18,826 matches
-
Timpul aleargă grăbit NICOLAE ANGHELESCU Cerul se limpezește de nori, Iarna-și desface din ghem firele, Pe geam apar înghețatele flori, Se micșorează mai mult, tot mai mult zilele. Au căzut primii fulgi de zăpadă, Fluturi reci se joacă cu noi Coboară, urcă, încep apoi să cadă Peste ochii noștri
CÂNTAREA MEA by NICOLAE ANGHELESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/517_a_857]
-
palat la țară, printre sălcii și dumbrăvi cu stârci și coțofene, vremea lui Anton Pann, a oboarelor de vite, a căruțelor, a bisericilor, a livezilor, acum iată-ne altundeva pe vremea codrilor nepătrunși, pe vremea goților, a sciților, într-un nor de praf, se aud urlete de lupi și țipătul sângelui, apoi tăcere, tăcere și mai mare, un munte se ridică, îi cresc aripi și zboară, zboară ca pițigoiul prin cer, aripile îi ard în soare, cade pe pământ, îi cresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
dinspre zăvoi, se învârte pe lângă ceas, coboară la nisip. Ciugulește precis, cu atenție neștirbită, firimiturile de napolitană. Burtică galbenă, gât stacojiu, aripi albăstrii, da’ știi mata că ești frumușel? Domnul Popa gândește deseori cu glas tare. Dinspre Tei vine un nor mare, cenușiu. A acoperit soarele și totul se zgribulește la loc. Serafimul nu mai e. Oricum, ce păzea el acolo? A început să ningă. Ninge peste găinile, șapte la număr, trei bălțate, una albă, trei roșcate, care ciugulesc mai departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
ne mai supărăm, luăm valiza și plecăm. Panțe! Și pornesc mai departe în perindările lor. Cerul se despică drept la mijloc și prin deschizătură cade pe pământ un fald de lumină galbenă. Una, două, trei, patru.... Poftim, unsprezece secunde. Apoi norii posomorâți se închid iară și prin frigul cenușiu încep să cadă fulgi aspri, mici. Și ninge iarăși. Pe lângă materialele studiate ieri, Kerch tocmai a primit o nouă porție. De data aceasta e un document cu un caracter mai precis și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
înainte să mă fi încurcat cu Izabela, opt etaje fără planșee despărțitoare. Numai lumina a șase sute șaizeci și patru de ferestre îmbâcsite șiroiește peste stive de cărți care ajung până la ultimul etaj, atingând plafonul aproape nevăzut, unde praful plutește în nori și se împerechează păsări mari, cafenii, cu glasuri ascuțite. Și printre acele stive voi fi ultimul și primul bibliotecar, voi ține în mâna stângă o lampă cu gaz și în mâna dreaptă creionul chimic și voi inventa un sistem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
să aparțină unui singur om, unui singur dumnezeu, unei singure puteri? Și de fapt s-ar putea să fie chiar adevărul, acum, în camera asta în care praful plutește în lumină. Dar e un adevăr care va trece, ca un nor pe cer sau o durere de măsele. În vreme ce madam Martinescu se găsește, ca în fiecare după amiază la acea oră de tihnă, în pijama, sub plapumă, cu mâinile sub cap, telefonul continuă să țârâie stăruitor, rugător aproape. Și ce este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
ușa liftului se strecoară o rază de lumină pe care oglinda de pe latura opusă ușilor o amplifică destul ca omul să nu-și piardă încrederea. Și Iulia mulțumește în gând pentru soarele care chiar din depărtarea iernii și de dincolo de nori și prin uși de metal și turnuri și printre colțuri și prin geamuri nespălate uite că răzbește, răzbește până aici. Nu-i e frică, dar fără lumină i-ar fi. Încă din copilărie o îngrozește acel întuneric cumplit în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
acordurile ultimei mișcări a concertului pentru vioară de Beethoven. Ușa rămâne deschisă fără ca nimeni să iasă. Nimeni în afară de Beethoven. Muzica unui surd umple holul, atinge timpanele pacienților, se desprinde de pe pământ, urcă printre coroanele golașe ale castanilor din curte, străpunge norii, părăsește atmosfera, se revarsă în galaxie. Curios, copilul se desprinde din mâna mamei și se îndreaptă spre ușa deschisă. Se aud plescăituri ca de țesuturi moi dezlipindu-se. Un bărbat în halat alb apare de după ușă. Du-le sus la trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Dumnezeu la Târgoviște în 1652, sub domnia lui Matei Basarab, despre zidirea omului: Întrebare: Din câte părți au făcut Dumnezeu pre om? Răspuns: Din opt părți: trupul din pământ; osile din piatră; sângile din roao; ochii din soare; cugetu din nori; suflarea din vânt; înțelepciunea din lună; iar prorocirea de la duhul sfânt. Mai mult, arată Gaster, în același mod explică poporul zidirea omului la nunțile țărănești, când fata, cerând iertăciune părinților, face istoricul căsătoriei începând cu Adam și Eva. Fata povestește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
