3,581 matches
-
negative. Descriem, mai jos, câteva cristale și pietre semiprețioase, ce considerăm că sunt utile în lucrul cu exercițiile din această carte, amplificând efectele pozitive și ușurând munca noastră: 1. PIATRA SOARELUI: favorizează lucrul cu lumina, restabilește bucuria de a trăi, optimismul, purifică corpul energetic, alchimizează, transformă, regenerează, aducând în corp energie solară. Utilă pentru a dizolva legăturile energetice nedorite ce le-am creat cu alte persoane. Ține la distanță persoanele posesive și încurajează exprimarea cu fermitate a propriei opinii. Elimină dependențele
Momentele zilei : oportunităţi de vindecare şi armonizare a inimii şi a minţii : exerciţii practice by Moisoiu Mihai () [Corola-publishinghouse/Science/91878_a_92803]
-
a propriei opinii. Elimină dependențele, facilitează încărcarea cu energie. Piatră vitalizantă, favorizează independența pe toate planurile. Are efect antidepresiv, fiind foarte eficace în tratarea tulburărilor afective sezoniere. Ne eliberează de senzația că suntem dezavantajați, criticați. Înlătură inhibițiile și complexele, dezvoltă optimismul și entuziasmul, elimină emoțiile refulate, ce sunt înmagazinate în plexul solar. 2. CITRIN: cristal cu efecte purificatoare și regenerante, atrage în corp energia solară. Nu trebuie purificat. Piatră a abundenței, favorizează reușita și dispersează stările depresive, de melancolie, gândurile negative
Momentele zilei : oportunităţi de vindecare şi armonizare a inimii şi a minţii : exerciţii practice by Moisoiu Mihai () [Corola-publishinghouse/Science/91878_a_92803]
-
trebuie purificat. Piatră a abundenței, favorizează reușita și dispersează stările depresive, de melancolie, gândurile negative. Mărește respectul și încrederea în sine, combate tendințele distructive din plan mental, amplifică motivația, stimulează creativitatea, favorizează exprimarea personală. Ajută la asimilarea criticilor constructive. Dezvoltă optimismul, favorizează detașarea de trecut, încurajează explorarea tuturor posibilităților în vederea găsirii soluției optime. Util în tratarea fobiilor, stărilor de panică, frică, teamă. Diminuează stările de mânie, ajută la conștientizarea și înțelegerea sentimentelor inconstante și la dobândirea echilibrului emoțional. Echilibrează energiile corpului
Momentele zilei : oportunităţi de vindecare şi armonizare a inimii şi a minţii : exerciţii practice by Moisoiu Mihai () [Corola-publishinghouse/Science/91878_a_92803]
-
poziției corpului, respirației, vorbirii, tonului vocii, mersului, alegerii hainelor etc. și practicând gândirea pozitivă, veți reuși cu ușurință: - să vă îmbunătățiți starea de sănătate; - să eliminați gradat dezechilibrele emoționale și gândurile negative; - să vă impregnați cu iubire, armonie, liniște, calm, optimism și încredere în forțele proprii etc.; - să aveți pe perioade din ce în ce mai lungi de timp gânduri pozitive; - să percepeți din ce în ce mai ușor prezența luminii alb strălucitoare în ființa dumneavoastră; - să vă armonizați relația de cuplu deja existentă sau să întâlniți prin sincronicitate
Momentele zilei : oportunităţi de vindecare şi armonizare a inimii şi a minţii : exerciţii practice by Moisoiu Mihai () [Corola-publishinghouse/Science/91878_a_92803]
-
numai singur dar și neînțeles. El se percepe, într-adevăr, drept un exilat în existență deoarece simte profunda inadvertență ontică dintre persoana sa din acest moment și cromatismul lumii, incapacitatea de a-și mai ancora pulsația propriei ființe în cotidianitatea optimismului banal. De asemenea, el se resimte și drept un exilat în cunoaștere, suferința sa determinându-i un neinteres primordial, o apatie generalizată în raport cu multitudinea cunoștiințelor proiectate dinspre lume către sinele său îndurerat. Această retragere vitală se cuplează metafizic cu singurătatea
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
