18,248 matches
-
expresionismul, marcând astfel un câmp de tensiuni în arta poloneză modernă. Asimilarea și integrarea noului curent simbolisto-decadent, cât și a tematicii fin de siècle în contextul tradiției propriei sale culturi și în descendența romantismului, relevă capacitatea de sinteză a unui pictor ca Jacek Malczewski, bucurându-se de recunoaștere atât în spațiul cultural francez, cât și în cel german, prima expoziție individuală având loc în 1903, la Societatea Amicilor Artelor Frumoase, la Cracovia. Malczewski devine, în 1897, membru fondator al "Towarzystwo Artystów
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
ei este la fel de generalist și eclectic ca al majorității mișcărilor secesioniste europene, simbolismul fiind doar o direcție printre cele pe care o artă modernă le presupune. În acest sens, există o plajă foarte largă de manifestare pentru arta simbolistă, prin pictori precum Józef Mehoffer, Witold Wojtkiewicz, Kazimierz Sichulski, Stanisław Wyspiański, Jacek Malczewski, Wojciech Weiss, Witold Pruszkowski, Konrad Krzyżanowski etc. Apariția, în 1901, la Cracovia, a Societății Poloneze de Arte Aplicate (Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana) va readuce în discuție crearea unui stil
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
1906, va apărea sub numele de Sztuka stosowana (Artă aplicată) și unde se vor regăsi o mare parte dintre artiștii simboliști. IX.2. "Sciziunea" românească și societățile artistice În "Rolul Societăților de arte la noi"485 din 27 martie 1908, pictorul Ipolit Strâmbu, profesor la Școala de arte-frumoase din București, realiza o trecere în revistă a celor șapte societăți de arte din România: Soc. "Domnița Maria" (în special pentru artele industriale-naționale), Soc. "Arta Românească", trei societăți de pictură, sculptură și arhitectură
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
În opinia sa, problema esențială cu care se confruntă artiștii români o constituie, ca și pentru Ovid Densușianu cu privire la literatură, lipsa unui gust educat al publicului și, prin aceasta, lipsa unei piețe de desfacere a bunurilor simbolice ale artei pentru pictorii care aduc o nouă viziune în pictură și nu fac concesii gustului comun, neinformat cultural. În privința produselor de artă aplicată, nu piața de desfacere lipsește, ci, așa cum remarca avenit Apcar Baltazar în articolele sale din 1908- 1910, lipsește chiar "marfa
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
dintr-o tradiție culturală a contestării fertile a vechilor și noilor estetici sau curente, dar și în marile centre urbane incorporate Imperiului Austro-Ungar, începând cu Viena, unde nota conservatoare în artă era mult mai pronunțată. Spargerea unor canoane estetice de către pictori precum Gustav Klimt stârnește un scandal cu reverberații politice în Viena fin de siècle, unde artei îi este imprimat rolul de factor coagulant. Este vremea liberalizării expozițiilor și emancipării pe scară largă a noilor curente în artă, care se vor
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
are loc în 1896, cu ocazia alegerii juriului pentru Salonul Oficial. Nemulțumiți de decizia luată cu privire la membrii juriului, desemnați dintre artiștii mai în etate, Ionescu-Valbudea, Eug. Voinescu și Titus Alexandrescu, în detrimentul "lupilor tineri", Artachino, Luchian, Vermont, un grup de 15 pictori își retrag lucrările și anunță deschiderea unei expoziții separate. Deschiderea acesteia se va face chiar înaintea expoziției oficiale, pe 2 mai 1886, sub semnul secesiunii, expozanții arborând un simbolic drapel roșu. La această primă expoziție "secesionistă" participă C. Artachino, N.
