18,784 matches
-
Cristos să permită ca Regula să rămână exact la fel cum fusese scrisă de Sfântul Francisc prin inspirația Duhului Sfânt. Acest decret, așadar, i-a plăcut atât protectorului Ordinului, cât și fraților din provinciile de dincolo de mare. Acest lucru confirmă mărturia pe care fratele Albert o dăduse referitor la frații din Anglia. Fratele Aymon a murit la Anagni. Papa Inocențiu al IV-lea s-a dus să-l viziteze pe când era bolnav. 87. Adăugire. Fratele Aymon a afirmat, referitor la frații
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
regulă, preluau întotdeauna ceva de la Ordinul Fericitului Francisc, ori sandalele, ori funia, ori haina. Dar acum, Ordinul a obținut un privilegiu pontifical care interzice orișicui să poarte o haină pentru care poate fi considerat frate minor... (p. 366-367). IV. ALTE MĂRTURII FRANCISCANE Introducere Biografiile și cronicile înregistrate până aici sunt cu certitudine izvoarele cele mai sigure și indispensabile pentru a reda, cu cea mai mare obiectivitate posibilă, viața lui Francisc și dezvoltarea inspirației sale evanghelice în Ordinul său; secolul al XIII
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
Porțiuncula. În mod evident, a trebuit să facem o alegere esențială din acele mari culegeri ce ar putea, în unele cazuri, să ofere materie și formă unor opuscule cu farmecul celor mai renumite «Florilegii». Pentru o încadrare generală a acestor mărturii în tabloul biografic al lui Francisc, să se confrunte introducerea de la începutul acestui volum. Aceste schede ca de altfel notele și introducerea au fost realizate de: Pr. prof. dr. Feliciano Olgiati și Pr. prof. dr. Costanzo Cargnoni 1. Cronica minoră
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
era deja foarte înaintat în vârstă, probabil este un compendiu al operei sale ce nu a fost găsită, Chronica magna, amintită de Salimbene. În fragmentul prezentat sunt două aspecte ce merită subliniate: prietenia și confidența fratelui Pacifico cu Francisc și mărturia stigmatelor. Viziunea este prezentată și în izvoarele oficiale. Text de THOMAS TUSCUS, Gesta Imperatorum et Pontificum, în MGH, Scriptores, XXXI, 492; cf. TM, p. 15. Despre personaj, cf. și: GOLUBOVICH, Biblioteca bio-bibliografica della Terra Santa, I, p. 309-312; AFH 16
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
a rămas în Ordin evlavios până la sfârșitul vieții. 9. Fratele Bonaparte Liber exemplorum, nr. 123 p. 265. Această practică de pocăință a Sfântului Francisc o cunoaștem din izvoarele oficiale (cf. 1Cel 51; LegM 5,1), dar aici povestirea are caracteristica mărturiei oculare. Episcopul de Assisi, fratele nostru, afirmă că fratele Bonaparte, un om sfânt ce încă trăiește, pregătea mâncarea pentru Fericitul Francisc și frații care erau cu el. Fericitul Francisc avea obiceiul să adauge în mâncarea sa apă rece sau cenușă
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
maestru al spiritualilor, dar foarte echilibrat atât în apărarea unei respectări riguroase a sărăciei, cât și în profesarea unei ferme ascultări față de Biserică și față de papă, chiar dacă mesajul scrierilor sale poate să pară a fi contradictoriu. Despre el prezentăm o mărturie franciscană, care este cu atât mai importantă, cu cât nicio altă biografie, nici măcar cele care tratează despre raporturile dintre Francisc și Dominic, nu amintesc despre acest fapt particular, din care s-ar putea deduce explicația introducerii sărăciei totale în Ordinul
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
toate cele necesare de la Domnul în fiecare zi prin intermediul evlaviei credincioșilor. După ce s-a întors printre frații săi, le-a spus că puteau cu toată certitudinea să trăiască fără niciun fel de proprietate, fiindcă văzuse aceasta cu ochii săi, având mărturie din partea fratelui Francisc și a Ordinului acestuia. 18. Angelo Clareno În «Amintirea lui Francisc», transmisă de Angelo Clareno în scrierile sale, avem oportunitatea de a descoperi unele spuse și fapte ale Sărăcuțului din Assisi necunoscute izvoarelor obișnuite sau prezentate într-
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
mare importanță în istoria și în conștiința Ordinului Fraților Minori și subiectul lungilor discuții istoriografice despre autenticitatea sa istorică, își găsește documentarea sa cea mai obiectivă în documentele publice (numite diploma) ale episcopului Teobaldo de Assisi. Acesta adună și sintetizează mărturiile precedente considerate ca fiind fondate din punct de vedere istoric, în mod special cele ale lui Benedict și Rainerio din Arezzo, ale lui Iacob Coppoli și Petru Zalfani, fără a sufoca cu elemente miraculoase excesive tonul relatării. Astfel, avem un
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
ambasadorii săi oficiali ca să predice cu solemnitate, în numele său, în ziua indulgenței. De asemenea, și unii cardinali, venind personal să celebreze indulgența cu speranța de a primi iertarea, prin prezența lor, au aprobat-o ca fiind adevărată și sigură. Drept mărturie pentru aceste lucruri și având credința cea mai sigură, am contrasemnat prezenta scrisoare cu sigiliul nostru. Datat la Assisi, în sărbătoarea Sfântului Laurențiu, în anul Domnului 1310. PARTEA A TREIA DOCUMENTE ALE CURIEI ROMANE INTRODUCERE După un început anevoios, fraternitas
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
