7,741 matches
-
în ochii marelui public, cu ceea ce spun despre el Platon și Xenofon. Până și Aristofan, în Norii, își bate joc de un Socrate platonizat, cu nasul pierdut în cerul ideal al cucilor... Asemeni lui Zarathustra, Socrate evoluează ca un personaj conceptual, o figură, un pretext, o creație a spiritului, departe de modelul său în carne și oase, căruia i se asociază un discurs posibil opus celui al personajului istoric. Tot așa, Diogene și Aristip funcționează și ei ca niște personaje conceptuale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
conceptual, o figură, un pretext, o creație a spiritului, departe de modelul său în carne și oase, căruia i se asociază un discurs posibil opus celui al personajului istoric. Tot așa, Diogene și Aristip funcționează și ei ca niște personaje conceptuale: unul exprimă cinismul, celălalt hedonismul. Figurile lor, asemenea cu niște personajele de teatru, par a-i servi, dar, de fapt, cel mai adesea îi deservesc. Paradoxal, eu aș spune că Diogene nu era cinic, nici Aristip hedonist, dacă ne limităm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
lupte cu atât mai ușoare cu cât își fabrică adversari mult sub categoria sa pentru a-i învinge lesne, înțelegem ce precauții trebuie să ne luăm atunci când ne punem întrebări asupra interlocutorilor lui Socrate, înlocuitorul său pe vecie, sclavul său conceptual pentru totdeauna. Philebos și Protarh, care-i servesc drept saci de box asupra cărora se năpustește fără menajamente, nu au decât foarte puține legături cu filosofii hedoniști demni de acest nume... Avertizați asupra acestor precauții de rigoare, am avea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
de câștigat dacă i-am privi pe Gorgias, Protagoras și alți sofiști cu alți ochi; la fel și pe Alcibiade și, bineînțeles, pe Socrate, confiscat complet de Platon. Prăpastia dintre figura istorică reală și ceea ce, după Deleuze, voi numi personajul conceptual este de o adâncime insondabilă. Absența detaliilor asupra unuia sau a altuia ar putea face să se creadă că filosoful Academiei profesează cuvinte evanghelice: să luăm mai degrabă travestirea platoniciană ca pe o nefastă perdea de fum interpusă între realitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
cea mai mare impostoare. între extreme, el oscilează, evoluând în voia valurilor, legănat de verbul socratic - sau cel puțin platonician. Filosoful idealului ascetic își alege cel mai bun rol pentru a evita comunicarea, dialogul și dezbaterea. Alegând un personaj sărac conceptual, teza sa va suferi de aceleași lipsuri. Dar procedeul își arată limitele! Socrate evoluează într-un decor în care celorlalți le revine un rol egal cu cel al unei mese ori al unui scaun. Curios, el poartă straiele dușmanilor lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
spune tradiția. Cel care voia să ardă operele lui Democrit crezând că în felul acesta nu va mai trebui să atace tezele și concluziile materialismului abderitan procedează la fel și cu hedoniștii cirenaici. Luptătorul își alege adversarii dintre sfrijiți - personajele conceptuale ale dialogului - pentru a evita să înfrunte, cu arme egale, un concurent de categoria sa - Aristip din Cirene: refuzarea luptei trădează lipsa de probitate. Cotonogirea unui țap ispășitor n-ar putea ține loc de luptă dreaptă: Platon excelează în reconstituiri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
ascunde nu atât pe Aristip din Cirene și tezele cirenaice, cât pe Eudoxiu din Cnidos î395-343?/408-356 î. Hr.) și opțiunile lui hedoniste. Dovezile care să permită identificarea cu certitudine a interlocutorului vizat de Platon lipsesc. De altfel, poate că personajul conceptual ascunde un compus acoperind o sinteză a pozițiilor hedoniste care preocupă spiritele în Atena momentului... Cel mai nostim e că Eudoxiu trece drept un prieten, un discipol al lui Platon. Dar să precizăm... Eudoxiu îi întâlnește mai întâi pe sofiști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
niciodată în viața lui ceea ce Nietzsche numește Marea Sănătate. Bolnav, plăpând, slăbănog, incapabil de excese care pot dăuna imediat carcasei sale de hidropic: dușmanii îi reproșează că nu și-a părăsit așternutul ani întregi din puturoșenie, trândăvie congenitală ori lene conceptuală, când, de fapt, el rămânea acolo țintuit de durere, crucificat de suferință. Oare trebuie să ne mirăm că un astfel de om își construiește un sistem care pune mai presus de orice arta de a nu suferi? De a scăpa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
de la cei mai vechi presocratici. Pentru Epicur, care n-o spune în acești termeni, Platon gândește ca un Anaximandru sau ca un Xenofon, mai apropiați de o poetică decăt de o dialectică a evenimentelor... Propunerea fizică epicuriană oferă o globalitate conceptuală compactă: nu există loc pentru îndoială, interogație, inexplicabil sau neexplicat, din care s-ar putea hrăni religiosul, fantasma sau miturile. Nicio zonă de umbră genealogică a zeilor. Atomi și vid, mișcare, iată leitmotivul din care decurge totul. A ieși din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
