18,826 matches
-
căutați... Nu știam ce să răspund și am ridicat din umeri. - Așa ne-a spus Moșu. Ne-a spus să căutăm comoara, c-au să vină vremuri grele... Von Balthasar își înălță ochii spre cer. Parcă începeau să se adune norii. - Ah! Românie, Romînie! exclamă el privind pe deasupra noastră, peste sat, peste deal. Ce țară! Ce neam!... Ați rămas ce-ați fost de atâtea mii de ani. S-au risipit zeii, v-a uitat Zalmoxis, dar voi ați rămas cum v-
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
caută o stea, printre valurile atacate de neguri reci. Tăcute, coșurile caselor îngenunchiate în alb de zăpadă, împletesc în noapte fuioare de fum, într-un pled pufos, pe care adierea vântului îl va așeza cu delicatețe sub tălpile înghețate ale norilor călători. În negura nopții îmi voi ascunde tristețea sufletului, departe de clocotul chinuitor de peste zi, iar mâinile mele vor aduce ofranda Iubirii Lui, printre diamante cioplite în fulgii de nea. E noaptea Nașterii Domnului.
Pa?i ?n noaptea alb? by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83370_a_84695]
-
așa, Îi spuse negrul. BĂrbatul stătea Întins liniștit, În carlingă, cu capul rezemat de un sac. Crengile mangrovelor intrau În cabină și-i făceau umbră. Auzea vîntul bătÎnd și, dacă se uita-n sus la cerul Înalt și rece, vedea norii subțiri, maronii, care veneau dinspre nord. „Nu iese nimeni pe vîntu’ Ăsta“, se gîndi. „Nu ne caută ei pe-așa vînt.“ — Crezi c-o să iasă? Întrebă negrul. — Sigur. De ce nu? — Bate prea tare. — Ne caută. — Nu cînd i-așa. De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și pe el și vasul. — Unde? — În Key West. — Ești ofițer? — Ți-am zis cine e, interveni secretarul. — Bine, spuse căpitanul Willie. Trase tare de timonă și Întoarse barca, apropiindu-se atît de mult de mal, Încît elicea aruncă un nor rotund de nisip. Se-ndreptă În josul canalului spre celălalt vas, lîngă mangrove. — Ai vreo armă la bord? Îl Întrebă cel căruia i se spusese „doctore“. — Nu, domnule. Cei doi bărbați Îmbrăcați În flanele se ridicaseră acum În picioare și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
gustam praful, iar zgomotul era ca o peliculă continuă de focuri de carabină și automate care creșteau și scădeau În intensitate și care erau amestecate cu bubuitul proiectilelor trase de bateriile din spatele nostru și apoi de bubuiturile exploziilor care ridicau nori gălbui, vălĂtuciți, de praf. Eram Însă prea departe ca să putem filma ca lumea. Încercaserăm să ne apropiem, dar tot luau camera la țintă, făcÎndu-ne astfel munca imposibilă. Camera aia mare era lucrul cel mai scump pe care-l aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
prea departe. Nu eram Însă prea departe ca s-avem imagini cu dealurile Împînzite de pini, cu lacul, cu șirul de ferme care dispăreau În trîmbe bruște de piatră explodată, În urma loviturilor proiectilelor, și nu eram prea departe ca să surprindem norii de fum și praf ce tunau deasupra crestei dealului În timp ce bombele zumzăiau pe deasupra. Însă, de la o distanță de 700-900 de metri, tancurile arătau ca niște bondari mici acoperiți de noroi, forfotind printre copaci și scuipînd mici flăcĂri, iar bărbații din spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
o iau, doar pentru că-i așa fraier. Nu știi niciodată, cu englezii Ăștia, i-am spus. Era o observație așa de profundă, că-mi dădui imediat seama că cerusem prea multe sticle. Afară se făcuse frig și, În lumina lunii, norii mari și foarte albi treceau peste Gran Via, largul canion mărginit de blocuri, iar noi mergeam pe trotuar printre proaspetele urme de obuze făcute-n timpul zilei, care tăiau frumos cimentul, pline Încă de moloz, și urcam micul deal care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
