19,653 matches
-
din depozit, încă nu le venise rândul să fie consumate, deoarece încă mai existau rezerve rămase din timpul celui de al doilea război mondial. Ca urmare s-a făcut iar o examinare amănunțită a produsului care în mod disciplinat (se obișnuiseră cu milităria) a corespuns așteptărilor, așa că li s-a imprimat un nou termen de valabilitate, 20 ianuarie 2011. Nu mai reiterez noile aventuri ale văcarilor americani pe harta lumii, cu avioanele și tancurile lor Abrams, ci doar pot să informez
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
se dea un nou termen de garanție deoarece, după atâția ani, produsul nu era decât ceva care numai aparent mai avea forma de pasăre, fiindcă de fapt celulele erau distruse demult de atâta îngheț. Și atunci americanii au procedat, așa cum obișnuiesc ei de obicei, o fac pe-a binevoitorii, pe-a prietenii năpăstuiților și le dă pentru hrană statelor amărâte, ceea ce nici la câinii lor perfect americanizați, nu le-ar da. Auzind de chilipir, cică la ușa lui Obama s-ar
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
simtă o privire aruncată de sus asupra lor, o fac pe-a niznaiul, se uită așa cam într-o dungă în altă parte și nu este exclus, ca unii chiar să reproșeze, că este prea dur atacul, fiindcă noi suntem obișnuiți să mângâiem cu trandafiri și mănuși de catifea, pe călăii noștri naționali. Asta doar, până când vin străinii și ne pun să-i împușcăm. Există o teamă colectivă, ridicată la nivel național, de a ridica vocea împotriva celor, care după ce au
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
sunt eu din aceia care să mai fie amețiți cu: Trăiască Republica. Eu zic, să stai liniștit acolo pe banca ta, ca să nu-ți dea cineva cu ditamai statul social în cap". De fapt, cam așa se prezintă lucrurile. Românii, obișnuiți cu rezistența pasivă, nici măcar nu mai tresar când se iau măsuri abominabile în legislația acestei țări secătuite. Ei circulă mai departe abulici pe potecile lor, văzându-și de problemele lor curente, departe de orice manifestări de solidaritate, întru apărarea unor
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
răspunde la întrebări. Degetele ei lungi cu unghii ascuțite, roșii, urmăresc conturul lui Siegfried, apoi îl înșfacă strâns. Membrul se zbate, dă să scape, dar nu reușește decât să smulgă nasturii de la pantaloni și să explodeze în lumină. Cândva, Sabina obișnuia să umble extrem de manierat cu el, mai că nu-l atingea. Până la urmă am fost nevoit să-i spun că nu avea rost să continue așa. Nu mai puteam să-l țin vânjos în bătaia vântului doar prin forța minții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
dat să ajung popă cu casă parohială etajată în spatele bisericii și cu Toyota Corola în spatele casei parohiale. După desăvârșita spălare cu isop și târnosire a casei, părintele s-a așezat în maieu pe scăunelul de lângă ușa de la intrare, acolo unde obișnuia să stea găleata cu apă, și, fără să mă privească, a început să-și promită că de acum încolo o să aibă grijă exclusiv de el, o să facă excursii în străinătate, o să-și schimbe în sfârșit pantofii cu gaură-n talpă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
casei e sinistru. Lumina de la felinare se prelinge printre crengile salcâmilor, cireșilor, merilor. Dacă pe tabla casei cade un măr din pomul care își întinde crăcile peste acoperiș, sar în picioare și pun mâna pe bulan. Încetul cu încetul mă obișnuiesc, însă. Nu-mi mai pasă de nimic. Umblu prin beznă ca ziua-n amiaza mare pe plaja de la Mamaia. Cred că și în infern îmi va fi greu la început, după care o să bântui bolgiile fără nici un scârț, fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Biata prezviteră, ieșită din neam de negustori greci de la Stănișești, a suferit toată viața că a fost ținută printre mujici - ea, fată de prăvăliaș, crescută cu servitoarea Marița, care numai să fi bătut din palme și venea într-o fugă, obișnuită cu belșugul din prăvălie, cu beciul doldora de butoaie cu stridii, cu rahat turcesc, cu măsline aduse cu vaporul până la Galați și de acolo cu carele cu boi până la Stănișești, învățată cu respectul jidanilor care-și scoteau pălăria în fața ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
