2,100 matches
-
universală, care se considera singura depozitară a adevărurilor creștine, singura autoritate oficială capabilă să interpreteze genuin conținutul cărților sacre, autoritate creată de Cristos pentru reglementarea și determinarea obiectivă a faptelor morale ale credincioșilor. În timp ce caracteristicile revelației divine frânau libera expansiune doctrinară a gnosticilor și a montaniștilor, organizarea Bisericii primare constituia un impediment în calea interpretării arbitrare a legii morale conținute în Vechiul și Noul Testament. Interpretarea echilibrată a Bisericii față de legea morală era foarte restrânsă pentru gnostici, dar prea largă pentru montaniști
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
Noul Testament. Interpretarea echilibrată a Bisericii față de legea morală era foarte restrânsă pentru gnostici, dar prea largă pentru montaniști. Din acest motiv, atât unii cât și ceilalți nu puteau să rămână supuși Bisericii, întrucât impunerea disciplinei sale în domeniul moral și doctrinar se împotrivea esenței ereziei lor. Necesitatea unei alegeri libere de a gândi și acționa i-au determinat pe gnosticii să se îndrepte spre o lumea culturală a filozofiei greco-romane, iar pe montaniști să descopere o biserică fără ierarhie ori impunere
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
datorită soldei, fie posibilității de carieră, care nu excludea sacrificiile și privațiunile, absența din familie pe durate nedeterminate și chiar moartea în luptă. Nu erau umiliți în practicarea religiei lor și nu aveau motive să ia în serios interpretările subtile doctrinare, inutile și dăunătoare propriei lor persoane și întregii Biserici. Conștiința comunității creștine, și în special cea a soldaților, a cedat în fața necesităților Imperiului, după cum și Imperiul a cedat în fața cerințelor Bisericii. În această armonie de activitate și intenții s-a
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
acuzația potrivit căreia creștinismul era văzut ca dispersatorul ordinii antice a lucrurilor, spunând că: (...) atâta voință îi invadase pe creștini și atâta prostie îi ocupase, încât nu se mai respectau cele stabilite de cei vechi. Efectele care proveneau din structura doctrinară, morală și organizatorică a creștinismului, i-au constrâns pe împărații tetrarhiei să-l pună pe același plan cu maniheismul, deși cele două religii erau contrastante și se aflau într-o luptă deschisă și declarată. Politica dioclețiană, orientată spre păstrarea integrală
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
de conștiință semnalată în anumite cazuri semnificative, dar nu și generalizate, ca în timpul marii persecuții care constrânsese soldații creștini la o alegere anterior ignorată, în consecințele sale morale, devenise acum explicită. Tot în aceste circumstanțe revenea în discuție și conceptul doctrinar asupra îngăduirii serviciului militar care, la origine, era în legătură cu prezența soldaților creștini în armata romană. Chestiunea a revenit în discuție în timpul domniei lui Iulian (361-363), când sentimentul superior de lealitate față de împărat, care anima soldații secolului IV, intrase în conflict
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
cantitativă a fenomenului, iar influența acestora, cât privește luarea unor decizii teoretice sau practice, a fost parțială sau absentă. Exceptând atitudinea înflăcărată a lui Tertulian, motivată de migrația sa religioasă periodică, nu cunoaștem vreo altă sursă referitoare la aceste formulări doctrinare și nici la teoriile aduse în fața obiectorilor africani de la sfârșitul sec. III. Reflexia despre acceptarea serviciului militar în creștinismul timpuriu reintră în tematica raporturilor dintre stat și Biserică, o tematică care nu trebuie să fi avut, cu certitudine, un mare
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
mod excepțional de nicio "metodologie interpretativă" specializată separată" (Jepperson, Wendt și Katzenstein 1996:67). Ei justifică această poziție pe baza ideii că domeniul a fost împotmolit mult prea mult timp în dispute metodologice, și oricum, munca empirică a constructiviștilor mai doctrinari precum Kratochwil și Ruggie nu pare atât de diferită de cea a gânditorilor convenționali. Niciuna dintre aceste poziții nu atinge substanța argumentului constructivist original despre metodologie, iar susținătorii convenționalismului metodologic nu recunosc că asemănarea între cercetările empirice din curentul principal
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Suprapunerea ideii estetice asupra ideii lingvistice nu trebuie să reprezinte un fapt surprinzător, în măsura în care se știe de-a lungul timpului, "orientările din poetică au fost intim legate și influențate de direcțiile lingvistice atât sub aspect metodologic, cât și sub aspect doctrinar, în special privind principiile generale care au stat la baza considerării literarității înseși"40, obiectivul poeticilor lingvistice fiind "să smulgă poeziei secretul ei la nivelul cel mai intim: acela al limbajului"41. Canonul textual lingvistic devine, astfel, mai mult decât
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
