5,121 matches
-
colectivității. Raportul dintre aceste diferite planuri rămîne, însă obscur. Nu putem aduce aici clarificări suficiente, căci astfel s-ar spune că am rezolvat esențialul problemelor științelor socia-le și ale democrației. Pe bună dreptate, Louis Dumont apreciază în chip aparte trei gînditori ai modernității Hobbes, Rousseau și Hegel care au adus contribuții importante la clarificarea raporturilor între subiecții individuali și ceea ce s-a numit "subiect colectiv". Aceste raporturi constituie problema din care se naște democrația și pe care ea singură le poate
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
Quesnay regăsim și analogiile dintre sistemul economic și corpul uman, dintre viața economică și cea medicală. De asemenea, în căutarea unor moduri diferite de a gîndi timpul și istoria, vom părăsi cărările ortodoxiei pentru a repera cîteva figuri interesante de gînditori eretici, situați undeva între mistică, utopie și ocultism, ce vor marca profund secolele următoare. Este vorba despre Jacob Boehme și Tommasso Campanella. Deși aflați amîndoi destul de departe de gîndirea economică propriu-zisă, ei vor servi totuși drept referințe pentru numeroși savanți
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
toate utopiile și ideologiile totalitare moderne, ca și de atașamentul excesiv față de știință și de tehnologie. Concepția științifică despre lume ar fi, de fapt, una gnostică, responsabilă de robotizarea oamenilor și de întreaga concepție mecanicistă asupra societății moderne. Dar dacă gînditori precum Jung, Freud, Kierkegaard, Heidegger, Blake, Yeats, Kafka ș.a. au fost considerați gnostici (cazul lui Jung, cel puțin, este notoriu), pentru mine înseamnă că tradiția gnostică este cu totul respectabilă. În Filosofia perenă, Aldous Huxley promovează și el un gen
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
Universitatea din Wisconsin; în 1963 devenea membru rezident al Institutului Western de Științe Comportamentale din La Jolla, California (până în 1968). De atunci rămâne membru rezident la Centrul pentru Studiul Personalității. A murit în 1987, cu renumele de cel mai mare gânditor umanist și psihoterapeut al Americii. Rogers a declanșat „revoluția umanistă” prin dezvoltarea unui sistem de psihoterapie nondirectivă (nondirective psychotherapy), pe care a numit-o terapie centrată pe client (client-centered therapy). Pe baza acestui sistem terapeutic, Rogers a construit surprinzătoarea sa
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
lui Young). Din definiție cunoaștem că societatea meritocratică este una în care recompensele sociale nu sunt alocate după accidente ale nașterii, ci în funcție de talent, în care nu există bariere în transformarea talentului în realizări educaționale și în succes ocupațional. Pentru gânditorii din perioada consecutivă încheierii celui de-al doilea război mondial, accentuarea industrializării trebuia să sporească selecția și alocarea resurselor umane pe criterii de merit, din considerente de competitivitate. Teoria ulterioară a societății postindustriale susține și ea teza meritocrației, din cauza caracterului
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
de decreștinare a lumii. Vom vedea pe parcursul cercetării ceea ce ni se descoperă în societatea românească referitor la relația stat-Biserică în privința asistenței sociale. Bineînțeles că la enunțurile împotriva importanței pe care o poate avea pentru societate gândirea socială a Bisericii și gânditorii care-și fundamentează principiile existențiale plecând de la o gnoseologie teologică au oferit câteva răspunsuri care contrazic cele expuse mai sus. Din punct de vedere sociologic, argumentele curente astăzi în științele sociale și politice în favoarea posibilității concrete ca gândirea socială creștină
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
Dumnezeu, semnată de liderii celor 25"15, "Creștinismul, factor decisiv în istoria Europei"16 au observat cel mai mare neajuns al noii legi europene: ignorarea totală a rădăcinilor creștine ale Europei." (Bonțeanu, 2007, pp. 72-73). Înainte de elaborarea constituției europene, un gânditor creștin spunea următoarele: Construcția unei case comune europene e și sarcina Bisericii, nu doar a Bisericii Catolice, dar și a celorlalte Biserici și confesiuni religioase din Europa. Principiile generale ale relațiilor dintre Biserică și Europa sunt subordonate unor principii înalte
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
Question économique des Principautés Danubiennes (cu o versiune românească apărută postum, Reforma socială la români) sunt cele mai profunde analize pe care le-a produs ideologia pașoptistă asupra cauzelor economice, sociale și politice care au generat revoluția de la 1848. Radicalismul gânditorului social atinge în aceste studii nivelul maxim. Evidența faptelor și a argumentelor ține locul declarațiilor de compasiune sau ură. Scrisul lui B. a devenit foarte matur, echilibrat și sigur. Au dispărut aproape cu totul accentele excesiv retorice, prezente în unele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285581_a_286910]
