3,245 matches
-
abia citat. Dar indeterminarea conceptuală la care ne-am referit nu se reduce numai la imposibilitatea de a organiza conceptual trăirile și experiențele vieții. Aici nu mai este vorba atât despre acel "insondabil" al vieții, cât mai ales despre tentativa perpetuă de a lua în stăpânire, din punct de vedere teoretic, existența în ansamblul ei. În cunoaștere, un "insondabil" oarecare, imposibil de conceptualizat, reprezintă oricum ceva care rămâne de descoperit. De aceea, filozofia o ia mereu de la capăt, perfecționându-și formele
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
sub specie aeternitatis, căci până la urmă "nu istoricitatea unui gest" contează, ci "valoarea lui omenească intrinsecă"109. Acest comentariu ne amintește de ideea "spiritualității tipice din noi" pe care am întîlnit-o la Simmel (vezi IV, nota 100). Din perspectiva unei perpetue reîntemeieri, modelul pluralității are avantajul de a transforma precaritatea filozofiei (înțelese drept cunoaștere a unui "insondabil" ce rămâne mereu de explorat) într-o premisă a libertății: fiecare filozof devine liber să-și aleagă "axiomele" proprii, în încercarea personală ca moi
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
lucrurilor, precum și a construcțiilor metafizice -, filozofia își înțelege cu adevărat pluralismul un pluralism ce a existat, neîndoielnic, și înainte de teoretizarea lui prin intermediul unei metafilozofii. Am zice că abia acum, filozofia află că menirea ei este aceea de "a se autoîntemeia" perpetuu, printr-o raportare statornică la ceea ce îi asigură consubstanțialitatea: "enigma vieții și a lumii". Într-un asemenea demers creator este însă nu numai orgoliu, ci și umilință. Aceasta e generată de conștiința faptului că "o plăsmuire speculativă" nu va fi
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
perenă. Simplul fapt că am putut evoca mai sus condiția sisifică a filozofiei dintotdeauna e suficient de grăitor sub aspectul perenității modelului de Weltanschauungsphilosophie. Am sugerat de altfel viabilitatea acestui model relativist și atunci când pornind de la concepția diltheyeană despre reîntemeierea perpetuă a filozofiei, am numit această filozofie ce-și dă permanent conținuturi noi, o filozofie a discontinuității și a hiatusului repetabil. Ca teorie a sistemelor elaborată din perspectiva "criticii rațiunii istorice", metafilozofia lui Dilthey avansează un model de filozofie peren, în cadrul
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
curriculumului 27 Note și referințe bibliografice 28 Capitolul I. O viziune exhaustivă asupra curriculumului educațional 33 1.1. O disciplină eminamente teleologică 33 1.2. Abordarea diacronică 34 1.3. De la „realismul practic” la „hiperrealitate” 34 1.4. Etapele modernismului perpetuu 36 1.5. Ultramodernismul și formarea „omului total” 39 Note și referințe bibliografice 40 Capitolul II. Primele curricula implicite și tacite 43 2.1. Preistoria curriculumului educațional 43 2.2. Primele curricula ale umanității 45 2.2.1. Curriculumul edubba
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
narcotică și primejdioasă Disneyland; și se pune problema cum poate fi educat individul uman pentru a supraviețui și a-și împlini în mod uman destinul în această lume incertă, „plurivaloristă”, amenințătoare. 1.4. Etapele modernismului perpetuutc "1.4. Etapele modernismului perpetuu" Această frământare a gândirii postmoderne nu putea fi ocolită de teoria curriculumului. Începând din anii ’80, curricula moderne au intrat în criză. Traversează o eră de mare credință în virtuțile universale ale ingineriei și tehnologiei. Religia raționalității, obiectivității și eficienței
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
el este foarte spinos. Până când idealul „omului de cultură”, al „omului integral” nu va fi reîntronat, se vor putea petrece încă numeroase rătăciri paideutice. Cel mai grav nu mi se pare faptul că generațiile de astăzi sunt predestinate unei confuzii perpetue prin curricula tradiționale și moderne, ci chiar neînțelegerile cu privire la idealul educațional. Unele au fost alimentate, involuntar, chiar de cercetările postmoderniste. Disputa modernism/postmodernism a dat apă la moară incompetenților și diletanților. Raportarea negativă a gândirii postmoderne la modernism nu a
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și University of Wiscousin; și Peter McLaren, profesor la University of Toronto și Miami University of Ohio. S-au criticat adesea unul pe altul, s-au împăcat, apoi s-au atacat din nou. Pe scurt, au creat un război ideologic perpetuu, care nu s-a încheiat nici în zilele noastre și de care teoria curriculumului n-a avut și nu are prea multă nevoie. Meritul major al pedagogiei politice rezidă în interesul acordat curriculumului ascuns și în descoperirea diverselor forme pe
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
