1,947 matches
-
sine și părea că se gândește la ceva. „N-ar fi trebuit să-l duc pe Gaston în Shinjuku noaptea“, se mustra Takamori. Deși nepăsător din fire, acum își făcea procese de conștiință, simțindu-se vinovat pentru întâmplarea aceea nenorocită. — Gas, să nu-ți faci o părere greșită. Nu toți japonezii sunt ca cei pe care i-ai întâlnit în seara asta. Gaston, privind tot înainte, a dat din cap. Părea dus pe gânduri. Takamori înțelegea cam ce simte. Să străbată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
neplăcute ale serii i-a mers la suflet lui Gaston. A hăpăit-o fericit, cu gura lui uriașă de hipopotam. Apoi Gaston deveni brusc grav și întorcându-se spre Takamori, spuse: — Vreau să discut cu tine ceva important. — Ce anume, Gas? Gaston ezită. Privea când la Shizu, când la Tomoe, fiindu-i greu să-i vorbească în prezența lor. Takamori a înțeles imediat și i-a spus: — Gaston, vrei să mergem sus? — Da, da. Takamori a luat-o înainte, iar Gaston
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
în cele din urmă pașii fratelui ei pe scară. S-a întors spre el și l-a văzut foarte abătut, ceea ce nu se întâmpla prea des. — Ce s-a întâmplat, Takamori? îl întrebă ea încet. Privirile îi scăpărau de curiozitate. — Gas ne părăsește, răspunse Takamori, cu mâinile în brâul chimonoului. 4 Singur — Zice că ne părăsește? — Da. Takamori clipea din ochi ca să se abțină din plâns. — Deci nu-i place la noi. După tot ce-am făcut ca să-l primim cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
spune el. Vrea să aibă posibilitatea să cunoască tot felul de lume. Takamori se așeză lângă sora lui. Își cuprinse picioarele cu mâinile și își rezemă bărbia de genunchi. Privi o vreme un punct fix de pe dușumea, dus pe gânduri. — Gas e un tip ciudat, nu? își întrerupse Takamori meditația. E foarte straniu. Nu e ca toți ceilalți călători și turiști. Pe el nu-l interesează Turnul Tokyo și Marele Buddha din Kamakura. Tot ce l-a interesat, încă din clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
E-n toiul primăverii Vecinul meu - Cum o duce oare?“ Au auzit treptele scârțâind sub pașii apăsați ai lui Gaston. O clipă mai târziu, Gaston deschise ușa și fața de cal își făcu timid apariția. — Vă rog să mă scuzați. — Gas, vino și stai cu noi. Gaston a intrat în cameră. Privind puțin mâhnit spre Tomoe, și-a îndoit, stângaci, genunchii și s-a așezat. — Tomoe-san. Am vorbit cu fratele tău. Mulțumesc pentru tot ce-ai făcut pentru mine, dar eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
au insistat să mai stea la ei. Gaston a ascultat politicos, cu capul plecat, iar apoi a răspuns: — Mulțumesc, mulțumesc, dar eu... A continuat să repete ca un papagal „dar eu...“, însă nu s-a simțit în stare să continue. — Gas, spui că vrei să cunoști mulți japonezi, dar poți face asta și dacă stai la noi. Takamori încerca să-l convingă să nu plece. Da, așa e, spuse Tomoe susținând argumentele fratelui ei. Ce fel de oameni ai vrea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
cap în semn de încuviințare, dar în seara aceea și-l ținea, cu încăpățânare, nemișcat. Takamori s-a lăsat până la urmă păgubaș. Nu e nimic de făcut. Tomoe, trebuie să-l lăsăm să facă ce crede el de cuviință... Dar, Gas, te rog, întoarce-te când poftești. Poți conta pe noi cât stai în Japonia, spuse el cu tristețe. După ce-au căzut de acord, Gaston s-a ridicat. A intrat în camera lui și a adus patru pachețele înfășurate în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
rugat apoi să dea celelalte două pachețele mamei, care se culcase deja, și lui Mă-chan. — Gaston, a strigat mirată Tomoe, doar n-ai de gând să ne părăsești astă-seară. — Ba da, în seara asta... acum. Nu le venea să creadă. — Gas, imposibil! În primul rând, n-ai unde să-ți petreci noaptea, nu? Nu vă-ngrijorați. Nu vă-ngrijorați. Pe vapor am dormit și pe punte. Toată fața i s-a luminat într-un zâmbet. — O chem pe mama... și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
