18,248 matches
-
cochilia fastuoasă a unor rochii prețioase. Florile țes un arabesc în jurul femeilor din panourile sale decorative, unde, uneori, în fundal, se profilează orașul, cu o geometrie particulară -, cu chioșcuri, cu calcane, un oraș dintr-o pânză fermecată. În Primăvara (1901), pictorul înfățișează înconjurată de flori o femeie cu flori în păr, într-o atitudine gânditoare. Tabloul este străbătut de o creangă precum o nervură fină, o vascularizare a sa, iar două treimi din spațiul pânzei este invadat de flori. Rochia formează
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
într-una din capitalele secession-ului german, München-ul, în plină efervescență secesionistă. Pictorița este o vizitatoare asiduă de muzee și expoziții și, cu siguranță, aici face cunoștință cu tendițele moderniste din arta plastică. La München se aflau, printre alții, și pictorii români Kimon Loghi, Ipolit Strâmbu, Ștefan Popescu și Frederic Storck. În jurul datei de 24 iunie 1898 ea vizitează, la Viena, o expoziție Böcklin, în compania unei prietene (baroana d'Esperjesy), dar și Expozițiile Secession, așa cum notează în jurnal. După stagiul
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Ipolit Strâmbu, Ștefan Popescu și Frederic Storck. În jurul datei de 24 iunie 1898 ea vizitează, la Viena, o expoziție Böcklin, în compania unei prietene (baroana d'Esperjesy), dar și Expozițiile Secession, așa cum notează în jurnal. După stagiul münchenez, ca majoritatea pictorilor români, se va muta la Paris, la Academia Julian. Așa cum se poate înțelege chiar din pictura sa, Cecilia Cuțescu-Storck va fi atașată de arta Renașterii, mărturisindu-se venerația pe care o avea pentru Tițian din a cărui pictură, Amor sacru
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
despre un "simbolism pantomimic" în care atitudinile, postúrile și mișcările personajelor, sunt investite cu valoare simbolică. Acest "simbolism pantomimic", criticul de artă îl descoperă cu precădere în arta engleză la John Flaxman, William Blake și J.H. Fuseli, dar și la pictorii de limbă germană, elvețianul Ferdinand Hodler, Max Klinger, Ludwig von Hofmann sau Franz von Stück. Nu este deloc exclusă influența lui Ferdinand Hodler asupra picturii Ceciliei Cuțescu-Storck, dată fiind familiarizarea acesteia cu pictura simboliștilor germani, cât și a legăturilor și
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
creează relația, proiectând-o într-o transcendență semnificativă, transcrisă ca ritualitate, ce conferă în același timp o notă hieratică tablourilor ei. De aici decurge poate un anumit aer de familie, pe care pictura Ceciliei Cuțescu-Storck îl are cu aceea a pictorilor mai sus invocați, cu toate că lista nu se rezumă exclusiv la pictori englezi, germani sau elvețieni. Un tablou precum cel al lui Alix d'Anethan, Femeile sfinte la mormânt (1892), care alături de pictori precum Alexandre Séon sau Alphonse Osbert în Franța
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
ce conferă în același timp o notă hieratică tablourilor ei. De aici decurge poate un anumit aer de familie, pe care pictura Ceciliei Cuțescu-Storck îl are cu aceea a pictorilor mai sus invocați, cu toate că lista nu se rezumă exclusiv la pictori englezi, germani sau elvețieni. Un tablou precum cel al lui Alix d'Anethan, Femeile sfinte la mormânt (1892), care alături de pictori precum Alexandre Séon sau Alphonse Osbert în Franța invocă moștenirea artistică a unor Gustave Moreau sau Puvis de Chavannes
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
pictura Ceciliei Cuțescu-Storck îl are cu aceea a pictorilor mai sus invocați, cu toate că lista nu se rezumă exclusiv la pictori englezi, germani sau elvețieni. Un tablou precum cel al lui Alix d'Anethan, Femeile sfinte la mormânt (1892), care alături de pictori precum Alexandre Séon sau Alphonse Osbert în Franța invocă moștenirea artistică a unor Gustave Moreau sau Puvis de Chavannes, relevă aceleași coregrafie liturgică. Trei femei alcătuiesc un grup consolidat prin intermediul gesturilor lor. Prima dintre ele se află într-o atitudine
