6,028 matches
-
însă ea pe mine. Zadarnic mă străduiesc s-o izolez în trecutul meu, ea refuză și mă domină, căci, nefiind niciodată satisfăcută, împlinită, nu s-a uzat, s-a păstrat intactă” (III, 268). Nu-i rămâne lui Cioran decât să exclame „Ce încurcătură!”, convins fiind ca nu va reuși vreodată să rezolve cumva această dilemă organică. Mereu la mijloc, aflat între tendințe și dorințe opuse, la fel de abisale, însă, Cioran trăiește aproape în simultaneitate spațiul contradictoriului: „Două tendințe opuse, ireductibile. Să le
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
care-ți place să te bați, să te pui în valoare, să ieși în evidență. De altminteri, de ani de zile nu fac decât să-mi abandonez vechile poziții, să tăgăduiesc cu înverșunare” (idem). „Vreau să fiu lăsat în pace!”, exclamă el. Să nu ne înșelăm, însă: Cioran nu poate fi înțeleptul care să fi cucerit Indiferența, chiar dacă își dorește nu numai să fie lăsat în pace, ci mult mai mult. Dacă nu se va fi ascunzând și aici un orgoliu
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
ta” (I, 60). Când civilizația înseamnă tocmai convenție socială, Cioran preferă anonimatul ciobanilor pe care, spune, “îi invidiam”, „iar acum îi invidiez mai mult ca oricând” (I, 62). Absolut singur pe litoralul de la Croisic pe care-l străbate până la Roche-Bernard, exclamă: „pământul fără oameni, în sfârșit” (I, 116). Dar abolirea eului vanitos nu înseamnă doar îndepărtarea de ceilalți, ci o adâncire în sine până la anularea propriei identități: „Aș vrea să dispar în mine însumi ca un melc sau ca o broască
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
deja despre incapacitatea lui Cioran de a se angaja. Sentimentul neapartenenței are chiar această cauză, a înstrăinării nu de Paradis, ci de lume. Dar drama lui, proiectată parcă în social și psihologic, e, în realitate, religioasă. Cu o mirare dezgustată, exclamă Cioran: „Să discuți afaceri când ești de nicăieri, să te agiți în cotidian când trăiești o dramă religioasă!”. Anterior, se întrebase: „Izgonit din paradis, unde să-mi găsesc locul, unde să găsesc un acasă?”. Așadar, paradisul ar fi putut fi
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
și trist până la depravare!” (I, 207). Sau: „Nu-i om mai vrednic de dispreț ca mine. Am flecărit până adineauri vreme de trei ceasuri fără oprire la niște prieteni, în loc să stau acasă și să lucrez, să lucrez...” (I, 269). Altundeva, exclamă: „Șapte ore de conversație neîntreruptă!” (I, 336). Anterior, flagelarea de sine: „Aș vrea să fiu singur, singur, singur. Și am parte de o procesiune zilnică de oameni cărora nu am nimic să le spun. Ar trebui să mă mut în
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
a se recunoaște? Pentru a se disprețui? Ceilalți, oricum, sunt numai un prilej, un context, o oglindă, și nu există prin ei înșiși. Ceilalți, de fapt, nu contează. Infernul își este, evident, el însuși; ceilalți, numai o mască. Prin urmare, exclamă: „Să ies în lume e pentru mine un supliciu. Să vezi în ceilalți propriile-ți slăbiciuni, să regăsești peste tot urmele păcatului originar, să te vezi tras în mii de cópii, să-ți citești defectele în privirea primului venit!” (I
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
de a nu fi nimic, ci mai ales a spaimei de moarte? Din nou, violența, negarea celor din jur, distrugerea propriilor rădăcini ca mască. Sub ea, un timid, uneori sentimental, care se îndoiește de sine. Târziu de tot, prin 1972, exclamă Cioran: „Câte josnicii, câte mojicii, câte acte inumane voi fi comis din timiditate!” (III, 380). Oricum, îi reproșează țării ceea ce își reproșează sie însuși. Iată: „Când ai un suflet elegiac, e cu neputință să trăiești în Istorie și să faci
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
cercetător, Serge Moscovici, un emigrant venit din Est, din România, stabilit în Franța de doar doisprezece ani. Cineva care a asistat la susținerea publică a tezei sale de doctorat, la Sorbona, La psychanalyse, son image et son publique (1961) a exclamat atunci: avem, în fine, un psihosociolog. Autorul tezei plecase din România fără să fi obținut aici o diplomă universitară. Pentru a putea înțelege mai bine conceptul și modul în care a fost construit acesta, se cuvine să oferim câteva informații
Prelegeri academice by ADRIAN NECULAU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92371]
-