de neașteptat, încât Mă-chan, buimăcită cu totul, a uitat să se încalțe. Stătea și-l privea încremenită. Gaston i-a făcut cu mâna și lui Mă-chan. — Mă-chan, la revedere! Mulțumesc. Gata-gata să plângă, le mulțumi tuturor, pe rând. — La revedere, Gas. Vezi să te-ntorci! Când a ajuns în bezna străzii, trupul lui imens s-a mai întors o dată și le-a făcut iar semne cu mâna. Când a pornit din nou, avea un tovarăș de drum. — E câinele acela! strigă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
mână pe rogojina maronie. — Napoleon! Așa se explică, deci... Vezi că n-am greșit. Pot să-i citesc unui individ caracterul pe față, îi știu soarta... Am uitat să mă prezint. Mă cheamă Higurashitei Kawai. Sunt ghicitor oriental. — Mă cheamă Gas. Gaston s-a prezentat cu porecla pe care i-o dăduse Takamori. — Gas? Gas? Sper că nu gazul care iese pe aici, spuse bătrânul fără să zâmbească, arătând spre fund. Interesant nume, dar ai un chip cu totul ieșit din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
greșit. Pot să-i citesc unui individ caracterul pe față, îi știu soarta... Am uitat să mă prezint. Mă cheamă Higurashitei Kawai. Sunt ghicitor oriental. — Mă cheamă Gas. Gaston s-a prezentat cu porecla pe care i-o dăduse Takamori. — Gas? Gas? Sper că nu gazul care iese pe aici, spuse bătrânul fără să zâmbească, arătând spre fund. Interesant nume, dar ai un chip cu totul ieșit din comun... — Da. Da. — N-am mai văzut fizionomii ca a ta în zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Pot să-i citesc unui individ caracterul pe față, îi știu soarta... Am uitat să mă prezint. Mă cheamă Higurashitei Kawai. Sunt ghicitor oriental. — Mă cheamă Gas. Gaston s-a prezentat cu porecla pe care i-o dăduse Takamori. — Gas? Gas? Sper că nu gazul care iese pe aici, spuse bătrânul fără să zâmbească, arătând spre fund. Interesant nume, dar ai un chip cu totul ieșit din comun... — Da. Da. — N-am mai văzut fizionomii ca a ta în zilele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
spunea bătrânul cu atâta convingere. Îi simțea respirația mirosind a sardele. — Puritatea sufletului... tinerii japonezi nu știu să aprecieze așa ceva... O consideră inutilă, fără nici un rost dacă vrei să te descurci în viață. Asta-i tragedia unei țări sărace. Domnule Gas, noi nu suntem săraci în sensul concret al cuvântului. Japonia e săracă spiritual. Pe când rostea aceste cuvinte, trupul lui slab ca o așchie s-a cutremurat tot de indignare. S-a scuzat că s-a lăsat copleșit de sentimente și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
concret al cuvântului. Japonia e săracă spiritual. Pe când rostea aceste cuvinte, trupul lui slab ca o așchie s-a cutremurat tot de indignare. S-a scuzat că s-a lăsat copleșit de sentimente și l-a întrebat pe Gaston: — Domnule Gas, ce gânduri ai? Gaston surâse vag și răspunse: — N-am unde să stau. Îmi iau câinele și mergem mai departe. — Zău? Bătrânul își încrucișă brațele și căzu pe gânduri câteva clipe. — Dacă așa stau lucrurile, n-ai vrea să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
gospodine, îi privești mâna foarte atent și-i spui cam așa: „Sunteți foarte ghinionistă... Necazul e că sunteți prea bună și se profită de dumneavoastră“. Dacă femeia aude așa ceva, poți fi sigur că n-o să te contrazică. Mă înțelegi, domnule Gas? Deoarece Gaston nu răspunse, bătrânul zâmbi mândru, dezgolindu-și dinții îngălbeniți. — Una din concluziile studiului meu este că nu există nici măcar o japoneză care să nu considere că bărbații le fac pe femei să sufere, că se profită de ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
altora, se profită de dumneavoastră. Fuseseră numai doi clienți în două ore. Mai întâi un cuplu și acum femeia aceasta. După ce-i plecau clienții, Higurashitei azvârlea onorariul de o sută de yeni în portofelul uriaș din peiele de crocodil. — Domnule Gas, mănânci shina-soba? — Shina-soba? — Da. Tăiței gătiți chinezește. Sunt foarte buni, crede-mă. Pe la nouă și jumătate bătrânul a oprit un vânzător ambulant de soba și i-a făcut cinste lui Gaston cu o porție. Aceasta era cina. Atât shina-soba de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Gaston s-a așezat zece metri mai încolo, în umbra unui gang. Bătrânul îi striga din când în când: — Bine faci că stai și aștepți, dar n-ar fi mai bine să-ți încerci norocul la ghicit în