3,363 matches
-
Verkündung) și realitate era mare (Krönig, Müller, 1994, pp. 202-203). Cei care au păstrat amintiri mai curând favorabile evocă Înainte de toate marxismul, si nu marxism-leninismul. Ei consideră refuzul manifestat de ceilalți față de acest tip de Învătământ că „mărginit”, ba chiar „fascist”. Dar, chiar În cazurile În care impresia primelor contacte cu marxismul era pozitivă, influența acestuia asupra viziunii lor despre lume era considerată neglijabila. Astfel, unui fost student În Volkswirtschaft, faptul ca raporturile sociale ar fi determinate de raporturile de productie
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
lacunara, În afară cazurilor când este vorba de statutul de victimă al cutărui autor sau de denunțarea unora din cei compromiși. Trecuturile de extremă dreaptă sunt mult mai discret tratate, când nu este vorba chiar de-o adevărată reabilitare. Angajamentul fascist este adesea prezentat că un accident biografic de tinerețe, care n-ar fi afectat frontierele dintre literatura și politică, daca n-a contribuit chiar la consolidarea lor. Dimpotrivă, angajarea intelectualilor militanți comuniști, unii În condițiile excepționale ale războiului și rezistenței
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
naționale puterii Kominternului. Funcțiile politice ale câmpului literar transpar În analogiile posibile dintre reconversiile care au avut loc după 1989 sau chiar Inainte În țările care au cunoscut un regim de dictatură comunistă cu cele ale autorilor compromiși sub regimurile fasciste. Discreditarea urmată de abandonarea oricărei luări de poziție ideologică, consacrarea literară «pură» au existat și În cazurile unor scriitori și intelectuali din Est, În două momente istorice distincte: după cel de-al XX-lea Congres al PCUS În 1956, la
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
restaurarea unui consens În exil și asupra exilui printr-o reacție de respingere a ceea ce constituise Înainte de 1989 adevărul istoric oficial, produs de antifascismul instituționalizat de tip sovietic. Dacă regimul de la București Îi tratase o vreme nediferențiat pe exilați drept fasciști sau foști fasciști, mercenari ai imperialismului american etc., politica față de emigrație din ultimele decenii ale „destinderii” devenise mult mai pragmatică și urmărea „recuperarea” cât mai multor suflete rătăcite. După 1989, discursul oficial s-a schimbat și reabilitarea colectivă și nediferențiata
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
-l parafrazez pe Noica, ascunde pericolul unei regresiuni intelectuale. Nici Încercarea de a propune Împăcarea printr-un subtil compromis Între exilul revoluționar al pașoptiștilor și exilul reacționar și contra-revoluționar de la sfârșitul războiului, care numără și câțiva protagoniști ai „revoluției naționale” fasciste, În numele unei continuități istorice și al unui mod de viață comun, nu e satisfăcătoare, fiind În contradicție cu istoria socială propriu-zisă a exilului. Definițiile diferite sunt inspirate și se află În același timp la originea unor strategii concurente de mobilizare
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
și punerea În cauză a regimului, respectiv a statului român „oligarhic”. Comuniștii apar mai degrabă În postura de „disidenți”, adversari ai stalinismului, decât ai sistemului sovietic ori ai leninismului. În ce-i privește pe foștii membri ai mișcărilor de tip fascist, legionari au ba, caracteristică le este denegarea caracterului fascist al „mișcării”, revendicarea singularității ei (ortodoxismul care-i deosebește pe legionari de fascismul sau nazismul ateu, etatismul și caracterul „tehnocratic”, „administrativ” În cazul dictaturii antonesciene). Ei au În comun un discurs
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
român „oligarhic”. Comuniștii apar mai degrabă În postura de „disidenți”, adversari ai stalinismului, decât ai sistemului sovietic ori ai leninismului. În ce-i privește pe foștii membri ai mișcărilor de tip fascist, legionari au ba, caracteristică le este denegarea caracterului fascist al „mișcării”, revendicarea singularității ei (ortodoxismul care-i deosebește pe legionari de fascismul sau nazismul ateu, etatismul și caracterul „tehnocratic”, „administrativ” În cazul dictaturii antonesciene). Ei au În comun un discurs defensiv și „denegator”. După 1945 și mai ales după
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
lor n-au fost publicate, În majoritatea cazurilor, decât după 1989, În momentul În care piața cărții era inundată de o sub-literatură care relua temele «clasice» ale antisemitismului, printre care aceea, privilegiată, a iudeo-bolșevismului. De la noile ediții ale unei literaturi fasciste vechi până la mărturii ale supraviețuitorilor mișcării legionare despre calvarurile succesive și tentativele de glorificare a angajamentelor lor trecute prin rescrierea istoriei, s-a adăugat producția reprezentanților unei noi generații, atrasă de mitul unei rezistente naționale eroice. Celebrarea grupurilor de rezistență