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
expozanții arborând un simbolic drapel roșu. La această primă expoziție "secesionistă" participă C. Artachino, N. Vermont, G.D. Mirea, Șt. Luchian, N. Grant, C. Jiquidi, N.S. Petrescu, I. Anghelescu, L. Dolinski, I. Georgescu, M-me Roguska, M-me Relly, Șerbănescu, Szatmáry și un pictor francez, Maximilien Luce. Pe lângă drapelul roșu, simbol al schizmei revoluționare, pictorii îl desemnau ca patron spiritual al secesiunii pe Nicolae Grigorescu, așa cum pictorii Mir Iskusstva îl vor alege ca mentor pe Ilya Repin, iar Joséphin Péladan va reclama pentru simbolistele
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
participă C. Artachino, N. Vermont, G.D. Mirea, Șt. Luchian, N. Grant, C. Jiquidi, N.S. Petrescu, I. Anghelescu, L. Dolinski, I. Georgescu, M-me Roguska, M-me Relly, Șerbănescu, Szatmáry și un pictor francez, Maximilien Luce. Pe lângă drapelul roșu, simbol al schizmei revoluționare, pictorii îl desemnau ca patron spiritual al secesiunii pe Nicolae Grigorescu, așa cum pictorii Mir Iskusstva îl vor alege ca mentor pe Ilya Repin, iar Joséphin Péladan va reclama pentru simbolistele saloane rozacruceene autoritatea lui Gustave Moreau și Puvis de Chavannes. În
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Jiquidi, N.S. Petrescu, I. Anghelescu, L. Dolinski, I. Georgescu, M-me Roguska, M-me Relly, Șerbănescu, Szatmáry și un pictor francez, Maximilien Luce. Pe lângă drapelul roșu, simbol al schizmei revoluționare, pictorii îl desemnau ca patron spiritual al secesiunii pe Nicolae Grigorescu, așa cum pictorii Mir Iskusstva îl vor alege ca mentor pe Ilya Repin, iar Joséphin Péladan va reclama pentru simbolistele saloane rozacruceene autoritatea lui Gustave Moreau și Puvis de Chavannes. În toate aceste cazuri, alegerile au vizat personalități artistice menite să impună, reprezentând
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
mentor pe Ilya Repin, iar Joséphin Péladan va reclama pentru simbolistele saloane rozacruceene autoritatea lui Gustave Moreau și Puvis de Chavannes. În toate aceste cazuri, alegerile au vizat personalități artistice menite să impună, reprezentând vârfuri incontestabile al generației anterioare de pictori. Fapt semnificativ pentru revendicările noviste "libertariste" ale junimii artistice, Nicolae Grigorescu realizase o deschidere în ce privește gustul estetic printr-o pictură care depășea cadrul canonic al picturii academice. Catalogul manifestării secesioniste (cuprinzând 123 de lucrări) conținea și un manifest polemic, subliniind
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
a unui cadru formal rigid, conservator și rezervat față de noutățile estetice. "Independența" este un alt cuvânt cheie utilizat de artiști. Cuvântul beneficia atunci de o bună cutie de rezonanță; în 1877 avusese loc Războiul de Independență, astfel încât insurgența grupului de pictori apărea motivată de o conștiință a valorii (ce se cerea afirmată împotriva oricăror constrângeri instituționale) și a unei poziții ce se dorea cucerită. Alături de Nicolae Grigorescu, printre mentorii desemnați ca atare de tinerii membri ai societății artistice se află și
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
curând o revoltă în numele unor principii libertare"487. Cum am văzut, în opinia lui Peter Vergo cu privire la secession-ul vienez, tocmai absența unui program unificator a asigurat o spațiere avantajoasă în arta plastică a unor direcții diferite, difuzând creator, reunind pictori, graficieni, designeri, tipografi, arhitecți etc. Următoarea "Expoziție a artiștilor independenți" va avea loc peste doi ani, abia în 1898, de această dată cu concursul mai multor pictori, dar și a unor oameni influenți, doritori să sprijine mișcarea artistică. Astfel, în
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