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
se sprijină de spatele celei de-a doua într-o atitudine meditativă, cu o mână dusă la frunte. Avem, prin intermediul acestor trei femei îmbrăcate aproape la fel, trei atitudini: rugăciunea, suferința sau priveghiul și meditația. Pentru a accentua tensiunea gesturilor, pictorul a plasat acest grup într-un peisaj arid, stâncos, unde în fundalul cel mai îndepărtat se poate vedea marea, contribuind astfel la izolarea în atemporal a acestor gesturi-atitudini a căror semnificație este eliberată astfel de imediatul contingențelor. Putem așeza această
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
fiziognomică, nicidecum una vestimentară, astfel că toate aceste personaje împărtășesc o condiție surorală. Spre deosebire de Blake, unde corpurile par să-și detașeze volumul în felul unui basorelief din lanțul lichid pe care-l formează, la Burne-Jones impresia de imponderabilitate pe care pictorul o conferă personajelor sale, ca și efectul de superficia lizare, de planeitate a scenei, trasată după arhitectonica scării, cea care dirijează și coregrafia întregului tablou, este pregnant. Relația dintre arhitectură și gestualitate depășește condiția teatralizării tabloului, conferindu-i o profunzime
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
ca într-un spectacol de balet. Observația lui Edward Lucie- Smith merită luată în considerare și pentru felul în care se stabilesc filiațiile unui model. Dincolo de identificarea unor influențe directe prin intermediul unor opere sau expoziții care să medieze relația unui pictor cu un altul, putem vorbi de echivalente estetice în măsura în care circulația unei modalități de a picta devine tot mai răspândită. "Acest ultim tablou permite atragerea atenției asupra paternității lui Burne-Jones în raport cu Blake. Figurile nu sunt ancorate în spațiu, ele nu au
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
la Paris, în 1912, deși Marinetti își publicase manifestul în Le Figaro, din 1909. Primul Război Mondial reprezintă clivajul între două lumi, anunțat de aceste expoziții avangardiste. Această diversitate nu trebuie să surprindă; ca și în literatură, o serie de pictori încep ca simboliști vezi spre exemplu Theodor Pallady sau traversează o vârstă secesionistă, precum Luchian, pentru a se dezvolta într-o altă direcție. În acest caz, Simbolismul reprezintă nu doar un simplu manierism, o fază evaziv-tatonantă, abandonată la maturitate, cum
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
regulament de ordine interioară nu a fost ținut cu strictețea enunțării sale, el reprezintă, mai degrabă, un program, o opțiune estetică configurând cadrul formal al unei arte simboliste. Salonul rozacrucian a reușit să adune printre expozanți printre cei mai importanți pictori simboliști ai vremii, din Franța și Belgia în special, dar și din Olanda, Germania și Elveția. Expun aici Fernand Khnopff, Jean Delville, Emile Fabry, Ferdinand Hodler, Carlos Schwabe, Jan Toorop, Georges Minne, Xavier Mellery, Armand Point, Alexandre Séon, Edgard Maxence
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
din Olanda, Germania și Elveția. Expun aici Fernand Khnopff, Jean Delville, Emile Fabry, Ferdinand Hodler, Carlos Schwabe, Jan Toorop, Georges Minne, Xavier Mellery, Armand Point, Alexandre Séon, Edgard Maxence, Marcellin Desboutin, Alphonse Osbert, Edmond Aman- Jean, dar și nabiști sau pictori din școala de la Pont-Aven precum Emile Bernard, Félix Vallotton, Charles Filiger. Chiar dacă dimensiunea salonului rozacrucian rămâne una simbolistă sensibilitatea decadentă îmbibă pictura simboliștilor -, chiar regulamentul și preferințele mentorilor săi recomandă un anumit eclectism pentru care factorul ordonator nu acționează procustian
