscripția - până ce au reușit să recompună din miile de fragmente risipite cuplul din nou fericit, surâzătorul Sarcofago degli sposi. Încurajat de exemplul din fața mea, optimist dintr-o dată, mă gândesc cu tandrețe la ziua când albe mâini uimite mă vor aduna, poate, ciob cu ciob, refăcându-mi zâmbetul, privirea și melancolia de-acum. Vor avea nevoie de foarte multă răbdare și de nu mai puțină imaginație. Și aproape de tot ce mai trebuie pentru o Înviere. ORA Așteptându-l
Poezie by Ion Pop () [Corola-journal/Imaginative/11535_a_12860]
-
se poate? Puteți să-mi răspundeți, stimate domn? A doua. E la fel o „apariție” neașteptată, de necurat, de duh. O spune însuși Dosto: „În mijlocul acestui public răsări deodată Svidrigailov.” Ca și prima dată, Rodion rămîne stupefiat: „Raskolnikov îl privi uimit, neînțelegînd de unde apăruse...” Uluirea lui atinge și depășește limitele cînd află că acesta știe tot. A treia. Acum R. își dă seama „că de mult avea nevoie de Svidrigailov.” „Dar de ce anume?” Îl caută, dar îl întîlnește tot într-un
„Aparițiile” lui Svidrigailov by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/13488_a_14813]
-
două fapturi mării iubiri, suav prizoniere. În vechea Lipsca Nu prea departe de bătrânul Dom în vechea și vestită Lipsca la Thomas Kirche, unde celebra orgă de secoli mai răsună încă, umbrele noastre îmbrățișate a mea și a ta printre uimitele tăceri, din alte neuitate amurguri, sfielnic vor vibră, enigme vechi s-or decanta interogând aducerile-aminte. Puțin mister Te invit în cântec vraja și descântec în nemărginire și în nemurire unde e posibil să țesem iluzii ce din viața pier pe
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
mai par bou. Să par porc. Poate mă cumpăra vreun partid și mă mbracă în steagul lui electoral. Să-mi țină de cald la iarnă. Cu tot bronzul ei natural, care-i da ascendentă asupra celorlalte de pe plajă, țiganca rămâne uimită SÂrmane leu! de adâncimea raționamentului. Dom’ Mitică, esti mare! Știu... Dar ce folos?!... devine Mitică, în goliciunea să, un monument stoic: Sunt și eu la fel de mare cât e de puternic leul nostru național. Și îi explică: Sârmanul leu, bănuțul nostru
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
probleme de teorie la teoreticieni scriitori, de la scriitori români americanizați la scriitori americani, despre „complexe” și savante contribuții profesorale românești pe teritoriul american, despre tentația concretului și orașul ca pretext literar; sau în partea a doua, despre ochiul pătrunzător și uimit al scriitorului și ziaristului Marian Barbu, care a văzut multe și a înțeles mult. „Timp de aproape cinci luni de zile, spune el, am poposit în trei state americane: Illinois, Winsconsin, Indiană, având «bursă de familie» la Chicago și în
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/89_a_363]
-
jurnal, scrisă în anul 2006, după vizita la Montreal din anul 2005, este o capodoperă. La fel și cartea Trei întâlniri cu Constantin Noica, scoasă la editură Napoca Star în anul 2009. Cartea Viață și Literatura - Autobibliografica 85, ne lasă uimiți și muți de admirație de marea opera a scriitorului Teodor Țânco, născut în comuna Monar, jud. Bistrița, unde a pus bazele Muzeului Satului și al Cărții. Iată ce oameni de valoare mai există încă în România! Vă mulțumim, Maestre și
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/86_a_359]
-
știe mâna de veșnici studioși, Profeți, artiști, istorici, strategi mai curioși, E că în brațul celei ce lancea aprig strânge, N-a șerpuit, nicicând, un singur dram de sânge. Iar geamăna, sfioasă, care putea din iarbă Raza cu pleoapa strânsă, uimită, să o soarbă, Și-a tras pe ochi năframa când a-nțeles că-i oarbă. Din iarbă Vierme,-ai crezut o clipă că nu-s viu, Că sufletul mi-e-nchis în strofe ca-n sicriu, Iar sângele mustind, eretic sau pios
Poezii by Nicolae Breb Popescu () [Corola-journal/Imaginative/10982_a_12307]
-
câteva zile, apare printre discipoli umbra Profesorului Caii Hurmuzăcheștilor nechează-n lucarne Ay, în absența solului, plantele-acestea ar putea slobozi rădăcini în paharul cu apă! O lumină prevestitoare se aprinde pe ziduri poeții tineri duc în pumni lumini de cenaclu uimiți, negustorii din piețe descoperă chipul lui Franz Josef și chipul lui Carol I bătute adânc pe monede „Înșelător e somnul Leviathanului, păgubos e vinul de Ghetsimani” - vorbirea lui se înscrie în părți de vorbire pe pereții școlii din sat se-ncrustează
Poezie by Arcadie Suceveanu () [Corola-journal/Imaginative/5075_a_6400]
-
fire lungi, tremurând În licărirea lor, răspândind lumină. Apoi flacăra lumânării se rigidiză și se mări nefiresc de mult. Bărbatul o scăpă din mână Înspăimântat. Căzută pe covor lumânarea Își continuă arderea. Femeia se repezi s-o ridice, dar rămase uimită cu ea În podul palmei. ― E rece, mai putu ea să rostească rigidizându-se la fel ca bărbatul. Rămasă ca de piatră, cu lumina izvorând din palmă, femeia nu schiță nici un gest când bărbatul i-o luă din mână. Dar parcă
