2,924 matches
-
acela al scrisului pe genunchi, dar în locuri omenești, nu în chilii călugărești. Am scris îmbrăcată fie în complicatele mele rochii grecești, cu straturi, fie vestimentată ca o hipiotă, în zilele mai reci. A fost bine de tot. Cel mai grozav compliment, pe care l-am primit de vreo trei-patru ori, a fost acela de a fi confundată cu o venețiancă. Am fost întrebată dacă sunt așa ceva și am răspuns pe loc DA. Pentru că asta sunt. Chiar dacă-s și grecoaică (tot
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
Gosseyn." Tăcere. Are cineva ceva care să se potrivească cu asta?" Un alt gând de la (impresia) Eldred Crang: "Oh, Leej vino încoace. Leej, Leej, ceva impresii? Ceva preziceri?" Răspunse o voce îndepărtată: "S-a întâmplat ceva. Ceva de-a dreptul grozav. Nu am dat greș complet... Am o ciudată siguranță în privința asta. Dar - nu este vorba de citit viitorul. S-a întâmplat deja, orice-ar fi să fie. Dar, uf, nu înțeleg nimic." "Întinde-te pe spate, dragule." Vocea Patriciei venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
vreme, nimeni nu vorbi. - Hei, este grozav, într-adevăr, nu-i așa? Vocea de copil era plină de încântare. În timpul acesta, vântul începu să bată mai tare și mai înghețat. Gosseyn zâmbi cu amărăciune și zise: - Da, într-adevăr este... grozav. Majestatea Sa Imperială, Enin părea că nu auzea și nici nu simțea. Vocea sa deveni și mai plină de încântare: - Hei, ce faci tu într-un loc ca ăsta? Nu era prea greu să bănuiești că băiatul fusese ferit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
serviră pe cei unsprezece vecini de masă cu un fel de terci închis la culoare. Când chelnerii dădură să plece, doar pentru o secundă privirea lui Gosseyn o întâlni pe cea a tânărului. Citi în ei o expresie, de spaimă grozavă; un suflet chinuit, cu speranța pierdută. Plecaseră toți șase; dar amintirea tânărului rămase. Toată lumea mâncă, inclusiv Gosseyn. Se auzea zgomotul produs de furculița sa și de ustensilele puțin altfel, aproape niște cuțite, ale gazdelor sale... potrivite pentru gura lor mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
făcuse liceul la seral, se căsătorise cu un tehnician care nu voia că ea să facă facultate. A divorțat, a făcut facultate și la 30 de ani era licențiata. Pe cele 2 le despărțeau 2 ani. EL: Era o viață grozavă. Noi, bărbații cu studii superioare făceam noaptea de ofițer de serviciu, că aveam schimbul III - se lucra noaptea la perforat cartele, exploatare. În hol erau niște canapele mari. Directorul care locuia la 200 m și care știa el ce știa
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
din șanțuri protejați de măștile de carton, un aer bizar, enigmatic, greu de descifrat. Când plecau acasă, întotdeauna mai devreme decât noi, pe asfaltul albastru rămâneau cercuri strâmbe și alte figuri, pe care le ștergeam cu ură. Băiatul "făcea pe grozavul", se dădea mare, asta a fost concluzia găștii noastre, așa că ne-am hotărât, nu mai țin minte dacă organizat sau spontan, să îl silim să ia o atitudine față de noi. Dacă ne devenea prieten, bine. Dacă nu și mai bine
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
linie, 20 lângă a doua și așa mai departe, până la 70. Fiecare dintre noi, în ordinea culorilor, trebuia să străbată aleea, trecând peste linii, și să mimeze în fiecare interval vârsta respectivă. Nu ni s-a părut o idee prea grozavă, dar mergea pentru început. Bătrânețea era ușor de mimat, ne gândeam noi, dar cum să mimezi vârsta de treizeci sau patruzeci de ani? Oricum, porunca era poruncă, așa că grasa, care tot mai purta zoreaua de ieri, acum ofilită, la piept
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Îți place să asculți povești cu stele, cu lună, cu soare, nu-i așa, tăticul meu? Bunicul spune că în lună sunt niște spiriduși care vin noaptea pe cerul întunecat și dau lustru stelelor cu tix și cu o perie. Grozavă păcăleală!“ La grădiniță există o cameră cu umbră și păpuși. N-avem voie înăuntru. Am tras însă într-o zi cu ochiul. Măștile stau atârnate pe pereți, o vrăjitoare râde într-un colț, un iepure se-ascunde după Cosânzeana. „Prichindel
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