răspuns la întrebarea cum percepe lumea prezența, cel mai adesea, în mijlocul ei, a suferindului? Această prezență survine, în primul rând ca perturbare insulară, ca pată metafizică de neconformitate în raport cu mundaneitatea aplatizantă. Suferindul apare drept o disfuncție ce atentează la normalitatea optimismului cotidian, drept irumpere și sincopă în fluxul banalității ce-și consumă agitația zi de zi. Ca problemă ce obstrucționează țipând strident în uniformitatea apatiei sociale, suferința individuală trebuie estompată și rezolvată în sensul normalizării, reintegrării în firescul mundan a permetrului
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
armonic. Un astfel de adevăr nu poate fi primit de vulgul și superficialul ce definesc zbuciumul temporal al mundaneității. Ea nu poate accepta revelații primordiale ce destabilizează imaginea de sine pe care a impus-o componentelor sale, individualităților ancorate în optimismul naiv al cotidianului. Acestea sunt întovărășite sub semnul evoluției sociale comune, sub promisiunea echilibrată de mai bine pe fondul unui efort colectiv. Aici și acum sunt repere ce exclud prezența conceptuală a lui dincolo. Astfel este ignorată perspectiva transcendenței ca
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
trebuie vindecat sau exilat. Îndurerarea sa, cât timp este activă, se manifestă ca o perforare, drept o pată ontică decupată în sfera imanentului, un crepuscul deschis dinspre care răzbate absolutul și potența demiurgică a transcendenței. Această irumpere-ecou împresoară banalitatea și optimismul naivității cotidiene cu agitația prefacerilor de zi cu zi, cu efervescența și sonoritate stridentă a pașilor ce-și proiectează alergarea întru temporalitate. Vindecarea sau exilarea suferindului este aici pentru cotidianitate un demers ce vizează propria vindecare și automenținerea în sine
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
contribuie la amplificarea și continuitatea situării lumescului cotidian în naivitatea unei percepții de suprafață, lipsită de profunzime a complexității existențiale. Dar această poziționare superficială a cunoașterii, această evitare și ocolire trepidantă a realităților prime oricât de mult ar amplifica hipnoza optimismului ce îndrumă ființa umană punctată de iureșul colectiv zi de zi nu poate înfrunta perturbând temporalitatea ce damnează la disoluție și efemer. Timpul pășește peste cetatea umană ruinând-o gradual, dispănd-o în nisipuri răsfirate în secole și milenii. Ecoul optimismului
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
optimismului ce îndrumă ființa umană punctată de iureșul colectiv zi de zi nu poate înfrunta perturbând temporalitatea ce damnează la disoluție și efemer. Timpul pășește peste cetatea umană ruinând-o gradual, dispănd-o în nisipuri răsfirate în secole și milenii. Ecoul optimismului de mult apus se stinge și el întru final purtat și fragmentat în adierile cursivităților istorice. Speranțe și obiective, proiecte și ambiții, concretizate sau nu, se împletesc cu spectrul multitudinii de chipuri umane în gigantica trecere pe ireversibila punte a
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
în modernitate 1. Alianțele bizantine dintre religie și stat - atât de specifice lumii balcanice - au născut o întreagă retorică împăciuitoristă, în timp ce universul concentraționar dădea României o pleiadă de sfinți. La câteva decenii după instalarea partidului unic, logica acomodării a produs optimismul bunei învecinări, arta favorurilor reciproce (între nomenclatură și cler), plăcerea convivialității. După Revoluție, din pricina dosarelor, numeroși episcopi au putut fi șantajați fie de subalternii lor, fie de nu mai puțin meschinii agenții electorali ai tranziției. Corupția înregistrată în mediile bisericești
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
europene. La fel cum un stratigraf anticipează cutremurele, H.-R. Patapievici vorbește într-un ton profetic. Dacă Cerul văzut prin lentilă (1995) vedea viitorul nostru încă deschis dinăuntrul modernității spre modernitate, Omul recent (2001) propune o revizie integrală a oricărui optimism naiv: „Viitorul e sumbru”1 - ne anunță acum H.-R. Patapievici, pentru a continua printr-o benefică și nemiloasă demascare a ultimei specii caricaturale de om, produsă de o modernitate nechestionată. Este vorba de modernitatea tacită în care trăim zi