Editura Destine Literare by Gheorghe Neagu () [Corola-journal/Science/76_a_325]
-
din Halicarnas, „părintele istoriei”. Istrul va fi „zeul fluviilor”! Așa am spus și așa va rămânea cât va exista lumea - a mai zis Dumnezeu! ... Ridicată pe verticală, până la Înălțimea de 2840 de kilometri, În stratosferă, Dunărea ar părea ochilor noștri uimiți unul din grandioșii arbori de apă ai lumii. Vârful arborelui, care se află În Pădurea Neagră, s-ar ivi din vecinătatea stelelor, coborând pe crengi și pe brațe toată lumina siderală a lumii, ca pe o rășină. Trupul arborelui străbate
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/79_a_214]
-
1958. Am fost convocat la Ministerul Culturii, unde subsecretarul de stat mi-a comunicat sec că mi se încredințează sarcina de a fi șeful secției scenarii din cinematografie, responsabilitate a cărei importanță nu se îndoiește că o apreciez. Cum tăceam uimit - multe îmi trecuseră prin cap, dar nu că voi fi avansat -, a adăugat amenințător: reflectează bine înainte de a răspunde. Am tăcut în continuare, bănuind substraturile straniei propuneri, iar peste câteva zile am fost scos de la ,Viața Românească". Și n-am
În dialog cu B. Elvin - "între o mare speranță și o mare frică" by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/11371_a_12696]
-
venin Se zbuciumă, demonic, spânzurate-n grindă. În clocotul întunecat, mirific și solemn Al unui Zefir bezmetic, trezit în zori Se sfarmă mut patriarhale porți de lemn Pe când blajine Tunete îți dau fiori. Tăcerea odăii se răsucește-ncet în sine, Uimită Umbra se rătăcește, sfioasă, în lumină Și´apoi sărută întristate Nopți senine Descătușată-n chinuri sub maldăr de rășină. Timpul, istovit, se zbate, năruit, în nemișcare Clipa nezămislită e amăgită în surghiun, Iar Universul rătăcit, se zbenguie fără suflare În
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93386]
-
că o nouă adiere mă face să tresar . Privesc cu atenție și văd ca cerul sur a început să cearnă fulgi mari și sclipitori. Până acasă am privit fascinată la aceste flori reci și minunate. Seara la culcare mă gândeam uimită la miile de steluțe. Deodată din vârtejul steluțelor aurii am văzut ivindu-se o ființă, foarte diferită de oameni. Era cu totul și cu totul nemaiîntâlnită.. Parul lung și alb îi cădea în valuri pe spate. Haina fină,lungă până în
DE LA COPII ADUNATE… by Gabriela Irimia () [Corola-publishinghouse/Imaginative/778_a_1738]
-
șerpuia în fața ei, pentru a explora minunata pădure fermecată. Începu să adie vântul. Acesta împrăștia, prin toată pădurea, miresme îmbietoare, se amestecau astfel, în aer, aromele tartelor cu gutui, căpșuni, caise, mere și pere. Fetița își continuă drumul, tot mai uimită, dorind să ajungă la locul de unde veneau miresmele acestea. Pe neașteptate, îi tăie calea un arici făcut din bronz. Acesta o salută pe Sonia politicos. Domnule arici, știți cumva de unde vine acest parfum îmbietor? întrebă Sonia. Regina pădurii gătește tarte
ANTOLOGIE:poezie by Oana-Maria Nuţu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_684]
-
mai ținea pe picioare. Dintre apropiați unii săriră să-l apere, făcând un zid în jurul lui. Veniră ajutoare și dintre furnici și dintre fluturi. Greierul se împuținase de tot, dar așa cum era, cânta, cânta încât și păsările cerului se adunară uimite. Greierașul se transformă în iubire pentru toată făptura, iar iubirea s-a făcut lumină, ce a cântat așa de minunat încât și oamenii au rămas uimiți, simțindu-se mici. Și lumina s-a ridicat deasupra tuturora, a mai stat o
Cartea binelui : poezie şi proză : antologie by Sanda Sfichi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/544_a_725]
-
împuținase de tot, dar așa cum era, cânta, cânta încât și păsările cerului se adunară uimite. Greierașul se transformă în iubire pentru toată făptura, iar iubirea s-a făcut lumină, ce a cântat așa de minunat încât și oamenii au rămas uimiți, simțindu-se mici. Și lumina s-a ridicat deasupra tuturora, a mai stat o vreme, devenind mai mare și mai mare, apoi și-a luat zborul în alte sfere ca să cânte și altor spații. 07 aprilie 2005 și cum cuvântul
Cartea binelui : poezie şi proză : antologie by Sanda Sfichi () [Corola-publishinghouse/Imaginative/544_a_725]
-
și despre mine. Așa vă rog îngăduiți-mi cuvintele mele sărace... Că și Dumnezeu, vrea ca să spun, să mărturisesc, așa cum sunt cu beteșugurile mele. Cât bine mi-a făcut Dumnezeu și cât mă iubește și ne iubește pe toți. Rămâneți uimiți! Cât de mult m-a ajutat, la tot pasul, simt și văd mâna Lui protectoare. O să descoperiți și pe parcursul acestei cărți, lucrarea Lui tainică. Mașina (autocarul) înainta prin natura care ne îmbrățișa și ne dădea o stare de mulțumire, de
Călător în Grecia by Maria Moșneagu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/485_a_766]