șir pentru a urmări vreun uliu șorecar „încălecând” curenții și bătând aerul pe loc, cu ochii ațintiți după prada din iarba necosită. Apoi descoperă avioanele și planoarele Clubului AERO, lunecând ca niște uriașe păsări albicioase pe cerul fără pic de nor. Oare când începe copilul să viseze că zboară pe deasupra caselor, a pomilor și mai ales în lungul drumului parcurs la trezie? Poate că după primele salturi în gol de pe pat ori de pe prispa casei părintești... Este la fel de greu de răspuns
Jurnalul lui P. H. Lippa by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1687_a_3006]
-
dispune doar el - Boancă ne dezvăluie cu o libertate caracteristică doar unui artist, fragmente din visurile, iluziile, din amintirile și din închipuirile lui. El își permite, ca marii artiști, să corecteze lumea, să o facă altfel, să facă animalele vorbitoare, norii - ființe, florile - sentimente. Este un mare har această personalitate cu care a fost înzestrat Boancă. Nu știu câți din jurul lui înțeleg acest statut personal al lui. Eu unul mă mândresc să fi înțeles pe Boancă, artistul în fața căruia mă aplec cu respect
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
întors acasă, căci unii au fost obligați să rămână să populeze satele măcinate de război în Siberia, în Taiga și în altele părți ale Imperiului Roșu. Noapte de coșmar Era primăvara lui 1945, noapte cu lună plină și cu câțiva nori, când în localitatea Glodenii-Gândului, pe la miezul nopții, au început să se audă rafale de puști automate. O bandă de tâlhari înarmați au luat satul de la un capăt la altul la jefuit și tâlhărit. Îmbrăcați în uniforme rusești și mascați pentru
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
grandoarea excesivă a unei Puteri este gata să se reverse și amenință să înghită lumea, este prudent să-i opui diguri și să oprești cursul furtunos al unui torent, atîta timp cît îl mai poți stăpîni. Vezi că se adună nori, se apropie furtuna, fulgerele o vestesc. Suveranul pe care acel pericol îl amenință, neputînd face față singur vijeliei, se va uni, dacă este înțelept, cu toți aceia pe care același pericol îi pune în aceeași situație. Dacă regii Egiptului, Siriei
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
bot. — Trage-n celălalt, Îl auzi pe Wilson. Așa da, asta se numește să tragi, la dracu’! Dar celălalt Își continua galopul lui constant și Macomber nu-l atinse, trase alături, stârnind praful, iar Wilson rată și el, ridicând un nor de praf. — Hai, e prea departe, strigă. Îl apucă de braț și se urcară În mașină, agățați amândoi de margini, clătinându-se mereu din cauza terenului accidentat, apropiindu-se tot mai mult de bivolul care fugea Înainte, cu capul avântat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Înapoi, să vadă cum zboară. Apoi, În față se Înălțau alți munți Întunecați. Și după aia, În loc s-o ia spre Arusha, au făcut stânga și el Își Închipui, desigur, că aveau benzină destulă, și privind În jos văzu un nor roz, răsfirat, mișcându-se prin aer deasupra pământului, ca prima zăpadă adusă de un viscol venit din senin, și-și dădu seama că era un nor de lăcuste venite din sud. Apoi Începură să urce și părea că se vor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
el Își Închipui, desigur, că aveau benzină destulă, și privind În jos văzu un nor roz, răsfirat, mișcându-se prin aer deasupra pământului, ca prima zăpadă adusă de un viscol venit din senin, și-și dădu seama că era un nor de lăcuste venite din sud. Apoi Începură să urce și părea că se vor Îndrepta spre est, dar deodată se Întunecă și intrară Într-o furtună, și ploaia cădea atât de deasă că i se părea că zboară printr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