-
Iubirea ca soluție metafizica.....................................................157 3. Metafizica tangoului..................................................................169 Scrisul, terapie la Sábato și Cioran............................................................191 Sábato și Cioran, față în față......................................................................221 Bibliografie..................................................................................................257 INTRODUCERE Sábato și Cioran, doi scriitori atât de diferiți și totuși atât de apropiați, un gânditor care nu să vrut filosof și un "poet care s-a încăpățânat să fie un mare romancier". Demersul literar comparatist de a așeza "față în fața" opere, scriitori sau literaturi implică renunțarea din start la bariere reale sau imaginare, ieșirea din
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
tare și, când va fi departe de începuturile sale, va cădea mai mult ca niciodată. Va plăti scump voința să de depășire și evoluție"11. Etichetarea de discipol modern al lui Nietzsche nu-i convine lui Cioran. Vanitatea să de gânditor pe cont propriu îl face să nege radical ideea că ar fi influențat de lecturile sale și tot vanitatea îl face să uite că la el lecturile se transformă în experiențe proprii. Pe Dostoievski, de exemplu, nu-l citește pur
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
din conversațiile lor "nihilist", Cioran îi răspunde, ușor iritat: "nu sunt sigur că sunt nihilist, ci mai degrabă un sceptic încercat din când în când și de altceva decât de simplă îndoială"13. Construcția cioraniană pleacă de la una din tezele gânditorului german, după care cultură produce tipuri ideale de oameni: filosoful, artistul și sfanțul. Cioran opune mai tarziu eroul sfanțului, intitulându-se adesea "erou al neantului", la o egală distanță de sfințenie și de viață. În articolul Penser contre soi Reflexiones
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
printre cei care scriu astăzi în această tradiție"14. Întreprinderea de a-l situa pe Cioran în istoria științei spiritului, autoarea o rezolvă spune Richard Reschika 15 apropiind filosofia și stilul lui Cioran de Nietzsche, identificând parțial pozițiile celor doi gânditori: asemănare temperamentala, antisistem, gândire fiziologica, critică noțiunilor de adevăr și cultură. Dacă cu unele asemănări Reschika este în deplin acord cu Sontag, respinge ferm tendința acesteia de a pune semn de egalitate între cei doi. Că și Nietzsche, pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Baltasar Gracián numește "artă vârfului", chintesența a retoricii. "Cioran va justifica din acest moment pariul imposibil de a fi respectat, dar pe care el îl respectă de a lua ca subiect gândul negândit, de a incepe acolo unde orice alt gânditor termină."22 Explorarea sensului existenței nu mai este tema de filozofare pentru Cioran, ci este perplex în fața acestui "cod secret", care nu încape în nici un discurs coerent. Orice cuvânt este de prisos, spune Cioran, si, ca și Pessoa, simte că
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
nu are nici un sens. Hazardul, pentru Cioran, inseamna ori că ai câștigat la loterie, ori că te-ai născut, soarta sau fatalitate, cu interpretarea acestora. În maniera de a interpreta ceea ce se contemplă rezidă diferența diametrala între concepțiile celor doi gânditori, Nietzsche și Cioran. Plecau de la o viziune comună: hazardul, asumând caracterul pe deplin fortuit al existenței, însă, în timp ce Nietzsche îi refuză orice necesitate de drept, îi recunoaște necesitatea de fapt, care îi exclude vină. "Tot ce exista exclama tânărul Nietzsche
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Cioran. Acesta trebuie să ajusteze șuruburile, să facă mai puternic impactul ideilor enunțate. Să-l facă și mai dureros. Și mai retoric."47 De altfel, spune criticul, e tipic pentru Cioran să înceapă un eseu exact de unde îl termină alt gânditor, să înceapă cu concluzia și să continue de acolo. Cioran nu are nevoie să convingă, pentru că el se adresează unor cititori care deja știu ce are de spus, au mai auzit enunțurile sale, părând adesea arogant. Așa cum Nietzsche dorea să
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
a fi fără substanță, infideli față de noi înșine, o negare metafizica, o agresiune a omului contra lui însuși. Deși e evidență amprenta lui Nietzsche asupra gândirii cioraniene, ca și asupra principalelor atitudini ale acestuia, cel mai mult îl apropie de gânditorul german temperamentul, stilul personal comun. Este tocmai ceea ce explică legăturile din opera lui Cioran între elemente atât de aparent lipsite de legătură, cum sunt: pledoaria în favoarea sacrificării unei vieți spirituale ambițioase, dorința de a atinge autocontrolul total prin "a gandi
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