care au transformat nonconformismul în metodă. În loc de încheieretc " În loc de încheiere" Gânduri despre designul curricular ultramodern și teoria generală a curriculumuluitc "Gânduri despre designul curricular ultramodern și teoria generală a curriculumului" Și totuși, cum va arăta curriculumul viitorului? O anumită înțelepciune perpetuă a civilizației noastre ne spune că mai întotdeauna ne învârtim în cerc - fie că este „cercul destinului” ilustrat cândva de Homer, fie că e „cercul hermeneutic” al înțelegerii asupra căruia stăruie înțelepții contemporani. Pare o fatalitate care ține de esența
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
ținte ale valurilor triburilor migratoare în fața cărora erau neputincioși. Doar mânăstirile întărite și izolate ofereau un refugiu. Pe la sfârșitul anilor 900, lucrurile încep să se schimbe odată cu construcția castelelor și structurarea feudalismului. Lorzii feudali ofereau protecție clienților lor în schimbul serviciilor perpetue. Orașele medievale încep de asemenea să crească. Parisul medieval al anului 1250 vădea semnele acestei renașteri. În acel an, Jehan de Chelles începea faza finală a construirii Catedralei Notre-Dame, a cărei inaugurare a reprezentat un moment crucial. "Deși atât Regele
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
mai multor indivizi în rețele care să le permită dezvoltarea în societatea contemporană. Dar astfel ajungem la un conflict vechi, și anume cel între incluziune și excluziune, comunitatea fiind unul dintre acele concepte care ne aduc în atenție aceste tensiuni perpetue. Dar în comunitarism acest conflict nu este văzut ca ireconciliabil. "Găsirea căilor de armonizare a valorilor particularismului cu solicitările juste ale universalismului este o parte majoră a proiectului comunitarist" (Selznick, 2002: 27). O altă formă de comunitarism este comunitarismul democratic
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
alegorie în istorie, organizată în jurul relației dintre stăpân și supus; eroul, un intelectual român predispus la compromisuri morale grave, eșuează lamentabil, pentru el momentul schimbării vremurilor nefăcând decât să mențină o realitate în care lui îi revine rolul de victimă perpetuă. În proză, A. evocă lumea măruntă, dar colorată a periferiei timișorene, dovedindu-se un bun cronicar al banalului, sub care înfloresc himere și se consumă drame neștiute. Maniera este, de data aceasta, realismul magic, care face să coexiste nuditatea vieții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285432_a_286761]
-
feudale. Dar, pe când Donatello și Verrocchio de exemplu, îl prezentau pe David ca pe un băiețandru încă nedezvoltat în momentul de relaxare de după luptă, liniștit, static, fără elanul care să sugereze dezvoltarea ideii, Gigantul lui Michelange‑ lo este încarnarea acțiunii perpetue 37. David, tânăr în plinătatea forțelor fizice și spirituale, se pregătește de luptă într‑o tensiune maximă; el își măsoară din ochi cu îndrăzneală și luciditate adversarul: lupta va fi pe moarte și pe viață, dar siguranța privirii, fantastica încordare
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
să-și asume o serie de responsabilități). Atâta timp cât stările de criză nu duc la blocaje, la stagnarea dezvoltării copilului, nu sunt motive majore de îngrijorare din partea adulților. În schimb, cronicizarea stării de criză, prelungirea excesivă sau chiar rămânerea într-o perpetuă stare de inadaptare a copilului, impun măsuri de atenuare sau schimbare a acestui egocentrism individual al puberului, determinat de criza de dezvoltare. • Se știe că o principală cale de prevenire a riscurilor de eșec adaptativ este alegerea unor sarcini sau
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
care la început constituia doar un mijloc. Ea a devenit un nou motiv, unul predominant ce și-a câștigat o deplină autonomie. f. Observațiile de mai sus ne dau câteva repere importante privind formarea sentimentelor, fără a clarifica deplin mecanismul, perpetua devenire, complicare a afectivității. În orice caz se vădește că formarea sentimentelor este un proces asociativ, care are o slabă legătură cu dezvoltarea intelectuală. Ceea ce convinge un interlocutor, ceea ce îi câștigă adeziunea nu este atât logica unor argumente, cât atitudinea
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
curios nu doar să descifreze lumea, să înțeleagă cauzele fenomenelor ci să se înțeleagă și pe sine prin autocunoaștere. Această curiozitate este determinată de căutarea unei identități, și de aici setea de modele; copillul încearcă să se cunoască printr-o perpetuă confruntare cu alții, caută să se regăsească, îi imită sau îi respinge. Cunoașterea de sine devine un imperativ major în stabilirea nivelului de aspirație. VI.6. Ce este imaginea de sine? Imaginea de sine este felul în care gândim despre
Familia şi şcoala în parteneriat pentru o educaţie de calitate by Mihaela Băsu, Angela Sava, Doina Helene Partenie, Adriana Petrovici () [Corola-publishinghouse/Science/1283_a_1956]
-
mai rămas piatră, în pustiu n-a mai rămas fir de nisip, în rîuri nici un strop de apă, în păduri nici un copac". Legendei i se dă curs nu o singură dată. Atrage atenția o adevărată schemă a dispunerii vizuale, întretăiată perpetuu de porți și împrejmuiri. Zidurile par a avea o organizare concentrică, atrăgînd invariabil interesul privirii. Mănăstirile sînt înconjurate cu piatră, "zugrăvite", templele așijderea. Obsesia textului rămîne opoziția în afară / înăuntru, justificată de atîtea puncte de trecere și porți păzite. Detalii