o să fie gata. Patruzeci de minute, cel mult o oră. La cantina de lângă pod Îi mai dădură trei grappas pe datorie, pentru că părea așa de Încrezător În legătură cu misterioasa slujbă pe care-o avea după-amiaza. Bătea vântul și soarele ieșea de după nori doar ca să se ascundă Înapoi și să lase loc picăturilor de ploaie. Era o zi minunată pentru pescuit de păstrăvi. Tânărul domn ieși din hotel și se interesă de undițe. E nevoie să vină și soția sa, cu undițele? „Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
fost soldat. Toți din orașu’ acesta mă plac. Vând broaște. Și ce dacă-i interzis pescuitul? Nu contează. Chiar deloc. Nici o problemă. Păstrăvi mari, vă zic eu. O grămadă. Coborau dealul spre râu. Orașul rămăsese În spate. Soarele intrase-n nori și ploaia Începuse să picure. Uitați, spuse Peduzzi, arătând spre o fată care stătea În pragul unei case pe lângă care trecură, copila mea. — Copita lui, spuse soția, ce treabă am eu să văd copita lui? A zis copila lui, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
se prăbușească, cum trecea peste pragurile unduitoare. Înainta pe partea stângă și la sfârșit, cum gonea spre gard, ținându-și genunchii strâns lipiți și Întorcându-și trupul ca și cum ai strânge un șurub, făcu o curbă scurtă spre dreapta Într-un nor de zăpadă și apoi merse paralel cu dealul și cu gardul de sârmă ghimpată, Încetinind. Privi În sus, pe deal. George cobora făcând un telemark, aproape Îngenuncheat; un picior Îndoit și ținut Înainte, celălalt târându-se În spate; bețele-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
zăpada și, la final, poziția asta Îngenuncheată se transforma Într-o curbă frumoasă spre dreapta, el ghemuit, cu picioarele Împinse unul În față și celălalt În spate, corpul contrabalansând mișcarea, bețele subliniind curba ca niște dâre luminoase, totul Într-un nor sălbatic de zăpadă. — Mi-a fost teamă să fac o cristiană, spuse George, e zăpada prea moale. Dar a ta a fost o frumusețe. — Eu nu pot să fac telemark. Nick lăsă În jos cu schiul primul fir de sârmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
dacă așa stau lucrurile, atunci nu vreau s-o faci. Fata se ridică și se duse până-n capătul peronului. Pe partea cealaltă, de-a lungul Ebrului, se vedeau copaci și lanuri de grâu. Dincolo de râu, departe, se vedeau munții. Un nor trecător Își aruncă umbra peste lanuri și fata se uită printre copaci la apele râului. Și când te gândești că am fi putut avea toate astea, spuse ea. Am putea avea totul și pe zi ce trece facem ca lucrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
n-am găsit. — Și la noapte n-o să mai fim În Italia. Dacă putem să trecem de Ventimiglia. — Să vedem. Nu-mi place să conduc noaptea pe coasta asta. Eram În primele ore ale după-amiezii și soarele era ascuns de nori. Dedesubtul nostru, marea albastră era brăzdată de spuma albă a valurilor care alergau spre Savona. Undeva În spate, În larg, apele albastre se uneau cu cele maronii. Departe În față un vas se Îndrepta spre coastă. — Se mai vede Genova
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
cu care am ajuns la Mango Key, unde mi-am găsit vasul care n-avea nimic, doar că era plin cu apă. Așa că am plătit și l-am scos de-acolo; se vedea luna, da’ erau și-o mulțime de nori, iar vremea era Încă destul de rea dar am mers așa și dimineață ieșisem din Eastern Harbor. Frate, ce mai furtună! Eu am ieșit primu’ pe apă, și-ți zic că n-ai mai văzut așa ceva. Apa era albă ca leșia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
când am ajuns să văd farul Rebecca, am văzut tot felu’ de păsări care se roteau deasupra a ceva și m-am Îndreptat spre ele ca să văd despre ce e vorba; chiar că era ditamai stolu’ de păsări, ca un nor. Vedeam ceva care semăna cu o vergă ieșită din apă, iar când m-am apropiat toate păsările s-au Înălțat și au continuat să facă cercuri În jurul vasului meu. Apa era limpede În zona aia și am văzut un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
undeva la țară, pe lângă Milano, În Italia. Am fost duși la scena dezastrului cu camioanele, străbătând niște drumuri umbrite de plopi și mărginite de șanțuri În care se aflau multe gâze, pe care nu le-am putut observa limpede din pricina norilor de praf ridicați de camioane. Ajunși la locul În care până atunci fusese fabrica, unii dintre noi au fost puși să păzească restul de muniție care, dintr-un motiv sau altul, nu explodase, În timp ce alții au fost trimiși să stingă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]