față de istorie și față de mare parte din aspectele vieții moderne. Ceea ce lipsește în opera lui Cioran este efortul disperat al lui Nietzsche de a depăși nihilismul (doctrina eternei și, deci, a inutilei repetiții). Diferența cea mai vizibilă între cei doi gânditori rezidă în modul în care văd platonismul. În timp ce Nietzsche, care disprețuiește istoria, dar, în același timp, trăiește obsedat de timp și moarte, respinge retorica lui Platon, considerând-o "capcană cea mai mare și de cea mai rea-credință în transcendență intelectuală
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
este simbolul însuși al nemărginirii câștigului. Cioran vede în această megalomanie distrugerea esenței înseși a creștinismului, delir de grandoare pe care il disimulează în spatele "mieroșeniilor" sale, pofte fără măsură pe care le maschează prin umilință și milă. Că și alți gânditori care s-au simțit trădați de "legislatorii bisericii" în eforturile lor de a se apropia de credință, pentru că Dumnezeu nu ar fi decât expresia mascată a unei dorințe de putere incapabile să se impună în lume, o creație a resentimentului
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Cioran se simte "năpădit de conștiință eșecului" și "înțeleg că nu aparțin rasei celor care găsesc, ci că destinul meu este să mă chinuiesc și să lâncezesc"17. Eșecul mistic face din Cioran un om fără Dumnezeu, ca și alt gânditor al disperării tragice a omului fără divinitate, Hölderlin. Cioran este bolnav de ne-credință, dorește cu disperare să creadă, să se mântuiască prin apropierea de Dumnezeu, insă religia să nu numai că nu-l convinge, ba chiar o defaimează, o
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cu Dumnezeu și, totodată, a-i nesocoti poruncile. În Par-delà le bien et le mal19, Nietzsche spune: Gândul că te poți sinucide este foarte consolator. El ne ajută să depășim multe nopți proaste". Ba mai mult: în Humain, trop humain, gânditorul german, dintr-o perspectivă antireligioasa, lansează un apel la rațiune și la respectarea dreptului la sinucidere: Există un drept în virtutea căruia putem să luăm viața unui om, dar nici unul care să ne permită să-i luăm moartea: este cruzime pur
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
toate abisurile ne invită; dar toate instinctele noastre se opun", desi continuă Cioran tot ce prefigurează moartea adaugă o calitate de noutate vieții, o modifică și o amplifica. Cuvântul "dar" aduce o netă întorsătură, căci intervine partea vitală, sănătoasă a gânditorului un "troglodit", cum își spune el însuși, conchizând în același Tratat că e o contradicție care dezvoltă în spirit un conflict fără ieșire. De altfel, se întreabă, mirat, într-una din scrisori, cum de a reușit să nu se sinucidă
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
de ale căror idei s-a desprins cu mari sacrificii intelectuale? Într-un articol pe care l-a publicat în Internet referitor la Cioran, pe care îl numește "iubitor al haosului", Rattia se întreabă: "Cum să-l caracterizezi pe un gânditor care se autodefinește estet al disperării sau curtezan al vidului sau un nefericit prin decret divin sau gropar cu luciu de metafizica sau un mort născut cu clarviziune?"58. Oricum, pentru Cioran, "tragedia omului este de a nu putea trăi
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cu ea mi se părea păcat sau abjecție", mărturisește Cioran în Tratat de descompunere, scris la 38 de ani. Mirat de lumea care i se așternea vederii, se abandonează filosofiei, cu toate ca o considera impersonala, ca neexprimând nici autenticitatea filosofului, a gânditorului, nici ritmul ființei umane. Filosofia că neliniște impersonala este soluția tuturor celor care fug și se ascund de exuberanta vieții, viața nu se poate evita prin explicații, prin filosofări; viață trebuie trăită, indurată, iubita sau urâtă, adorata sau temută, într-
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cel mai ilustru metec al limbii franceze pe care l-a dat spiritul galic în secolul 20. Apatridul cel mai leneș și mai abulic din toți cei care au trecut prin patria lui Montaigne, dacă se poate spune că un gânditor genuin poate avea patrie". 58 Idem. 59 Ernesto Sábato, Respuesta al cuestionario Proust, articol publicat în ziarul "La Vanguardia", Barcelona, febr. 1980. 60 Convorbiri cu Cioran, p. 160. 61 Fernando Savater, Eseu despre Cioran, p. 85. 62 Ibid., p. 86
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
domeniul hristologiei, un reper în teologia ortodoxă rămâne opera “Iisus Hristos sau Restaurarea Omului”î Sibiu, 1943Ă, operă ce trasează perspectivele ortodoxe asupra Persoanei Fiului în paralelă, polemică uneori, cu teologi protestanți și catolici. Din parcurgerea întregii opere a marelui gânditor român ajungem la concluzia că trei mari Sfinți Părinți și-a. pus amprenta în mod decisiv asupra gândirii lui Dumitru Stăniloae: Sf.Maxim Mărturisitorul, Sf.Grigorie Palamas și Sf. Chiril al Alexandriei. Alături de traducerile din autorii amintiți, în cazul primilor
Caleidoscop by Gabriel Dumitru Teodorescu, Mihai Cristian Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93250]