structură. În acest sens, avem în vizor deconstrucția ca reconstrucție sau ca reconsiderare a texului, printr-o analiză mai profundă a acestuia. Și, cum poetica este intim legată de orientările din lingvistică, "atât sub aspect metodologic, cât și sub aspect doctrinar"1, considerăm absolut legitim și necesar să îmbinăm analiza de ordin stilistic,cu cea de ordin lingvistic, având la bază considerentul că aceasta din urmă, în concretețea sa, poate oferi "coordonatele stabile pe care să se proiecteze cercetarea poetică, în calitate de
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
2011. 25Sursa:http://www.observatorcultural.ro/Neomodernismul-poetic-romanesc*articleID 11017 articles details.html/accesat iunie 2011. 26 "Operele unora dintre reprezentații generației 60 vor contribui la ruinarea Utopiei. Există, în aceste pagini, ale lor, un dublu limbaj: unul propus pentru oficialii regimului, pentru doctrinarii de serviciu, pentru cenzori, altul pentru cei care încearcă să se salveze de capcanele discursului oficial". Cornel Ungureanu, Proza generației '60. Desrpe ruinarea Utopiei, în "România literară", nr. 13 (2010), p. 10. 27Ana Blandiana, Cine sunt eu, București, Editura Dacia
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
5Ibidem, p. 174. 6 Sursa:http://www.observatorcultural.ro/Neomodernismul-poetic-romanesc*articleID 11017 articles details.html. 7 "Operele unora dintre reprezentații generației 60 vor contribui la ruinarea Utopiei. Există, în aceste pagini, ale lor, un dublu limbaj: unul propus pentru oficialii regimului, pentru doctrinarii de serviciu, pentru cenzori, altul pentru cei care încearcă să se salveze de capcanele discursului oficial". Vezi, Cornel Ungureanu, Proza Generației '60. Desrpe ruinarea Utopiei, în "România literară", nr. 13 (2010), p. 10. 8 Ana Blandiana, Cine sunt eu, București
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
-l schițăm. Ne aflăm În fața a două categorii de suferințe, care Își au „sediul” În persoana umană. Separarea lor implică o segmentare a persoanei Însăși. Cele două forme de patologii trebuie considerate diferite, În primul rând din punct de vedere doctrinar și metodologic, dar și În sensul atitudinii epistemologice pe care o adoptă specialistul observator față de acestea. Patologia psihiatrică și cea psihomorală sunt separate, În primul rând, după criterii valorice. Prima are la bază criteriile clinico-medicale ale psihiatriei, cea de-a
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
au dat cei care i-au îngrijit cartea pentru tipar? Nu știu. Cine a făcut-o l-a găsit însă foarte bine. Și, de asemenea, a avut mînă bună punînd în față poemul omonim 1), care, deși nu conține nimic doctrinar, a părut, și unora le mai pare încă, o „artă poetică”. Aci e într adevăr cea mai mare concentrație de „plumb” din lirica bacoviană: 7 ocurențe (cu cea din titlu) dintr-un total de 30. Efectele ei s-au răsfrînt
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
Un aspect important al activității majorității partidelor constă în elaborarea și implementarea politicilor. După cum se știe, unele partide există doar în beneficiul liderilor, în timp ce altele pretind că sunt pur pragmatice și că nu adoptă nicio ideologie, privită ca o postură "doctrinară". O absență totală a direcției politice este totuși rară. Pragmatismul este o atitudine ideologică, atât în sensul negativ în care respinge sugestia că țările ar putea fi conduse mai bine dacă există repere generale în determinarea politicilor, cât și în
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
legătură cu înțelepciunea pragmatică pe care Pinay se străduie s-o impună la vîrful puterii statale. Privind lucrurile mai profund, ca elemente subiacente, cele două biografii apar, de fapt, ca două sisteme opuse de valori. Personajul Pinay nu este un doctrinar. El rămîne totuși cu totul reprezentativ pentru o anumită stare de spirit, pentru o anume concepție despre Franța, despre viața socială, despre morala colectivă. Franța lui Pinay este aceea a Cărților rațiunii, a socotelilor stricte, a virtuților muncii, a prevederii
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
imobilizată. Istoria în mișcare, generatoare constantă de modernități succesive, care face și desface imperiile, societățile, moda și zeii, este, în schimb, fie refuzată cu violență, fie ignorată ui mod deliberat. E refuzată și de ideologii stării de natură și de doctrinarii vechii Frânte monarhice și creștine, care, în același fel, nu văd în evoluția sa decît un inevitabil proces de corupție și de degradare. Pe de altă parte, este ignorată chiar de cei care plănuiesc să construiască o societate viitoare după
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
lovea de o tradiție milenară, de o credință tradițională încă neștirbită, dar și de independența, de libertatea de a dispune de sine însuși, de autonomia persoanei, de un individualism liberal, în care se angajase o bună parte din mediile "luminate". Doctrinarii sărbătorii văzute ca factor întemeietor al evlaviei republicane ar fi trebuit să acorde mai multă atenție unor aprecieri ale lui Condorcet, care arată că sărbătorile poartă în ele "germenii unei distrugeri profunde", acele "vechi realități constitutive" pe care făuritorii lor