o spațiere avantajoasă în arta plastică a unor direcții diferite, difuzând creator, reunind pictori, graficieni, designeri, tipografi, arhitecți etc. Următoarea "Expoziție a artiștilor independenți" va avea loc peste doi ani, abia în 1898, de această dată cu concursul mai multor pictori, dar și a unor oameni influenți, doritori să sprijine mișcarea artistică. Astfel, în 1898 este înființată societatea "Ileana" "Societatea pentru dezvoltarea artelor în România". Petre Oprea situează înființarea societății "Ileana", "Societatea pentru dezvoltarea artelor în România Ileana", în primăvara anului
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
Joséphin Péladan, principalul susținător al simbolismului în artele plastice. Apărau arta nouă simbolistă, de natură creștin-catolică a mișcărei din Paris. "Magul Sar Péladan, șeful acestei mișcări, a conferențiat și la București, producând vâlvă și tulburare" spunea Constantin Prodan în 1936489. Pictorii din comitetul de conducere al societății "Ileana", Constantin Artachino, Ștefan Luchian, Nicolae Vermont, Constantin Aricescu și Constantin Pascaly, alături de Bogdan-Pitești și arhitectul Ștefan Ciocârlan, încearcă realizarea unei fuziuni cu "Cercul Artistic", acțiune eșuată în ciuda tratativelor din 17 noiembrie 1897. Unul
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
demonstrează că, și în cazul în care aceștia nu foloseau chiar un limbaj și o tehnică propriu-zis impresioniste, acceptau totuși concepțiile impresioniste"494. Însă acest tip de "efect" constituie nu numai o anticameră a impresionismului, pe care nu foarte mulți pictori îl vor adopta într-un mod deplin, ci se află și la confiniile cu simbolismul, unde efectele de lumină introduc prezențele inefabile, devin expresii ale indicibilului, creează o aură de mister. Chiar și în cadrul convenției academizante, are loc o încercare
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
un mod deplin, ci se află și la confiniile cu simbolismul, unde efectele de lumină introduc prezențele inefabile, devin expresii ale indicibilului, creează o aură de mister. Chiar și în cadrul convenției academizante, are loc o încercare de înnoire la ceilalți pictori prezenți în expoziție: George Demetrescu Mirea, Constantin Artachino, Constantin Pascaly, Juan Alpar, R. Aurelian, A. Dimitriu, Eduard și Nicolae Grant, Nicolae Gropeanu, Oscar Obedenaru, Gheorghe Popovici, Vasile Ravici, Menelas Simonydi, Ion Țincu, Titus Alexandrescu, Ion Voinescu-Docuzești, S. Roguska, Dimitrie Serafim
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
rămâne unul al artelor plastice. Acest fapt reprezintă o alianță constituită pe baza sincretismului secesionisto-simbolist de la sfârșitul secolului XIX și începutul secolului XX. Contrar afirmației lui Petre Oprea, care se cere receptată într-un anumit context, silind la decupaje dogmatice, pictorii români nu resping Arta 1900 în România, simbolismul sau, cum o numește criticul de artă, "arta idealistă" a pictorilor apuseni, în favoarea unui realism cu o profundă notă autohtonistă. Ambele direcții coexistă chiar în cadrul operei aceluiași pictor, iar "Arta 1900", termen
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
și începutul secolului XX. Contrar afirmației lui Petre Oprea, care se cere receptată într-un anumit context, silind la decupaje dogmatice, pictorii români nu resping Arta 1900 în România, simbolismul sau, cum o numește criticul de artă, "arta idealistă" a pictorilor apuseni, în favoarea unui realism cu o profundă notă autohtonistă. Ambele direcții coexistă chiar în cadrul operei aceluiași pictor, iar "Arta 1900", termen umbrelă întrebuințat de Paul Constantin în studiul său, își face simțită prezența chiar și acolo unde tema este rurală
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
silind la decupaje dogmatice, pictorii români nu resping Arta 1900 în România, simbolismul sau, cum o numește criticul de artă, "arta idealistă" a pictorilor apuseni, în favoarea unui realism cu o profundă notă autohtonistă. Ambele direcții coexistă chiar în cadrul operei aceluiași pictor, iar "Arta 1900", termen umbrelă întrebuințat de Paul Constantin în studiul său, își face simțită prezența chiar și acolo unde tema este rurală, astfel că prezența muncitorului în tabloul omonim din 1895 al lui Arthur Verona nu este reprezentativă pentru