amandi, prin care poetul ar fi subminat politica de regenerare a moravurilor inițiată de împărat. Dar cartea Ars amandi fusese publicată cu circa nouă ani înainte de relegare 2. Acestă explicație oficială este un pretext care ascunde cauza adevărată a exilului. Mărturia lui Ovidiu din Tristia (II, 207-212) precizează că două delicte au fost pricina relegării sale, anume carmen și error. Iată versurile sale: "Perdiderint cum me duo crimina, carmen et error, / Alterius facti culpa silenda mihi / Nam non sunt tanti renovem
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
insula Elba, apropiată de Planasia unde se afla nepotul împăratului (cf. Pontica 2, 3, 83-84). Dar alți exegeți 27 neagă faptul că Ovidiu ar fi cunoscut planul de salvare a lui Agrippa. Chiar și prin această formă, ipoteza se opune mărturiei poetului care declară că vina sa constă în aliquid vidi, involuntar și întâmplător, fapt care a rămas, până azi, învăluit in mister. Poetul a luat cu sine, în mormânt, acestă taină. Teze și ipoteze despre motivele relegătii lui Ovidiu, s-
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
offensas, ut decet, ipse tuas102. Scilicet in superis etiam fortuna luenda est, Nec veniam laeso numine casus habet 103. Evident, este vorba despre ofensele personale (în sensul propriu-zis al cuvântului), despre leso numine al lui Augustus. Mi se pare că mărturia ovidiană este cât se poate de clară și de categorică. Și se știe cât de grav este pedepsită crimen laesae maiestatis sau violatae maiestatis devenită și un sacrilegium la persoana augustă a împăratului 104. Prin urmare, expresia gratitudinii lui Ovidiu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
din punctul nostru de vedere, o astfel de explicație nu poate avea decât o valoare foarte limitată. Nu se poate admite că motivele de prudență, valabile pentru perioada 8-12 d.H. ar fi dispărut cu totul după 12 d.H. Dimpotrivă, potrivit mărturiilor istoricilor antici și documentărilor istoricilor moderni, cu cât Augustus îmbătrânea, cu atât devenea mai suspicios cu privire la cei care îl înconjurau: ar fi fost poate, mai normal, dacă în Epistulae ex Ponto personajele nu ar fi fost chemate pe numele lor
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cu gens Fabia, căreia îi aparținea Paulus Fabius Maximus: ne-ar învârti deci în jurul aceluiași cerc al lui Paulus Fabius Maximus. Oricum, misiunea lui Vestalis în regiunea pontică pare a fi un fel de relegare / îndepărtare. Poetul îi solicită o mărturie asupra asprimii și sălbăticiei locurilor și a populației. S-ar putea crede că asemenea misiuni, ca a sa și cea a lui Sextus Pompeius, în teritorii îndepărtate și parțial sau prost civilizate, îi foloseau lui Augustus drept pretext pentru a
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
aș spune chiar politice. Și Ovidiu vrea să le aducă la cunoștință prietenilor de la Roma, prin intermediul lui Graecinus, care se pregătește să urce pe Campidoglio în funcția de consul: astfel încât spune el trebuie să cheme și acest ținut să depună mărturie 206. Se înțelege că sulmonezul crede că poate cere de peste tot certificate de bună purtare, dar e tot la fel de adevărat că locuitorii Tomisului și ai orașelor vecine, în numele respectivelor comunități constituite în organism politic, prin acordarea atestatului lui Ovidiu, par
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Brutus, Ovidiu îi vestește acestuia și un poem "de coelite recenti". Chiar dacă s-ar întâmpla să se recunoască în acest "nou locuitor al cerului" persoana lui Augustus, poetul scrie respectivul poem nu dintr-un impuls spontan de durere, ci după mărturia poetului dintr-un motiv interesat: ca această milă să-i fie utilă, sau ca aceasta să pună capăt durerilor sulmonezului și să tempereze mânia acestei case sacre. E ca și cum s-ar simți și un suspin de ușurare pe lângă marea durere
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
un acord. Și totuși ceva și mai profund decât amărăciunea și disprețul său față de o soartă atât de tenax și insidiosa se ivește din nou în descrierea asprelor condiții de viață în care trăiește la Tomis. Îi cere să depună mărturie și lui Flaccus, care a fost nevoit să experimenteze duritatea acelor condiții, chiar dacă sub forma falsă a unei "misiuni": este vorba de un fel de invitație printre rânduri la revoltă. Stări sufletești care alternează. Dacă Ovidiu nu este dorit la
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
în ajutorul lui Sextus Pompeius, care, în calitatea sa de consul, ocupa o funcție de prim rang la Roma, chiar în anul în care, prin moartea lui Augustus, toate speranțele până atunci latente s-ar fi putut îndeplini cu adevărat (potrivit mărturiei lui Tacit). La o lectură atentă a acestei scrisori ai clar sentimentul confuziei și nesiguranței sufletești ale lui Ovidiu. Poetul și-a dorit prea mult moartea lui Augustus ca soluționare a exilului său și a libertății republicane, pentru ca acum, pus
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
de asemenea desfătări ale vârstei juvenile: nouă ne este suficient în acest moment că am avut în fața ochilor atmosfera de la întâlnirile (convivia), care aveau loc în casa lui Paulus Fabius Maximus, la care lua parte, inter convivas, și Ovidiu, potrivit mărturiei sale. Paulus era încă celibatar (puer, v. 6)334 în anul 15 î.H., la data la care a fost compusă oda horațiană; pe urmă se va căsători cu Marcia 335, fiica consulului din anul 716 = 38 î.H., L.