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
care arată că sărbătorile poartă în ele "germenii unei distrugeri profunde", acele "vechi realități constitutive" pe care făuritorii lor doreau "să le facă veșnice", prezentîndu-le "în numele Domnului mulțimii entuziaste"... Deși sărbătoarea revoluționară a fost scoasă din istorie împreună cu teoreticienii, cu doctrinarii, cu susținătorii săi, se pare totuși că nu a dispărut cu totul ideea unei legături necesare ce se impune a fi stabilită (sau restabilită) între factorii religioși și cei politici, menținîndu-se convingerea că este obligatorie integrarea (sau reintegrarea) sacrului în
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
să fie marcată, prin literatură, de amintirea cîntecelor și de elanul pasiunii romantice. Istoricii faptelor sociale nu evită însă, mai mult sau mai puțin, să nuanțeze lucrurile. Nu-i mai puțin adevărat că, în funcție de ceea ce descriu și de ceea ce denunță, doctrinarii acelei mistici a unității tind să reconstruiască a contrario marile mituri ale Cuplului sacralizat, ale unirii Bărbatului cu Femeia, unire ridicată la rangul de "simbol divin" al întîlnirii forței și frumuseții, al "pătrunderii reciproce a sufletelor"... Fără îndoială, de la Michelet
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
Cf. C. NARLY, Patru mari educatori, Editura Cultura Românească, București, 1933. 3. O sinteză a autoritarismului și liberalismului în educație disciplina liberă 1. W. FOESTER, Școala și caracterul, traducere de STELIAN CONSTANTINESCU, f.a. 2. Cf. ȘTEFAN BÂRSĂNESCU, W. Foester sinteză doctrinară, Iași, 1926. 4. "Educația nouă" o "revoluție coperniciană" în pedagogie 1. Din 1894, J. DEWEY a fost profesor de filosofie, psihologie și pedagogie la Universitatea Chicago, unde a creat o școală elementară experimentală (1896-1903). Din această perioadă datează primele sale
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
aceasta este întotdeauna un unitas multiplex. Sîntem cu toții ființe poli-identitare, în sensul că reunim în noi o identitate familială, o identitate locală, o identitate regională, o identitate națională, o identitate transnațională (slavă, germanică, latină) și, eventual, o identitate confesională sau doctrinară. S-a în-tîmplat adesea ca ciocnirile dintre identități să se dovedească tragice, cum i s-a întîmplat în prima jumătate a secolului XX copilului cu tată german și mamă franțuzoaică. Însă concilierea în sine a bogățiilor a două identități aflate
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
să facă un centru de adunare la Brașov, iar mai târziu să facă o adunare și în București. După plecarea celor doi misionari din țară, a fost însărcinat cu conducerea acestui centru pielarul P.P., de origine elvețiană, care era un doctrinar al cultului. Acesta, dispunând de o frumoasă avere, având case mari și camere de primire, era găzduitorul tuturor coreligionarilor care vin la București.” „Scurt istoric al Cultului Creștin după Evanghelie: Cultul Creștin după Evanghelie a apărut aproximativ în jurul anilor 1850
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
din obiecte care materializează credințele, aptitudinile și tehnicile trecute; din actori, producători, difuzori sau receptori; din instituții (de formare, de expunere, de difuzare...); din practici și tehnici; din principii și convenții "aplicate" (astfel, estetica nu este privită ca un corp doctrinar înțepenit, ci ca o activitate). Fiecare membru al rețelei este constrâns de așteptările celorlalți, pe care trebuie să le anticipeze dacă vrea să facă parte în continuare din ea. Rețeaua este deopotrivă un ansamblu de constrângeri și o resursă pentru
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
sau codificate exclusiv, pentru a abandona circulația ideilor unor rețele editoriale închise (considerând, bunăoară, derizorie publicarea în volum) au ajuns reguli ce par să exhibe formula „cine nu face ca noi nu există!”. Adică, un fel de renaștere a prejudecăților doctrinare în cercetarea științifică, ce riscă să însemne că substituie argumentele epistemologiei cu cele ale ideologiei la modă, reîncărcând difuz sensurile elitei intelectuale. Și asta în timp ce se manifestă o mică preocupare pentru inventarea suportului pe care să se testeze inovarea ca
ECONOMIA DE DICȚIONAR - Exerciții de îndemânare epistemicã by Marin Dinu () [Corola-publishinghouse/Science/224_a_281]
-
practice, cu condiția de a fi temeinic cunoscut și consecvent aplicat. Pe câtă vreme însă în alopatie, clasificarea medicală tipologică are o funcție mai mult teoretică speculativă și decorativă, lipsită de aproape orice valorificare practică, în homeopatie, dimpotrivă, ea constituie însăși osatura doctrinară și terapeutică a acestei discipline. Iată pentru ce posibilitatea de clasificare tipologică a indivizilor, pe baza însușirilor lor fiziologice fundamentale, deși există și în alopatie, nu-și capătă adevăratul ei cadru, decât înăuntrul homeopatiei, care este medicina prin excelență a
Chirurgia modernă a sindroamelor posttuberculoase. Tuberculoză și homeopatie by Alexandru-Mihail Boțianu, Petre Vlah-Horea Boțianu, Oana-Raluca Lucaciu () [Corola-publishinghouse/Science/91974_a_92469]