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
în aceeași luptă ca și odinioară, egali în drepturi." Febrilitatea femeii, și aici se conturează un "ritm", se opune atitudinii șovăielnice a bărbatului. Torturat în propriile ezitări, Sandu are totuși o certitudine ireversibilă, de natură a dezechilibra și a amenința perpetuu iubirea pentru Ioana: trădarea ei, macularea unui sentiment pe care l-a coborît, astfel, în sfera relativității. O situație în trena căreia romanul înregistrează convulsiile sufletești ale naratorului, care nu se poate convinge să uite. O memorie rea face din
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
și implacabilul „catabasis” al istoriei neamului. Poezia cărții, a istoriei scrise și a gestului întemeietor este astfel mereu flancată de notația vitregiei istoriei trăite: jurnal al faptei culturale, jurnal existențial, jurnal de criză, revelând nu numai o conștiință constructivă în perpetuă stare de alertă, ci și un ochi de moralist perspicace și sever fără malignitate, lapidar și extrem de viu în notație. Apărute târziu și puțin cunoscute, cele două jurnale se înscriu în prim-planul valoric al diaristicii românești. O bogată corespondență
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288121_a_289450]
-
în candidaturile exprimate de partide. O reechilibrare în reprezentare poate fi dorită și urmărită de către partide pentru atingerea obiectivului creșterii sufragiilor lor în urma apelului la minorități și majorități (femei) slab reprezentate. Rămîne valabil faptul că orice societate fiind într-o perpetuă devenire, o reprezentare sociologică totală este de neimaginat, și, deci, discutabilă, din punct de vedere democratic. Nimic, de fapt nu garantează că o adunare cu maximum de reprezentativitate din punct de vedere sociologic, în ceea ce privește femeile, ar fi la fel de reprezentativă și
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
pacient masculin surori 10%, frați <50% Anomalie cromosomală de la <1% până la 100%(rar) Defect genetic fără mod de transmitere mendeliană simplu conform valorilor riscului empiric specific; de obicei <10% Malformație negenetică, produsă în împrejurări nepatologice sau în absența unor condiții perpetue în general, echivalent cu riscul în populație Tabel:Evaluări privind riscul de manifestare al unor tipuri de afecțiuni genetice la "următorul" descendent (după Fuhrman și Vogel, 1976) Fără îndoială că expunerea concluziilor asupra riscului, prognostic - pe baza rezultatelor obținute prin
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
și singurătatea), cât și limbajul ca atare sunt deplin constituite. Volumele ce au urmat, Bocceluța cu plăpânde (1977), Roxana, Roxana, Roxana (1978; Premiul Asociației Scriitorilor din Timișoara), Ețetera (1979), Cântece ștrengărești (1981) etc., favorabil întâmpinate de critică, reiau, într-o perpetuă și nu lipsită de riscuri autorecuperare, aceleași motive în formule poetice cvasiidentice: suferința erotică, disimulată și intensificată prin persiflare, într-o haină ostentativ (și aparent) facilă. Maniera stilistică, dominată de ludic, angrenează permanent jocuri de cuvinte, de sensuri și de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285512_a_286841]
-
refacerea Tradiției unei societăți care și-a mai găsit refugiul în unele insule-mănăstiri, puține la număr, este imposibilă. Omul modern, societatea noastră continuă să facă apel la o „tradiție reconstituită” din bucăți, ca agent continuator al societății de consum, în perpetua sa schimbare (Hervieu-Léger, Champion, 1986 : 227). Cu un „risc” pe care mediul monastic și noi trebuie să ni-l asumăm, și anume acela de „folclorizare”, de aruncare în derizoriu a acestei valorizări ecologice a frugalității, simplicității și a lucrului chibzuit
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
influențează părți întregi din psyche-ul omenenesc, cum ar fi de pildă religia” (Neumann, 1991 : 15). Se disting două aspecte ale femininului arhetipal, ca simbol și divinitate : femininul sursă și izvor nesecat de viață și femininul agent de evoluție și transformare perpetuă, celebră fiind și formula sa de definire, și anume Terrible Mother, Great Mother, Good Mother (am preferat să păstrăm varianta în limba engleză pentru o mai bună acuratețe). Studiul intitulat „Démone et chrétienne : Sainte Vendredi”, realizat de Marianne Mesnil și
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
față de alții care trăiesc în iminența și angoasa Apocalipsei (în sens larg, indiferent de numele și teologia ei), o problemă suplimentară : ca toți ceilalți, nu știau când va veni Sfârșitul ; în plus, nu știau nici unde, așa că trebuiau să pribegească perpetuu pentru a fi prezenți la ultima lor întâlnire de pe această lume. Toți pelerinii, s-ar putea spune, au câte ceva din acei vagabonzi ai absolutului. Chiar dacă nu se duc într-un anume loc neapărat pentru a trece în altă dimensiune (deși
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]