să fie așa. Poate pentru tine. — Mai tacă-ți fleanca aia Împuțită. SÎnt doar un tip care spune adevărul. Era o zi strălucitoare de aprilie și vîntul bătea sălbatic, așa că-n urma fiecărui catîr care mergea prin trecătoare rămÎnea un nor de praf, iar cei doi brancardieri care duceau cîte o targă mai ridicau și unul; vîntul le amesteca Într-unul singur și jos, peste cîmpie, trîmbe mari de praf se ridicau În urmau ambulanțelor și se duceau purtate de vînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Întorc oricum, dacă văd că te deranjez sau te plictisesc sau că trebuie să cheltui prea mult cu mine. — SĂ facem un plan, Îi spuse Nick Adams. Se uită În susul și-n josul străzii, apoi la cerul pe care treceau norii Înalți și albi de după-amiază și la șepcile albe de pe lac. — Eu aș lua-o prin pădure pînĂ la hanul Ăla de după promontoriu, și acolo să vînd păstrăvii. I-a cerut pînĂ diseară, la cină. În vremurile astea, la cină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cuțitul și crestă coaja copacului cît de sus putea să ajungă. Se mai uită o dată ca să aibă un reper și apoi se-ntoarse la adăpost. Dimineața se arăta frumoasă. Cerul era senin și nu se vedea Încă nici urmă de nor. Era fericit alături de sora sa și se gîndea că indiferent cum se va termina toată povestea, ar trebui să se bucure de zilele astea. Învățase deja că trebuie să iei cîte o zi pe rînd și că tot ce contează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
te mai gîndești la așa ceva de față cu ea pentru că simte, pentru că e sora ta și vă iubiți.“ — Ți-e foame, Piticot? Nu prea. MĂnîncă niște ciocolată. Eu mă duc să aduc apă. Nu mi-e foame. Se uitară la norii mari și albi, aduși de vîntul de la ora unșpe, care treceau peste dealurile de dincolo de mlaștină. Cerul era limpede, iar norii albi veneau din spatele dealurilor și se mișcau purtați de vîntul proaspăt; umbrele lor se mișcau deasupra mlaștinii și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Piticot? Nu prea. MĂnîncă niște ciocolată. Eu mă duc să aduc apă. Nu mi-e foame. Se uitară la norii mari și albi, aduși de vîntul de la ora unșpe, care treceau peste dealurile de dincolo de mlaștină. Cerul era limpede, iar norii albi veneau din spatele dealurilor și se mișcau purtați de vîntul proaspăt; umbrele lor se mișcau deasupra mlaștinii și a dealurilor. VÎntul bătea printre copaci și, cum stăteau la umbră, li se făcuse răcoare. Apa era rece și proaspătĂ și ciocolata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
un punct de observație, cît și ca de un loc bun pentru filmat. Zilele erau foarte periculoase și reci, iar nouă ne era mereu foame și glumeam Întruna. De fiecare dată cînd un obuz lovește o clădire, se face un nor mare de praf de la cărĂmizi și tencuială, care, atunci cînd se așază, acoperă oglinzile și ferestrele parcă date cu calciu. Într-una din camere, cea care dădea spre scări, era o oglindă Înaltă și prăfuită, rămasă Întreagă - scrisesem cu degetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
phoate fi un domn, spusei. Surioară, uite. Privește. Acum. Hai că-ncepe. Dedesubt, cîțiva tipi se ridicaseră și alergau pe jumătate aplecați spre o casă din piatră de rîu, așezată În mijlocul unui pîlc de copaci. Casa era acoperită periodic de nori de praf din cauza obuzelor care o loveau. VÎntul dispersa praful și casa reapărea precum un vapor care iese din ceață. În fața soldaților, un tanc Înaintă smucindu-se, ca un gîndac rotunjit și cu un nas Înarmat, și dispăru printre copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
fac acum? Dacă au noroc, se Întorc la unitate. Dar unul dintre ele era deja ghinionist. O trîmbă de fum negru se Înălță din pîlcul de pini și fu suflată de vînt Într-o parte. Curînd se transformă Într-un nor dens de fum negru prin care se vedeau flăcĂrile roșii. Apoi urmă o explozie și o trîmbă de fum alb Începu să unduiască, În timp ce norul negru se Înălța tot mai sus de pe o bază mult mai largă. — Ăla-i un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de pini și fu suflată de vînt Într-o parte. Curînd se transformă Într-un nor dens de fum negru prin care se vedeau flăcĂrile roșii. Apoi urmă o explozie și o trîmbă de fum alb Începu să unduiască, În timp ce norul negru se Înălța tot mai sus de pe o bază mult mai largă. — Ăla-i un tanc, spusei. Arde. Așteptarăm o vreme. VĂzurăm cu binoclul doi oameni care ieșiră dintr-un colț al tranșeei și Începură să urce dealul cărÎnd o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Elena Marin Alexe Încrâncenat mă țintuie văzduhul, cu ochi nevăzuți, reci și sticloși, ascunși printre nori, ispitind furtuna cu șoapte de vânt. Speriată, îmi strivesc buzele până la sânge, să nu-mi scape cuvântul abia incolțit, viclean și tainic, născut din firesc, adăpostit printre gânduri stinghere. Îndurerată, cu mâna stângă trimit bezele perforate de lacrimi, undeva anume