în toată văpaia siluetei sale, printre pomii înfloriți, blocul de nefamiliști, pe care-l părăsiseră încă de dimineață. De-acum erau sfârșiți și cu greu mai găsiră tăria să extragă din cutia poștală factura telefonică de 15 milioane. Însă, așa cum obișnuia să spună acum 300 de ani în urmă tatăl lui Leo, vel-treti-logofăt la spătărie: „patria și facturile înainte de toate”. În mod firesc, o pană de curent îi blocă între etaje. Aducându-și aminte că Profesorului îi repugnau mâinile întinse ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
vorbi despre frumusețea lui modestă de aici unde aproape totul este măreție și fală. Vă Închipuiți desigur că am mai văzut araci și În zona de baltă, dar aceia, dacă nu erau aleși dintre cele mai uscate bețe de salcie, obișnuiau să prindă rădăcini și să Înfrunzească după prima ploaie, devenind până În mijlocul verii arbuști În toată legea, Înăbușind fasolea pe care ar fi trebuit s-o susțină și dându-i posibilitatea celui care Îi plantase să se hrănească apoi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
acela din stânga sus, de pe tablă! Zare se ridică tacticos, niciodată nu dădea În brânci să reacționeze rapid la ordinele profesorilor, trecea chiar drept un elev puțin cam obraznic, indolent, cu certe calități, dar „brânză bună În burduf de câine“, cum obișnuiesc să spună directoarele bătrâne despre elevii care mai pot fi recuperați prin Încurajare. Închise caietul și privi cu atenție spre tabla plină de desene stângace. Îl reperă pe cel indicat de profesor și-l examină Îndelung. Printre celelalte arme și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ecran am putea auzi câinii sau cocoșii de la casele particulare vecine cu internatul de băieți. Acest cartier al orașului a fost sat până mai ieri și viața lui de acum nu se deosebește prea mult de cea dintr-un sat obișnuit din câmpie. Iese În cele din urmă Încheindu-se la pantaloni. Zece pași mai Încolo se oprește În fața unei uși, bate tare cu pumnul În ea și apoi o deschide violent lovind-o de perete În interior. — Deșteptarea, bă, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
toți și scoateți-i la Înviorare, fuga! Cei doi care au dormit Îmbrăcați Își Încalță la iuțeală pantofii pe picorul gol și o zbughesc pe ușă strigând: „Deșteptarea, bă!“ Bat În uși și le trântesc de perete, forfota unei dimineți obișnuite dintr-un internat se aude crescând În urma lor. — Și tu, Radule, deschide fereastra, nu vezi că pute aici ca-n grajd? Radu, adică cel Îmbrăcat În pijama, se duce și deschide fereastra. Înainte de a ieși din cameră, cu mâinile În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
veneau la pedagog și-i propuneau să-l percheziționeze Întâi pe Meșteru dintr-a unșpea. Asta era cu un an În urmă și de fapt chiar așa Îl cunoscuse Grințu pe Popescu. Se rățoise la el și ăla zâmbise, era obișnuit să fie controlat când se fura ceva. „Câți bani ai asupra ta?“ - Întrebase răstit pedagogul. Băiatul răspunse senin: „Nouă sute și cincizeci de lei, tov. pedagog.“ „Câât, mă?“ „Nouăsutecincizeci!“ Era o sumă cam mare pentru un elev. Cel care reclamase furtul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
trimită poze. Cred că are câteva sute.“ Iar grecul „Star“ a Întrebat și el: „Qu’est-ce que c’est?“ În spatele unuia dintre autocare l-am văzut pe preotul din Haikiriki scoțându-și peste cap sutana nouă și curată pe care obișnuia să și-o pună, când vizitam biserici, peste cea veche și soioasă cu care umbla de obicei. După aia am fost chemați În mijlocul cercului format În jurul bătrânului plăieș. Trebuia să servim de interpreți. L-am Întrebat Întâi câți ani are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
amintirilor, fiecare voia să găsească repede ceva demn de a fi povestit și, iată, acum, dintr-o dată prilejul tematic era În favoarea lor; și ei trecuseră prin război. Cei câțiva băietani, unii de o vârstă cu Gelu, alții chiar mai mici, obișnuiau să ciulească urechea ori de câte ori se povestea despre război; o plăcere inexplicabilă le colora imediat fețele. Asta așteptau și acum să se Întâmple. Oricum, se aflau În fața unei Întâmplări mai puțin comune pentru ei. De obicei nimeni nu se apuca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
afară din cauză de beție, chiar spunea uneori: — Bă, păi unii dintre voi, când ați venit aici, adică În partea ailantă, unde-i creșa, bă, păi nici n-aveați nume: vă botezam noi: Ionescu, Popescu... Așadar, cu timpul, toți se obișnuiseră să-i considere frați. Lui Gelu i se spunea Popescu, fratele lui Zare, iar lui Zare Popescu, fratele lui Gelu. Lucrul nu putea fi contrazis nici oficial, mai târziu, când amândoi căpătaseră buletine, pentru că În ambele stătea scris: NATURAL Prenumele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