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
știm nu ceea ce în principiu nu putem ști (cum ar fi cauzalitatea profundă a unui eveniment din trecut). Istoria trebuie să rămână un discurs prin definiție deschis viitorului și, deci, surprizei. Relativismul profesat de creștini este nutrit de un paradoxal optimism eshatologic: „Căci vedem acum ca prin oglindă, în ghicitură, iar atunci față către față; acum cunosc în parte, dar atunci voi cunoaște pe deplin, precum am fost cunoscut și eu” (I Corinteni 13, 12). O hermeneutică generală a istoriei incomplete
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
faptul că tocmai acest monah - părintele Teofil - le arată calea spre lumină. Nu este întâmplătoare această apropiere și nici neutră ca semnificație. Printre altele, părintele Teofil contrapune unei tradiționale filozofii sepulcrale reflecția asupra vieții. Aici, monahul transilvan se întâlnește cu optimismul lui Ioan Persanul din Pateric, care a zis: „Eu cred că voi moșteni Ierusalimul cel de sus, care este scris în ceruri. Căci credincios este cel ce a făgăduit. Și pentru ce să nu cred? Iubitor de străini ca Avraam
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
științifică, prin contribuțiile lui Francis Galton, Karl Pearson, Charles Spearman și Cyril Burt. Concluziile lui Gruber sunt în număr de patru, pe care le expunem condensat: 1. În urma cercetării pe care a efectuat-o, autorul tezei de doctorat își exprimă optimismul în legătură cu posibilitatea comparării luminozității culorilor. În exercițiile pe care le-a efectuat obține precizie și siguranță în "compararea unor discuri fără culoare și a unuia colorat sau a două discuri diferit colorate". Variațiile medii ale experimentului dau o anumită măsură
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]
-
solemn, patetic, rima corectă, dar și temele abordate în maniera lui Lucian Blaga (satul, liniștea mormintelor) asigură un echilibru între tradiționalism și modernism. Zeii (strămoșii) se vor întoarce, vor salva oamenii de „ciuma ce vrea să ne-nghită”, versul emană optimism și vitalitate, chiar dacă „deocamdată / doar cu gândul și privirea / ne mai ținem de Europa. / Gândurile și privirea / nu pot fi ținute sub arest!. Sângele meu anunță protest după protest...” ( Se anunță clipa). În volumul următor, Ion și alte revoluții (1996
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289812_a_291141]
-
publică și de afirmare a convingerilor politice. Tot pentru ei devenea o preocupare importantă să găsească răspuns la întrebarea cu privire la capacitatea statului de a produce cetățeni liberi prin intermediul sistemului său de drept pozitiv. Abordările din această perioadă arată un anume optimism pe care l-am putea numi constituțional, al liberalilor, întreținut de teorii mesianice precum cele susținute de Nicolae Bălcescu și Siminon Bărnuțiu. Pentru cei doi, reprezentarea politică putea deveni una tot mai întinsă ca urmare a unei forme de libertate
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Europei și exemplul pe care-l oferiseră politicienilor munteni erau alte motive datorită cărora meritau, în viziunea lui Boerescu, întreaga considerație și apreciere 88. Pentru liderul muntean prezența delegației moldovenești nu era doar un motiv de bucurie, ci și de optimism cu privire la viitor. Aceasta prezență constituie pentru noi o sărbătaore, o asigurare pentru viitor, o afirmare nouă a unirii ce are să domnească între amândouă țările surori"89. Criticile unora dintre membrii familiei Bibescu la adresa domnitorului 90, urmate de intervenții precum cea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
toată lumea ne felicită pentru frumoasa revoluție, cu un singur act iarăși ne-am ridicat mai presus decât oricând."284 Pentru aceasta era necesară însă menținerea în țară a unei stări pe care o rezuma sub formula "Concordie și voință statornică". Optimismul care emana din scrisorile lui Brătianu se datora, în primul rând, convingerii sale că și de această dată România urma să fie sprijinită de împăratul Napoleon al III-lea285. Privind cu detașare la abdicarea fostului domnitor, I.C. Brătianu considera, după două