această temă: durerea, suferința, necazul, negativitatea, întristarea? De altfel, ce se ascunde sub acest termen la Epicur? Cuvântul nu apare niciodată, epicurismul nu este câtuși de puțin o filosofie prescriptivă care ar prezenta Binele și Răul, dezvoltând apoi un arsenal conceptual pentru a-i salva pe adepții primului și a-i afurisi pe complicii celui de-al doilea. Epicur nu gândește atât în termeni de bine și de rău, cât în termeni de bun și de rău. în această ordine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
suferința, care se reduce la niște condiții existențiale reperabile în viața cotidiană. Unde? Și când? în dezechilibrul atomic, în pierderea de materie, în distrugerea naturii. Epicur o știe, el experimentează la modul cotidian și este nu atât pentru o definiție conceptuală detașată de real, cât pentru o extrapolare teoretică plecând de la experimentarea lui. Cele cinci simțuri îl informează, trupul i-o spune: suferința trece mai întâi prin agregarea atomică algică. Foamea și setea, de exemplu, semnalează necesitatea de a recompune forma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
unui instrument muzical sau chiar a practica filosofia și a te construi pe tine însuți mergând către înțelepciune cu ajutorul unor exerciții spirituale exigente, iată tot atâtea exemple care ne permit să apreciem în ce măsură hedonismul presupune un mecanism mai fin, mai conceptual, mai imaginativ, mai puțin sumar decât cred detractorii lui. -12- Cinetică, dinamică, catastematică? în mod obișnuit, istoria filosofiei reține faptul că Epicur opta pentru o plăcere imobilă, statică, în repaus, pe când Aristip din Cirene practica o plăcere dinamică. De o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
vorbele nu servesc la nimic dacă nu anunță sau enunță un mod de viață, un stil existențial, o convertire în registrul vieții de toate zilele. Tot antiplatonism și aici, mereu... Or, Grădina îmi pare a fi un fel de personaj conceptual, o configurație, o comunitate în care se incarnează ideile pe care un filosof demn de acest nume le practică pentru ceea ce se află dincolo de ele. Dacă la Academie se predau un discurs, o teorie care par foarte departe de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
dintre indivizi, fie că fac parte sau nu din comunitate, este contractul. Trei Maxime capitale vorbesc de el, altfel spus o cantitate ridicol de mică de cuvinte, și totuși un tezaur. Filosofia politică epicuriană se sprijină doar pe acest trepied conceptual. Restul rămâne o problemă de interpretare, de extrapolare, cum se întâmplă adesea în corpusul antic. Gândirea politică modernă - Hobbes și Rousseau, evident - constă, s-ar putea spune, în comentarea acestor trei faze laconice care ne învață: 1) că există un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
unei comunități filosofice plasate sub semnul lui Epicur. Ea dovedește că, în Antichitate, filosofia este o problemă existențială, practică și vizibilă în toate sectoarele realității. Casa hedonistă - și comunitatea care o locuiește - merită crearea unui concept sau elaborarea unui personaj conceptual: de altfel, ea este personaj conceptual... Vila lui Piso trece drept una dintre cele mai somptuoase din întreaga lume latină. Structurile arhitecturale grandioase, decorațiunile magnifice, picturile prețioase, bibelourile de valoare, operele de artă de mare calitate, ieșite din cele mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
lui Epicur. Ea dovedește că, în Antichitate, filosofia este o problemă existențială, practică și vizibilă în toate sectoarele realității. Casa hedonistă - și comunitatea care o locuiește - merită crearea unui concept sau elaborarea unui personaj conceptual: de altfel, ea este personaj conceptual... Vila lui Piso trece drept una dintre cele mai somptuoase din întreaga lume latină. Structurile arhitecturale grandioase, decorațiunile magnifice, picturile prețioase, bibelourile de valoare, operele de artă de mare calitate, ieșite din cele mai pricepute mâini, semnifică un nou mod
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
zeii răzbunători, religiile castratoare, speranțele legate de viața de apoi, mecanica sentimentelor, prejudecata monogamică, logica amoroasă. Pe pământ ca și în cer, el sacrifică himerele pe imensul rug al filosofiei sale materialiste și mecaniciste. El își așază printre primii palatele conceptuale dincolo de bine și de rău. Lumea merge, târâș-grăpiș, pentru că majoritatea oamenilor se mint, se iluzionează, construiesc decoruri de teatru în care-și spun povești. Pentru a nu privi în fața mizeria propriei lor existențe, tragismul destinului lor, ridicolul oricărui divertisment social
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