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cele politicești să Înflorim, ci și În cele bisericești să Înaintăm, ca să ne putem lăuda Întru toate”... (Bazul teoretic și practic al muzicii bisericești sau Gramatica melodică). Pann mai are o teorie privitoare la creație: nedesăvîrșirea Începutului... Înțelepciunea lumii stă mărturie: „Știut este că tot Începutul nu este desăvîrșit: toate lucrurile de la Începutul lumii astfel au mers și astfel o să meargă, unii adică Începîndu-le, alții mai Îndreptîndu-le, și alții desăvîrșindu-le...”. Dar el, Anton Pann, preaplecata slugă, În ce categorie intră? Negreșit
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și a pelerinajului la ruine), Memoriile criticului de la Sburătorul nu celebrează fuga de prezent și nu proclamă inutilitatea efortului individual, întoarcerea la primitivitate. Dimpotrivă, ca manifestare sui generis a culturii burgheze prin excelență, ele au fost compuse pentru a depune mărturie despre existența unei tradiții literare, completând cele șase volume ale Istoriei literaturii române contemporane cu galeria portretelor de scriitori care au intrat deja în istorie prin operele lor, portretele fiind realizate "cu alte mijloace, de pitoresc anecdotic și psihologic, și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
să plece la Constanța? Și de ce a regretat el, ulterior, voiajul cu pricina? La mijloc trebuie să fie, probabil, căutarea unei surse inspiratoare, regăsite, spre exemplu, atât în atmosfera patriarhală de la Fălticeni, cât și pe străzile vechi ale Iașului (vezi mărturiile scriitorului din "agende"). Pornind de la astfel de observații, Gabriela Omăt ne propune o foarte interesantă lectură "cu cheie" a literaturii criticului, îndemnându-ne să citim ficțiunile acestea romanești ca pe o "prelungire a memorialisticii", ce l-ar putea explica mai
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
fondul unei crize existențiale majore, semnalate apăsat de notațiile din "agende". Motivațiile psihologice ale unui atari demers sunt însă mult mai complexe, după cum sper că voi putea demonstra în cele ce urmează. 2.2. Mitul eminescian. Reconfigurări polemice Potrivit propriilor mărturii, Lovinescu s-a hotărât să "romanțeze" biografia lui Eminescu (în forma unui "roman", desigur) în urma lecturii acelei scrisori memorabile, publicate de I.E. Torouțiu în volumul al IV-lea din seria de Studii și documente literare, în care Maiorescu, la puțin
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
durere nu se poate"; "neputința de a fi fericit forma, negreșit, elementul esențial al conștiinței lui"). Iar concepția aceasta "doloristă" nu-i o "invenție" lovinesciană. O regăsim și la alți exegeți, care invocă nu doar "realitatea" operei, ci și unele mărturii ale poetului însuși, precum următoarea: "[...] ca să scrii mare poezie trebuie să-ți fie greu pe lume și amar, să pătimești, să te chinuie doruri, amintiri și deznădejdi, să le accepți, să le deschizi porțile gândirii, să le asculți și apoi
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
și-o amintească pe Veronica așa cum îi convenea lui, reconstituind trecutul nu exact cum a fost, ci "cum l-ar fi dorit". Reîntoarcerea "acasă" declanșează însă emoția regăsirii de sine și, nu mai puțin, elanul creator (Lovinescu a lăsat numeroase mărturii în acest sens vezi și incipitul din Bizu ș.a.155), astfel încât "activitatea lui poetică folosea și ea de pe urma acestei stări euforice: motivele i se precizaiu în tipare, în care aveau să se toarne viitoarele poezii" iar modelul feminin "lua conturul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]