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
el și români. Un accent important era pus pe eforturile pe care locuitorii de la nordul Dunării trebuiau să le facă ei înșiși înainte de a fi ajutați de alții, pentru evitarea repetării situațiilor critice din trecut 405. Încărcat cu un puternic optimism, noul suveran nu ezita să-și exprime public convingerea asupra capacității românilor de a reuși împreună cu el să depășească orice dificultăți posibile. Manifestația organizată în onoarea tânărului prinț la intrarea sa în capitală era dovada unor mari așteptări care existau
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
adevărat ciclu eminescian sub pecetea stimmungului relevat mai sus: De câte ori, iubito, Apari să dai lumină, Despărțire, Din valurile vremii, Nu mă înțelegi și O, mamă (Negoițescu:2000, 29). Alexandru Boboc dezvoltă o demonstrație în 9 puncte a problematicii "pesimism sau optimism" în opera eminesciană sub influența lui Schopenhauer, filosof care, de fapt, nu mai este privit ca pesimist, ci mai degrabă ca "un ilumi nist dezamăgit". Primul punct din cele 9 susține că așa-numitul "pesimism eminescian" nu tra duce pesimismul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
în alți termeni, ne aflăm la nivelul valorilor estetice, nu al celor etice) 9. În descendența teoriei existenței tragice propuse de D.D. Roșca, Ioana Em. Petrescu vorbește despre poetul tragic Mihai Eminescu, orientând înțelegerea operei eminesciene către o dimensiune transfilosofică: "Optimismul" viziunilor platoniciene din începu turile creației lui Eminescu și "pesimismul" schopenhauerian caracteristic celei de a doua etape își pierd sensul din perspectiva finală a operei care cucerește, dincolo de pesimism sau optimism, o conștiință tragică a existenței într-un univers în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
Eminescu, orientând înțelegerea operei eminesciene către o dimensiune transfilosofică: "Optimismul" viziunilor platoniciene din începu turile creației lui Eminescu și "pesimismul" schopenhauerian caracteristic celei de a doua etape își pierd sensul din perspectiva finală a operei care cucerește, dincolo de pesimism sau optimism, o conștiință tragică a existenței într-un univers în care zeii s-au refugiat în neființă, dar condamnă lumea să existe, făurindu-și, prin gândire, chipul și istoria (Ioana Em. Petrescu: 2005, 26). Eminescu și Hegel Mai mult decât în
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
doi romantici în punctul de convergență reprezentat de lucidi tatea receptării propriei condițiii istorice, dar și în zona localizată cu ajutorul simbolurilor în proximitatea mitului. Apropierea Eminescu-Hegel, în fapt, contrară distanțării teoretice exprimate de poetul român față de exuberanța frazeologică dictată de optimismul hegelian, atrage discursul critic mai mult decât influența schopenhaueriană exercitată asupra operei eminesciene: "deși creația eminesciană cunoaște unele momente ce se înscriu sub semnul ironiei romantice (parțial Sărmanul Dionis), totuși în poetica eminesciană ironia nu e resimțită ca manifestare a
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
sporit de pericol social, care fac ca sensibilitatea și reacția publicului față de o asemenea evoluție îngrijorătoare să fie tot mai accentuate. Corupția este cel mai mare dușman al democrației. În prevenirea și combaterea corupției există însă și destule motive de optimism. Instituirea democrației și a economiei de piață, constituie cea mai bună bază pentru lupta împotriva corupției. Constituirea unor instituții supranaționale, integrarea economică interstatală și tendința de mondializare a diferitelor relații existente între oameni au determinat extinderea și amplificarea fenomenului infracțional
Băncile şi corupţia by Costel Drumea () [Corola-publishinghouse/Science/353_a_573]