fac o salată? Și, în câteva minute, cu o precizie extraordinară pentru vârsta lui, începea și toca ceapă mărunt-mărunt. Cu conserva aleasă, lua din frigider cartofi fierți, îi tăia felii, punea ulei, oțet, nu știu ce mai punea, dar ieșeau niște salate grozave. Așa era bunicul! Stătea pe un scaun toată ziua în fața casei. Ceva mai încolo avea o mică grădiniță de zarzavat, de care se îngrijea singur. Bunicul fusese bijutier. Acum, când el nu mai era, mă uitam la dulapul lui de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
campament. — Dar aici suntem în mijlocul pustiului - protestă însoțitorul său. — Știu asta, însă pe aici trece drumul caravanelor cu sare care se îndreaptă spre sud. Pentru câțiva franci te pot duce până într-un loc mai mult sau mai puțin civilizat. — Grozavă perspectivă!... Nu uita că tu ai vrut-o. Cine te-a pus să te bagi în încurcătura asta? — Nimeni, dar înainte de toate sunt ziarist. Și când un ziarist adevărat descoperă un fapt despre care trebuie să scrie, obligația lui e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
găsim peștera și să luăm apa pe care-a adus-o elicopterul. Dacă au omorât prizonierii, le-a rămas destulă acestor lepădături. — Or să ne aștepte la fiecare cotitură. Bănuiesc că da. — Și s-au dovedit a fi niște trăgători grozavi, iar după spusele lui Mendoza au și puști cu lunetă. — Așa se pare. — Câte peșteri ar putea fi aici ? — Cine știe, dar dacă munții ăștia s-au ridicat datorită unei erupții vulcanice cu mult timp în urmă, s-ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
dar procedând șovăitor în cele banale. Teribilismele sunt o mască a nesiguranței de sine, nesiguranța și poza fiind caracteristici pentru erou. Pe firava Lilli o scandalizează cu opiniile despre profesori. Sunt mulți imbecili printre profesorii tăi?, întreabă el făcând pe grozavul. Nu... cum ar putea să fie? Se uimește fata. În nuvelele Icoane la mormântul Irinei și Conversații cu o moartă autorul este obsedat de moartea iubitei. „Metoda e mai proustiană decât oriunde (cel puțin în latura strict tehnică) și constă
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
fața morții. Personajul intră în categoria femeilor inferioare, iar eroul nu se poate decide nici măcar în privința senzualității ei: „ Dacă n-avea calități intelectuale, nu cred să fi fost în stare de instincte puternice, n-o țin minte de minciuni grozave, de ură, de gelozie disperată, de sacrificii rare. Cuvintele ei, uneori mari, nu-mi făceau iluzii și nu le luam decât ca rezultatul unei logici șubrede. Cu toate acestea era formată numai din instincte. Niciodată n-am văzut-o contrazicându
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Homosexual Ascuns, Poetul Extrem de Netalentat. Vorbesc cam despre ce se vorbește și la noi, Est și Vest, istorie și prezent, adevăr artistic și crez personal versus slujbe bănoase. Comentariul unui blogger e absolut exact: „Haideți, oameni buni, nu e nimic grozav sau interesant în ceea ce-l privește pe el sau pe orice alt personaj din cafeneaua aia mizeră. Nu vedeți, sunt doar fețe și nume din partea boemă, avangardistă, cu pretenții artistice a Istanbulului. O elită tipică de țară din lumea a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
săruta. Tu te făcuseși roșie ca racul și aveai aerul ambarasat, însă foarte vesel și fericit. Eu am leșinat - în somn se-nțelege - mi s-a părut că m-a lovit damblaua, dar m-am trezit din somn c-o grozavă bătaie de inimă. // Pentru curiozitatea lucrului și pentru interesul lui psicologic te rog să-mi scrii - nu ca să mă faci gelos - dar dacă acel om de care-ai vrut să-mi vorbești e... de talie de mijloc, cu mustața subțire
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
împuști. Unde este? am întrebat. — Cred că-l vei găsi cu Resi în camera de muzică, mă lămuri el. Ea știe că trebuie împușcat. Nu vei avea nici o bătaie de cap cu ea. În regulă, am zis. — Ai o uniformă grozavă, adăugă el. — Mulțumesc, am spus eu. — Te superi dacă te întreb ce reprezintă? întrebă el. N-o purtam niciodată în prezența lui. I-am dat explicațiile necesare, i-am arătat și emblema de pe prăselele pumnalului. Emblema, argint pe lemn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Of, Iisuse Cristoase!... Ce încurcătură! am oftat eu. — Deci am găsit cuvintele care să ucidă dragostea, nu-i așa, spuse ea, dragostea care nu putea fi ucisă? Nu știu, am spus clătinând din cap. Mă întreb ce crimă așa de grozavă am comis? — Eu sunt cea care am comis crima, zise ea. Probabil că am înnebunit. Când am reușit să scap și să ajung în Berlinul de Vest, când mi-au dat să completez un formular, m-au întrebat cine sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