dintr-un nume vag cunoscut În epoca clasică, Grigorios, care Însemna „cel care veghează“, deci „paznicul“, „santinela“ sau pur și simplu „martorul“. Am fost surprins că un simplu soldat de la trupă știe toate aceste lucruri, dar, după aceea, m-am obișnuit cu el. Așa făcea cu toată lumea. Te trezeai că te Întreabă: cum te cheamă, bă, pe tine? Apoi Îți traducea numele pe căi știute numai de el și te trezeai cu o poreclă nouă sau cu un argument de neclintit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
din cine știe de motive, suma de bani pe care o primea la lichidare era mai mare decât așteptările lui, Zare Își Însoțea scrisorile către fratele lui mai mic și cu câte o mie de lei pe un mandat telegrafic. Obișnuia să trimită bani numai prin mandat telegrafic și cu indicația urgent de parcă s-ar fi aflat Într-o irecuperabilă intârziere. Uneori banii ajungeau la G. Popescu Înaintea scrisorii. Drept mulțumire, Gelu Îi făcea câte o vizită de două-trei zile În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
vrea fiecare. Sunt plini de jalbe mărunte, de intrigi și de ifose. Amabilitatea inspectorului i se părea Însă foarte suspectă fostului său elev. La Casa de copii școlari, acolo unde se văzuseră ultima oară, relațiile lor nu erau decât cele obișnuite dintre un simplu elev și ditamai directorul. De ce acum, după atâția ani, era atât de prevenitor? Stamatescu Îi prezentă pe larg lui Grințu posibilitățile de suplinire pe care i le putea oferi În cuprinsul județului. Se bucură când auzi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Grințu crezu că inspectorul Îi scrie numirea ca suplinitor În satul X. De altfel nici el nu avea prea mult chef de vorbă, simțea, mai degrabă, nevoia să iasă din nou În aerul curat din curtea, cosită ca o fâneață obișnuită de munte, a inspectorului. Fu surprins când Stamatescu Îi spuse: — Dacă Într-adevăr te-ai hotărât să cauți urmele părinților tăi, du-te mai degrabă În satul G. din Ilfov. Ți-am scris aici o recomandare pentru inspectorul de acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
Oz, O. Pamuk, A. Robbe-Grillet, Y. Kawabata), pe care, la sugestia scriitorului Florin Dochia, cel care este și autorul copertelor, am numit-o Aventura lecturii. Scriitori străini (Ed. Valman, Rm. Sărat). Și, dacă am pornit în această aventură, cum nu obișnuiesc să mă întorc odată ce am plecat pe un drum, ezitând între a continua cu o carte despre proza românească actuală, respectiv despre poezie, am hotărât să fac următorul pas și să las proza să mai aștepte un pic, mai ales
Aventura lecturii : poezie română contemporană by Mioara Bahna () [Corola-publishinghouse/Imaginative/367_a_1330]
-
mai mult timp ce și cum, despre ce și în ce formă să vă povestesc, de data asta nu numai despre mine, ci și despre alții, întâmplări și fenomene care merită atenția fiecăruia dintre noi și cu care ne vom obișnui treptat ca fiind normale și nu paranormale. Gândind la toate acestea și la multe altele, am ajuns la concluzia că cel mai practic mod de exprimare este „jurnalul”, pentru că zilnic, sau aproape zilnic, se întâmplă ceva deosebit, ceva care te
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
de predare-primire a „coletului”, sunt luat în primire de un gardian și condus la camera celulă. După ce trece numărul de seară se trag și se pun lacătele. Sunt singur. Sunt, de fapt, în mediul meu. Mă simt bine, m-am obișnuit. Singurătatea sufletescă te predispune la meditație și rugăciune și te fortifică în lupta cu destinul, cu cele trecătoare și te ajută să privești în eternitate, să te înalți deasupra celor pământești. Îmi rotesc ochii și îmi aleg un pat. Sunt
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/816_a_1587]
-
care-l aud în acest an. 17. Două zile, am fost din nou la spital. Trebuia să mă supun unei scintigrafii, "pentru evaluarea gradului de afectare a vaselor coronariene", mi-a explicat doctorul. De data aceasta, am încercat să mă obișnuiesc cu condiția de pacient pe baza unei strategii simple. Te uiți fix, insistent, la pereții albi ai camerei de spital până ce ți se șterge totul din minte în afară de motivul pentru care te afli acolo. Te golești de tine însuți. Noaptea
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]