Furtuni by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83274_a_84599]
-
După ploaie Elena Marin Alexe Se-ascund fluierarii,"hoții", intre frunze zgribulite, teiul dă binețe nopții printre ramuri umezite. Împletite în buchete, stelele din policandru intonează noi sonete, luna mă privește tandru. Norii, fug mâncând pământul și se-ascund în noaptea vie, cerul dă mâna cu vântul prins în vraja aurie. Plânge noaptea, luminată cu luciri de stele mute, prin grădina afânată , florile stau să asculte. Îmi ridic cu dor privirea, înspre mantia
Dup? ploaie by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83281_a_84606]
-
Primul care și-a revenit din starea în care i-a adus povestea lui Pâcu a fost moș Dumitru Carpen. Măi gospodarilor! Capul sus! Ce faceți? Adăpați șoarecii? Când oamenii și-au ridicat capetele, Pâcu nu se mai vedea din norul de fum scos din lulea... Pâcule! Te știam bun la tot felul de palavre și la ghidușii, dar că poți spune așa o poveste nu te credeam în stare... De multe nu mă crezi tu în stare, Dumitre. Nici măcar că
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
ovrei din cei bătrâni. Am cam trăit, Pâcule, și mi-o priit... După o vreme, moș Dumitru a dat semnalul de plecare. Gata, copii! La drum!... Au înjugat și au pornit. Undeva, deasupra Măgurii, și-a arătat bucla alb-aurie un nor plutind singuratec pe siniliul cerului. Moș Dumitru nu a scăpat prilejul să-l înțepe pe Pâcu. Pâcule! Atâta fum ai scos din pâclișâta ceea de lulea încât începe să se înnoureze. Si tu de colo. Un nouraș amărât și gata
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
hal am ajuns aseară. Nu putem pleca așa... Peste un ceas, totul era curățit de glodul adunat și puteau intra în târg ca niște oameni gospodari ce erau. Târgul i-a primit cu o mutră posomorâtă. Părea gheboșat sub apăsarea norilor adunați deasupra lui. In hodorogitul carelor grele, au intrat pe ulița magaziilor lui Aizic. Să vezi ce ochi are să facă Aizic când ne-o vedea. Uite că ulița îi goală - a deschis vorba Pâcu. Cine îi nebun ca noi să
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
l-a rugat în felul lui moș Dumitru. Sigur ni-l spune. Il cunosc după cum duce luleaua la gură - l-a ambiționat indirect Hliboceanu. Cu o mutră evlavioasă, Pâcu a gustat din nou din ulcică și, după ce a slobozit un nor de fum din lulea, a prins a vorbi pe neașteptate: Eu vă întreb cine n-o visat sau nu visează chiar și cu ochii deschiși? Toată lumea o visat și visează. Ei, da’ eu am avut un vis cum nici nu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
copt. Munți înalți stau unii lângă alții ca într-o horă și străbat țara pe la mijloc făcând-o mai frumoasă. Aidoma unor voinici uriași, umăr la umăr, alcătuiesc și un scut viu în calea primejdiilor. Crestele lor se pierd în nori, dar, de la poale până aproape de vârf, munții s-au îmbrăcat în păduri umbroase, casă bună și adăpost pentru căprioare și pentru alte multe vietăți de poveste. Din loc în loc, cu sunet cristalin, răzbesc din adânc și ies la lumină, izvoarele
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
să vă spun cine e Ana, de ce și de unde a apărut ea în povestea din visul lui PAM. Povestea din visul lui PAM ne spune acum că asupra Țării lui Verde Împărat s- a abătut o mare nenorocire. Ca un nor negru de lăcuste, s-a năpustit peste Țară o haită de zmei. Ca să nu fie descoperiți de oameni, zmeii și zmeoaicele s-au ascuns sub înfățișări felurite: unii dintre ei au luat și ei chip de om, dar cei mai mulți s-
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
nu sunt adevărate. După invazia zmeilor, arborii au început să se usuce, florile au început să se ofilească, oamenii cad la pat. Țara lui Verde Împărat își pierde, treptat, puterea și culorile. Însuși Soarele rătăcește trist prin pânza cenușie a norilor, nu mai are chef să se arate. Țara ar muri, în cele din urmă, fără cineva ca Ana. PAM știe asta, de aceea s-a grăbit s-o viseze și pe ea.. Ana a apărut, de undeva din înaltul cerului
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]