primele trupe rusești care au intrat în Berlin, a spus Wirtanen. A găsit cufărul cu scrierile dumitale - în podul unui teatru. A luat cufărul drept captură de război. — Halal captură! am făcut eu. — Până la urmă s-a dovedit o captură grozavă, continuă Wirtanen. Bodovskov vorbea germana fluent. A inspectat conținutul cufărului și a ajuns la concluzia că era în posesia unui cufăr conținând o carieră pe care și-o putea însuși peste noapte. A început modest, traducându-ți câteva poezii în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
cultură“ fără să poată vedea dincolo... Dar asta fac și oameni adevărați de cultură, pentru că suntem o țară lipsită de spirit critic. Dacă Mihaela Rădulescu ar putea face și pasul următor și ar merge, de pildă, pe mâna regizorilor „tineri grozavi și furioși“ nu ar avea decât de câștigat, așa cum de câștigat ar avea și dacă s-ar opri o clipă înainte de a-i ridica statuie lui Ion Cristoiu, „izvorul presei românești“... Dar să lăsăm cârcotelile! Mihaela Rădulescu alege de multe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
-și ascunde zâmbetul, a dus mâna la gură și a tușit ușor. Lumina din ochi însă îl dădea de gol. „Știu că din toate cele scrise nimic nu-ți este străin, dar am vrut și eu s-o fac pe grozavul. Iertare, părinte!” - am gândit eu, căutând de zor zapisul cu pricina. Iată-l! „Adică eu, Arseniia nepoata Gahiții, soțul lui Costandin bărbieru, am dat... zapisul meu la mâna sfinții sale părintelui egumen Sfântului Savii chir Dionisâie pentru ca să să știe pentru
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
erau două surori. «Mamă, nu te supăra. Asta ți-i crucea de dus...» Am avut speranță, că era tare cuminte, și bun, și ascultător. Așa-i și acu’. Nebunia Făcea minuni părintele Ștefan din Joseni, Buzău. Fusese persecutat de Securitate grozav. La poarta lui, erau oameni, mașini din toată țara. Și era strict pe timpul lui Ceaușescu. Cu mare greu am intrat. Preotul stătea într-un jilț, că avea picioarele zdrobite de securiști. Ne-a zis pe nume. «Tu, Niculină, stai acolo
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
răsună de sus ca-n niște spații mari și goale cu ecou rău. Trecu un timp chinuitor pentru necunoscutul de jos, apoi scara începu să scârțâie ca apăsată de o greutate extraordinară și cu o iritantă încetineală. Când provocatorul acestor grozave pârâituri fu jos, tânărul văzu mirat un omuleț subțire și puțin încovoiat. Capul îi era atins de o calviție totală, și fața părea aproape spână și, din cauza aceasta, pătrată. Buzele îi erau întoarse în afară și galbene de prea mult
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Mă mir că spuneți asta. Otilia are numai cuvinte bunedespre dumneata. Domnișoara zâmbi cu neîncredere malițioasă și, lăsând capul în jos, vorbi ca și când ar fi fost silită de fapte să se destăinuie: G. Călinescu - Vezi că... se spun multe lucruri grozave despre purtările Otiliei... E de vină moș Costache, care o râzgâie. Așa sunt fetele fără căpătâi și fără părinți. Sângele năvăli în obrajii tânărului. Indignarea se amesteca și cu temerea ca insinuațiile domnișoarei să nu fie adevărate, după câte lucruri
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
el, satisfacția lui nu făceau parte din sentimentele nesuspectabile. Felix urî și pe Pascalopol și, deși stima lui pentru Otilia creștea pe măsura conviețuirii lui cu ea în aceeași casă, vorbele Aurichii îi răsunau în urechi: "se spun multe lucruri grozave..." - Felix, încercă Otilia să deplaseze convorbirea, ce-ai făcutcu Titi? - L-am văzut numai, și a rămas să începem după-amiază.Mi s-a părut un băiat de treabă, deși cam moale. - N-am zis altfel, confirmă Otilia. - I-am făgăduit
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
și apoi depuse plicul cu indicația "Domnișoarei Otilia" pe pat, pândind neliniștit în odaia lui. La ora unu se auziră și pașii Otiliei, ușa trântită, pârâitul patului, în care se aruncase spre a se odihni puțin. Felix își comprimă palpitațiile grozave ale inimii. - Felix, se auzi strigătul fetei de alături, Felix, tu ești acolo? - Da, răspunse acesta cu glasul stins.Își închipuia că fata citise scrisoarea. - Mi-e o foame nebună. Să mergem să mâncăm. Papami-a spus în oraș că nu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]