2,199 matches
-
visele sale le bănuise a fi nemaipomenite dar, a constatat cu bucurie că „Viața bate filmul”! Purta un halat grena care trecea deasupra genunchilor și care avea ca „din Întâmplare” ultimii doi nasturi descheiați lăsând la vedere dar și În Închipuire o fustă roșu-carmin mini, chiar foarte mini, care Îi lăsa pulpele descoperite până cu mult mai sus de genunchii foarte frumoși. Cine a spus că În anii ’70 nu se purta minijup?! În timp ce privea pedalele, băiatul se cutremură la fiecare
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
voi îndepărta de modul obișnuit de tratare al celorlalți. Intenția mea fiind însă aceea de a scrie lucruri folositoare pentru cei care le înțeleg, mi s-a părut că este mai corect să urmăresc adevărul concret al faptelor decât simpla închipuire. Căci sunt mulți aceia care și-au imaginat republici și principate pe care nimeni nu le-a văzut vreodată și nimeni nu le-a cunoscut ca existând în realitate. Într-adevăr, deosebirea este atât de mare între felul în care
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
tăi, noaptea Îi vezi dansând, grotești nu-ți dau pace, te privesc cu ochii lor bulbucați și câteodată, În mijlocul lor ca Albă ca Zăpada apare ea și Îi mângâie pe creștet, dansează cu ei. Îți dai seama că astea sunt Închipuiri ale minții tale obosite de așteptare. Odată dizolvate imaginile În lumina nisipie a candelabrului, Îți revii Încet, Încet. Sfârșit de octombrie. Bruma a căzut devreme și mirosul de gunoi ars a dispărut. Umpli scrumiera cu mucuri de țigări. Nimeni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
impresie tristă, dară să vezi cum duce la groapă sute și mii, să vezi oameni tăvălindu-se în glod, să simți că pier familii întregi și, uitîndu-te împrejuru-ți, să nu mai întîlnești un prieten măcar sau o cunoștință, este peste închipuire de a spune; și ce e mai de jale, poate că astăzi nici nu ne mai aducem aminte de aceste jertfe". Și după ce ofițerul povestește cum a scăpat de molipsire, deși a salvat un subaltern atins de boală, își încheie
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
Morvai, din Tisza-Bábolna, ale cărui simple remedii avuseseră rezultate pozitive, deoarece "cad victimele acestei molimi, chiar dacă recurg mai târziu la ajutorul medicului și la mijloacele farmaceutice scumpe, cei care au neglijat momentul prielnic [de debut] fie din indolență, fie din închipuirea lor superstițioasă". De aceea Ferentzi sfătuia călduros pe confrații săi asaltați de bolnavi, spre a le putea veni în ajutor, "puținele preparate de mai sus să și le procure acuma, în cursul verii, cum sunt ierburile și florile, la fel
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
l-am citat: „Cum să fac ca să am un Dumnezeu și un Tată plin de îndurare?“ Am amintit câteva din spusele profunde și atât de personale ale bunicului. „Noi nu trebuie să ne imaginăm nimic. Nu există nici un fel de închipuiri, deși o parte din gânditori afirmă că totul este închipuire. Dumnezeu este un spirit.“ Și: „Este mult mai civilizat și sugestiv să fumezi pipă în loc de țigări“. Eu sunt robul lor, a spus preotul. Dar ele îmi păstrează plămânii sănătoși. în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
și un Tată plin de îndurare?“ Am amintit câteva din spusele profunde și atât de personale ale bunicului. „Noi nu trebuie să ne imaginăm nimic. Nu există nici un fel de închipuiri, deși o parte din gânditori afirmă că totul este închipuire. Dumnezeu este un spirit.“ Și: „Este mult mai civilizat și sugestiv să fumezi pipă în loc de țigări“. Eu sunt robul lor, a spus preotul. Dar ele îmi păstrează plămânii sănătoși. în făptura lui se simțea o mare blândețe, da, aproape o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
să te muncească prea tare. ― Stai liniștită, spune Jenny. Asta e meseria mea. Oricum, o zi bună. Zâmbește și dispare, iar eu mă întorc la Lauren cu gura căscată. ― Asta a fost cât de cât prietenoasă sau a fost doar închipuirea mea? Lauren ridică din umeri. ― Mie mi-a părut în regulă. De ce? De obicei nu-i așa? ― Poate sunt eu de vină, dar dățile trecute când ne-am mai întâlnit a fost a naibii de nesuferită. ― Probabil e doar geloasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