ursuz", adesea dezvăluind slujitorilor lui Lambert că intenționa să își ia propria viață (Cary 1846: 398; Brackett 2008: 66). Există și o relatare potrivit căreia, aflat în tovărășia cîtorva prieteni, ar fi scos un pistol din buzunar și ar fi exclamat: De-ar exista curajul să apeși pe trăgaci! (apud Hare 1911: XXI) Chiar dacă nu este adevărată, această anecdotă este relevantă: [Ne] ilustrează foarte bine sumbra depresie care alterna cu acele explozii de energie febrilă în care erau compuse poemele sale
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
și James Boswell la Bristol în aprilie 1776 (la șase ani după moartea lui Chatterton în 1770) cu scopul de a le fi arătate de către George Catcott și William Barrett originalele lăsate în posesia lor de Chatterton, Johnson ar fi exclamat următoarele: Acesta este cel mai extraordinar tînăr despre care am auzit vreodată: este minunat cum pramatia a scris așa ceva. (apud Masson 1874: 264) Termenul englezesc whelp (pramatie) [lit. "pici", "plod"; "progenitură", "copil prost crescut"] pare a fi fost folosit aici
[Corola-publishinghouse/Science/84941_a_85726]
-
Bălosu să vândă porumbul pe un preț mai bun și ajungând la munte, Moromete nu rezistă ochilor albaștri și luminoși ai unei mocance, dezolată de prețul prea mare pe care-l cereau: „Ptiu, lovite-ar moartea, cu ochii tăi! a exclamat Moromete furios. Apoi a strigat: Bălosule, oprește! Hai să dăm porumbul că nu e rost!” (Moromeții, ed. VII, 1964, EPL.) Cele mai delicate nuanțe de comportament feminin sunt captate de Marin Preda cum ai prinde o lacrimă pe o frunză
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
mortalitatea adesea înspăimântătoare, greutățile publice și angajamentele de muncă născute din aceste greutăți aproape insuportabile. Atât mediul social cât și administrația fac ca școala să fie aproape un lucru de prisos”. Meditând asupra acestei stări de lucruri, mai târziu, Eminescu exclamă: „Ce trebuie să-nvețe mojicul carte!”. Dacă „patrioții” (articolul „Clasa patrioților” a fost publicat în Timpul din 8 iulie 1880) nu știu carte, apoi „țăranul să știe gramatică și aritmetică? În ce ar mai consta atunci ierarhia socială?”. Se-nțelege că
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
de rezistența anticomunistă, crescută de bunica ei, iată ce pățește. Se duce acasă și Îi povestește bunicii despre rezistența anticomunistă din munți; iar la un moment dat bunica Îi spune: „Păi și bunicul tău a fost acolo!”. Iar studenta mea exclamă fericită: „Cum, bunicul a fost luptător În munți?”. „A, nu, explică atunci bunica, el era trimis acolo Împotriva bandiților!” (s.m.). Studenta a venit la mine foarte amuzată și mi-a spus: „Ce spuneți, doamna profesoară, eu sunt pasionată de studierea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
una chiara fantina,/ Emilia chiamata, al mio parere,/ d’Ipolita sorella picciolina”731; „rosa di spina”732; „bella piș che fresca rosa”733; „sempre cantando be’ versi d’amore/con angelica voce e lieto core”734 ; când o zărește, Arcita exclamă „Quest’è di paradiso!”735 și o portretizează mai apoi: „— Qualunque dea nel cielo è piș bella,/ nel cospetto di lei parrebbe oscura;/ ell’è piș chiara che alcuna stella,/ né dicesi che mai bella figura/ fosse veduta tanto come
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
putea auzi, povestea prințesei de Conti 61, care a fost prezentată unui gentilom provincial gras, rămas timp de o oră lângă ea fără să scoată un cuvânt. De îndată ce acesta a plecat, prințesa a pus să se deschidă ferestrele și a exclamat: Doamne Dumnezeule! Trebuie că omul ăsta e mort, căci nu scoate niciun cuvânt și mai și miroase! Era exact cazul persanului nostru de astăzi. Am avut o conversație foarte plăcută cu regele. A menționat imediat numele tău. I-am spus
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
-o Maximilian Harden; vezi și nota 7. 15 Ordin cavaleresc englez, instituit în 1348. Dansând cu regele Eduard al III-lea, contesei de Salisbury i-a căzut o jartieră. Ridicând-o, suveranul a observat că membrii Curții surâdeau; el a exclamat: Honni soit qui mal y pense, în ideea că persoana care râdea atunci, a doua zi ar putea fi onorată. Acesta a fost motivul pentru care a instituit imediat acest ordin, pe care cavalerii îl purtau la genunchi și regina
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
a ști prețul unei coroane pe care o comandase. Bineînțeles, coroana nu putea fi demontată. Arhimede și-a dat seama că volumul coroanei poate fi determinat prin cufundarea ei într-un vas cu apă. Surpriza descoperirii l-a făcut să exclame „Evrika!” ( Am găsit! - în limba greacă). 2. Reprezentarea, în picturile lui Salvador Dali, a ideii de irelevanță a curgerii timpului prin ceasurile flexibile care se topesc, se preling, pe suprafața unor obiecte. Dali, în 1931, simțea că timpul se comprimă