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
artistic germanic, pentru prima oară la München, în 1892, când aproape o sută de artiști se reunesc pentru a crea Secesiunea, care se propagă curând și în alte orașe: Berlin, Dresda, Düsseldorf, Weimer, Karlsruhe. Secesionismul berlinez este declanșat de respingerea pictorului norvegian Edvard Munch, care expusese la Asociația Artiștilor din Berlin (Verein Berliner Künstler), în 1892. Expoziția stârnește un veritabil scandal, în urma căruia președintele Academiei, Anton von Werner, în deplin acord cu membrii Asociației Artiștilor, decid închiderea ei. Ruptura se produce
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Verein Berliner Künstler), în 1892. Expoziția stârnește un veritabil scandal, în urma căruia președintele Academiei, Anton von Werner, în deplin acord cu membrii Asociației Artiștilor, decid închiderea ei. Ruptura se produce, și ia ființă un grup de artiști independenți, condus de pictorul impresionist Max Liebermann și pictorul peisagist simbolist, Walter Leistikow. Secesiunea propriu-zisă are loc peste câțiva ani, în 1898, însă respingerea lui Munch constituie punctul critic al ei. Trei direcții sunt numaidecât vizibile: simbolismul, impresionismul și ceea ce va purta numele de
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Expoziția stârnește un veritabil scandal, în urma căruia președintele Academiei, Anton von Werner, în deplin acord cu membrii Asociației Artiștilor, decid închiderea ei. Ruptura se produce, și ia ființă un grup de artiști independenți, condus de pictorul impresionist Max Liebermann și pictorul peisagist simbolist, Walter Leistikow. Secesiunea propriu-zisă are loc peste câțiva ani, în 1898, însă respingerea lui Munch constituie punctul critic al ei. Trei direcții sunt numaidecât vizibile: simbolismul, impresionismul și ceea ce va purta numele de Jugendstil, o variantă a Art
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Felix, la președinția Academiei de arte frumoase, în noiembrie 1896, acutizează diferențele, mai ales că noul președinte decide excluderea unor artiști tineri de la cele mai importante expoziții de artă austriece în străinătate. În aprilie 1897 este inaugurată o nouă societate, pictorii tineri aveau ca exemplu secesionismul münchenez -, Vereinigung Bildener Künstler Oesterreichs, care va fi popularizată cu titlul mai simplu de Secession, Gustav Klimt fiind ales președintele noii societăți artistice. Pentru o scurtă perioadă de timp, artiștii noii grupări rămân afiliați și
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
tocmai acest eclectism reprezintă punctul forte al mișcării. "Dar în realitate, puterea Secession-ului stă, mai precis, în absența oricărui astfel de program. De la început, aduce împreună "Impresioniști" și "Naturaliști", "Moderniști" și "Stiliști" precum și artiști lucrând în domenii foarte diferite: pictori și designeri, graficieni și tipografi, chiar și arhitecti precum Mayreder, toți aceștia s-au aliat de la început cu noua asociație"477. În același timp, criticul consideră că dominant rămâne totuși Jugendstil-ul sau stilul Seccesion (ca variantă a Art Nouveau-ului
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
noua asociație"477. În același timp, criticul consideră că dominant rămâne totuși Jugendstil-ul sau stilul Seccesion (ca variantă a Art Nouveau-ului din Franța). De asemenea, Secession-ul, ca și Jugendstil-ul, similar Art Nouveau-ului și emancipării noului val de pictori francezi, posedă ca numitor comun o marcată componentă antinaturalistă. "Alți comentatori au înțeles Secession-ul ca fiind "coordonatorul" unei reacții împotriva naturalismului predominant al picturii academice"478. Peter Vergo refuză însă să reducă mișcarea secesionistă la această dimensiune antinaturalistă, fapt