nu s-a zgârcit la a o da de dușcă... ― Păi tocmai asta-i, că nu se împotrivește nimeni. Toți suntem numai urechi. Și dacă putem spune așa, și „ochi”, fiindcă fiecare dintre noi o vede pe hangiță cu ochii închipuirii. „Ochi” care la unii pot fi chiar mai de năpaste decât era realitatea... Așa că, dă-i înainte, fratele nostru - a convenit profesorul. Se vedea de departe că povestea a început să-i prindă în mrejele ei pe toți cei din
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
cei care aveau caii la îndemână, dar tunul nostru nu avea cu ce să plece. ― Cum adică nu avea cu ce să plece? ― Simplu. Omul care răspundea de animale nu s-a prezentat cu caii la tun. ― Asta întrece orice închipuire. Da’ ce? A dezertat? ― Deși toți de la tunul nostru au plecat să-l caute, nu l-au găsit. ― Ce ați făcut? Că nu se putea să rămâneți cu tunul acolo în pădure. ― Am cerut permisiunea comandantului și împreună cu un camarad
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
bine. Dar Chris se controla perfect. M-am suprins gândindu-mă că dacă dă dovadă de un asemenea control atunci când plâng, cum o fi în pat? — Deci ce a spus iubitul tău? m-a întrebat Chris, alungându-mi brusc din închipuire locul acela în care oamenii nu poartă nici un fel de haine prin care rătăceam. —Fostul meu iubit, am spus în grabă. Să nu cumva să se creeze confuzii. în timp ce-mi îndreptam atenția asupra a ceea ce scrisese Luke în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
făcut doar pentru mine, apoi a ridicat sprâncenele ca și cum m-ar fi întrebat „Ești bine?“. Judecând după îngrijorarea care i se citea în ochii de un albastru pal, era limpede că scăderea interesului de care-l bănuisem fusese numai o închipuire a minții mele. Chris s-a așezat, lipindu-și coapsa de a mea. Apoi, ușor ezitant și agitat, și-a pus brațul pe spatele meu, cuprinzându-mi umerii. Era ceva foarte diferit de îmbrățișările fără prea multă participare cu care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am zâmbit și abia atunci am auzit din nou glas de om. undeva de lângă mine. Cineva a spus: „ia te uită acum zâmbește”. De abia mai târziu am aflat că de fapt sala și banca nu au existat decât în închipuirea mea și ele erau de fapt undeva pe hol jelindu-mă poate, fiindcă la sosire înainte de a fi scoasă pe hol, Katy mă văzuse deja cu ochii morți dați peste cap, fără nici măcar cel mai mic semn vital, iar toată lumea
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
Din păcate se dovedise că cei doi nu știau nimic. Toată agitația nu fusese decât o furtună într-un pahar cu apă. Auzi, o vâlvă, un duh cu înfățișare de femeie care păzește comorile din adâncuri. O arătare plăsmuită de închipuirea minerilor aflați singuri în întunericul din subteran. Dar de ce i-au servit cei doi această informație? Vor să-l îndepărteze de soluționarea cazului? Nu, exclus. Cel puțin în privința Ilenei era absolut sigur, nu o putea bănui. Știa că ea crede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
toate jetoanele din nou pe doisprezece roșu. Toată lumea amuțise, nimeni nu mai scotea o vorbă, nici măcar chibiții care așteptau să ciupească și ei ceva din norocul lui nu mai îndrăzniră să-i urmeze exemplul. Suma pusă pe masă depășea orice închipuire și ochii tuturor urmăreau fascinați bila albă care începuse să se rotească din ce în ce mai încet. În camera de monitorizare, Mihailovici ținea degetul deasupra butonului de control. Când viteza bilei scăzuse suficient, apăsă lung și așteptă să vadă ce se întâmplă. Boris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Privind discret la ceas, acesta nu mai prididea să strângă mâinile chibiților ce țineau neapărat să-l felicite. Într-adevăr, așa ceva nu puteai vedea în fiecare zi, să iasă la ruletă același număr de cinci ori la rând sfida orice închipuire. Asta, fără a mai pune la socoteală suma imensă pusă în joc. Cu o mână tremurândă semnă cec-ul pe care i-l întindea supraveghetorul evitând să numere zerourile scrise acolo. Știa că nu are atâția bani, dar nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cântau din frunză, pentru a le mai trece pustiul de urât. Păsările susurau zgobii în întinderea neclintită a văzduhului, iarba foșnea alene, printre copitele cailor, iar pădurea chema viețuitoarele să-și primească tainul zilnic. Dintre râpele Podului de Lut, o închipuire de suflet omenesc se apropia de cei doi băieți: Ce arătare o fi și asta? întrebă Vasilică, care era cel mai tânăr dintre frați. O fi duhul pădurii, așa cum ne povestea mămuța, răspunse Ionică. Cei doi băieți se apropiară și