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
fi susținut regimul lui Ceaușescu, acceptând să joace rolul de intermediar pe langă reprezentanții emigrației române, precum Cioran. Uitarea să relativă este cu atât mai paradoxala cu cat Noica fusese principala victima a unui proces stalinist căutând să demonstreze caracterul fascist al oricărei diferențe culturale, Noica și coacuzații săi fiind condamnați la mai mulți ani de temnița grea. Teoriile complotului, atașate unei viziuni istoriciste a istoriei, reducând orice explicație la interes, la raporturile de forțe și la voluntarismul agenților ale căror
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
de aceeași vârstă (născuți la Începutul anilor ’50) și au făcut aceleași studii,, Câmpeanu a avut probabil cel mai atipic parcurs dintre membrii GDS: militant comunist În timpul celui de-al doilea război mondial, intersectându-se cu Ceaușescu În Închisorile regimului fascist, devenind apoi cadru de partid și ocupând un post de responsabilitate În televiziune În cursul anilor ’70, el s-a specializat În sondajele de opinie În perioada de renaștere a sociologiei În România. Autor al câtorva lucrări de referință asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
sociale ale elitelor literare românești pe durata unui secol. Faptul de a opune aceste două instituții-model se poate dovedi productiv, deoarece au fost singurele care au avut o existență suficient de Îndelungată lipsită În fond de o adevarată concurență. Instituțiile fasciste, a căror existența a fost de mai scurtă durată, avînd și un caracter bastard mai pronunțat, erau mai dispuse să acorde un loc de frunte reprezentanților aristocrațiilor „naționale", excluzînd militanții comuniști și evreii cosmopoliți. Aceasta s-a Întîmplat, de exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
altor instituții culturale și religioase ale exilului românesc. Asupra dublei cenzuri care a Împiedicat dezbaterea Într-un caz revelator precum cel al lui Mircea Eliade, vezi Mihai Dinu Gheorghiu (1997-1998, pp. 307-318). Pentru relațiile ambigui dintre exilul „democrat” și exilul „fascist” Încă din primii ani de după război, vezi cartea citată a lui Vasile C. Dumitrescu. Despre stigmatul reprezentat de influență legionarilor În acest exil, vezi de exemplu interviul realizat de Silvia Constantinescu cu Horia Georgescu În Constantinescu (1995, pp. 79-80). Este
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
decor neoexpresionist, iepuri de casă și caută să dea rezervației sale semnificațiile unei reconcilieri cu forțele cosmice, iar un ofițer german poartă de două decenii identitatea victimei sale ucise din eroare în timpul războiului și, implicit, culpa tuturor purtătorilor de uniformă fascistă. La rândul său, „relegatul” Ovidiu din Bucuria de a fi îndurerat la Tomis (piesă apărută inițial cu titlul Ovidiu la Tomis) descoperă în lumea cosmopolită și coruptă a cetății pontice un modus vivendi al geților deloc barbar, așa cum și-l
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289521_a_290850]
-
mai agitată, mai colorată și mai liberă ca oricând până atunci, pe de alta, tensiunile politice și vărsarea de sânge tot mai crudă știrbesc din entuziasmul noilor reușite. Carol al II-lea este din ce în ce mai huiduit pentru decizi- ile sale aproape fasciste, mai întâi alegându-și singur miniștrii în ianuarie 1938, pentru ca o lună mai târziu să înceapă desființarea partidelor politice, astfel încât să-și asigure puterea supremă în stat. De altfel, reforma sa administrativă eșuată de a împărți România în zece ținuturi
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
cruce și așa, întâmplător tatăl meu mi-a zis: Aici a fost împușcat Popa Șapcă pentru că a fost legionar... Dar trecuse pe lângă mine informația... Iar ceea ce învățaserăm noi în liceu era foarte puțin.... că era tratată fugitiv, ca o mișcare fascistă. Care era denumirea organizației? Nu aveam o denumire. Și ce intenționați să faceți? Ideea a fost de a ne organiza... cu gândul că trebuie să determinăm trupele rusești să părăsească țara. Ele erau legate, de fapt, de ce se întâmplase în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
nici măcar la aer... În celulă am stat singur, singurel... În cadrul procesului ei urmăreau să facă cu noi o organizație împotriva statului, ca să aibă motivele arestării... Era vorba despre articolul din Codul Penal 209 partea a 3-a, organizații de tip fascist, militare, paramilitare, și-acolo ne-au băgat ca organizații subversive... Și care a fost sentința în cazul dumneavoastră? Nouă ne-a dat numai 10 ani, pentru că președintele completului de judecată era unul Cojocaru, care era aceeași generație cu noi, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