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
fapt valabil și pentru fenomenul secesionist francez (un alt exemplu fiind Salonul rozacrucianist al lui Péladan). Prima expoziție a secesiunii vieneze are loc pe data de 26 martie 1898, iar afișul, ca și coperta catalogului, sunt desenate de Gustav Klimt. Pictorul situează secesiunea sub semnul unei scene mitologice semnificative, avându-i ca protagoniști pe Tezeu, zeița Atena și Minotaurul. Tezeu este înfățișat înjunghiind Minotaurul sub supravegherea distantă și aparent protectoare a zeiței Atena arborând însemnele puterii sale scutul pe care se
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
vieneză de sub climatul unui provincialism aflat sub jurisdicția artei academice și sincronizarea cu noile curente în arta europeană. Scopul noii societăți era și unul educativ, familiarizarea publicului vienez cu arta europeană a timpului. Societatea își trimite astfel "ambasadorii" culturali, precum pictorul și sculptorul Josef Engelhart, să convingă artiști din întreaga Europă să participe la expozițiile organizate de Secesiune. Printre artiștii cu care acesta face cunoștință și care acceptă colaborarea sunt nume reprezentative pentru arta sfârșitului și începutului de secol, pentru pictura
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
organizate de Secesiune. Printre artiștii cu care acesta face cunoștință și care acceptă colaborarea sunt nume reprezentative pentru arta sfârșitului și începutului de secol, pentru pictura simbolisto-decadentă, pentru Modern Style, Art Nouveau, Jugendstil etc.: Rodin, Bartholomé, Lagae, dintre sculptori, și pictorii Besnard, Boldini, Carrière, Dagnan-Bouveret, Dill, Herterich, Khnopff, Klinger, Lavery, Meunier, Puvis de Chavannes, Raffaëlli, Roll, Rops, Sargent, Swan, Uhde, Whistler etc. Revista secesiunii, Ver Sacrum (Primăvara sacră), apare în ianuarie 1898. Revista conținea și reproducerile unor opere de artă ale
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
V. Ivanov și presară totul cu zahărul socialismului, luându-l drept sare anarhistă"481. Iar Merejkovski continuă pe același ton ironic o caracterizare a "decadenților" în relație cu celelalte grupări artistice, neuitând să menționeze în treacăt unul dintre reperele lor, pictorul Arnold Böcklin, cu o pictură cu teme mitologice într-un cadru peisager specific, cu chiparoși. "Prin ce hazard și în ce scop s-a instalat în același hotel "o secțiune literară" de cel mai modern gust, unde decadenții formează o
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
esențial pentru simbolismul rusesc l-a jucat gruparea Mir Iskusstva (Lumea Artei) care grupează o mare parte dintre artiștii tineri. Apariția revistei omonime, în 1898, cu sprijinul prințesei M.K. Tenișeva și a colecționarului S.I. Mamontov, beneficiază de eforturile conjugate ale pictorului și istoricului de artă Andrei Benois și a celui care avea să reprezinte principalul animator și coordonator al mișcării, Diaghilev. Apariția revistei era anticipată de două evenimente, expoziția acuareliștilor englezi și germani, în 1987, expoziție care deschide publicului rus un
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
extrem de opresivă ocupația rusă și prusacă, datorită politicii de asimilare și deznaționalizare duse de aceastea. Regimul austriac s-a dovedit mai permisiv, astfel că la Cracovia secesionimul vienez și pictura decadento-simbolistă își găsesc mai ușor un spațiu de rezonanță. Altfel, pictorii polonezi ca și cei români călătoresc în principalele centre artistice europene ca Berlin, München, Paris și, în plus, la Sankt-Petersburg. Przybyszewski este una din figurile centrale ale simbolismului polonez, poet, romancier, critic de artă, nota decadentă în cazul său fiind
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]