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
probabil sunt doar pentru mine un element de atmosferă boem-intelectuală. Adevărul e că la Carmen nimeni nu venea pentru cafea, decât probabil dimineața după chef. Nici clienții ei nu pot fi public de cafenea literară, decât într-o forțare a închipuirii mele. În realitate, prezentau interes prin faptul că la crâșma mică erau reprezentate breslele aproape uitate de meseriași, cu toate ustensilele lor. (Coșarul, agățat de colacul lui sinistru de funie, nu mai poate nici să mai bea, dar nici să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
înțelege caracterul ciudat, mă înșelasem. N-au făcut decât să-mi sporească uimirea pe care mi-o stârnea el. Eram și mai nedumerit decât înainte. Singurul lucru care mi se părea clar, și poate că și aceasta era doar o închipuire, a fost că se străduia cu pasiune să se elibereze de o putere care-l ținea prizonier. Dar care anume era această putere și ce drum avea să urmeze eliberarea lui rămâneau întrebări fără răspuns. Fiecare dintre noi este singur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
în minte imaginea ei, mereu trează. La facultate, pe stradă, la restaurant, la cinema, ea era în centrul preocupărilor mele. Îi simțeam prezența, întrețineam imaginar conversații aprinse, nesfârșite. În ea predomina ca trăsătură fundamentală ― contrazicerea. Și totuși o biruiam în închipuire, frîngîndu-i voința, o sărutam. În această lume devenise o jucărie docilă în mâinile mele. Într-o zi, pândind când pleca de acasă, m-am luat după ea, ca și rândul trecut. Înainte de a o ajunge, s-a întors brusc din
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
o clipită. ― Aici nu se poate! Mai bine mergem la "Femina". ― Moașe-ta! De ce în altă parte? Aici! Haide, trimite pe toanta de Rița să cumpere. ― Nu se pricepe la așa ceva. ― Atunci du-te tu. Nu înțelegi, vreau șampanie! Între închipuire și realitate se ivesc goluri care trebuie umplute pe loc. Uneori însă se deschide o adevărată prăpastie și n-ai cum s-o umpli. Atunci fapta rămâne neîmplinită, suspendată în aer. Închipuirea țese simplist, în linii mari, fără a vedea
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
du-te tu. Nu înțelegi, vreau șampanie! Între închipuire și realitate se ivesc goluri care trebuie umplute pe loc. Uneori însă se deschide o adevărată prăpastie și n-ai cum s-o umpli. Atunci fapta rămâne neîmplinită, suspendată în aer. Închipuirea țese simplist, în linii mari, fără a vedea detaliile care de multe ori sânt mai importante decât principalul. Când am invitat-o pe Dolly la mine, aveam un scop precis: acela de a stârni gelozia Mihaelei. Lucrurile, în închipuirea mea
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
aer. Închipuirea țese simplist, în linii mari, fără a vedea detaliile care de multe ori sânt mai importante decât principalul. Când am invitat-o pe Dolly la mine, aveam un scop precis: acela de a stârni gelozia Mihaelei. Lucrurile, în închipuirea mea, se conturau simplu: Dolly va veni și voi petrece cu ea câteva ore agreabile, iar alături, Mihaela va crăpa de ciudă știind că la mine se află o fată care n-a venit pentru a-i citi poemele homerice
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
altă parte. Aici, in vecinătatea Mihaelei, n-o puteam accepta. Faptul că Mihaela se afla dincolo, la câțiva pași de noi, mă stânjenea, îmi tăia orice avânt, constituia pentru mine ceva inhibitoriu. Atunci de ce o adusesem pe Dolly? Pentru că, în închipuire, gândeam că voi putea duce până la sfârșit fapta. Dar nu prevăzusem opoziția neașteptată a conștiinței. De aceea, când ceru să-i aduc șampanie (în definitiv cel mai simplu lucru era să-i fac pe plac, dar găsisem în acel capriciu
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
bucată de argint viu culcată pe pământ, care într-o parte se făcea una cu cerul. Ea scurmă zarea cu privirile dar nu spunea nimic. ― Ce înseamnă asta, Aimée? Nu-ți place? ― Nu prea, Dorule... Era mult mai frumoasă în închipuirea mea... ― Și atunci ce-i de făcut? ― Hai să ne întoarcem! ― Ești nebună? Judeci marea după o bucățică din ea? Ce-ai zice dacă cineva văzîndu-ți degetul cel mic ar spune că ești urîtă? Stai, ia uită-te acum... De
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]