imuni, noi aproape că nu eram atenți la ale lor. Ziceam: N-au dreptate, și ei pot să spună orice, că pe noi nu ne-ating cu nimic... Ne-au făcut fasciști... De altfel toți eram socotiți fasciști... Maniu era fascist, Brătianu era fascist, toate organizațiile care s-au făcut de către elevi, studenți, militari, țărani sau muncitori... în jur de 1500 de organizații, cu tot felul de nume... și toate acestea care erau împotriva comunismului, erau socotite fasciste. Dacă vreți am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
că nu eram atenți la ale lor. Ziceam: N-au dreptate, și ei pot să spună orice, că pe noi nu ne-ating cu nimic... Ne-au făcut fasciști... De altfel toți eram socotiți fasciști... Maniu era fascist, Brătianu era fascist, toate organizațiile care s-au făcut de către elevi, studenți, militari, țărani sau muncitori... în jur de 1500 de organizații, cu tot felul de nume... și toate acestea care erau împotriva comunismului, erau socotite fasciste. Dacă vreți am aicea o mulțime
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
fasciști... Maniu era fascist, Brătianu era fascist, toate organizațiile care s-au făcut de către elevi, studenți, militari, țărani sau muncitori... în jur de 1500 de organizații, cu tot felul de nume... și toate acestea care erau împotriva comunismului, erau socotite fasciste. Dacă vreți am aicea o mulțime de nume notate, că fac parte dintr-o comisie a Ministerului de Justiție... Și sunt în jur de 1500 de organizații, cu tot felul de nume Vlad Țepeș, Vulturii Carpaților, România liberă, România viitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
în cazul că se-arestau comuniști și securiști, și-au fost și de-știa arestați foarte mulți, ei erau deviaționiști de dreapta sau de stânga sau trădători... orice erau. Deci oricine nu era de culoarea roșie absolută era socotit ori fascist, ori revizionist, ori diversionist. De ce? Eram în perioada când Apusul făcea desfascizarea Germaniei și-a Franței... și-atunci, ei ziceau: Și noi facem desfascizarea... Și în numele acestei desfascizări cădea tot: militarii vechi, polițiștii vechi, diplomații vechi, profesorii universitari de orientare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
timp, procesul se va aprofunda, epurarea ducând la dispariția lucrărilor unor scriitori din librării, la interdicția de a publica și la închiderea unor publicații și edituri. Epurarea a avut ca scop nu atât eliminarea celor care au colaborat cu regimul fascist, cât deschiderea drumului pentru pătrunderea în spațiul public a intelectualului de tip nou, a "muncitorului intelectual". Epurarea a fost doar primul capitol din marea operă de edificare a omului nou. Omul nou nu putea fi format decât de către acest nou
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Samurcaș, Octavian Neamțu și Camil Petrescu. Toți cei nominalizați au fost luați pe rând și "dovediți" ca lucrând în slujba fascismului. "Ce autoritate culturală - fie ea și simplă decorativă - mai pot avea niște moaște de care s-au slujit tâlharii fasciști în opera lor de înșelare și robire a poporului român?", se întreabă retoric autorul anonim. Lista celor înfierați continuă cu cei ce publicau în paginile revistei: Mircea Vulcănescu și Radu Tudoran. Afectat de grija pentru onoarea revistei astfel recenzate, autorul
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
cei pe care i-am prezentat și chiar talentați: Maria Banuș, Mihai Beniuc, Dan Deșliu, Nina Cassian ș.a. Concluzii Pentru regimul comunist a fost dificilă eliminarea bruscă a intelectualilor consacrați în timpul vechiului regim. Curățirea vieții culturale de elementele burghezo-moșierești și fasciste prin acțiunile despre care am vorbit trebuia să pregătească terenul pentru muncitorul intelectual. Problema era că acest tip nou de intelectual încă nu exista. De aceea, s-a recurs la importul unui asmenea tip, chiar dacă scriitori precum Ilia Ehrenburg și
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
spune că nu, chiar dacă acestea se pot manifesta, desigur, într-o formulă soft. Poate că nu mai trăim epoca în care, în vreme ce vocile temperate și antitotalitare erau foarte puține, intelectuali de seamă propuneau experimentarea "vitalistă" a existenței, asumată de ideologia fascistă și de cea nazistă, lucru valabil inclusiv în spațiul românesc. Poate nu vom revizita timpurile în care expunerile moderate, de pe poziții liberal-democratice, de tipul celei susținute de Raymond Aron, erau inundate de admirația nestăpânită pentru omul nou sovietic, declamată și
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
conducerea PNȚ în frunte cu Iuliu Maniu, descoperit în ziua de 4 iulie, când parte din organizatori au fost prinși în momentul când vroiau să părăsească țara clandestin. Era cunoscută activitatea antinațională, dusă de PNȚ, care devenise demult refugiul elementelor fasciste și alunecoase pe panta unei acțiuni complotiste și teroriste. S-au pus în serviciul cercurilor străine, împotriva intereselor naționale. Faptele constituie crime, delicte contra Siguranței Statului pedepsite de legile țării” „Moldova liberă”, joi 14 august.. publica următoarele... „Iuliu Maniu a
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]