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
și Constantin Artachino, pe de alta, Gheorghe Petrașcu, Ștefan Popescu, Kimon Loghi, Ipolit Strâmbu și Frederic Storck. Ideea, consideră Constantin Prodan, ar fi luat naștere la München, unde studiau Kimon Loghi și Ipolit Strâmbu, care o diseminează grupului parizian de pictori români, Gheorghe Petrașcu și Ștefan Popescu, pentru a-și găsi ecou și la secesioniștii români aflați în țară, Luchian, Vermont, Artachino, Grant, Verona și sculptorii care vor rămâne atașați familiei regale, Storck și Spaethe. Noul "cerc artistic" este mai exclusivist
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
constă în participarea colectivă a membrilor ei la expoziții în străinătate. Pe cale de consecință, societatea achiziționează noi membri, printre care Cecilia Cuțescu- Kuntzer, devenită foarte curând Storck, prin căsătoria cu sculptorul Frederic Storck, gravorul Gabriel Popescu, arhitectul Petre Antonescu și pictorii greci Gheraniotis, N. Lytras și Ana Papadopol, iar Ministerul Cultelor și Instrucțiunii Publice acceptă ca "Tinerimea artistică" să reprezinte țara la cea de a IX-a Expoziție internațională de arte frumoase din München. Expozițiile vor ilustra mai multe direcții, simbolistă
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
etc.. Acest eclectism conduce însă și la situații conflictuale rezolvate temporar și nefericit prin excluderea pictoriței Cecilia Cuțescu-Storck. Mișcarea aduce în prim plan la expozițiile din 1911, 1912 și 1913 un artist nou, sculptorul Dimitrie Paciurea, în timp ce o parte din pictorii ei, Kimon Loghi, Arthur Verona, Ipolit Strâmbu, se manierizează odată cu manierizarea și stingerea curentului simbolist și a ultimelor reflexe ale secesionismului în preajma războiului. Concomitent succesului de piață, semn că ceea ce constituia odinioară "avangarda" fusese asimilată, canonizată și devenise chiar "modă
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
selecție drastică și face posibilă detașarea ulterioară a celor remarcabili, precum Ștefan Luchian. Fără a o spune direct, se acceptă și un minorat onest, însă nu lipsit de necesare virtuți, corespunzător viziunii secesioniste klimtiene a unui democratism estetic. În articolul "Pictori streini", Ion Duican (Alexandru Bogdan-Pitești) adâncește perspectiva lui Ion C. Bacalbașa, relevând un alt proiect de anvergură pe care revista și-l propune. Iarăși, demersul este similar cu cel al altor reviste care însoțesc secesionismele în Europa, secession-ul vienez
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
centru-periferie, așa cum aceasta era modelată în diferite spații culturale. Alexandru Bogdan-Pitești, cel în jurul căruia se organizează mișcarea artistică de la sfârșitul secolului al XIX-lea și începutul secolului al XX-lea până la Primul Război Mondial, propune o dublă deschidere: 1.) a pictorilor români către arta contemporană occidentală, lăsând să pătrundă influențele artistice cele mai diverse, fără o filtrare a lor prealabilă și 2.) a formării unei arte românești cu propriile mărci identitare și popularizarea ei în Occident. Deși nu are aceeași anvergură
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
vieții ambiante. Să fie acestă revistă și o operă de vulgarizare, să facă pe artiștii noștri cunoscuți de publicul mare[...]"501. Prin urmare, demersul lui Alexandru Bogdan-Pitești vizează și formarea unei elite artistice pe lângă un gust artistic prin popularizarea unor pictori români cvasinecunoscuți în acea perioadă, majoritatea la începutul carierei lor. În acest sens, fiecare număr se deschide cu trei rubrici nominative, cei care ilustrează revista, partea literară, partea artistică și aparițiile ilustrațiilor originale prevăzute pentru numărul viitor. În acest fel
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]