producere a simulacrelor și demonstrează cât de atotprezent a devenit acest concept care este menținut într-o nebuloasă la Baudrillard. Adbusting-ul și spining-ul au performanțe asemănătoare pe planul vizualului, care a devenit, mai mult decât cel lingvistic și cel conceptual, o parte componentă solidă și neprovocată a realității cotidiene. Aceste practici par să ofere în prezent o șansă de a te sustrage, cel puțin la nivel punctual, de la mecanismele de incluziune și de incapacitare a logicii de exploatare capitalistă, creînd
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
pictat tramvaie în România cu însemnele instituțiilor de care românii care merg cu tramvaiul au frică și l-a prezentat pe Klaus, supraveghetorul muzeului de artă german, ca exponat într-un muzeu de artă elvețian. Daniel Knorr e un artist conceptual. Această specie nu prea există în România. Prin apariția lui în casa lui Muntadas și, ulterior, în scena artei românești contemporane, scena s-a crăcănat și-a devenit aproape acceptabilă. Cu Daniel Knorr Simion Cernica Vara, în București, 2007, alergând
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
profesorului *nivelul de pregătire a clasei *stilurile de învățare ale elevilor *resursele didactice Avantajele metodelor interactive sunt notabile: *dezvoltă capacități sociale, toleranță reciprocă,respect pentru opinia celuilalt *dezvoltă inteligențele multiple(interpersonală, intrapersonală, morală, logică, ș.a.) *asigură o mai bună clarificare conceptuală și o integrare ușoară a cunoștințelor asimilate *oferă o perspectivă de ansamblu asupra activității elevului pe o perioadă mai lungă de timp *asigură situații de învățare adaptate nevoilor elevilor și ritmului lor de învățare *stimulează și dezvoltă capacități cognitive complexe
Coronița prieteniei by Prof. Gratziela Perebiceanu - Grup Şcolar „Nicolae Bălcescu”, Olteniţa, jud. Călăraşi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91748_a_93009]
-
toată propaganda de pînă acum? — Prima campanie a avut un rol de captatio benevolentiae. Trebuia să le facem o bună impresie, avînd În vedere că ei doreau binele Întregii umanități. Aceea a fost etapa clarificărilor, preciză Împăratul. Ne lipsea aparatul conceptual, iar dacă nu există conceptul unui obiect, acel obiect nu poate fi recunoscut. În a doua etapă, s-a constatat totuși că extratereștrii nu au intenții destul de bune, iar acum am ajuns la constatarea deprimantă că trebuie lichidați prin orice
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
mitizant, asemeni celui marxist, acordă o mare atenție explicației cauzale 55. De asemenea, imaginea globală asupra omenirii, asupra raportului cauză-efect, este una dintre manifestările tendinței spre explicații ultime, proprie mitului 56. E vorba de o totalitate intuitivă, diferită de totalitatea conceptuală a științei, mitul transformând relațiile provocate și totuși întâmplătoare, dintre oameni și fapte, în raporturi de identitate 57. Relațiile pe care le presupune sunt în așa fel încât cei care intră în ele nu se includ într-un raport ideal
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
revoltă antisovietică, în vreme ce frica paralizantă pentru soarta națiunii a blocat căutarea alternativelor politice în interior. Frica s-a întins o dată cu teroarea, anihilând atât gândirea alternativă, cât și voința națională. Prin acest tip de exerciții aflate la limita rigorii morale și conceptuale, intelectualii români au căzut într-o capcană și mai perfidă: frica de frică, ce se situează la originea fricii, precum remarca Roosevelt. Frica de celălalt a generat, la rândul său, frica de schimbare, iar în temeiul acesteia obsesia solidarității națiunii
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
despart textele jurnalistice de cele literare? De unde plecăm și unde vrem să ajungem cu aceste distincții? Răspunsul nu e simplu și nici ușor de dat. Orice demers teoretic pe această temă se va izbi de o mulțime de dificultăți: vicii conceptuale, inconsecvențe și imprecizii terminologice, taxonomii arbitrare etc. Fără a intra în complicate dispute teoretice, trebuie mai întâi să ne precizăm termenii de bază ai discuției și să ne punem câteva întrebări, acceptând premisa că jurnalismul este un alt tip de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
beneficiem de potențialul lor uriaș. Marian Gabriel Hâncean propune în această monografie, pentru prima dată în România, și la distanță de doar câțiva ani față de cele din alte comunități științifice mult mai puternice din țări nord-americane și europene: (a) aparatul conceptual de bază pentru caracterizarea rețelelor sociale și (b) instrumentele fundamentale de analiză a rețelelor sociale. Realizează această prezentare cu o eleganță teoretică remarcabilă, cu o documentare foarte bogată și cu multe ilustrări convingătoare, bazate pe propriile analize sau pe ale
Rețelele sociale: teorie, metodologie şi aplicații by Marian‑Gabriel Hâncean () [Corola-publishinghouse/Science/608_a_1349]