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
Desigur, cele mai multe combinații nu au nici o valoare, dar dacă există o combinație pe care inconștientul o apreciază, o trimite conștientului. Soluția apare ca o explozie a gândurilor, ca din senin. Spunem atunci cu entuziasm: „Mi-a venit o idee!”, sau exclamăm: „Aha!”. Este etapa de iluminare a procesului de creație. (A se vedea și §3.2 și §3.3) Arhimede a avut revelația teoriei sale despre corpurile cufundate în lichide în timp ce făcea baie. A fost atât de entuziasmat de descoperirea făcută
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
la un judecător care era socotit un mare înțelept. Judecătorul l-a ascultat pe primul și i-a spus: „Tu ai dreptate.” Apoi l-a ascultat pe al doilea și i-a spus: „Tu ai dreptate.” Un martor atunci a exclamat: „Preaînțelepte, nu se poate ca amândoi să se contrazică și să aibă dreptate în același timp!”. Judecătorul l-a privit și a spus: „Și tu ai dreptate”. Întradevăr, nimeni nu poate deține adevărul absolut. Cercetarea actuală în domeniul creativității se
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
făceau echipe pentru a practica tehnicile unul cu altul, Întotdeauna lucra cu soția sa, Într-un colț al Încăperii. În ultima seară a cursului, În timp ce ceilalți lucrau cu partenerii, s-a auzit o voce stridentă, pițigăiată din spatele sălii, care a exclamat: „Purpuriu, văd purpuriu!” Era medicul. Era atît de surprins că vedea această culoare În energiile soției sale, Încît vocea sa a sărit cu trei octave. Această revelație l-a făcut să urmeze și alte cursuri, de data aceasta din proprie
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
ar fi fost destul de mare pentru a acoperi Soarele si o eclipsa totala de Soare nu ar fi fost niciodată vizibilă de oriunde de pe Pământ. Fazele Lunii „O, nu jura pe Luna-nșelătoare Ce și schimbă fața-n fiecare lună...” exclama eroina unei vestite tragedii a lui Shakespeare. Aluzia vizează fazele Lunii, observate de om, încă din zorile civilizației. Acest fenomen luminos se explică prin proporția în care primește lumină de la Soare, emisfera Lunii îndreptată spre Pământ. Astrul nopții își schimba
De la Macro la Microunivers by Irina Frunză () [Corola-publishinghouse/Science/779_a_1755]
-
care marchează, totodată, moartea lui Boileau, dar și traducerea integrală a operei acestuia în limba engleză. Este o dată care semnifică deopotrivă un sfârșit și un început în ordinea evoluției literare. "Le Roi est mort, vive le Roi!" s-ar putea exclama simbolic în acest sens, cu atât mai mult cu cât opera britanicului îi va aduce acestuia denumirea de "Boileau englez" și un prestigiu aproape asemănător cu cel al omologului francez. Deși asemănările între Eseul asupra criticii și Arta poetică sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
modelul elicei și nu după modelul padelei, adică fără să se producă trenă. Capitolul 3. Tehnica înotului sportiv 3.1. Procedeul craul Denumirea a fost dată de către antrenorul american George Forman, care urmărind cum înoată sportivul australian Alik Wickhan, a exclamat: „Priviți cum se târăște acest copil!” - (cum craulează n.t.: to crawl - a se târî), în unele lucrări mai vechi este denumit și craul pe piept, iar în cele prelucrate din limba engleza, liber. Tehnica de înot craul apare in
Nataţie: teorie şi practică by Ovidiu Galeru () [Corola-publishinghouse/Science/1832_a_92286]
-
de sănătate și de bani - și care pofteau în secret la o țigară. Câțiva mi-au spus: „Suferi din când în când, dar atât de puțin și atât de rar, încât nu merită să-ți faci probleme". Majoritatea însă au exclamat: „Să-mi lipsească țigara? Glumești! în viața mea nu m-am simțit mai bine!" Discuțiile cu foștii fumători mi-au spulberat alt mit. Crezusem că mă caracterizează pe mine o anume slăbiciune, însă mi-am dat seama brusc că toți
În sfărșit, nefumător by Allen Carr () [Corola-publishinghouse/Science/92303_a_92798]
-
va este bine cunoscut tuturor că prizonierul citat a fost adus în fața Curții de câteva ori, pentru a răspunde acuzației de trădare și alte crime, pronunțate împotriva sa, de către poporul englez.» « Este o minciună! nici măcar o jumătate din ei!» a exclamat aceeași voce. «Unde este (poporul, n.n) și acordul sau? Oliver Cromwell este un trădător!» Întreaga adunare era uimită; toate privirile s-au întors către galerie.« Jos cu f--!» a țipat Axtel. « Trageți!» S-a aflat că vorbitorul era Doamna
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]