cărți, domnule Gas? Lui Gaston îi era milă de bătrân, dar și de femeia cocoșată care îi întinsese palma să i-o citească. Era foarte tristă. I se citea oare în palmă că avea un copil grav bolnav? A ajuns oare la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Higurashitei. — A dispărut cât am fost eu la toaletă. I-au rămas lucrurile aici. Singura avere a lui Gaston, sacul din pânză, era pe jos. — L-am așteptat o oră, dar nu s-a întors. — Unde credeți că a dispărut Gas? — Nu-mi dau seama. — Nu-l puteți găsi cu bagheta dumneavoastră magică? Nu vă poate spune unde se află? — Mă tem că nu, răspunse bătrânul timid, în șoaptă. — De aia nu cred eu în prostii de-astea. Ploua din ce în ce mai tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
voiai. De ce n-ai făcut-o? Gaston ridică din umeri. Zâmbi deschis, prietenos. — Dar să nu mă-nțelegi greșit. Oricum sunt cu ochii de tine. Nu pot să sufăr sentimentalismul. Cred că-ți imaginezi de ce te vreau. Cum te cheamă? — Gas. — Gas? Vocea lui Endō se înăspri și deveni iar distant. Adevărul e, Gas, că am de gând să ucid... un bărbat. Ochii lui Endō se umplură de ură. Îl priviră lung pe Gaston ca și cum el ar fi fost persoana în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
De ce n-ai făcut-o? Gaston ridică din umeri. Zâmbi deschis, prietenos. — Dar să nu mă-nțelegi greșit. Oricum sunt cu ochii de tine. Nu pot să sufăr sentimentalismul. Cred că-ți imaginezi de ce te vreau. Cum te cheamă? — Gas. — Gas? Vocea lui Endō se înăspri și deveni iar distant. Adevărul e, Gas, că am de gând să ucid... un bărbat. Ochii lui Endō se umplură de ură. Îl priviră lung pe Gaston ca și cum el ar fi fost persoana în cauză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Dar să nu mă-nțelegi greșit. Oricum sunt cu ochii de tine. Nu pot să sufăr sentimentalismul. Cred că-ți imaginezi de ce te vreau. Cum te cheamă? — Gas. — Gas? Vocea lui Endō se înăspri și deveni iar distant. Adevărul e, Gas, că am de gând să ucid... un bărbat. Ochii lui Endō se umplură de ură. Îl priviră lung pe Gaston ca și cum el ar fi fost persoana în cauză. — Ai fost vreodată la război? Gaston a clătinat din cap. — Ei bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
Le era frică probabil să nu transpire adevărul. De aceea mi-a trebuit atât de mult timp să le dibui vizuinile. Am adresele lor acum. — Adresele? — Sunt trei. Unul e în Tokyo, ceilalți doi prin alte părți ale Japoniei. Dar, Gas, și în gaură de șoarece dau eu de ei... Tokyo, chiar Tokyo în care ne aflăm! N-o să-mi scape! Endō și-a băgat mâna în buzunarul pelerinei și s-a oprit. Zâmbea. Gaston știa că strânge pistolul în mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
a recunoscut-o imediat. Apoi l-a recunoscut și pe șoferul care-i adusese aici. Șoferul l-a salutat pe Endō și și-a aruncat țigara pe strada udă de ploaie. Nu s-a stins imediat, ci după câteva secunde. — Gas, intră. — Gas îl cheamă? Ce nume antipatic! — Nu asta contează... Ai căutat ce te-am rugat? întrebă Endō obosit, pe când urca în mașină. — Bineînțeles. Șoferul i-a întins lui Endō o foaie de hârtie. Acesta a parcurs-o repede cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
-o imediat. Apoi l-a recunoscut și pe șoferul care-i adusese aici. Șoferul l-a salutat pe Endō și și-a aruncat țigara pe strada udă de ploaie. Nu s-a stins imediat, ci după câteva secunde. — Gas, intră. — Gas îl cheamă? Ce nume antipatic! — Nu asta contează... Ai căutat ce te-am rugat? întrebă Endō obosit, pe când urca în mașină. — Bineînțeles. Șoferul i-a întins lui Endō o foaie de hârtie. Acesta a parcurs-o repede cu privirea, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
În plus, continuă Endō zâmbind sarcastic, cuvintele „crimă ziua-n amiaza mare“ sună foarte frumos. Șoferul nu a mai spus nimic. Mașina a trecut prin Asakusa și s-a îndreptat spre Ginza. — „Crimă ziua-n amiaza mare“ - înțelegi ce-nseamnă, Gas? — Ziua-n amiaza mare? — Da. În plină zi, când soarele e sus pe cer. — Crimă? — Când faci să curgă sânge roșu. Gaston a început să tremure. Privindu-l pe Endō, a scuturat din cap cu putere și și-a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]